Skutki prawne nabycia prawa do dalszego oddania oprogramowania komputerowego do używania użytkownikowi (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 06.10.2010r.(data wpływu 11.10.2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków prawnych nabycia prawa do dalszego oddania oprogramowania komputerowego do używania użytkownikowi końcowemu - jest nieprawidłowe,

UZASADNIENIE

W dniu 11.10.2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług.

Przedmiotem niniejszej interpretacji są przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych; w zakresie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka planuje zawierać transakcje leasingu oprogramowań (systemów) komputerowych. W związku z faktem, że przedmiotem licencji udzielanej przez podmiot uprawniony do jej udzielenia (dostawca oprogramowania) jest prawo do korzystania z oprogramowania komputerowego przez końcowego użytkownika (end-user), Spółka nabywa od dostawcy niewyłączne, nieprzenoszalne prawo i obowiązek do dystrybucji oprogramowania (systemu), rozumianej jako dalsze rozporządzanie prawem w ściśle określonym przez właściciela praw do oprogramowania zakresie. Zakres rozporządzania prawami nabytymi od dostawcy oprogramowania (systemu) przez Spółkę ograniczony jest wyłącznie do prawa oddania do korzystania nabytych praw ostatecznemu klientowi, faktycznemu użytkownikowi oprogramowania na podstawie umowy leasingu. Spółka nie ma prawa do korzystania z oprogramowania (systemu) dla własnych potrzeb, jedynym prawem jest prawo do dalszego oddania praw w leasing na czas oznaczony, ustalony między Spółką a klientem - ostatecznym użytkownikiem oprogramowania (systemu). Czas oznaczony będzie dłuższy niż 1 rok. Spółka planuje więc zawierać umowy leasingu z klientami, których przedmiotem będą nabyte prawa. W zawieranych umowach leasingu Spółka planuje zawrzeć postanowienie, zgodnie z którym wyłącznie Spółka jako finansujący jest uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od przedmiotowej wartości niematerialnej i prawnej. Klient zobowiązany będzie do zapłaty w ratach leasingowych równowartości ceny nabycia praw przez spółkę od dostawcy, powiększonych o dodatkowy składnik raty leasingowej, obliczony na podstawie wskaźników rynkowych dla kosztu finansowania na rynku międzybankowym (wibor, libor, euribor) oraz marży. W związku z tym suma opłat leasingowych w każdym przypadku będzie wyższa niż cena nabycia praw do dalszego oddania praw do używania na podstawie umowy leasingu. Dostawca dostarcza oprogramowanie (system) bezpośrednio klientowi na nośniku informatycznym (dysk, płyta, pamięć przenośna itp.) lub dostarcza oprogramowanie przez internet, bądź pocztą elektroniczną bądź poprzez przekazanie kodów i haseł w celu bezpośredniego ściągnięcia oprogramowania (tzw. download) ze strony internetowej dostawcy.

W związku z powyższym zadano pytania:

1. Czy Spółka nabywając od dostawcy wyłącznie prawo do dalszego oddania oprogramowania do używania klientowi - ostatecznemu użytkownikowi na podstawie leasingu ma prawo dokonywania odpisów amortyzacyjnych przez okres nie krótszy niż 24 miesiące zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej ?ustawa pdop?)...
2. Czy minimalny okres umowy leasingu powinien być ustalony, zgodnie z art. 17b ust. 1 pkt 1, zgodnie z definicją normatywnego okresu amortyzacji na podstawie okresu amortyzacji wskazanego w pkt 1, tj. 40 % z 24 miesięcy...
3. Czy przychód Spółki z tytułu opłat leasingowych otrzymywanych od korzystającego należy ustalać na podstawie art. 17b ust. 1 ustawy pdop, tj. przychodem tym będą ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy leasingu opłaty ustalone w umowie leasingu z tytułu korzystania z wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na ich wysokość w poszczególnych okresach rozliczeniowych...
4. Czy do przedmiotu leasingu opisanego w stanie faktycznym, nie będzie miał zastosowania art. 17c ustawy pdop, dotyczący sprzedaży poleasingowej, gdyż Spółka nie posiada własności praw do oprogramowania, nie może więc przenieść takiej własności na korzystającego...
   
   

Stanowisko Spółki:

Ad. 1

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy pdop amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 (tj. umowa leasingu), zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi. Przepis ten przewiduje, że licencje mogą być przedmiotem amortyzacji nawet, jeżeli nie są wykorzystywane na własne potrzeby lecz są przedmiotem umowy leasingu, w rozumieniu art. 17a pkt 1 ustawy pdop. Ze względu na specyfikę prawną umów licencyjnych, dostawca oprogramowań nie chce udzielać Spółce prawa do korzystania z licencji (przy czym Spółka jako firma leasingowa nie jest tym zainteresowana) wraz z prawem sublicencji, lecz ogranicza prawo udzielane Spółce wyłącznie do prawa dalszego przekazania do używania faktycznemu użytkownikowi na podstawie umowy leasingu. Taki zapis umów między dostawcą a Spółką nie zmienia istoty transakcji, tj. wartością niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji jest licencja, która udzielana jest przez Spółkę klientowi, który będzie korzystającym na podstawie umowy leasingu. W przedmiotowym stanie faktycznym, Spółka przekazuje korzystającemu na podstawie umowy wyłącznie taki zakres uprawnień jaki sama otrzymała od dostawcy. tj. prawo do korzystania z oprogramowania, z tą różnicą, że korzystanie przez Spółkę z prawa polega na oddaniu jej do dalszego używania i pobierania z tego tytułu pożytków. Na podstawie art. 74 ust.

1 ustawy Prawo autorskie, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Zgodnie z ust. 4, autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do: 1) trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego; 2) tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała; 3) rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii. Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy Prawo autorskie, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej ?licencją?, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione. Przepis ten nie wskazuje na czym może polegać umowa o korzystanie z utworu. Uznać zatem należy, że umowa o korzystanie może polegać na wskazaniu pola eksploatacji, jakim jest prawo do dalszego udzielenia licencji na korzystanie (w tym w formie leasingu) bez samego prawa do korzystania dla celów własnych. Oznacza to, że udzielenie prawa do dalszego oddania oprogramowania komputerowego do używania mieści się w pojęciu licencji, zatem dla celów podatkowych powinna podlegać ona amortyzacji jako licencja. Zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 1 okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych w postaci od licencji (sublicencji) na programy komputerowe oraz od praw autorskich nie może być krótszy niż 24 miesiące, oznacza to że Spółka ma prawo amortyzować nabyte prawa od dostawcy przez okres nie krótszy niż 24 miesiące. Ad.2 Zgodnie z art. 17a pkt 1 ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej ?finansującym?, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej ?korzystającym?, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty. Z przepisu tego wynika, że licencje na oprogramowanie komputerowe może być przedmiotem umowy leasingu jako wartość niematerialna i prawna podlegająca amortyzacji, gdyż przewidywany czas używania licencji jest dłuższy niż 12 miesięcy. Zgodnie z art. 17a pkt 4) ilekroć w rozdziale jest mowa o normatywnym okresie amortyzacji - rozumie się przez to w odniesieniu do: a) środków trwałych ? okres, w którym odpisy amortyzacyjne, wynikające z zastosowania stawek amortyzacyjnych określonych w wykazie stawek amortyzacyjnych, zrównują się z wartością początkową środków trwałych, b) wartości niematerialnych i prawnych - okres ustalony w art. 16m, Na podstawie art. 17b ust. 1 ustawy pdop opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki: 1) została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz

2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarowi usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Z tego przepisu wynika, że minimalny okres leasingu powinien być ustalony jako 40 % z 24 miesięcy, czyli 9,6 miesiąca. Jednak Spółka zamierza zawierać umowy leasingu na okres dłuższy niż 12 miesięcy.

Ad. 3) W umowie określonej w stanie faktycznym, przychodem Spółki będą zgodnie z art. 17b ust. 1 opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania wartości niematerialnych i prawnych (będą one odpowiednio kosztem uzyskania przychodów korzystającego), pod warunkiem, że umowa ta spełnia następujące warunki: 1) została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz 2) suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że warunki te są spełnione. Przy czym, przepis powyższy nie określa jaka powinna być wartość opłat w poszczególnych okresach trwania umowy. Oznacza to, że strony mogą sobie wysokość rat ustalić dowolnie, przy założeniu, że łączna ich wysokość nie będzie niższa niż wartość początkowa przedmiotu leasingu, którą stanowi cena nabycia praw od dostawcy. Ad. 4) Zgodnie z art. 17c ustawy pdop, jeżeli po upływie podstawowego okresu umowy leasingu, o której mowa w art. 17b ust. 1, finansujący przenosi na korzystającego własność środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, będących przedmiotem tej umowy: 1) przychodem ze sprzedaży środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży; jeżeli jednak cena ta jest niższa od hipotetycznej wartości netto środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej według zasad określonych w art. 14, 2) kosztem uzyskania przychodów przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży jest rzeczywista wartość netto. Powyższy przepis odnosi się do przeniesienia własności wartości niematerialnej prawnej. Zgodnie z opisem w stanie faktycznym, Spółka nabędzie od dostawcy jedynie prawo do korzystania z określonego w umowie pola eksploatacji (tj. prawo do dalszego oddania do korzystania na podstawie umowy leasingu). Prawo takie nie jest przedmiotem własności. Oznacza to, że Spółka nie będzie stosowała art. 17c do przedmiotu leasingu opisanego w stanie faktycznym. Wartość wykupu dla licencji, nawet gdyby była stosowana, wynosiłaby 0 już po 1 roku trwania umowy leasingu, gdyż na podstawie art. 17a pkt 6 wartość hipotetyczna netto dla wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji przez okres co najmniej 24 miesiące wskazany w art. 16 m. oznacza to, że już po 8 miesiącach wartość końcowa wynieść mogłaby 0.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Odnosząc się do kwestii oceny skutków prawnych nabycia przez Spółkę prawa do dalszego oddania oprogramowania do używania klientowi, co zdaniem Spółki mieści się w pojęciu licencji i odniesienia jej do umowy leasingu, rozważania w tym zakresie należy rozpocząć od definicji licencji.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych ? dalej pdop (t.j. Dz. U. z 2000r., nr 54, poz. 654 z późn. zm.) posługuje się wprawdzie pojęciem licencji, lecz nie definiuje go. Definicję licencji zawiera ustawa z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych ( t.j. Dz. U. z 2006r. , nr 90, poz. 631 z późn. zm.). Ustawodawca w art. 41 ust. 2 ustawy o prawie autorskim mówi o dwóch rodzajach umów, które autor ( twórca utworu) może zawierać:

1. umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub
2. umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej 'licencją',
   
   

Pierwszy rodzaj umowy ma na celu wyzbycie się określonego dobra niematerialnego np. wynalazku, patentu, utworu, co oznacza, że twórca tego dobra traci swą wyłączność na rzecz innego podmiotu, drugi rodzaj umów ma celu tylko udostępnienie innemu podmiotowi dobra niematerialnego w celu określonego korzystania z niego. Umowy licencyjne porównać można do umów, np. najmu, dzierżawy czy użyczenia. Dzięki nim licencjobiorca ma bowiem możliwość korzystania z dobra niematerialnego w określonym zakresie. Istotą licencji jest umożliwienie korzystania z określonego dobra niematerialnego, co oznacza, że wyłączne prawo do niego pozostaje przy licencjodawcy, np. twórcy utworu, który prawem tym w drodze licencji rozporządza. Licencjobiorca ma możliwość udzielania sublicencji, co poszerza krąg potencjalnych użytkowników dóbr niematerialnych.

Licencje w powyższym rozumieniu na gruncie podatku dochodowego stanowią wartości niematerialne i prawne, które mogą być przedmiotem umowy leasingu. Dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych pojęcie umowy leasingu zostało zdefiniowane w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana ? finansującym?, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej ? korzystającym?, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty. Z powyższej definicji wynika, że przedmiotem podatkowej umowy leasingu mogą być wartości niematerialne i prawne wyłącznie te, które podlegają amortyzacji. Określenie składników majątku uznawanych przez ustawodawcę za wartości niematerialne i prawne zawiera art. 16b ust. 1 ustawy, z którego wynika, że ?Amortyzacji podlegają, (?) nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania (?) licencje o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Aby podatnik mógł amortyzować nabyte wartości niematerialne i prawne na podstawie tego przepisu muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

• nabycie wartości niematerialnych i prawnych,
• nadawanie się w dniu przyjęcia ich do używania do gospodarczego wykorzystania,
• przewidywany okres ich używania wynoszący co najmniej rok,
• wykorzystywanie ich na potrzeby związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą albo oddanie ich innemu podatnikowi do używania na podstawie umowy licencyjnej ( sublicencji) lub umowy najmu, dzierżawy lub leasingu.
  
  

Ponadto z przepisu art. 16m ust. 1 pkt 1) pdop wynika, że z zastrzeżeniem ust.2 i 3 oraz art. 16ł ust. 1-3, okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych nie może być krótszy niż : od licencji (sublicencji) na programy komputerowe oraz od praw autorskich ? 24 miesiące.

Jeżeli podatnik nabywa prawo (licencję) do korzystania w swojej działalności gospodarczej z oprogramowania komputerowego i przewiduje, iż program ten będzie użytkował przez okres dłuższy niż 1 rok, nabyte prawo (licencję) winien zaliczyć do wartości niematerialnych i prawnych i dokonywać odpisów amortyzacyjnych, które stanowią koszt uzyskania przychodów (art. 15 ust. 6 ustawy pdop). Ustawodawca jednocześnie pozwala na zaliczanie amortyzacji do kosztów podatkowych również temu podatnikowi, który nabytą licencję oddaje do używania innemu podatnikowi na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub leasingu. Zawierając podatkową umowę leasingu operacyjnego licencji, umowa ta musi spełnić warunki określone w art. 17b ust. 1 , tj.

1. umowa ma być zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem jest podlegająca odpisom amortyzacyjnym rzecz ruchoma lub wartości niematerialne i prawne, 2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należy podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych Jeżeli umowa spełnia powyższe warunki opłaty ustalone w umowie i ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego.

Należy przy tym zwrócić uwagę , że w przypadku leasingu wartości niematerialnej i prawnej odpisy amortyzacyjne, które są kosztem podatkowym finansującego muszą być dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a-16m ustawy.

Z zestawienia przepisów art. 17a i 16b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że wartość niematerialna i prawna w postaci licencji lub sublicencji jest oddawana w leasing w celu jej używania przez korzystającego.

Przedmiotem zapytania w niniejszej sprawie są podatkowe skutki nabycia od dostawcy prawa do dalszego oddania oprogramowania do używania klientowi- ostatecznemu użytkownikowi na podstawie umowy leasingu. Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka nabywa od dostawcy niewyłączne, nieprzenoszalne prawo i obowiązek do dystrybucji oprogramowania (komputerowego ? przypis organu), rozumianej jako dalsze rozporządzanie prawem w ściśle określonym przez właściciela praw do oprogramowania zakresie. Jak wskazała Spółka, dostawca oprogramowań nie chce udzielać Spółce prawa do korzystania z licencji (przy czym Spółka jako firma leasingowa nie jest tym zainteresowana) wraz z prawem sublicencji, lecz ogranicza prawo udzielane Spółce wyłącznie do prawa dalszego przekazania do używania faktycznemu użytkownikowi na podstawie umowy leasingu. Taki zapis umów między dostawcą a Spółką zdaniem Spółki nie zmienia istoty transakcji, tj. wartością niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji jest licencja, która udzielana jest przez Spółkę klientowi, który będzie korzystającym na podstawie umowy leasingu.

W ocenie organu w przedmiotowej sprawie w transakcji uczestniczą trzy podmioty: dostawca oprogramowania, Spółka jak dystrybutor oraz końcowy użytkownik. Oprogramowanie dla użytkownika końcowego dostarcza dostawca cyt.: ?Dostawca dostarcza oprogramowanie (system) bezpośrednio klientowi na nośniku informatycznym (dysk, płyta, pamięć przenośna itp.) lub dostarcza oprogramowanie przez internet, bądź pocztą elektroniczną bądź poprzez przekazanie kodów i haseł w celu bezpośredniego ściągnięcia oprogramowania (tzw. download) ze strony internetowej dostawcy?.

W ocenie organu Spółka jest tylko pośrednikiem i prawo, które nabywa od dostawcy nie ma charakteru licencji, którą otrzymuje użytkownik końcowy. Licencja taka nie stanowi wartości niematerialnej i prawnej w rozumieniu art. 16 b ust. 1 i 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdzie mowa o oddaniu licencji do używania. Użytkownik końcowy ma używać oprogramowanie komputerowe, a Spółka uzyskuje od dostawcy nie prawo do korzystania z oprogramowania, które mogłaby oddać do używania, lecz prawo do dystrybucji oprogramowania. Organ nie zgadza się, że na gruncie prawa podatkowego udzielenie prawa do dalszego oddania oprogramowania komputerowego do używania mieści się w pojęciu licencji, która podlega amortyzacji na podstawie art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Skoro jak podkreśla Spółka, nie nabywa ona prawa do korzystania z oprogramowania, nie przenosi też tego prawa na użytkownika końcowego. Prawo do dystrybucji oprogramowania nie jest tym samym co prawo do korzystania z oprogramowania. Spółka przekazuje korzystającemu na podstawie umowy leasingu wyłącznie taki zakres uprawnień, jaki sama otrzymała od dostawcy, tj. prawo do dalszego przekazania oprogramowania do używania. Nie jest to licencja w rozumieniu prawa do korzystania z oprogramowania. W ocenie organu licencji uprawniającej do korzystania z oprogramowania de facto nie udziela użytkownikom końcowym Spółka, lecz dostawca. Dlatego też umowy leasingu między Spółką a użytkownikiem końcowym nie mają charakteru podatkowej umowy leasingu wartości niematerialnej i prawnej - licencji.

Zatem odpowiedzi na pytania w odnośnie takiej umowy i jej skutków podatkowych w zakresie przychodów i kosztów uzyskania przychodów (amortyzacji) są bezprzedmiotowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock