Czy Spółka może koszt prowizji z tytułu doradztwa i pośrednictwa w wynajmie powierzchni związany (...)

Czy Spółka może koszt prowizji z tytułu doradztwa i pośrednictwa w wynajmie powierzchni związany z przedłużeniem umowy najmu zaliczyć do kosztów podatkowych Spółki w dacie ich poniesienia, czy też koszt ten powinien być przez Spółkę rozliczany w czasie, proporcjonalnie do czasu, na jaki przedłużono umowę najmu (zgodnie z aneksem), w kolejnych latach podatkowych? Czy Spółka może w ten sam sposób rozliczyć koszt prowizji z tytułu doradztwa i pośrednictwa w wynajmie powierzchni związany z przyszłymi ewentualnymi umowami najmu zawartymi z nowymi najemcami?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 07.01.2013r. (data wpływu 11.01.2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 11.01.2013r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.


W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe/stan faktyczny.


Podstawowym przedmiotem działalności spółki C. mbH Sp. z o.o. Oddział w Polsce (zwanej dalej ?Spółką?) jest wynajem powierzchni użytkowych w posiadanych przez Spółkę budynkach biurowo-usługowych. 31 października 2012 roku Spółka zawarła aneks do umowy z jednym ze swoich dotychczasowych najemców przedłużający okres najmu z dniem 1 listopada 2012 roku. Okres najmu zakończy się wraz z upływem 60 miesięcy licząc od dnia 2 czerwca 2013 roku, bądź w innym terminie, w którym umowa najmu ulegnie wcześniejszemu rozwiązaniu zgodnie z postanowieniami umowy (w przypadku zajścia określonych okoliczności po stronie najemcy. takich jak nieuregulowanie czynszu, niewypełnienie innych obowiązków wynikających z umowy, niewypłacalność najemcy). Najemca zapłaci Spółce co miesiąc, z góry, przez cały okres najmu, czynsz z tytułu najmu powierzchni oraz inne opłaty przewidziane umową. Najemca będzie zwolniony od obowiązku uiszczenia czynszu przez okres kolejnych 7 miesięcy, począwszy od dnia 1 czerwca 2014 roku.

Aby pozyskać najemcę na kolejny okres najmu, Spółka zleciła pozyskanie najemcy firmie zewnętrznej (zarządcy), która wyszukuje potencjalnych najemców, negocjuje z nimi warunki wynajmu i doprowadza do zawarcia umowy. Firmie tej należy się wynagrodzenie za doprowadzenie do zawarcia nowej umowy najmu, jak również za przedłużenie umów już zawartych. Wynagrodzenie ustalone jest jako określony procent od przewidywanej wartości czynszu za nowy okres najmu wyrażonego w EUR i przeliczonego po średnim kursie NBP zgodnie z datą wystawienia faktury przez świadczącego usługę doradztwa i pośrednictwa. Firma z tytułu wykonanej usługi wystawiła w listopadzie 2012 roku fakturę z listopadowym terminem płatności. Faktura została przez Spółkę zapłacona.


W związku z powyższym zadano następujące pytania:


  1. Czy Spółka może koszt prowizji z tytułu doradztwa i pośrednictwa w wynajmie powierzchni związany z przedłużeniem umowy najmu zaliczyć do kosztów podatkowych Spółki w dacie ich poniesienia, czy też koszt ten powinien być przez Spółkę rozliczany w czasie, proporcjonalnie do czasu, na jaki przedłużono umowę najmu (zgodnie z aneksem), w kolejnych latach podatkowych?
  2. Czy Spółka może w ten sam sposób rozliczyć koszt prowizji z tytułu doradztwa i pośrednictwa w wynajmie powierzchni związany z przyszłymi ewentualnymi umowami najmu zawartymi z nowymi najemcami?

Zdaniem Spółki:


Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (zwaną dalej ?updop?), koszt dotyczący prowizji z tytułu doradztwa i pośrednictwa w wynajmie powierzchni jest kosztem uzyskania przychodów poniesionym zarówno w celu osiągnięcia przychodów, jak również w celu zachowania ich źródła. Zamiarem poniesienia w/w wydatku była chęć osiągnięcia przychodu. Ponoszony przez Spółkę koszt będący przedmiotem wniosku jest ponoszony z własnych środków Spółki, ma charakter definitywny, pozostaje w związku z jej działalnością, ponoszony jest w celu osiągnięcia przychodów z tytułu czynszu najmu i innych opłat przewidzianych umową, jest udokumentowany fakturą i nie należy do kategorii kosztów wymienionych w art. l6 ust. l updop.

Wnioskodawca uważa, że poniesiony przez niego koszt prowizji z tytułu doradztwa i pośrednictwa w wynajmie powierzchni, chociaż dotyczy przychodów z tytułu czynszu najmu i innych opłat przewidzianych umową, nie może być uznany za koszt bezpośredni w rozumieniu art. 15 ust. 4 updop. W dacie poniesienia kosztu nie jest znana bowiem rzeczywista wysokość przychodów, jakie zostaną dzięki nim osiągnięte w przyszłości (w trakcie trwania umowy najmu czynsz będzie podlegać waloryzacji, zmieniać będzie się kurs waluty przyjęty dla ustalenia czynszu najmu i innych opłat przewidzianych umową jako równowartości w walucie obcej). Spółka uważa, że koszt prowizji z tytułu doradztwa i pośrednictwa w wynajmie powierzchni jest kosztem pośrednio związanym z przychodami Spółki zgodnie z art. 15 ust.4d updop. Powinien być więc rozpoznany jako koszt uzyskania przychodów jednorazowo, tj. w dacie jego poniesienia, ale ze względu na brak możliwości wskazania okresu, jakiego koszty prowizji z tytułu doradztwa i pośrednictwa w wynajmie powierzchni dotyczą (Spółka musi zapłacić prowizję z tytułu pośrednictwa niezależnie od tego, jak długo będzie faktycznie trwała umowa najmu) nie powinien być rozliczany w czasie.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego/stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.


Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) ? dalej updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1, tj.:

  • zostały poniesione przez podatnika,
  • ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
  • nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy jednocześnie podkreślić, że ujęcie kosztu zakwalifikowanego jako koszt uzyskania przychodów w rozliczeniach podatkowych wymaga ustalenia przez podatnika momentu jego potrącalności, na podstawie art. 15 ust. 4 ? 4h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zasady potrącalności kosztów zostały zróżnicowane przez ustawodawcę w oparciu o kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć - wyróżniono koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4, 4b, 4c updop) i koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami, zwane kosztami pośrednimi (art. 15 ust. 4d - 4e updop).

Do pierwszej z wymienionych kategorii należą takie wydatki, których poniesienie ma bezpośrednio na celu uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których ponoszenie jest racjonalnie uzasadnione jako służące osiąganiu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu ich źródła, nie ma jednak możliwości przypisania ich do określonych, konkretnych przychodów. Są to koszty ogólne dotyczące funkcjonowania podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą.

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami co do zasady są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (art. 15 ust. 4 i 4b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Wyjątek od powyższej reguły przewiduje jedynie art. 15 ust. 4c tej ustawy.

Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są natomiast potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli natomiast dotyczą one okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (art. 15 ust. 4d omawianej ustawy).

Stosownie natomiast do art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy należy uznać, że wynagrodzenie firmy za wyszukanie potencjalnych najemców i doprowadzenie do zawarcia umowy najmu jest kosztem innym niż bezpośrednio związanym z przychodem z tytułu umów najmu. Chociaż wynagrodzenie ustalane jest jako procent od przewidywanej wartości czynszu to, jak pisze Spółka, w dacie poniesienia kosztu nie jest znana rzeczywista wysokość przychodów, a zapłata określonego wynagrodzenia następuje niezależnie od tego, jak długo będzie trwała umowa najmu. Wynagrodzenie jest należne z tytułu doprowadzenia do zawarcia umowy najmu jak również za przedłużenie umów już zawartych.

Zapłata omawianego wynagrodzenia ? jakkolwiek stanowi koszt ponoszony w celu uzyskiwania przychodów z najmu ? nie wpływa bezpośrednio na wysokość tych przychodów. Jednocześnie, prowizji z tytułu zawarcia umów nie należy wiązać z przychodami całego okresu trwania umowy najmu. Niezależnie, czy umowa najmu będzie zawarta na czas określony czy nieokreślony, zapłata prowizji jest związana z momentem doprowadzenia do podpisania umowy, z realizacją usługi pośrednictwa.

W konsekwencji, wynagrodzenie prowizyjne z tytułu doradztwa i pośrednictwa w wynajmie powierzchni użytkowej, nie dotyczy okresu przekraczającego rok podatkowy. Jest zatem potrącalne stosownie do art. 15 ust. 4d zdanie pierwsze ustawy, w dacie poniesienia, którą ustawodawca definiuje w art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym/w dacie wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika