Czy Wnioskodawca może zaliczyć w koszty uzyskania przychodu kwoty przekazane swojemu udziałowcowi (...)

Czy Wnioskodawca może zaliczyć w koszty uzyskania przychodu kwoty przekazane swojemu udziałowcowi tytułem zwrotu kosztów użycia przez prezesa zarządu Wnioskodawcy, a jednocześnie pracownika udziałowca, samochodu prywatnego do celów służbowych w wysokości wyższej niż wynikające z rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 roku w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów, niebędących własnością pracodawcy?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 06.05.2009r. (data wpływu 11.05.2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11.05.2009r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Jego udziałowcem jest H z siedzibą w Hamburgu. Prezesem zarządu wnioskodawcy jest pracownik udziałowca. Prezes zarządu wnioskodawcy z tytułu pełnienia tej funkcji otrzymuje wynagrodzenie oraz zwrot kosztów podróży służbowych, zarówno w kraju, jak i zagranicą. Prezes zarządu często w celach służbowych podróżuje pomiędzy siedzibą wnioskodawcy a siedzibą wspólnika, jak również do innych podmiotów gospodarczych współpracujących z wnioskodawcą i udziałowcem.

Prezes zarządu aktualnie wykorzystuje do podróży służbowych samochód służbowy należący do udziałowca, a koszty jego użytkowania nie obciążały dotychczas wnioskodawcy oraz środki komunikacji kolejowej oraz lotniczej. Tytułem zwrotu kosztów podróży służbowych prezes zarządu wnioskodawcy otrzymuje przede wszystkim zwrot kosztów biletów lotniczych oraz zwrot kosztów noclegu. W przyszłości w tym zakresie planowane są zmiany polegające na tym, iż prezes zarządu miałby w miejsce samochodu służbowego używać samochodu prywatnego do celów służbowych zarówno na potrzeby wnioskodawcy, jak również udziałowca, którego pracownikiem jest prezes zarządu wnioskodawcy. Z uwagi na to, iż prezes zarządu wnioskodawcy zamieszkuje na stałe w Niemczech, jego samochód prywatny, który miałby być używany do celów służbowych, jest zarejestrowany w Niemczech. Zgodnie z niemieckimi przepisami podatkowymi rozliczenie użycia przez pracownika do celów służbowych jego prywatnego samochodu następuje przy użyciu stawki 0,3 euro za każdy przejechany kilometr. W związku z tym, iż użycie samochodu prywatnego do celów służbowych miałoby następować w interesie wnioskodawcy, koniecznym stało się ustalenie czy wnioskodawca może zgodnie z polskimi przepisami podatkowymi zwracać udziałowcowi uiszczone przez niego na rzecz prezesa zarządu koszty użycia samochodu prywatnego do celów służbowych, a jeżeli tak, to w jakiej wysokości, tj. czy możliwy jest zwrot kosztów według stawek niemieckich, a przedewszystkim czy możliwe jest zaliczenie w koszty uzyskania przychodów przez wnioskodawcę kwot wypłaconych udziałowcowi tytułem zwrotu kosztów użycia samochodu prywatnego do celów służbowych w wysokości wyższej niż to wynika z rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 roku w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów, niebędących własnością pracodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może zaliczyć w koszty uzyskania przychodu kwoty przekazane swojemu udziałowcowi tytułem zwrotu kosztów użycia przez prezesa zarządu Wnioskodawcy, a jednocześnie pracownika udziałowca, samochodu prywatnego do celów służbowych w wysokości wyższej niż wynikające z rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 roku w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów, niebędących własnością pracodawcy...

Zdaniem Wnioskodawcy możliwe jest zaliczenie w koszty uzyskania przychodu kwot wypłaconych udziałowcowi tytułem zwrotu kosztów poniesionych przez udziałowca na rzecz prezesa zarządu wnioskodawcy z tytułu użycia przez prezesa zarządu wnioskodawcy samochodu prywatnego do celów służbowych. W tej sytuacji nie znajdzie bowiem zastosowanie wyjątek określany w art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie można zaliczyć w koszty uzyskania przychodu jednostronnych świadczeń na rzecz udziałowca spółki. Nie można uznać zwrotu przez Wnioskodawcę poniesionych przez udziałowca wydatków na rzecz prezesa zarządu wnioskodawcy za jednostronne świadczenie w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatki te byłyby ponoszone przez udziałowca na rzecz wnioskodawcy w ramach współpracy pomiędzy spółkami, a zatem w pełni uzasadniona i konieczna byłaby partycypacja w kosztach przez wnioskodawcę. Nie można w takiej sytuacji mówić o braku wzajemności świadczeń, co przesądzić ma o uznaniu świadczenia za jednostronne. Poniesienie bowiem w tej sytuacji przez udziałowca wydatków na rzecz prezesa zarządu wnioskodawcy w postaci zwrotu mu kosztów użycia samochodu prywatnego jest wydatkiem w interesie wnioskodawcy, mającym na celu zwiększenie lub zabezpieczenie przychodów wnioskodawcy. Skoro byłby to wydatek udziałowca na rzecz wnioskodawcy to w pełni uzasadniony byłby zwrot tych kosztów przez wnioskodawcę, którego nie można w żaden sposób uznać za świadczenie na rzecz udziałowca.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., nr 54, poz. 654 ze zm.; dalej: PDOP) stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Art. 16 ust. 1 ustawy zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, iż każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust.

38 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz udziałowców (akcjonariuszy) lub członków spółdzielni nie będących pracownikami w rozumieniu odrębnych przepisów, z tym że wydatki ponoszone na rzecz członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i innych spółdzielni zajmujących się produkcją rolną są kosztem uzyskania przychodów w części dotyczącej działalności objętej obowiązkiem podatkowym w zakresie podatku dochodowego. Z gramatycznej analizy tego przepisu wynika, iż z kosztów uzyskania przychodu wyłączone są te wydatki spółki, które dotyczą udziałowców niepozostających ze spółką w stosunku pracy.

W świetle powołanych powyżej przepisów każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Przy kwalifikacji kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie, wymaga indywidualnej oceny pod kątem związku z tym przychodem.

W konsekwencji, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest zatem łączne spełnienie następujących przesłanek:

  • wydatek został poniesiony przez podatnika,
  • jest definitywny, a więc bezzwrotny,
  • pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
  • został właściwie udokumentowany,
  • nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Analizując opisane we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że Wnioskodawca planuje przekazywać na rzecz udziałowca, tj. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Hamburgu, kwoty stanowiące równowartość wydatków poniesionych z tytułu używania samochodu prywatnego do celów służbowych przez jego pracownika. Odnosząc się do gramatycznej wykładni art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy PDOP wydatki te muszą być wyłączone z kosztów uzyskania przychodów, ponieważ udziałowca nie łączy z Wnioskodawcą stosunek pracy. Przedmiotowy wydatek zostanie co prawda definitywnie poniesiony w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, ale brak jest podstaw do stwierdzenia, że zostanie poniesiony w celu uzyskania przychodów przez Wnioskodawcę. Z przedstawionego przez Stronę uzasadnienia nie wynika, aby ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki miały bezpośredni lub chociażby pośredni związek z przychodami Spółki. Dokonane przez strony uzgodnienia są jedynie przejawem zasady wolności działalności gospodarczej, która dotyczy podmiotów prowadzących (lub zamierzających prowadzić) działalność gospodarczą i umów zawieranych w ramach prowadzenia takiej działalności, typowych dla takiej działalności. Jednocześnie należy zauważyć, iż nie ma znaczenia w przypadku zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów fakt, iż spółki zobowiązały się umownie do partycypacji w kosztach.

W konsekwencji, organ podatkowy uznał, iż kwoty przekazane udziałowcowi tytułem zwrotu kosztów użycia przez prezesa zarządu Wnioskodawcy, a jednocześnie pracownika udziałowca, samochodu prywatnego do celów służbowych stanowi świadczenie jednostronne, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uwzględniając powyższe, podkreślić należy, że Spółka rozliczając wydatki związane z używaniem samochodów może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jedynie te wydatki, które zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych spełniać będą warunki określone między innymi w :

  1. art. 16 ust. 1 pkt 30 PDOP, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika
  1. w celu odbycia podróży (jazdy zamiejscowe) ? w wysokości przekraczającej kwotę ustaloną przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu,
  2. w jazdach lokalnych ? w wysokości przekraczającej wysokość miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo w wysokości przekraczającej stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, lub

2. art. 16 ust. 1 pkt 51 PDOP, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu,

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika