Czy wydatki poniesione przez P jako Emitenta z tytułu emisji obligacji powinny być traktowane jako (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22.05.2012r. (data wpływu 28.05.2012r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych z tytułu emisji obligacji - jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 28.05.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych z tytułu emisji obligacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedsiębiorstwo (dalej: P) zaplanowało na kolejne lata szereg inwestycji. Przed przystąpieniem do ich realizacji konieczne było przeprowadzenie szacunkowych wyliczeń, co do możliwości sfinansowania inwestycji ze środków własnych. Z modelu finansowego przygotowanego przez firmę zewnętrzną wynikało, iż środki posiadane przez P oraz przewidywane faktyczne wpływy ze sprzedaży z uwzględnieniem zaległości płatniczych związanych z trudnościami finansowymi niektórych odbiorców usług, nie są wystarczające do pokrycia kosztów planowanych inwestycji i konieczne będzie finansowanie zewnętrzne. W konsekwencji P podjęło decyzję o wyemitowaniu, za pośrednictwem banku pełniącego funkcję agenta emisji, obligacji średnioterminowych. Zgodnie z zapisami umowy obligacje średnioterminowe wyemitowane były w celu uzyskania środków na finansowanie programu inwestycyjnego emitenta planowanego do realizacji w latach 2010-2012 i obejmującego m.in. prace związane z modernizacją Terminala x oraz jego integracją z Terminalem y, budowę infrastruktury w rejonie Terminala y, budowę hotelu na parkingu xyz, modernizację drogi startowej wraz z drogami kołowania, rozbudowę pola manewrowego, budowę frontu spustowego paliwa lotniczego oraz wyposażenie systemu paliwowego H. Środki pozyskane z emisji zostały przekazane na ogólny rachunek bankowy P zwiększając tym samym środki pieniężne P i do czasu ich wykorzystania są, podobnie jak pozostałe środki, lokowane w rożnych bankach w zależności od uzyskanego oprocentowania jako lokaty terminowe. W wyniku zwiększenia ruchu pasażerskiego na Lotnisku, skutkującego zwiększeniem sprzedaży oraz mniejszych od zakładanych w modelu zaległości płatniczych odbiorców usług, stan środków pieniężnych firmy okazał się znacznie wyższy, od przewidzianego na etapie planowania inwestycji i podejmowania decyzji o konieczności zasilenia przewidywanego stanu środków pieniężnych środkami z zewnątrz.

W konsekwencji własne środki pieniężne na rachunku bankowym (bez uwzględniania kwot uzyskanych w wyniku emisji obligacji) okazały się wystarczające dla sfinansowania dotychczasowo realizowanych zadań inwestycyjnych. Z zapisów umowy dotyczącej emisji obligacji wynika, iż P zobowiązane jest ponosić szereg wydatków m. in. takich jak koszty prowizji przygotowawczej, koszty doradztwa prawnego, koszty związane ze zwołaniem i odbyciem zgromadzenia obligatariuszy czy koszty płaconych odsetek.

W związku z wyżej opisanym stanem faktycznym Spółka zadała następujące pytania:

Czy wydatki poniesione przez P jako Emitenta z tytułu emisji obligacji powinny być traktowane jako koszty pośrednie i zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia?

Stanowisko Wnioskodawcy:

P. uważa, iż wydatki poniesione z tytułu emisji obligacji powinny być traktowane jako koszty pośrednie prowadzonej działalności i zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), (dalej: updop) - kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Nie ulega wątpliwości, że odsetki i inne koszty związane z emisją obligacji w celu pozyskania środków na realizację inwestycji, które będą wykorzystywane w działalności przedsiębiorstwa, będą służyły uzyskaniu przychodów, bądź też ich zabezpieczeniu, dlatego też będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Zdaniem P fakt, iż na ogólnym rachunku w całym okresie realizacji inwestycji były wystarczające środki do jej finansowania, nie zmienia faktu, iż wydatki poniesione w związku z emisją obligacji poniesione były w celu osiągnięcia przychodów, ale także zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów. W momencie podejmowania decyzji biznesowej o konieczności pozyskania środków na realizację inwestycji, P nie miało wiedzy o tym, iż w okresie kolejnych paru miesięcy nastąpi taki wzrost przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, iż wystarczy on na pokrycie planowanych wydatków. Proces zdobycia nowych źródeł finansowania jest procesem długotrwałym, poprzedzonym szeregiem rozmów biznesowych, których efektem jest zawarcie umowy i w końcu emisja obligacji. W tym czasie sytuacja na rynku może się diametralnie zmienić, co miało miejsce w przedmiotowej sytuacji. Należy podkreślić, iż działalność w branży lotniczej, jaką głównie wykonuje P, cechuje się dużą sezonowością. Bardzo duży wpływ na wysokość zysków mają także zjawiska nieprzewidywalne: przyrodnicze ? np. śnieżyce, wybuch wulkanu, a także ekonomiczne ? kryzys światowy. Z tych wszystkich powodów P musi zabezpieczać się przed brakiem płynności finansowej i szukać dodatkowych źródeł finansowania, nawet, jeśli w określonych okolicznościach, nie okażą się one niezbędne. Nie pozbawia to jednak, prawa do zaliczenia wydatków poniesionych na takie źródła finansowania, do kosztów uzyskania przychodów.

Kolejną przesłanką wynikającą z cytowanego wyżej artykułu jest warunek, aby koszty te nie znalazły się w negatywnym katalogu wymienionym w art. 16 ust. 1 updop.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10-12 updop do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się:

• wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów);
• naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów);
• odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.
  
  

Co prawda w przepisie tym nie ma odwołania do odsetek od obligacji, niemniej jednak zarówno sądy administracyjne jak i organy podatkowe przyjmują, że obligacje stanowią formę pozyskania kapitału analogiczną do pożyczki, stąd też do odsetek od obligacji stosować należy w sposób odpowiedni przepisy ustaw podatkowych dotyczących odsetek od pożyczek (por. interpretacja indywidualna z dnia 23 września 2011r, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB3/423-558/11-3/DP czy wyrok NSA z dnia 1 kwietnia 2011r. sygn. akt II FSK 1076/09). Należy też podkreślić, iż sam ustawodawca definiuje pożyczkę w art. 16 ust. 7b, (co prawda na potrzeby art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz ust. 7). Zgodnie z tą definicją, przez pożyczkę rozumie się także emisję papierów wartościowych o charakterze dłużnym. Wobec powyższego szeroki sposób rozumienia pojęcia słowa pożyczka wydaje się jak najbardziej prawidłowy.

Należy zauważyć, iż na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 11 updop, a contrario, kosztami uzyskania przychodów są skapitalizowane bądź zapłacone odsetki od pożyczek (kredytów) - co potwierdza także orzecznictwo ? np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 marca 2009r, sygn. akt II FSK 1781/07. Nie są natomiast kosztami uzyskania przychodów odsetki czy prowizje zwiększające koszty inwestycji w okresie ich trwania. P jednakże stoi na stanowisku, iż odsetki od wyemitowanych przez niego obligacji będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, tzn. stanowić będą koszty pośrednie. Ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji kosztu bezpośrednio i pośrednio związanego z uzyskanym przychodem, to ocena tej kwestii musi być za każdym razem dokonywana w świetle konkretnego stanu faktycznego. W art. 15 ust. 4d jest tylko wskazane, iż koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W sytuacji zapłaty przez P odsetek od wyemitowanych obligacji, których nie można powiązać z konkretnym przychodem (nie mają one uchwytnego związku z osiąganymi przychodami), należy przyjąć, iż będą one kosztami w dacie ich poniesienia. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, uważa się z kolei dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku) ? art. 15 ust. 4e updop. Należy podkreślić, iż stanowisko takie zostało potwierdzone w interpretacji wydanej przez Izbę Skarbową w Warszawie na podstawie delegacji uprawnień Ministra Finansów nr IPPB5/423-831/11-2/RS z dnia 10 listopada 2011r.

Ponieważ trudno jest określić, które pieniądze zostały przeznaczone na budowę środków trwałych, a na ogólnym rachunku w całym okresie realizacji inwestycji były wystarczające środki do finansowania zarówno działalności bieżącej jak i procesu Inwestycyjnego, trudno jest uznać, iż wydatki na emisję będą stosownie do art. 16g ust. 4 updop, stanowiły zwiększenie kosztów wytworzenia środków trwałych. Niewątpliwą jednak kwestią jest, iż emitent ponosi stałe koszty związane z obsługą obligacji, niewątpliwe jest także to, iż P zawarł umowę, kierując się przesłanką zabezpieczenia źródła przychodów. Należy stąd wysnuć wniosek, iż P ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na emisję obligacji. Zdaniem P prawidłowe jest potraktowanie tych wydatków jako kosztów pośrednich uzyskania przychodów, rozliczanych na bieżąco, w dacie poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.