Czy, udzielanie nieodpłatnych Gwarancji przez A. na rzecz Wnioskodawcy powoduje powstanie przychodu (...)

UZASADNIENIE

W dniu 01.12.2009r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest przedsiębiorstwem prowadzącym działalność budowlaną będącym częścią międzynarodowej Grupy S.(dalej: ?Grupa?). Jedynym akcjonariuszem Spółki jest K.. Z kolei akcjonariuszem K. jest A..

A. udziela polskim spółkom z Grupy, w tym także Wnioskodawcy, poręczeń i gwarancji korporacyjnych zwanych P. (dalej: ?P.? lub ?Gwarancje?), które są wykorzystywane przez Wnioskodawcę w celu zawierania oraz realizowania kontraktów budowlanych, w tym także kontraktów realizowanych na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych. P. gwarantują głównie: dokonanie płatności, płatności zaliczkowe, wykonanie robót budowlanych oraz jakość robót budowlanych. Dodatkowo A. udziela na rzecz spółek z Grupy tzw. G. (dalej: ?Gwarancje? lub ?G.?), tj. gwarancji na rzecz banków, wystawiających na prośbę Spółki gwarancje bankowe, w ramach których A. gwarantuje ewentualną spłatę zobowiązań wynikających z takich gwarancji bankowych. G. zabezpiecza także spłatę kredytów zaciągniętych przez Wnioskodawcę oraz stanowi zabezpieczenie spłaty zobowiązań Wnioskodawcy względem leasingodawców, wynikających z zawartych umów leasingowych. A. udziela Gwarancji na rzecz Spółki nieodpłatnie. A. jest ostatecznym odbiorcą dywidend generowanych przez spółki tworzące Grupę, w tym także przez Wnioskodawcę. Zgodnie z polityką gwarancji A. (ostatecznego akcjonariusza wszystkich spółek z Grupy), A. udziela wszelkiego rodzaju zabezpieczeń, w tym Gwarancji, na rzecz spółek z Grupy. Ma to na celu m.in. zachowanie kontroli i zarządzanie ryzykiem związanym z kształtem gwarancji udzielanych przez spółki tworzące Grupę wobec podmiotów trzecich.

Dodatkowo Spółka informuje, że A. wykazuje Gwarancje jako zobowiązania warunkowe (pozabilansowe), na które nie są tworzone rezerwy księgowe. W związku z tym, P. nie są wykazywane w raportach skonsolidowanych Grupy, gdyż nie stanowią one dodatkowego zobowiązania. Natomiast gdyby doszło do realizacji uprawnień wynikających Z Gwarancji wówczas Wnioskodawca byłby zobowiązany do zwrotu na rzecz A. kwot zapłaconych z tytułu P. na rzecz ich beneficjentów (podmiotów trzecich).

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że udzielanie spółkom zależnym P. bez wynagrodzenia jest częścią strategii gospodarczej A., która dąży do maksymalizacji własnych korzyści ekonomicznych (np. w formie otrzymywanych dywidend), nawet jeśli ma się to odbyć w dłuższej perspektywie czasu. Udzielanie P. spółkom z Grupy umożliwia im zawieranie oraz realizację kontraktów budowlanych, co z kolei znajduje swoje odzwierciedlenie w wynikach poszczególnych spółek z Grupy i w rezultacie wpływa na wysokość wypłacanych dywidend. Jednocześnie, A. nie ponosi w związku z udzielaniem P. żadnych istotnych kosztów, więc nie dochodzi do uszczuplenia jej majątku.

W piśmie z dnia 15.02.2010r. Spółka wyjaśniła, iż zasadniczym przedmiotem działalności A. jest świadczenie usług budowlanych. Natomiast działalność A. w zakresie udzielania gwarancji i poręczeń, o których mowa we wniosku Spółki jest działalnością dodatkową (uboczną), która nie stanowi zasadniczego przedmiotu działalności gospodarczej prowadzonej przez A.. Dodatkowo ? zgodnie z umową spółki ? A. nie jest uprawiona do świadczenia usług regulowanych szwedzkimi przepisami prawa bankowego. Zgodnie z informacjami uzyskanymi przez Wnioskodawcę, w prawie szwedzkim nie istnieje zakaz zaciągania przez osoby prawne tego typu zobowiązań. W związku z tym, w świetle prawa szwedzkiego A. jest uprawniona do udzielania gwarancji i poręczeń, będących przedmiotem wniosku Spółki z 10 listopada 2009 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy, udzielanie nieodpłatnych Gwarancji przez A. na rzecz Wnioskodawcy powoduje powstanie przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm.)...

Stanowisko Spółki.

W ocenie Wnioskodawcy nieodpłatne Gwarancje udzielane przez A. na rzecz Spółki nie stanowią przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 12 ust 1 pkt 2 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm.) (dalej: ustawa o CIT).

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Przepisy ustawy o CIT nie definiują pojęcia ?nieodpłatnego świadczenia?. Zgodnie zatem z zasadami wykładni prawa podatkowego w pierwszej kolejności należy dokonać interpretacji tego terminu zgodnie z zasadami wykładni językowej.

Zgodnie z definicją Słownika Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN (dalej: Słownik) świadczeniem jest obowiązek wykonania lub przekazania czegoś na czyjąś rzecz oraz to, co jest z tytułu takich zobowiązań wykonywane lub przekazywane. Ponadto słownik definiuje pojęcie ?świadczenie? w prawie cywilnym jako zachowanie się dłużnika przewidziane treścią zobowiązania (Słownik Języka Polskiego PWN. http://sjp. pwn. pl).

Natomiast zwrot ?nieodpłatny? znaczy tyle, co niewymagający opłaty.

Z kolei w orzecznictwie sądów podkreśla się, iż pojęcie ?nieodpłatnego świadczenia? użyte w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym i obejmuje nie tylko świadczenie w znaczeniu cywilistycznym, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami, lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (tak m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 maja 2006 r., sygn. akt II FSK 313/06, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 października 2004 r.. sygn. akt III SA 3060/02).

W ocenie Wnioskodawcy warunkiem uznania nieodpłatnego świadczenia za przychód ? co wynika z literalnego brzmienia art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT ? jest jego otrzymanie przez podatnika, gdyż analizując przepis art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT należy stwierdzić, że przychodem jest wartość otrzymanych nieodpłatnie świadczeń, a nie nieodpłatnych świadczeń. Zdaniem Wnioskodawcy nie wystarczy samo udzielenie Gwarancji, lecz konieczne jest jej wykonanie, tj. spełnienie świadczeń przez Gwaranta.

Z definicji nieodpłatnego świadczenia, wypracowanej w orzecznictwie, wynika również, że aby mówić o otrzymaniu nieodpłatnego świadczenia przez świadczeniobiorcę, u podmiotu świadczącego nieodpłatne świadczenie musi powstać koszt lub zaangażowanie aktywów. W przypadku udzielenia PCG, A. nie angażuje środków finansowych (aktywów). Wskazać należy, iż przedmiotowe Gwarancje, w chwili ich udzielania nie rodzą po stronie A. żadnych negatywnych skutków materialnych. PCG są wykazywane jako zobowiązania warunkowe (pozabilansowe), na które nie są zawiązywane rezerwy księgowe. O ewentualnym zaangażowaniu aktywów można mówić tylko w sytuacji, gdy A. zostanie zobligowana ? na żądanie beneficjenta Gwarancji ? do spełnienia świadczeń wynikających z udzielonych Gwarancji (np. wykonania usług budowlanych zamiast Wnioskodawcy). Jeśli do takiej sytuacji nie dojdzie, A. nie poniesie żadnych istotnych kosztów udzielenia Gwarancji.

Podsumowując, zdaniem Spółki, w momencie udzielenia Gwarancji przez A., Wnioskodawca nie otrzymuje przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.