Czy w opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym, w przypadku sprzedaży wierzytelności, R. uprawniona będzie (...)

UZASADNIENIE

W dniu 17 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenia przyszłe.

1. R. jest podmiotem prowadzącym działalność polegającą na wydawaniu i sprzedaży gazet i czasopism oraz prowadzeniu portali internetowych i sprzedaży reklam w tych mediach, a także świadczeniu usług związanych z tą podstawową działalnością. R. wystawia faktury VAT za sprzedane towary i wykonane usługi. Kwota netto z faktury zaliczana jest do przychodów dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych, a podatek VAT wykazywany jest jako podatek należny w deklaracjach VAT. W części przypadków klienci unikają zapłaty należności wynikających z faktur VAT. R. zamierza dokonać sprzedaży części wierzytelności wobec klientów na rzecz fumy windykacyjnej. Cena sprzedaży wierzytelności będzie niższa od wartości nominalnej danej wierzytelności (tzn. jej wartości brutto, a także od wartości netto (bez VAT-u takiej wierzytelności). Przykładowo, wierzytelność wobec klienta wynosząca 123 j.p. (tzn. 100 j.p. netto plus 23 j.p. VAT) zostanie sprzedana za 10 j.p. Strata na takiej transakcji wyniesie zatem w tym przykładzie 123 j.p. - 10 j.p. = 113 j.p.
2. Przedmiotem sprzedaży będą wierzytelności, w odniesieniu do których nie dokonano korekty podatku należnego VAT na podstawie przepisów art. 89a ustawy o VAT oraz wierzytelności, co do których dokonano takiej korekty podatku należnego VAT, ale przed 1 stycznia 2013 r.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym, w przypadku sprzedaży wierzytelności, R. uprawniona będzie do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całej straty zrealizowanej na sprzedaży wierzytelności?
2. Czy w opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym, w przypadku sprzedaży wierzytelności, co do których dokonano korekty podatku należnego na podstawie art. 89a ust. 1 ustawy o VAT przed 1 stycznia 2013 r., R. będzie miała obowiązek zwiększenia podatku należnego VAT?
   
   

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedz na pytanie nr 1 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Odpowiedz na pytanie nr 2 w zakresie podatku od towarów i usług zostanie zawarta w odrębnej interpretacji.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaży wierzytelności, R. uprawniona będzie do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całej straty zrealizowanej na sprzedaży wierzytelności.

2. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów (dalej k.u.p.) są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. W omawianym przypadku R. zrealizuje przychód ze sprzedaży wspomnianych wierzytelności. Oznacza to, że cała wartość nominalna wspomnianych wierzytelności stanowiła będzie koszt bezpośrednio związany z osiągniętym przez R. przychodem. Spełniona zostanie zatem przesłanka wynikająca z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Należy zatem ustalić, czy możliwość zaliczenia do k.u.p. całej kwoty sprzedawanej wierzytelności (wartości nominalnej brutto) nie jest wyłączona w jakimkolwiek przepisie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Kwestii k.u.p. z tytułu zbycia wierzytelności dotyczy art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o CIT. Zgodnie z powyższym przepisem, nie uważa się za k.u.p. strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności chyba, że wierzytelność ta uprzednio, na podstawie art. 12 ust, 3 ustawy o CIT, została zarachowana jako przychód należny. Interpretacja powyższego przepisu w przeszłości budziła istotne wątpliwości. Wątpliwości te zostały jednak ostatecznie rozstrzygnięte w uchwale siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 czerwca 2012 r. (sygnatura II FPS 3/11), w której stwierdzono, że: ?Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów straty z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności na podstawie art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o CIT następuje przy uwzględnieniu wartości wierzytelności z należnym podatkiem od towarów i usług?. Takie samo stanowisko zajął NSA w wyroku z 22 marca 2011 r. (sygnatura II FSK 1948/09). Powyższe oznacza, że w przypadku odpłatnego zbycia (sprzedaży) wierzytelności kosztem uzyskania przychodu jest cała kwota sprzedawanej wierzytelności (wraz z należnym podatkiem VAT), o taką bowiem kwotę podatnik zbywając wierzytelność w celu uzyskania przychodów uszczupla swój majątek. W przedstawionym powyżej przykładzie, jeżeli przedmiotem sprzedaży byłaby wierzytelność wynosząca 123 j.p. (to znaczy 100 j.p. netto plus 23 j.p. VAT), a cena sprzedaży wyniosłaby 10 j.p., to przychodem ze sprzedaży byłaby kwota odpowiadająca cenie sprzedaży, czyli 10 j.p., a k.u.p. takiej sprzedaży byłaby cała kwota 123 j.p. (cała kwota - wartość nominalna sprzedawanej wierzytelności).
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14c §  1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52  § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54  §  1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.