Czy koszt kary umownej za opóźnienie w dostawie towaru stanowi koszt uzyskania przychodu dla Spółki?

Czy koszt kary umownej za opóźnienie w dostawie towaru stanowi koszt uzyskania przychodu dla Spółki?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24.11.2009 r. (data wpływu 30.11.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów, uzupełnionym o dokument potwierdzający upoważnienie do reprezentowania Spółki dla Pani Hanny S, w dniu 08.02.2010 r. (data wpływu 11.02.2010 r.) na wezwanie z dnia 01.02.2010 r., Nr IPPB3/423-827/09-2/KK ? jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 30.11.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi na terenie Polski działalność handlowo-usługową związaną z obrotem pompami i armaturami oraz innymi elementami z tym związanymi.

Zgodnie z zakresem działania zawierane są kontrakty z odbiorcami polskimi na dostawę oraz zainstalowanie i serwis pomp i armatury.

Towary stanowiące przedmiot kontraktów ? pompy i armatura kupowane są przez Spółkę od producentów zagranicznych głównie z Niemiec i Francji. Usługę wykonują pracownicy Spółki.

W kontrakcie stanowiącym przedmiot zapytania wystąpiło opóźnienie w dostawie pomp wody surowej oraz dokumentacji technicznej i jakościowej od dostawcy ? producenta. Spowodowało to w rezultacie opóźnienie w dostarczeniu przez Spółkę towaru do odbiorcy zgodnie z datą ustaloną w kontrakcie. Towar otrzymany od producenta z zagranicy został dostarczony i zainstalowany przez Spółkę u odbiorcy bezpośrednio po otrzymaniu. Towar ten miał żadnych wad a nota za opóźnienie w jego dostawie i w wykonaniu usługi, którą obciążył Spółkę odbiorca wynikała jedynie z opóźnienia w dostarczeniu towaru w stosunku do terminu ustalonego w kontrakcie.

Klient ? odbiorca zgodnie z zawartym porozumieniem zgodził się poczekać dłużej na dostawę towaru i wykonanie usługi, obciążając Spółkę karą umowną za opóźnienie w dostawie towarów niezbędnych do zakończenia przez nas kontraktu.

W rezultacie kontrakt został zrealizowany oraz przyniósł przychód Spółce, zwiększył się jedynie koszt jego wykonania w stosunku do pierwotnych ustaleń o koszty kary umownej za opóźnienie w dostawie towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszt kary umownej za opóźnienie w dostawie towaru stanowi koszt uzyskania przychodu dla Spółki...

Zdaniem Spółki koszt kary umownej wynikający z opóźnienia w dostawie towarów dla odbiorcy powinien stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodu w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych dlatego, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt. 22 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczanych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów wykonanych robót i usług.

Według Spółki kara umowna za opóźnienie w dostawie nie została za zawarta w treści art. 16 ust. 1 pkt 22. Stanowi więc koszt uzyskania przychodu.

W odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa ustawa z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( t.j. Dz. U. z 2000r., nr 54, poz. 654 z późn. zm. ) w art. 15 ust. 1, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Ustawodawca oparł tę konstrukcję na zasadzie klauzuli generalnej ( koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów oraz koszty poniesione w celu zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów) z enumeratywnym wyłączeniem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Literalne brzmienie przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie pozostawia wątpliwości, że nie wszystkie wydatki poniesione przez podatnika, stanowiące z ekonomicznego punktu widzenia koszty działalności, są kosztem uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Kara umowna jako sposób zabezpieczenia prawidłowej realizacji umowy, który przede wszystkim, ma na celu ułatwienie w dochodzeniu naprawienia ewentualnej szkody została uregulowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964r. ? Kodeks Cywilny ( Dz. U. nr 16, poz. 93 z późn. zm. ) w art. od 483 do 485.

Pod pojęciem kary umownej należy rozumieć zastrzeżenie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy. Innymi słowy, kara umowna jest rodzajem sankcji cywilnoprawnej zastrzeżonej na wypadek szkód powstałych w wyniku niewłaściwego wykonania umowy.

Do kosztów podatkowych nie zalicza się sankcji cywilnoprawnych w formie kar umownych czy odszkodowań z tytułów wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ustawodawca kierował się w tym względzie zasadą, aby nie premiować działań sprzecznych z istotą umów, zagrożonych karami.

W przepisie art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca wprost wyraża, jakiego rodzaju kary umowne i odszkodowania nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Są to kary czy odszkodowania wynikające z nienależytego wykonania zobowiązań. Kary są wynikiem niewłaściwego działania lub zaniechania dłużnika.

Co do pozostałych kar i odszkodowań, chociaż niewymienionych w negatywnym katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy nie oznacza to, że automatycznie można taki wydatek uznać za koszt podatkowy. Pomiędzy poniesionym kosztem a potencjalnym przychodem musi zaistnieć związek przyczynowo-skutkowy, albo musi być to wydatek poniesiony w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Jednocześnie podkreślić należy, że kara taka nie może wynikać z nieracjonalnego i pozbawionego należytej staranności działania samego podatnika. Niezwykle istotne jest aby obiektywna ocena działań podatnika skutkowała możliwością uznania ich za racjonalne, podjęte przy zachowaniu zasad staranności, które to działania muszą cechować przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą.

W przedmiotowej sprawie kara umowna została nałożona z tytułu opóźnienie w dostawie pomp wody surowej oraz dokumentacji technicznej i jakościowej od dostawcy. Kara ta była zastrzeżona w zawartej umowie między zleceniodawcą a zleceniobiorcą. Zapłata kary dotyczy dostawy, która ostatecznie doszła do skutku i przyniosła podatnikowi przychód. Tak więc wydatek poniesiony na wypłatę kary umownej wiąże się z osiągnięciem przychodu. Zapłata kary dotyczy dostawy, która ostatecznie doszła do skutku i przyniosła podatnikowi przychód.

Jeżeli więc Spółka realizując kontrakt na dostawę pomp z odbiorcą i jednocześnie z dostawcą działała przy zachowaniu zasad należytej staranności a opóźnienie w dostawie przedmiotu kontraktu było niezależne od Spółki i nie do przewidzenia (tj. za opóźnienie odpowiada wyłącznie dostawca ? producent a nie sama Spółka przykładowo nie dokonując w terminie płatności za zamówione produkty czy naruszając warunki umowy z producentem co skutkowało tym właśnie opóźnieniem) to kara umowna wypłacona przez Spółkę zleceniodawcy może stanowić koszt podatkowy.

Jednocześnie należy podkreślić, iż ciężar co do prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowo skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku. Podatnik musi wykazać, iż jego działania można uznać za racjonalne, podjęte przy zachowaniu zasad staranności. Inaczej mówiąc Spółka musi wykazać, że zapłata kary umownej nie wyniknęła w skutek zaniedbań i braku staranności w prowadzeniu działalności gospodarczej i była niemożliwa do uniknięcia nawet w razie starannego postępowania Spółki. W tym miejscu należy podkreślić, że ocena racjonalności działań Spółki, pod kątem wypełnienia powyższych przesłanek możliwa jest tylko w postępowaniu podatkowym (które w odróżnieniu od postępowania w sprawie interpretacji indywidualnych jest postępowaniem dowodowym), po dokładnym zbadaniu wskazanych okoliczności danej sprawy ? konkretnej umowy z producentem i dochowaniu przez Spółkę warunków w niej określonych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika