1. Czy kwota części rekompensaty (30.000 zł), którą Spółka wypłaciła w październiku 2008 stanowi (...)

1. Czy kwota części rekompensaty (30.000 zł), którą Spółka wypłaciła w październiku 2008 stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

2. Czy pozostała do wypłaty kwota rekompensaty oraz odsetek stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

3. Czy Spółka postąpiła prawidłowo potrącając od części rekompensaty wypłaconej w październiku 2008 zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, a podstawę opodatkowania pomniejszając o koszty uzyskania przychodów określone w art.22 ust 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

4. Czy od kwoty pozostałej rekompensaty i odsetek, które ma wypłacić Spółka, Spółka jako płatnik powinna pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, a podstawę opodatkowania winna pomniejszyć o koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku (data wpływu 5 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Spółki kwot stanowiących rekompensatę z tytułu rozwiązania umowy o pracę z byłym Prezesem Spółki, w tym kosztów od nieterminowej wypłaty rekompensaty ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Spółki kwot stanowiących rekompensatę z tytułu rozwiązania umowy o pracę z byłym Prezesem Spółki, w tym kosztów od nieterminowej wypłaty rekompensaty.

W związku ze stwierdzonymi brakami formalnymi, pismem z dnia 1 grudnia 2009 r. (znak sprawy: IPPB3/423-742/09-2/PD), wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 14 grudnia 2009 r. (data wpływu 16 grudnia 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka w dniu 28 lutego 2002 r. zawarła umowę o pracę z pracownikiem, który miał pełnić funkcję Prezesa Spółki. Następnie w dniu 8 października 2004 r. zostało zawarte porozumienie zmieniające umowę o pracę, na którego mocy paragraf 1 artykuł 10 ust. 1 umowy o pracę uzyskał brzmienie ?W przypadku przejścia Spółki na nowego pracodawcę w rozumieniu art. 23 (1) Kodeksu pracy albo sprzedaży udziałów Spółki osobie trzeciej, jeżeli po przejściu albo sprzedaży udziałów Spółki nie dojdzie do możliwości zatrudnienia Pracownika na ekwiwalentnym stanowisku i z tego powodu dojdzie do rozwiązania niniejszej Umowy o pracę, Spółka zobowiązuje się wypłacić Pracownikowi rekompensatę za okres 1 roku w wysokości równej dotychczasowemu wynagrodzeniu, określonemu w art. 3 ust. 1 umowy?.

Dotychczasowy udziałowiec w grudniu 2005 sprzedał wszystkie swoje udziały osobie trzeciej. Następnie 9 stycznia 2006 r. Spółka wypowiedziała umowę o pracę zawartą 28 lutego 2002 r. z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, tj. ze skutkiem na dzień 30 kwietnia 2006 r., Spółka nie wypłaciła kwoty rekompensaty określonej w umowie o pracę, wobec czego były Prezes złożył pozew do sądu o wypłatę rekompensaty wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1 maja 2006 r. Na mocy wyroku Sądu Okręgowego z dnia 17 lipca 2008 r. Spółka została zobowiązana do wypłaty byłemu Prezesowi rekompensaty pieniężnej z odsetkami ustawowymi od dnia 1 maja 2006 r. do dnia zapłaty wraz z kosztami sądowymi. Przy czym Spółka została zobowiązana do natychmiastowej wykonalności w zakresie do kwoty 30.000 zł (trzydzieści tysięcy złotych), tj. części rekompensaty.

W dniu 09.10.2008 Spółka wypłaciła byłemu Prezesowi z kwoty 30.000 zł kwotę 24.321 zł potrącając podatek dochodowy od osób fizycznych w kwocie 5.679 zł, przy uwzględnieniu zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodów o których mowa w art. 22 ust.2 updof. Podatek został wpłacony przez Spółkę do urzędu skarbowego.

Były Prezes uznał, iż wpłacona dla niego kwota nie powinna być pomniejszana o podatek dochodowy od osób fizycznych i przekazał sprawę do organu egzekucyjnego - komornika, który na podstawie wyroku pobrał z rachunku bankowego Spółki kwotę 5.679 zł wraz z kosztami komorniczymi.

Spółka od wyroku z dnia 17 lipca 2008 r. złożyła apelację do Sądu Apelacyjnego, która to apelacja została przez Sąd oddalona, wobec czego Spółka powinna wypłacić kwotę rekompensaty pomniejszoną o część już wypłaconą (30.000 złotych) wraz z odsetkami od dnia 1 maja 2006 do dnia zapłaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

  1. Czy kwota części rekompensaty (30.000 zł), którą Spółka wypłaciła w październiku 2008 stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
  2. Czy pozostała do wypłaty kwota rekompensaty oraz odsetek stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
  3. Czy Spółka postąpiła prawidłowo potrącając od części rekompensaty wypłaconej w październiku 2008 zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, a podstawę opodatkowania pomniejszając o koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
  4. Czy od kwoty pozostałej rekompensaty i odsetek, które ma wypłacić Spółka, Spółka jako płatnik powinna pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, a podstawę opodatkowania winna pomniejszyć o koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze i drugie (oznaczone w przedmiotowym wniosku nr 1 i 2). Zagadnienia zawarte w pozostałych pytaniach będą przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego i pytania drugiego.

1. Zgodnie z art. 15 ust 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej: updop) ?kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1?. Należy zatem stwierdzić, iż warunkiem zakwaIifikowania danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie kosztu w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Art. 16 updop nie przewiduje w tym zakresie żadnych wyjątków. Zatem, o ile zostanie spełniona przesłanka ogólna wynikająca z art. 15 ust.

1 updop, to dany koszt będzie kosztem uzyskania przychodu. W ocenie Spółki, pomiędzy poniesionym kosztem z tytułu rekompensaty pieniężnej, będzie związek przyczynowo skutkowy z przychodami uzasadniającymi zakwalifikowanie tego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów. Skoro Spółka kierując się racjonalnymi przesłankami zgodziła się na taki zapis w umowie, to istnieje związek pomiędzy przychodami kiedy były Prezes był jej pracownikiem, a wypłaconą jemu rekompensatą. Ponadto wynagrodzenia wypłacane na rzecz pracowników stanowią dla pracodawców koszty uzyskania przychodów a rekompensatę tę należy traktować w kategorii kosztów pracowniczych.

Podobne stanowisko zostało wyrażone m. in. w postanowieniu Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście z dnia 12 stycznia 2006r. (nr 1435/DP1423-106/05/KS). W uzasadnieniu tego postanowienia można przeczytać ?wypłata wskazanego odszkodowania jest konsekwencją zatrudnienia pracownika, a związek zatrudnienia z przychodami pracodawcy jest oczywisty?.

2. W ocenie Spółki pozostała część rekompensaty, którą Spółka powinna zapłacić będzie kosztem uzyskania przychodu, tak jak kwota już wypłacona w roku 2008, uzasadniając tak jak w pkt 1.

Natomiast, w ocenie Spółki, odsetki od nieterminowej zapłaty rekompensaty, nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów dla Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Ustawową definicję kosztów uzyskania przychodów, jako kategorii z zakresu prawa podatkowego, zawiera art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej: ustawa o PDOP).

Zgodnie z tym przepisem kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

Właściwe określenie kosztów uzyskania przychodów jest o tyle istotne, że rzutuje na wysokość podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, której przedmiotem co do zasady jest - jak wynika z art. 7 ust. 1-2 cytowanej ustawy podatkowej - dochód oznaczający nadwyżkę sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania.

Treść przywołanego art. 15 ust. 1 wskazuje, iż definicja kosztów uzyskania przychodów ? dla celów podatku dochodowego ? składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną.

Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łączne dwóch warunków, tj.:

  1. konieczność faktycznego poniesienia wydatku,
  2. poniesienie wydatku w celu osiągnięcia przychodu, względnie zabezpieczenia bądź zachowania źródła przychodów.

Tak więc dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie - zarówno kosztów bezpośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, jak i kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami - pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Ustawodawca w omawianym przepisie nie zdefiniował pojęcia 'koszty bezpośrednio związane z przychodami' oraz 'koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami'. Jednak znaczenie tych pojęć można ustalić posługując się ich językowym znaczeniem.

Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu. Kosztami zaś innymi niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są wszelkie koszty niebędące kosztami bezpośrednio związanymi z przychodami, w tym koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem.

Jednak nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodów i jako taki zmniejszać podstawę opodatkowania. Skoro bowiem ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z określonym celem, to musi być ten cel widoczny. Ponoszone koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać realność celu.

Najwłaściwsza i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

  • przeznaczenie wydatku (celowość, zasadność wydatku dla funkcjonowania podmiotu). Ze względu na szeroki zakres celowości, powinno poddawać się szczegółowej analizie czynniki wpływające na celowość w postaci racjonalności i efektywności;
  • potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu, względnie zachowania albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Ponadto, obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku przyczynowo-skutkowego z osiąganymi przychodami, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP.

Drugi z elementów zawartych w omawianym przepisie stanowi przesłankę negatywną, zgodnie z którą, ponoszony wydatek nie może być ujęty w zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Do tego katalogu należą m.in. wydatki, które nie są zaliczane do kosztów podatkowych po przekroczeniu ustawowo określonych limitów, gdy nie spełnią określonych warunków, bądź ze względu na swój charakter bezwzględnie nie stanowią kosztów podatkowych.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka poniosła wydatki na wypłatę rekompensaty zasądzonej na rzecz byłego prezesa zarządu z tytułu wypowiedzenia umowy o pracę. Wypłata tej kwoty była konsekwencją zamieszczenia w przedmiotowej umowie o pracę postanowienia o zobowiązaniu się Spółki do wypłaty pracownikowi rekompensaty za okres 1 roku w wysokości równej dotychczasowemu wynagrodzeniu, jeżeli w wyniku przejścia Spółki na nowego pracodawcę albo sprzedaży udziałów Spółki osobie trzeciej nie dojdzie do możliwości zatrudnienia pracownika na ekwiwalentnym stanowisku i z tego powodu dojdzie do rozwiązania umowy u pracę.

Warunkiem uznania powyższego wydatku za koszt uzyskania przychodów Spółki jest uznanie go, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, za poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Przedmiotowa rekompensata jest pochodną stosunku pracy, i jako taka posiada związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Jednakże istnienie powiązania kosztów Spółki z jej działalnością gospodarczą nie oznacza, że musi istnieć również związek przyczynowo-skutkowy między tymi kosztami a przychodami podatnika. Nie można stwierdzić, że wypłata przez Spółkę rekompensaty automatycznie ma wpływ na wielkość osiągniętego przez Spółkę przychodu, lub też wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem jej źródła przychodów.

Zobowiązanie się przez Spółkę do wypłaty rekompensaty w razie rozwiązania z Prezesem umowy o pracę opiera się na zasadzie swobody umów. W myśl tej zasady podmiot prawny posiada ogólną możliwość zawierania i kształtowania treści umów w granicach zakreślonych przez prawo. W rezultacie, Spółka może dowolnie rozporządzać własnym majątkiem, o ile czynność ta mieści się w ramach obowiązującego prawa. W związku z tym, to Spółka ponosi ryzyko i odpowiedzialność własnych decyzji gospodarczych.

Niemniej jednak, za błędne należy uznać założenie, że każda decyzja Spółki ma na celu osiągnięcie przez nią zysku. Innymi słowy, nie można uznać za aksjomat twierdzenia, zgodnie z którym każda czynność w postaci zaciągnięcia przez przedsiębiorcę zobowiązania jest racjonalna pod względem gospodarczym. Należy zauważyć, że Spółka nie wskazała, jak dokonanie powyższej gratyfikacji na rzecz jej pracownika ma prowadzić do osiągnięcia przychodu lub do zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Ustawodawca nie określił wprost, jak w świetle ustawy o PDOP należy rozumieć pojęcie kosztów ?poniesionych w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów?. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego pod red. M. Szymczaka, Warszawa 1996, przez pojęcie ?zachować? (?zachowywać?) należy rozumieć ?dochować coś w stanie nie zmienionym, nie naruszonym, utrzymać?. Natomiast ?zabezpieczyć? (?zabezpieczać?) oznacza ?uczynić bezpiecznym - nie zagrożonym; dać ochronę, ochronić?. Można więc przyjąć, iż koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nie naruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Istotą tego rodzaju kosztów jest ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodów w przyszłości. W rozpatrywanej sprawie trudno jednak przyjąć, aby wskazane wyżej wydatki, poniesione przez Spółkę w jakikolwiek sposób warunkowały istnienie, czy utratę w przyszłości źródła przychodów.

Ponadto Spółka wskazuje, że wypłatę powyższej rekompensaty należy zaliczyć do kosztów pracowniczych Spółki. Pojęcie kosztów pracowniczych obejmuje przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, jak też wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników.

Zatem należy zauważyć, że nieodzownym elementem stosunków pracowniczych, a tym samym wszelkich wypłat od pracodawcy do pracownika, jest ich ekwiwalentny charakter. Pracownik otrzymuje od pracodawcy świadczenie pieniężne lub zwrot kosztów w zamian za wykonaną pracę. W rozpatrywanej sprawie przykładem kosztu pracowniczego Spółki będzie zasadnicze wynagrodzenie jej byłego Prezesa, które stanowiło zapłatę z tytułu świadczenia przez niego na rzecz Spółki usług z zakresu szeroko rozumianego zarządu. Koszty wynagrodzenia pracowników są tym samym powiązane z możliwością osiągnięcia przez Spółkę przychodów.

Należy mieć na uwadze, że rekompensata, choć wynika z łączącego wcześniej strony stosunku pracy, nie jest jednak wypłacanym zaległym wynagrodzeniem pracownika, a formą dobrowolnego odszkodowania z tytułu rozwiązania stosunku pracy. Materialna kompensacja straty w postaci wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę ma charakter zadośćuczynienia, nie stanowi ekwiwalentu za pracę, a tym samym nie może zostać zaliczona do kategorii wydatków pracowniczych.

Tutejszy organ podatkowy ma świadomość, iż prowadzenie działalności przez podmioty gospodarcze wiąże się wielokrotnie z ryzykiem, lecz skutki finansowe wszelkich decyzji przez nie podejmowanych nie mogą być w każdej sytuacji przenoszone na zmniejszenie obciążeń podatkowych.

Ponosząc ryzyko i odpowiedzialność z tytułu zawarcia umowy cywilnej, podmiot gospodarczy nie może skutecznie domagać się, aby w systemie prawa podatkowego czynił to za niego inny podmiot - to jest niemający żadnego związku z powyższą umową Skarb Państwa.

Reasumując powyższe uzasadnienie stanowiska organu w zakresie pytania pierwszego, w przedstawionym stanie faktycznym kwota wypłaconej w październiku 2008 r. części rekompensaty nie stanowi dla Spółki kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, bowiem celem poniesienia przez Spółkę ww. kosztów nie było uzyskanie przychodu, ani zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Również wypłata pozostałej kwoty rekompensaty nie stanowi dla Spółki kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o PDOP. Identycznie jak w przypadku wypłaty części kwoty rekompensaty, jak to zostało omówione w odpowiedzi na pytanie pierwsze niniejszego wniosku, poniesienie kosztu pozostałej części rekompensaty nie miało na celu uzyskania przez Spółkę przychodu, ani zachowania lub zabezpieczenia źródła jej przychodów.

Odsetki od nieterminowej wypłaty rekompensaty stanowią zobowiązanie uboczne w stosunku do zobowiązania głównego. Skoro zatem kwota zobowiązania głównego nie podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu, to wartość rzeczonych odsetek również nie stanowi kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Na gruncie obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego w zakresie obu pytań uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika