Czy ustalona na podstawie wyroku Sądu kwota dotycząca wyrównania opłaty za użytkowanie wieczyste (...)

UZASADNIENIE

W dniu 30.10.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości gruntowej położonej w W przy ul. ?., której właścicielem jest Skarb Państwa. Prezydent Miasta pismem z dnia 16.12.2002 r. wypowiedział Spółce wysokość opłaty rocznej w kwocie 153 348,00 zł ze skutkiem na dzień 31.12.2002 r., jednocześnie ustalając od dnia 01.01.2003 r. nową dużo wyższą, w kwocie 447 019,077 zł.

Spółka nie godząc się na podwyższoną opłatę odwołała się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego (dalej SKO) z wnioskiem o ustalenie, że podwyższenie opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste gruntu jest nieuzasadnione.

W dniu 02.07.2003 r. SKO wydało orzeczenie, w którym ustaliło, że zaproponowana opłata roczna jest zgodna z prawem. W dniu 18.07.2003 r. Spółka wniosła sprzeciw od orzeczenia SKO do sądu, uznając podwyższenie opłaty za nieuzasadnione.

W dniu 12.11.2008 r. zapadł wyrok na niekorzyść Spółki, ustalający wysokość opłaty za użytkowanie wieczyste od 01.01.2003 r. na kwotę 417 735,00 zł. wraz z kosztami sądowymi. Spółka złożyła apelację od wyroku. Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 17.09.2009 r. oddalił apelację Spółki i z tym dniem wyrok stał się prawomocny.

W wyniku powyższego Spółka winna wyrównać należną opłatę za użytkowanie wieczyste gruntu za lata 2003-2009 w kwocie 1.707.910,81 zł

Spółka do dnia wydania prawomocnego wyroku tworzyła w księgach rezerwę na prawdopodobne koszty związane z podwyższoną opłatą za wieczyste gruntu, nie uznając jej za koszty uzyskania przychodu.

We wrześniu 2009 r. po wydaniu prawomocnego wyroku ustalającego wysokość opłaty za lata 2003-2009 Spółka rozwiązała utworzoną rezerwę i uznała ją za przychód nie podlegający opodatkowaniu.

Jednocześnie Spółka na podstawie prawomocnego wyroku ujęła w księgach rachunkowych koszty wyrównania opłaty za lata 2003-2009 w kwocie 1.707.910,81 zł.

Spółka nie uzyskała zgody od Zarządu Mienia Skarbu Państwa na rozłożenie na raty zaległości z tytułu opłaty za wieczyste użytkowanie gruntu.

Do dnia złożenia niniejszego wniosku Spółka dokonała częściowej spłaty zaległości, w październiku 2009 r. w kwocie 300.000,00 zł i w listopadzie w kwocie 117.325,90 zł. oraz częściowych odsetek w kwocie 4.119,51 zł.

Do kosztów uzyskania przychodu Spółka zaliczyła kwotę 417.325,90 zł spłaconej należności głównej i 4.119,51 zł. należnych odsetek w miesiącach, w których dokonywała częściowej zapłaty zaległości ustalonej prawomocnym wyrokiem sądowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy ustalona na podstawie wyroku Sądu kwota dotycząca wyrównania opłaty za użytkowanie wieczyste gruntu za lata 2003-2009 r. w wysokości 1.707.910,81 zł. podlega zaliczeniu w całości do kosztów uzyskania przychodu w dacie ujęcia kosztów w księgach rachunkowych tj. we wrześniu 2009 r. i wykazaniu w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu CIT-8 za 2009r. Czy tez ustalona na podstawie wyroku sądu kwota dotycząca wyrównania opłaty za użytkowanie wieczyste gruntu za lata 2003-2009 w wysokości 1.707.910,81 zł. podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu odpowiednio w latach, których dotyczy ustalona kwota zaległości i wobec tego Spółka winna dokonać korekty zeznań o wysokości osiągniętego dochodu CIT-8 za lata 2003-2009 r....

Zdaniem Spółki, zaległa część opłaty w kwocie 1.707.910,81 zł. za prawo użytkowania wieczystego gruntu za lata 2003-2009, jako koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodem, na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej ustawy) (Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm), Spółka winna zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w dacie jego poniesienia czyli zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy w dacie ujęcia kosztu w księgach rachunkowych tj. we wrześniu 2009 r. niezależnie od faktu późniejszej zapłaty. Odsetki Spółka winna zaliczyć do kosztu uzyskania przychodu w dacie faktycznej zapłaty.

Zdaniem Spółki nie istnieje konieczność dokonywania korekty zeznań CIT-8 o wysokości osiągniętego dochodu za lata 2003-2009 a zaliczone do kosztów uzyskania przychodu 2009 r. wyrównanie opłaty za prawo użytkowania wieczystego gruntu w kwocie 1.707.910,81 zł. za lata 2003-2009 winno być wykazane w zeznaniu CIT-8 za 2009 r.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (?).

Przytoczona powyżej regulacja wskazuje, iż podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej oraz wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też zachowanie albo zabezpieczenie źródła pozyskiwania przychodu.

W związku z powyższym, kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów (zachowania albo zabezpieczenia), przy czym dany wydatek nie może być wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

W celu właściwego ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów podatnik powinien prawidłowo rozpoznać sposób powiązania kosztów z przychodami. Opłata za wieczyste użytkowanie gruntu jest kosztem, którego związek z uzyskiwanymi przychodami jest pośredni. Wydatek ten ponoszony jest w związku z samym faktem posiadania prawa do korzystania z gruntu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Tym samym stanowi on więc inny niż bezpośrednio związany z przychodem koszt uzyskania przychodów.

W myśl art. 15 ust. 4d ustawy koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia (?).

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów stosownie do art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z zastrzeżeniem ust. 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka na podstawie prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 17.09.2009 r. ujęła w księgach rachunkowych koszty wyrównania opłaty z tytułu wieczystego użytkowania gruntu za lata 2003-2009 w kwocie 1.707.910,81 zł.

Biorąc powyższe pod uwagę, zaległa opłata za wieczyste użytkowanie gruntu za lata 2003-2009 jako koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodem, może zostać zaliczona przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów w momencie jej faktycznego poniesienia (zaksięgowania) w myśl art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jeżeli więc Spółka zaległą opłatę za wieczyste użytkowanie gruntu za lata 2003-2009 w całości ujęła (zaksięgowała) w księgach rachunkowych roku 2009 to przedmiotowe wydatki mogą zostać zaliczone przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów tego właśnie roku podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.