Czy w przypadku gdy roczne przebiegi pojazdu przekraczają 50 tys. kilometrów Spółka może przyjąć, (...)

UZASADNIENIE

W dniu 2.11.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów dotyczących amortyzacji samochodów służbowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z o.o. (dalej: ?Spółka?), w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy na rzecz kontrahenta usługi o charakterze niematerialnym polegające min. na reklamowaniu, promowaniu farmaceutyków w środowisku medycznym, informowaniu o właściwościach farmaceutyków i ich promowaniu na kongresach lekarzy, prowadzeniu kampanii informacyjnych, reprezentowaniu klientów w kontaktach z hurtowniami, przeprowadzaniu badań dotyczących działań farmaceutyków, wykonywaniu czynności związanych z rejestracją farmaceutyków itp. W celu wykonywania swojej działalności Spółka zatrudnia pracowników, którzy wykonują obowiązki na podstawie umów o pracę zawartych zgodnie z polskimi regulacjami w zakresie prawa pracy. Wykonując obowiązki wynikające ze stosunku pracy znaczna część pracowników przemieszcza się po obszarze kraju i za granicą (w tym odbywają zagraniczne i krajowe podróże służbowe) korzystając w tym celu z samochodów, które powierzył im pracodawca (dalej ?samochody służbowe?). Z samochodów służbowych korzystają niemal wyłącznie pracownicy mobilni wykonujący pracę w terenie (przedstawiciele, Kierownicy Regionami, inni pracownicy zajmujący się obsługą klientów w terenie, których miejsce wykonywania pracy, w całości lub w części, znajduje się poza siedzibą Spółki) oraz przedstawiciele wyższej kadry kierowniczej. Z uwagi na specyfikę działalności Spółki (reklama, promocja, obsługa rejestracji i sprzedaży leków oraz monitoring działań niepożądanych) jak również branży farmaceutycznej, w której Spółka funkcjonuje jej pracownicy przejeżdżają rocznie duże ilości kilometrów w różnych warunkach atmosferycznych oraz drogowych. W odniesieniu do pojazdów, które są środkami trwałymi Spółka - dokonując amortyzacji metodą liniową przez jeden odpis rocznie - stosuje dwie stawki amortyzacji:

20% - jeżeli roczny przebieg nie przekracza 50 tys. kilometrów,

25% - w przypadku gdy roczny przebieg przekracza 50 tys. kilometrów.

Na potrzeby serwisowania i zarządzania flotą Spółka podpisała umowę z firmą C. Spółka z o.o., w ramach której ryczałtem objęte są usługi serwisu i zarządzania przy trzyletnim maksymalnym przebiegu 150 tys. kilometrów a po przekroczeniu takiego limitu Spółka ponosi dodatkowe opłaty za każdy kilometr ponad limit 150 tys. W konsekwencji, ze względów ekonomicznych, w praktyce z obsługi zarządzania i serwisu Spółka korzysta jedynie do momentu przekroczenia przez dany pojazd progu 150 tys. kilometrów w dalszej części eksploatacji samodzielnie zajmując się obsługą pojazdu.

Samochody, z jakich korzysta Spółka korzystają z fabrycznej gwarancji na okres 36 miesięcy jednak jedynie do momentu przekroczenia przebiegu 100 tys. kilometrów.

Łączne wydatki związane z eksploatacją samochodów służbowych (bez amortyzacji i kosztów związanych z obsługą administracyjną czy przejazdu autostradami płatnymi) wyniosły odpowiednio:

w 2008 r. - 451.047,41 zł

w 2009 r. - 735.846,37 zł

w 2010 r..- 721.034,57 zł

Przy ilości samochodów nie przekraczającej 100 szt. (w drugiej połowie 2010 r. ilość pojazdów wynosiła około 30 sztuk).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku gdy roczne przebiegi pojazdu przekraczają 50 tys. kilometrów Spółka może przyjąć, że jest on używany bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych a co za tym idzie stosować podwyższoną stawkę amortyzacji (przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 1,4)...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku gdy roczne przebiegi pojazdu przekraczają 50 tys. kilometrów Spółka może przyjąć, że jest on używany bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych, a co za tym idzie może stosować podwyższoną stawkę amortyzacji przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 1,4.

Stosownie do treści regulacji art. 16i ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, podatnik stosujący liniową metodę amortyzacji może podwyższyć stawkę amortyzacji wynikającą poprzez zastosowanie współczynnika nie wyższego niż 1,4 przy dokonywaniu odpisów m. in. od środków transportu używanego bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych. Spółka zaznacza, że w żadnym z przepisów prawa podatkowego ustawodawca inaczej niż w odniesieniu do pozostałych pojęć stosowanych w art. 16i nie doprecyzował co to znaczy, że środek trwały jest używany bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych. To oznacza, że koniecznym jest odwołanie się do przesłanek i uwarunkowań obiektywnych i ustalenie jakie zasady korzystania z samochodów osobowych należy uznać za przeciętne. Biorąc pod uwagę uwarunkowania rynkowe (w tym mające wpływ na przebieg transakcji ubezpieczenia czy zbycia pojazdów samochodowych) należy stwierdzić, że o znacznej a nawet ponadprzeciętnej intensywności wykorzystywania samochodów może świadczyć ich przebieg.

Analiza publikacji w prasie motoryzacyjnej, danych firm ubezpieczeniowych czy informacji dotyczących ofert sprzedaży pojazdów na rynku wtórnym należy przyjąć, że przeciętnie samochody w Polsce przejeżdżają rocznie około 30 tys. kilometrów. Zatem zastosowane przez Spółkę założenie (ostrożne), że jeżeli roczny przebieg pojazdu przekracza 50 tys. kilometrów to jest on eksploatowany w sposób bardziej intensywny niż przeciętnie, należy uznać za słuszne. Teza taka została potwierdzona przez specjalistę z zakresu zarządzania flotą samochodów z firmy C. Spółka z o.o., który w piśmie adresowanym do Spółki - jak zaznaczył, na podstawie wieloletnich doświadczeń w obsłudze samochodów marki Toyota (z których korzysta Spółka) - stwierdził m.in., że ?(..) limit kilometrów na poziomie 150 tys. i czasookres 48 miesięcy jest optymalnym dla zachowania ekonomicznej stabilności związanej z kosztami utrzymania pojazdu.? Jak zostało podkreślone w dalszej części pisma, po przekroczeniu przebiegu 150 tys. wzrasta prawdopodobieństwo wystąpienia tzw. kosztów ponadnormatywnych (co w piśmie zostało potwierdzone wykresem). W piśmie tym zostało wskazane: ?Widoczny na nim (wykresie) jest wzrost kosztów utrzymania pojazdów po przekroczeniu przebiegu 150 tys. oraz widoczna jest różnica w kosztach obsługi serwisowej pojazdów z silnikami benzynowymi a silnikami diesla.?

Jak zatem widać producent pojazdu, który udziela gwarancji na okres trzech lat, ale na przebieg nie większy niż 100 tys. (czyli zakłada, że owe 100 tys. winno być przejechane w okresie do 3 lat) oraz specjaliści w zakresie zarządzania pojazdami zgodnie stoją na stanowisku, że typowym przebiegiem dla samochodu osobowego używanego w Polsce jest około 30 tys. kilometrów rocznie. Podobne wnioski potwierdza też analiza przebiegów prezentowanych w ogłoszeniach o sprzedaży samochodów tej samej klasy co używane przez Spółkę, na rynku wtórnym. Za racjonalne należy więc uznać założenie przyjęte w Spółce, że samochody których roczny przebieg przekracza 50 tys. kilometrów są używane bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych. O intensywności eksploatacji świadczą też wysokie wydatki związane z używaniem pojazdów.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołała: interpretację Naczelnika Urzędu Skarbowego Poznań Winogrady z dnia 22 lipca 2005 r., DG-II/005/35/2005 oraz interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 30 marca 2009 r., ILPB1/415-52/09-2/AA.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.