Stosownie do przepisu art. 16b ust. 1 pkt 5 updop, licencje, których okres użytkowania przekracza 1 (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Banku przedstawione we wniosku z dnia 27.10.2011 r. (data wpływu 14.11.2011 r.), uzupełnionym w dniu 20.01.2012 r.(data nadania 19.01.2012 r.) na wezwanie tutejszego Organu z dnia 4.01.2011 r., nr IPPB3/423-994/11-2/JD, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na licencje na oprogramowanie ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14.11.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na licencje na oprogramowanie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 2010 r. M. zakupił oprogramowanie na:

• Podstawowy System Bankowy N na 32 aktywnych operatorów,
• Rejestr Kart do Systemu N na 32 aktywnych operatorów,
• Zapasowy System Bankowy do Systemu N na 32 aktywnych operatorów,
• Centrala N (3 placówki).
  
  

Oprogramowanie po wdrożeniu zostało przyjęte do użytkowania w grudniu 2010r., jako wartość niematerialna i prawna podlegająca amortyzacji liniowej.

Firma, dostawca oprogramowania wystawiła licencję na 32 użytkowników (jednocześnie pracujących operatorów) i 3 placówki.

W 2011 r. Bank zakupił oprogramowanie bankomatów: N.A. na 2 szt. A., które po wdrożeniu zostało przyjęte do użytkowania w maju 2011 r. jako wartość niematerialna i prawna podlegająca amortyzacji liniowej.

Firma, dostawca oprogramowania wystawiła licencję na 2 szt. A..

W 2011 r. Bank, w związku z rozwojem (uruchomienie kolejnej placówki) zwiększył zatrudnienie i zakupił rozszerzenie licencji na kolejnych użytkowników (aktualnie 36 aktywnych operatorów) i kolejną placówkę (aktualnie 4 placówki). Ponadto w nowej placówce zainstalowano bankomat w wyniku czego rozszerzono oprogramowanie bankomatów N A. o kolejną szt. A. (aktualnie 3 szt. A.).

Firma, dostawca oprogramowania wystawiła licencję na oprogramowanie zawierającą aktualną ilość użytkowników jednocześnie pracujących operatorów (36 aktywnych operatorów), placówek (4 placówki) oraz bankomatów ( 3 szt. A.).

Licencja obejmuje zarówno oprogramowanie na użytkowników, placówki i bankomaty zakupione pierwotnie jak i dokupione w późniejszym terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione na rozszerzenie licencji o oprogramowanie na kolejnych użytkowników (jednocześnie pracujących operatorów), na kolejną placówkę i kolejny A. mają być uznane za:

• koszt uzyskania przychodu w całości jednorazowo w miesiącu zakupu,
• koszty dotyczące okresu przekraczającego rok podatkowy jako koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu którego dotyczą,
• za odrębną wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji...
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na rozszerzenie licencji o oprogramowanie na kolejnych użytkowników (jednocześnie pracujących operatorów), na kolejną placówkę i kolejny A. uznał za koszty dotyczące okresu przekraczającego rok podatkowy, jako koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu którego dotyczą.

W odpowiedzi na wezwanie tut. Organu, Bank w dniu 20.01.2012 r. uzupełnił własne stanowisko w sprawie w następujący sposób:

1. wydatki poniesione na rozszerzenie licencji na oprogramowanie dla kolejnych użytkowników oraz na kolejną placówkę i kolejny bankomat z uwagi na fakt, że poniesione koszty na rozszerzenie oprogramowania przekraczały rok podatkowy, uznał za koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą ( art. 15 ust. 4d Ustawy o PDOP).
   
   

Pierwotna Licencja na oprogramowanie dla określonej liczby użytkowników, placówek i bankomatów została zaliczona do wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji liniowej.

W wyniku dokupienia oprogramowania na kolejnych użytkowników, kolejną placówkę i kolejny bankomat dostawca oprogramowania wydał jedną wspólną Licencję (zawierającą oprogramowanie zakupione pierwotnie jak i oprogramowanie dokupione w trakcie użytkowania). Z uwagi na to, że jest to ta sama Licencja o zwiększonej liczbie użytkowników, placówek i bankomatów Bank nie zaliczył dokupionego oprogramowania do wartości niematerialnych i prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm.) ? dalej: updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1 (?).

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania źródła tego przychodu, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla ich osiągnięcia.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt lit. b) updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Jednocześnie, zgodnie z art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16b ust. 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how) o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a) pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.
   
   

Amortyzacji podlegają także wartości niematerialne i prawne wymienione w art. 16b ust. 2 updop. Powyższy art. 16 ust. 1 i 2 updop zawiera zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Ze stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w 2010 roku zakupił oprogramowanie na system bankowy w ilości 32 użytkowników i 3 placówki. Dostawca oprogramowania wystawił licencję na 32 użytkowników (jednocześnie pracujących operatorów) i 3 placówki. W 2011 roku Bank zakupił oprogramowanie bankomatów w ilości 2 szt., zaś dostawca oprogramowania wystawił na nie licencje. W związku z uruchomieniem kolejnej placówki, Bank w 2011 roku, dokupił rozszerzenie licencji na oprogramowanie na kolejnych użytkowników w ilości 4 szt., o dodatkową placówkę w ilości 1 szt. oraz oprogramowanie do bankomatu - 1 szt. Po dokonanym przez Bank zakupie, dostawca oprogramowania wystawił licencję na oprogramowanie zawierającą aktualną ilość operatorów (36 szt.), placówek (4 szt.) oraz bankomatów (3 szt.). Wystawiona licencja obejmuje zarówno oprogramowanie na użytkowników, placówki i bankomaty zakupione pierwotnie jak i dokupione w późniejszym terminie.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż Bank w 2011 roku dokupił kolejne licencje na użytkowanie specjalistycznego oprogramowania bankowego. Innymi słowy Bank nabył prawo do korzystania z utworu w określonym zakresie, tj. nastąpiło udzielenie licencji na dodatkowych operatorów, placówkę oraz bankomat.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, a także powołane wcześniej przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że stosownie do przepisu art. 16b ust. 1 pkt 5 updop, licencje, których okres użytkowania przekracza 1 rok są wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi amortyzacji.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu) do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową (art. 16h ust. 1 pkt 1 updop).

Wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw.

Okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych nie może być krótszy niż 24 miesiące (art. 16m ust. 1 pkt 1 updop).

Reasumując, wydatki poniesione przez Bank na rozszerzenie licencji o oprogramowanie na kolejnych użytkowników, na kolejną placówkę i o kolejny bankomat (A.) winny zostać uznane za odrębne wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.