W którym momencie Spółka powinna zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość dyskonta będącego (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 3.10.2013 r. (data wpływu 7.10.2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości dyskonta będącego różnicą pomiędzy wartością nominalną obligacji ich wartością emisyjną - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7.10.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawcą jest spółką akcyjną będącą polskim rezydentem podatkowym (dalej: Spółka lub Wnioskodawca). 29 marca 2013 r. Spółka wyemitowała oprocentowane obligacje, których cena emisyjna ustalona została poniżej ich wartości nominalnej (tj. emisja z dyskontem).

Zgodnie z warunkami emisji świadczenia z obligacji kalkulowane są od wartości nominalnej obligacji i zostaną wypłacone w momencie ich wykupu. Termin wykupu ustalony został na 29 marca 2021 r., przy czym warunki emisji przewidują możliwość wcześniejszego ich wykupu przy zaistnieniu określonych okoliczności.

Środki uzyskane z tytułu emisji obligacji zostały w całości przeznaczone na udzielenie pożyczek spółkom zależnym.

Oprocentowanie udzielonych przez Spółkę pożyczek ustalone zostało w oparciu o koszt finansowania ponoszony przez Spółkę w związku z emisją obligacji, powiększoną o marżę w wysokości 0,5%. Odsetki od pożyczek naliczane są w rocznym okresie rozliczeniowym. Termin spłaty pożyczek wraz z odsetkami ustalony został w terminie wykupu obligacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W którym momencie Spółka powinna zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość dyskonta będącego różnicą pomiędzy wartością nominalną obligacji a ich wartością emisyjną?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki wydatek w postaci dyskonta stanowi koszty uzyskania przychodów w momencie wykupu obligacji.

• Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych dalej: ustawa o pdop}, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 tej ustawy.
  
• Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ustawy o pdop nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów.
  
• Podstawowym celem emisji obligacji jest uzyskanie środków pieniężnych na prowadzenie działalności gospodarczej. W przypadku Spółki, jest to działalność finansowa w postaci udzielania pożyczek. Zwrot środków udostępnionych Spółce przez obligatariusza następuje poprzez wykup obligacji. Koszt dyskonta stanowi wynagrodzeniem z tytułu korzystania z udostępnionego kapitału. W konsekwencji, dyskonto jako koszt finansowania działalności gospodarczej, co do zasady spełnia wymogi określone art. 15 ust. 1 ustawy o pdop przez co może być kosztem uzyskania przychodów.
  
• Związek pomiędzy kosztem podatkowym a przychodem może mieć charakter bezpośredni bądź pośredni. Mimo że przepisy nie definiują pojęcia kosztów bezpośrednio i pośrednio związanych z przychodem, to w orzecznictwie organów podatkowych i sądów administracyjnych przyjmuje się, ze mowa tu bądź to o:
  • kosztach, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie i można je przypisać do konkretnego źródła przychodów (koszty bezpośrednio związane z przychodami), bądź też o
    
  • kosztach ogólnych związanych z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa, których ponoszenie jest związane z przychodami osiąganymi z działalności gospodarczej, których nie można powiązać z konkretnym przychodem (koszty pośrednio związane z przychodami).
• Należy zauważyć, że kwestia podatkowego ujęcia dyskonta od obligacji, jako kosztu podatkowego uregulowana została specyficznie w art. 16 ust. 1 pkt 23 ustawy o pdop, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na wykup obligacji, pomniejszonych o kwotę dyskonta.
  
• W kontekście kwalifikacji kosztu dyskonta stwierdzić należy, że przepis art. 16 ust. 1 pkt 23 ustawy o pdop jest przepisem szczególnym, który zgodnie z zasadami interpretacji prawa znajduje zastosowanie przed przepisami ogólnymi. Przepis ten potwierdza, ze kosztem uzyskania przychodów może być jedynie kwota dyskonta należnego za czas korzystania z udostępnionego kapitału. Co więcej z przepisu tego pośrednio wynika, że kwota dyskonta od obligacji stanowi koszt uzyskania przychodów, który może zostać rozpoznany nie wcześniej niż w momencie wykupu obligacji.
  
• Ponieważ w przypadku dyskonta emitent w momencie wydania obligacji otrzymuje do dyspozycji kwotę pomniejszoną o kwotę dyskonta, natomiast w dacie ich wykupu zwraca nabywcy obligacji pełną kwotę w nim wymienioną, to zasadnym wydaje się twierdzenie, że wartość dyskonta staje się odpowiednio przychodem i kosztem podatkowym w momencie jego faktycznej realizacji tj. w chwili wykupu obligacji przez emitenta. Przy takiej argumentacji rozpoznanie kwoty dyskonta od obligacji jako kosztu uzyskania przychodów powinno nastąpić z chwilą wykupu obligacji.
  
• Stanowisko takie potwierdzone zostało w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo w interpretacji z 13 maja 2013 r. (sygn. ITPB4/423-18a/13/AM), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy stwierdził, że ?w przypadku dyskonta, tj. potrącenia z góry? (przy nabyciu papieru wartościowego) ustalonych odsetek, emitent otrzymuje do dyspozycji kwotę pomniejszoną o kwotę dyskonta, zaś w dacie wykupu (zwykle w dacie zapadalności) papieru wartościowego zwraca nabywcy tego papieru wartościowego pełną kwotę w nim wymienioną. Zatem przychód nabywcy z dłużnych instrumentów finansowych powstaje w dacie faktycznie zrealizowanego dyskonta lub otrzymanych odsetek, czyli w chwili wykupu obligacji przez jego emitenta. Stosownie do regulacji art. 16 ust. 1 pkt 23 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na wykup obligacji, pomniejszonych o kwotę dyskonta. Tym samym, kosztem podatkowym nie jest cała wartość środków zwracanych wierzycielom, lecz jedynie kwota dyskonta należnego za czas korzystania z ?pożyczki? Kwota ta stanowi koszt uzyskania przychodów w dacie wykupu obligacji (w terminie bądź przed terminem zapadalności obligacji). W kontekście powyższego, organ upoważniony podziela pogląd Spółki, iż rozpoznaje kwoty dyskonta od obligacji jako kosztu uzyskania przychodów nastąpi z chwila wykupu tychże obligach przez Spółkę.?
  
• Podobne wnioski zawarte zostały w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 7 sierpnia 2012 r. (sygn. IPTPB3/423-188/122/GG), z 18 sierpnia 2011 r. (sygn. IPTPB3/423-66/11-4/MF), interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 29 września 2008 r. (sygn. IBPB3/423-564/08/AM) czy też w interpretacji Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z 30 marca 2006 r. (sygn. 1471/DPD1/423-2/06/KK).
  
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.