Czy nabycie przez Spółkę (cesjonariusza) wierzytelności od cedenta na warunkach podanych w opisie (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 09.10.2012r. (data wpływu 15.10.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów podatkowych ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15.10.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów podatkowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na podstawie umowy przelewu wierzytelności w rozumieniu art. 509 Kodeksu cywilnego (tzw. cesja wierzytelności), Spółka, jako cesjonariusz nabyła odpłatnie i definitywnie od cedenta, będącego podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, wierzytelności, jaką ten podmioty posiada w stosunku do swojego dłużnika z tytułu naliczonych kar umownych.

W wyniku umowy przelewu (cesji) wierzytelności, nastąpiło definitywne i odpłatne przeniesienie na Spółkę (cesjonariusza) prawa do wierzytelności, jakie posiadał wobec dłużnika dotychczasowy wierzyciel (cedent). W konsekwencji, na Spółkę zostały przeniesione, definitywnie i bezpowrotnie, zarówno uprawnienie do otrzymania od dłużnika świadczenia wynikającego z nabytej przez Spółkę wierzytelności, jak i ryzyko nie otrzymania tego świadczenia w całości lub w części.

Przez odpłatne przeniesienie na Spółkę wierzytelności rozumie się sytuacje, w której dotychczasowemu posiadaczowi wierzytelności Spółka zapłaciła za nabytą od niego wierzytelność, a kwota tej zapłaty jest mniejsza od nominalnej wartości nabywanej przez Nią wierzytelności. Przez definitywne i bezpowrotne nabycie wierzytelności, Spółka rozumie sytuację, w której płaci dotychczasowemu wierzycielowi (cedentowi) za nabytą od niego wierzytelność, zapłata nie podlega zwrotowi ani w całości, ani w części i jest niezależna od tego, jakie będą dalsze kroki czynione przez Nią w stosunku do nabytej wierzytelności, w szczególności jest niezależna od tego:

• czy wierzytelność tę Spółka będzie próbować egzekwować od dłużnika we własnym imieniu i na własną rzecz oraz czy egzekucja ta będzie skuteczna w całości lub części lub
  

• czy wierzytelność tę Sp6łka sprzeda osobie trzeciej lub
  

• czy wierzytelnością tą Spółka zapłaci za towary lub usługi nabywane później od dłużnika, którego ta wierzytelność dotyczy.
  
  
  

Nabywając wierzytelność od cedenta, Spółka przejęła na siebie pełne ryzyko z tym związane, a cedent w żadnej sytuacji nie będzie miał obowiązku zwracać jej całości, ani części otrzymanej od niej zapłaty za wierzytelność.

Spółka podkreśla, ze celem zawartej przez nią umów o przelew wierzytelności jest wyłącznie nabycie wierzytelności od cedenta, a nie na przykład jej windykacja lub sprzedaż w imieniu cedenta lub na rzecz cedenta lub w imieniu i na rzecz cedenta.

W związku z nabyciem wierzytelności od cedenta, Spółka nie będzie wykonywać na jego rzecz żadnej usługi, w szczególności usługi factoringu, czy windykacji wierzytelności w imieniu lub na rzecz lub w imieniu i na rzecz cedenta, ani tez cedent nigdy nie będzie Spółce płacił z żadnego innego tytułu żadnego wynagrodzenia lub prowizji związanych z faktem, ze Spółka nabyła od niego wierzytelność Spółka nabyła od cedenta jej wierzytelność własną (pierwotną), czyli posiadaną przez niego z tytułu naliczonych kar umownych, a nie dotyczy wierzytelności, którą oni uprzednio nabył na podstawie umowy przelewu wierzytelności (cesji) od innych osób czy podmiotów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nabycie przez Spółkę (cesjonariusza) wierzytelności od cedenta na warunkach podanych w opisie do niniejszego wniosku o wydanie interpretacji, w celu dalszej odsprzedaży tej wierzytelności lub jej wykorzystania na jeden ze sposobów podanych w opisie, powoduje, że już w momencie nabycia tej wierzytelności Spółka uzyska przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w szczególności przychód w wysokości nominalnej wartości nabytej przez nią wierzytelności lub przychód w wysokości różnicy pomiędzy nominalną wartością nabytej przez nią wierzytelności a kwotą jaką zapłaciła cedentowi za nabycie od niego tej wierzytelności?

Zdaniem Spółki

Kwestia cesji wierzytelności uregulowana została w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. u. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Zgodnie z art. 509 § 1 tej ustawy, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania W myśl § 2 tego artykułu, wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Stosownie natomiast do treści art. 510 § 1 ww. ustawy, przeniesienie wierzytelności może nastąpić w wyniku wykonania umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, która przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. W myśl ww. przepisu, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności:

• otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy),
  

• wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (art. 12 ust 1 pkt 2 omawianej ustawy).
  
  
  

Natomiast na mocy art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Stosownie do przepisu art. 12 ust 3a ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust 3c - 3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
   
2. uregulowania należności.
   
   
   

Odnosząc powyższe regulacje prawne do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż samo nabycie wierzytelności nie stanowi operacji gospodarczej, w wyniku której Spółka otrzyma pieniądze bądź prawo majątkowe w sposób nieodpłatny. Nie dojdzie również po stronie Spółki do zbycia prawa majątkowego. Zatem nie powstanie też obowiązek wykazania przez Spółkę przychodów, o których mowa w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Reasumując, odpłatne nabycie wierzytelności przez Spółkę nie stanowi czynności skutkującej powstaniem przychodu podatkowego. Tym samym, przychód podatkowy powstanie dopiero w momencie faktycznej realizacji wierzytelności, tj. dalszej odsprzedaży, windykacji przez Spółkę lub wykorzystania na jeden ze sposobów podanych w opisach zdarzeń przyszłych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, w tym zakresie odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.