Czy wydatki, które A SKA poniesie, w wyniku przejęcia zadłużenia spółki A, wskutek zawarcia opisanej (...)

Czy wydatki, które A SKA poniesie, w wyniku przejęcia zadłużenia spółki A, wskutek zawarcia opisanej transakcji, na spłatę pożyczek zaciągniętych przez spółkę A u Pożyczkodawców, stanowić będą koszt nabycia własności oraz prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, który może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów wspólników A SKA w przypadku uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia własności oraz prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 06.10.2009r. (data wpływu 09.10.2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09.10.2009r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością ? jest komplementariuszem spółki komandytowo - akcyjnej (dalej ? A?).

Inna spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej ?spółka A?) jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości niezabudowanej oraz właścicielem czterech nieruchomości niezabudowanych. W stosunku do powyższych nieruchomości została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu ustalająca warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie zespołu zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej z usługami, parkingów podziemnych, infrastruktury technicznej.

Spółka A jest jednocześnie dłużnikiem dwóch innych spółek (dalej ?Pożyczkodawcy?) z tytułu zawartych z nimi umów pożyczek.

A planuje zawarcie umowy, na podstawie której spółka A przeniesienie na A użytkowanie wieczyste oraz własność opisanych nieruchomości niezabudowanych, w zamian za co A przejmie od spółki A część jej zadłużenia względem Pożyczkodawców ? a Pożyczkodawcy mają wyrazić na to zgodę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki, które A poniesie, w wyniku przejęcia zadłużenia spółki A, wskutek zawarcia opisanej transakcji, na spłatę pożyczek zaciągniętych przez spółkę A u Pożyczkodawców, stanowić będą koszt nabycia własności oraz prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, który może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów wspólników A w przypadku uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia własności oraz prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ...

Stanowisko Spółki.

Zdaniem wnioskodawcy, wydatki, które A poniesie, w wyniku przejęcia zadłużenia spółki A, wskutek zawarcia opisanej transakcji, na spłatę pożyczek zaciągniętych przez spółkę A u Pożyczkodawców, stanowić będą koszt nabycia własności oraz prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, który może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów wspólników A w przypadku uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia własności oraz prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wydatki ponoszone przez A na spłatę zaciągniętych przez spółkę A pożyczek należy zakwalifikować jako koszt nabycia własności lub prawa wieczystego użytkowania gruntów w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Poniesienie powyższych wydatków pozostaje bowiem w bezpośrednim związku z nabyciem przedmiotowych nieruchomości; nabycie to stanowi przyczynę prawną (causa) dokonania przez A spłaty (części) zadłużenia pożyczkowego spółki A, a obowiązek poniesienia tego kosztu jest bezpośrednią konsekwencją nabycia nieruchomości. Z ekonomicznego punktu widzenia, dla A wydatki ponoszone na spłatę pożyczki zaciągniętej przez dotychczasowego właściciela/użytkownika wieczystego nieruchomości powinny być więc traktowane na równi z ceną nabycia nieruchomości. Za powyższym wnioskiem przemawia dodatkowo okoliczność, że identyczny efekt gospodarczy byłby osiągnięty w przypadku, w którym A i spółka A zawarłby umowę sprzedaży nieruchomości w zamian za ustaloną cenę, i jednocześnie ustaliłyby, że cena sprzedaży nie zostanie wpłacona na rachunek spółki A, ale na rachunek jej wierzycieli - Pożyczkodawców.

W przypadku zastosowania powyższych rozwiązań bez wątpienia cena sprzedaży, nawet gdyby była przekazana Pożyczkodawcom, stanowiłaby koszt nabycia nieruchomości w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z tym brak jest podstaw do kwalifikowania w odmienny sposób wydatków, które A poniesie na spłatę zobowiązań spółki A w przypadku zawarcia planowanej transakcji ? której efekt ekonomiczny będzie taki sam jak umowy sprzedaży nieruchomości zawartej z zastrzeżeniem przekazania ceny sprzedaży na rachunek wierzycieli sprzedającego.

W szczególności zaś pozbawione podstaw byłoby kwalifikowanie wydatków poniesionych przez A na spłatę przejętego długu jako wydatków na spłatę pożyczek, będących neutralnych podatkowo, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy. Z punktu widzenia A wydatki te nie stanowią bowiem spłaty pożyczki, czyli otrzymanej uprzednio kwoty kapitału, która miała podlegać zwrotowi - A nie zaciągała bowiem przedmiotowych pożyczek. Tymczasem neutralność podatkowa pożyczki ma miejsce i jest zapewniona tylko wówczas, gdy spłata kapitału pożyczki dokonywana jest przez osobę/podmiot, który wcześniej takie (również neutralne podatkowo) finansowanie uzyskał. Skutki podatkowe spłaty pożyczki zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 10 ustawy (neutralność podatkowa) są bezpośrednią konsekwencją tego, że neutralne podatkowo jest, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 tej ustawy, otrzymanie pożyczki.

Wobec tego w przypadku A, która pożyczki nie otrzymała - a więc nie skorzystała z korzyści podatkowej przewidzianej przez art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - spłata przejętego równolegle zadłużenia pożyczkowego nie stanowi spłaty kapitału pożyczki, lecz stanowi cenę nabycia nieruchomości. Z ekonomicznego punktu widzenia traktowanie wydatków poniesionych przez A na spłatę zadłużenia spółki A jako spłaty pożyczki byłoby zatem niezgodne z istotą transakcji. Podstawą spłaty tej pożyczki nie jest bowiem jej uprzednie zaciągnięcie przez A u Pożyczkodawców, ale fakt nabycia nieruchomości od spółki A.

Jako dodatkowy argument za powyższym wnioskiem można podnieść, że gdyby w planowanej transakcji A przejmowała zadłużenie spółki A wynikające nie z umów pożyczki, ale z np. z tytułu umowy sprzedaży samochodu, to spłata zobowiązania spółki A z tego tytułu przez A nie oznaczałoby przecież, że A SM powinna rozpoznać ten wydatek jako koszt nabycia samochodu - także zatem i z tego wydatku w opisywanym stanie faktycznym wydatki poniesione na spłatę pożyczek zaciągniętych przez spółkę A, nie powinny być ujmowane jako spłata pożyczek w kosztach A. Z jej punktu widzenia wydatki te stanowią koszt nabycia nieruchomości. Z powyższych względów należy zatem uznać, że wydatki poniesione przez A na spłatę przejętej części pożyczek wraz z odsetkami za zwłokę stanowią koszt nabycia przedmiotowych nieruchomości w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - który będzie mógł być rozliczony w kosztach uzyskania przychodów przez wspólników A w przypadku uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych nieruchomości.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

W myśl art. 8 § 1 ww. Kodeksu, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) przepisy ustawy maja zastosowanie do osób prawnych, spółek kapitałowych w organizacji oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej w wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej.

W konsekwencji spółka komandytowa nie jest podmiotem obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego. Podmiotami takimi są natomiast wspólnicy tej spółki. W zależności od tego, czy wspólnicy są osobami fizycznymi czy prawnymi podlegają opodatkowaniu albo podatkiem dochodowym od osób fizycznych albo podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3 łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. Powyższe zasady stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży prawa własności oraz prawa wieczystego użytkowania nieruchomości należy kierować się w pierwszej kolejności zasadą ogólną wyrażoną w art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którą, dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą. Norma prawna zawarta w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowi, że przychodami są m.in. otrzymane pieniądze i wartości pieniężne.

Z kolei, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami, w tym z przychodem ze zbycia rzeczy lub praw regulują przepisy art. 15 ust. 4 ww. ustawy, w myśl którego, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Jednocześnie podkreślić należy, iż w przypadku środków trwałych i wartości niematerialnych zastosowanie znajduje przepis art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy podatkowej, zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

  1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
  2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowany
  • wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust.

    1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej podatnicy często korzystają z zewnętrznych źródeł finansowania, w szczególności w postaci pożyczek i kredytów. Otrzymanie i spłata pożyczki (kredytu) zaciągniętej na prowadzoną działalność gospodarczą nie stanowi dla podatnika przychodu ani kosztu uzyskania przychodu - art. 12 ust 4 pkt 1 i art. 16n ust. 1 pkt 10a); przychodem i kosztem są natomiast odpowiednio u pożyczkodawcy/kredytodawcy i pożyczkobiorcy/kredytobiorcy odsetki (skapitalizowane oraz zapłacone) ? art. 12 ust. 4 pkt 1 i 2, art. 16 ust. 1 pkt 10a) i 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W ocenie organu podatkowego powyższego stanowiska nie można jednak w sposób bezpośredni zastosować do zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku i pytania postawionego przez wnioskodawcę w kontekście tego zdarzenia przyszłego, dotyczącego możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków, które A poniesie, w wyniku przejęcia zadłużenia spółki A, na spłatę pożyczek zaciągniętych przez spółkę A - w przypadku uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia własności oraz prawa użytkowania wieczystego nieruchomości.

Zgodnie z art. 519 Kodeksu Cywilnego osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu). Z przedmiotowego wniosku wynika, że przejęcie długu nastąpi na podstawie umowy spełniającej wymogi zawarte w art. 519-525 Kodeksu Cywilnego. W wyniku przejęcia od spółki A części jej zadłużenia od Pożyczkodawców, A wstąpi we wszystkie prawa i obowiązki dotychczasowego dłużnika, w szczególności zaś będzie zobowiązana do zwrócenia kwoty głównej pożyczki. Przejęcie długu przez A nastąpi w zamian za przeniesienie na rzecz tej spółki komandytowo-akcyjnej użytkowania wieczystego oraz własności nieruchomości niezabudowanych.

Podkreślić należy, co zauważa sam wnioskodawca, że przejęte przez A zobowiązanie wynikające z przejętych przez nią pożyczek (ich części) zaciągniętych pierwotnie przez inny podmiot, nie jest tożsame z zaciągnięciem pożyczki na nabycie od spółki A użytkowania wieczystego oraz własności nieruchomości niezabudowanych. A nie zaciągnie pożyczek aby je nabyć ? będzie spłacać pożyczki, gdyż zawrze umowę przejęcia długu na podstawie procedury wskazanej w art. 519 - 525 ustawy Kodeks Cywilny.

Należy rozdzielić konsekwencje podatkowe dokonanej przez A czynności przejęcia długu za wynagrodzeniem (co wyraża się poprzez przeniesienie na A użytkowania wieczystego oraz własności nieruchomości niezabudowanych) od czynności zbycia przez tę spółkę otrzymanych własności oraz prawa użytkowania wieczystego nieruchomości. Tylko w zakresie w jakim z tytułu samej transakcji przejęcia długu za wynagrodzeniem podatnik wykazuje przychód podatkowy w wysokości tego wynagrodzenia, możliwe jest rozpoznanie kosztów podatkowych związanych z tym przychodem. Wydatki, które podatnik ponosi na spłatę przejętego długu są ściśle związane właśnie z tą transakcją, za którą może przysługiwać wynagrodzenie. Wynagrodzenie takie, stanowiące kwotę należną nabywcy długu, może mieć dowolną formę, np. w postaci pieniężnej a także przeniesienia własności udziałów, nieruchomości czy prawa użytkowania wieczystego. Tak więc wyłącznie w kontekście takiego wynagrodzenia lub jego braku należy badać istnienie związku, ponoszonych na spłatę przejętego długu wydatków w postaci odsetek z przychodem podatkowym podatnika.

W konsekwencji, z uwzględnieniem art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z tytułu samej transakcji przejęcia długu za wynagrodzeniem wnioskodawca obowiązany będzie wykazać przychód podatkowy w wysokości tego wynagrodzenia, tj. wartości przeniesionego na A prawa użytkowania wieczystego oraz własności nieruchomości niezabudowanych wyrażonej w cenie określonej w umowie (art. 12 ust. 1 w zw. z art. 14 ww. ustawy) oraz będzie miał prawo rozpoznania kosztów podatkowych związanych z tym przychodem, w postaci wydatków na spłatę pożyczek, które A poniesie w wyniku przejęcia zadłużenia spółki A, tj. kwoty kapitału pożyczki oraz odsetek od niej (w tym odsetek za zwłokę) ? art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

W przypadku zaś, gdy dojdzie do zbycia przez A nabytych w związku z przejęciem długu własności oraz prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, wnioskodawca, z uwzględnieniem art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, osiągnie przychód podatkowy w wartości (cenie) określonej w umowie sprzedaży (art. 14 ww. ustawy), przy rozliczeniu którego będzie mógł wykazać koszt uzyskania przychodów, w postaci wydatków na nabycie własności oraz prawa użytkowania wieczystego nieruchomości (art. 15 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 4 i art. 16 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy), tj. rozpoznanego uprzednio przychodu z tytułu transakcji przejęcia długu, (wynagrodzenia za jego przejecie, odpowiadającego wartości nabytych własności oraz prawa użytkowania wieczystego nieruchomości).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Jednocześnie, mając na uwadze, że stroną wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego jest komplementariusz spółki komandytowo ? akcyjnej, zaznacza się, iż interpretacja nie ma mocy wiążącej dla pozostałych wspólników tej spółki osobowej.

W związku z powyższym informuje się, że uzyskanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wydatków na spłatę pożyczek przejętych przez spółkę komandytowo ? akcyjną, przez pozostałych wspólników tej spółki możliwe jest poprzez złożenie przez te podmioty wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wraz ze spełnieniem wszystkich warunków określonych w art. 14b i art. 14f ustawy Ordynacja podatkowa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika