Czy Wnioskodawca, który jest płatnikiem podatku dochodowego od wynagrodzenia dla oddelegowanego pracownika (...)

UZASADNIENIE

W dniu 24.12.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy z tytułu wynagrodzeń pracowników oddelegowanych do pracy w Azerbejdżanie.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 14.03.2013 r. Nr IPPB4/415-1049/12-2/SP (data nadania 14.03.2013 r., data doręczenia 18.03.2013 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego, wyjaśnienie, sprecyzowanie pytania(pytań) w zakresie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w swojej indywidualnej sprawie oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego, które winno być powiązane z przedstawionym stanem faktycznym i zadanym pytaniem (zadanymi pytaniami).

Pismem z dnia 22.03.2013 r. (data wpływu 27.03.2013 r., data nadania 25.03.2013 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zgodnie z decyzją Delegatury Unii Europejskiej z dnia 18 stycznia 2012 r. oraz zawartą umową z Delegaturą Unii Europejskiej na Azerbejdżan z dnia 23 sierpnia 2012 r. Urząd K. (Urzędzie K.) realizuje unijny projekt współpracy bliźniaczej (twinning) na rzecz nadzoru nad rynkiem kapitałowym Republiki Azerbejdżanu. Zgodnie z zasadami obowiązującymi dla tego typu projektów i art. 29(1) par. 1 Kodeksu Pracy, Urzędzie K. na mocy porozumienia zmieniającego warunki pracy i płacy oraz miejsca wykonywania pracy oddelegował swojego pracownika do Azerbejdżanu na okres 20 miesięcy (tj. od dnia 01 października 2012 roku do dnia 31 maja 2014 roku) w charakterze osoby koordynującej projekt w Azerbejdżanie. Koordynator projektu (pracownik zatrudniony w Urzędzie K., tj. polskiej jednostce administracji publicznej, która nie posiada przedstawicielstwa w Azerbejdżanie) posiadający obywatelstwo polskie i mający stałe miejsce zamieszkania w Polsce do dnia 30 września 2012 roku, przeniósł ośrodek interesów życiowych do Azerbejdżanu. W czasie oddelegowania pracownik Urzędzie K. nie posiada rezydencji podatkowej Azerbejdżanu i tym samym posiada rezydencję podatkową Polski. Od dnia 01 października 2012 r. pracownik ten pracuje i mieszka w Azerbejdżanie. Przez pierwsze 30 dni pobytu w Azerbejdżanie oddelegowany pracownik Urzędzie K. mieszkał w hotelu (Azerbejdżan), a od 31 października 2012 roku mieszka w wynajętymi opłacanym przez Urzędzie K. mieszkaniu (adres mieszkania: Azerbejdżan). Przeniesienie centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodka Interesów życiowych) do Azerbejdżanu nastąpi w styczniu 2013 roku, kiedy to cała rodzina będzie mieszkać w Azerbejdżanie przez cały rok podatkowy 2013, w tym pracownik Urzędzie K. jako podatnik będzie pracować i mieszkać w Azerbejdżanie, tj. państwie oddelegowania przez cały rok podatkowy 2013. W 2014 roku centrum interesów życiowych i gospodarczych będzie zlokalizowane w Azerbejdżanie do 31 maja, a następnie zostanie przeniesione od dnia 01 czerwca do Polski i od tego też dnia pracownik Urzędzie K. będzie świadczył pracę na terenie Polski.

Dochody oddelegowanemu pracownikowi Urzędzie K. wypłaca Urzędzie K.. Projekt w tym wszystkie koszty czasowego przeniesienia pracownika Urzędzie K. do Azerbejdżanu są finansowane ze środków bezzwrotnej pomocy finansowej UE w ramach unijnego Instrumentu pomocowego ? E.. Środki na realizację projektu są przekazywane bezpośrednio z Unii Europejskiej na wskazany numer rachunku bankowego Urzędzie K..

Zgodnie z zawartą umową pomiędzy Urzędzie K. a Unią Europejską oddelegowany pracownik Urzędzie K. oprócz wynagrodzenia zawartego w umowie o pracę i porozumieniu zmieniającym warunki zatrudnienia i wynagrodzenia otrzymuje inne należności pieniężne i niepieniężne takie jak:

1. Na okres pierwszych 30 dni pobytu z noclegiem w hotelu równowartość 30 diet liczonych według stawki Komisji Europejskiej dla Azerbejdżanu;
   
2. Zwrot dziennych kosztów utrzymania w wysokości 1/2 diety liczonej według stawki Komisji Europejskiej dla Azerbejdżanu tj. za każdy dzień pobytu na terenie Azerbejdżanu, począwszy od pierwszej doby w Azerbejdżanie;
   
3. Pokrycie kosztów wynajmu;
   
4. Pokrycie kosztów usługi przeprowadzki;
   
5. Pokrycie kosztów ubezpieczenia zdrowotnego i wypadkowego dla siebie i rodziny;
   
6. Bilety lotnicze dla siebie i rodziny, w ramach przeniesienia do pracy w Azerbejdżanie, na przylot do Azerbejdżanu i powrót do Polski po zakończeniu realizacji projektu;
   
7. Roczne bilety lotnicze dla siebie i rodziny na dwukrotny przylot do Polski w trakcie 20 miesięcznego pobytu w Azerbejdżanie.
   
   

Powyżej wskazane wartości pieniężne i niepieniężne otrzymuje oddelegowany pracownik Urzędzie K. tylko na czas pracy w ramach projektu w Azerbejdżanie, tj. na okres 20 miesięcy w okresie 01 październik 2012 r. ? 31 maj 2014 r.. Zgodnie z Kodeksem Pracy art. 29(1) par. 2 pracodawca jest zobowiązany do pokrycia kosztów przejazdu i zapewnienia zakwaterowania. Wymienione w pkt. a. ? g. należności są przewidziane i pokrywane przez Unię Europejską, podmiot w całości finansujący projekt, z uwagi na konieczność przeniesienia i stałą pracę na rzecz projektu pracownika Urzędzie K. poza terytorium RP w długim horyzoncie czasowym, tj. w okresie od 01 października 2012 r. do 31 maja 2014 r., skutkującą przeniesieniem także najbliższej rodziny pracownika do Azerbejdżanu w styczniu 2013 roku. Dlatego też, z uwagi na okres wykonywania obowiązków bezpośrednio związanych z projektem, do którego wykonania zobowiązał się Urzędzie K. przed Unią Europejską i tym samym konieczność pobytu pracownika Urzędzie K. poza terytorium RP, Unia Europejska finansuje koszty związane z przeniesieniem pracownika Urzędzie K. z rodziną. Tego typu kategorie wydatków są określone i finansowane przez stronę unijną, a nie Urzędzie K..

W związku z tym, że pracownik Urzędzie K. będzie stale przebywał w Azerbejdżanie w okresie 01 października 2012 r. ? 31 maja 2014 roku; w 2012 roku okres pobytu pracownika Urzędzie K. na terytorium RP będzie dłuższy niż 183 dni, w 2013 roku pracownik będzie przebywał zasadniczo na terytorium Azerbejdżanu powyżej 183 dni, tj. poniżej 183 dni na terytorium RP oraz w 2014 roku ponad 183 dni na terytorium RP.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca, który jest płatnikiem podatku dochodowego od wynagrodzenia dla oddelegowanego pracownika ma obowiązek pobierać zaliczki na podatek dochodowy według polskich przepisów i przekazywać do polskiego Urzędu Skarbowego przez cały okres oddelegowania pracownika?
   
2. Czy po przekroczeniu 183 dni pobytu oddelegowanego pracownika poza Polską, podatek będzie należny Urzędowi Skarbowemu w Azerbejdżanie i wówczas płatnik wypłacający wynagrodzenia oddelegowanemu pracownikowi nie będzie pobierał zaliczki?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (zakład pracy jako płatnik czyli Urzędzie K.) jest obowiązany jako płatnik obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tego zakładu przychody ze stosunku pracy.

Na podstawie art. 32 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (zakład pracy jako płatnik czyli Urzędzie K.) nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium RP, pod warunkiem, że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium RP.

W ocenie Urzędzie K., uwzględniając art. 15 Konwencji między rządem RP a rządem Republiki Azerbejdżańskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatku od dochodów i majątku z dnia 26.08.1997 r., do osiągnięcia limitu 183 dni pobytu oddelegowanego pracownika Urzędzie K. w Azerbejdżanie Urzędzie K. pobiera zgodnie z polską ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczki i przekazuje je do Urzędu Skarbowego właściwego dla siedziby Urzędzie K., a po przekroczeniu 183 dnia pobytu oddelegowany pracownik Urzędzie K. opodatkuje lub będzie opodatkowywał swoje dochody w Azerbejdżanie.

Konwencja między Rządem RP a Rządem Republiki Azerbejdżańskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatku od dochodów i majątku z dnia 26.08.1997 r. określa w art. 15 ust. 2 lit. a) limit 183 dni podczas każdego dwunastomiesięcznego okresu zaczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym.

Zgodnie z art. 15 Konwencji między rządem RP a rządem Republiki Azerbejdżańskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatku od dochodów i majątku z dnia 26.08.1997 r., okres 183 dni jest liczony od rozpoczęcia pobytu oddelegowanego pracownika Urzędzie K. w Azerbejdżanie, a nie w ujęciu danego roku podatkowego, tj. kalendarzowo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca oddelegował swojego pracownika do Azerbejdżanu. W czasie oddelegowania pracownik nie posiada rezydencji podatkowej Azerbejdżanu i tym samym posiada rezydencję podatkową Polski. Zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą uregulowania zawarte w Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Azerbejdżańskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisana w Warszawie dnia 26.08.1997 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 9, poz. 52).

W myśl art. 15 ust. 1 ww. Konwencji, uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19 i 20, płace, uposażenia i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże, zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 tego artykułu, wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni podczas każdego dwunastomiesięcznego okresu, zaczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym, i
   
2. wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
   
3. wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.
   
   

W świetle powyższych przepisów wynagrodzenie pracownika mającego miejsce zamieszkania w Polsce podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba, że praca wykonywana jest na terytorium Azerbejdżanu. Natomiast art. 15 ust. 2 Konwencji określa wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z którym wynagrodzenie pracownika podlega opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule warunki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, iż wynagrodzenie pracownika podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 ww. Konwencji, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana oraz w państwie miejsca zamieszkania podatnika.

Zawarty w art. 15 ust. 2 lit. a) ww. konwencji warunek odnosi się do okresu przebywania odbiorcy tego wynagrodzenia w drugim Państwie.

Wskazać należy, że wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę stanowi Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Wspomniany warunek odnoszący się do okresu 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym należy więc interpretować zgodnie z Komentarzem do art. 15 Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku (OECD). Tego rodzaju postanowienie w umowie oznacza mianowicie, iż okres ten nie może być przekroczony ?w każdorazowym dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym?. Należy brać pod uwagę wszystkie możliwe kolejne dwunastomiesięczne okresy, nawet okresy, które, do pewnego stopnia, pokrywają się z innymi. Jeżeli na przykład pracownik przebywał w danym państwie 150 dni między 01 kwietnia 2001 r. a 31 marca 2002 r., lecz był obecny w nim 210 dni między 01 sierpnia 2001 r. a 31 lipca 2002 r., to pobyt pracownika przekraczał 183 dni podczas drugiego dwunastomiesięcznego wskazanego wyżej okresu, mimo iż nie spełnił on wymogu minimalnej obecności podczas pierwszego okresu, a pierwszy okres pokrywa się częściowo z drugim. W konsekwencji, pojęcie ?dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym jest pojęciem autonomicznym w stosunku do pojęcia ?roku podatkowego?. Wynika to już z wykładni językowej art. 15 ust. 2 lit. a umowy. Mowa jest w nim bowiem o ?dwunastomiesięcznym okresie? rozpoczynającym się lub kończącym w danym ?roku podatkowym? skoro więc okres dwunastomiesięczny, tylko i wyłącznie, może rozpocząć się lub zakończyć w danym ?roku podatkowym?, to oczywiste jest, że ?okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni? są częścią ?okresu dwunastomiesięcznego, nie zaś częścią ?roku podatkowego? (roku kalendarzowego). Z punktu widzenia oceny spełnienia przedmiotowego warunku istotne jest więc to, czy okres (lub okresy) łącznie 183 dni nie został przekroczony w okresie dwunastomiesięcznym, nie zaś w roku podatkowym. W konsekwencji, jeżeli na pobyt danej osoby w drugim państwie składa się kilka krótkich okresów, wtedy do ustalenia dni pobytu w tym państwie uwzględnia się wszystkie wcześniejsze okresy pobytu w dwunastomiesięcznym okresie.

Poza tym przedmiotowy warunek, od spełnienia którego łącznie z warunkami wskazanymi w lit. b i c ust. 2 art. 15 Konwencji ? uzależnione jest opodatkowanie wynagrodzenia z pracy najemnej świadczonej w Azerbejdżanie, tylko i wyłącznie w Polsce, wiąże to opodatkowanie z pobytem w Azerbejdżanie (?odbiorca przebywa w drugim Państwie?) przez określony umową okres lub okresy (nieprzekraczające łącznie 183 dni podczas każdego dwunastomiesięcznego okresu zaczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym). Oznacza to z kolei, iż okres dwunastomiesięczny rozpoczyna swój bieg z momentem faktycznego rozpoczęcia pobytu pracownika w drugim Umawiającym się Państwie. Stosownie do Komentarza do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku (OECD) obliczanie długości pobytu w danym państwie jest dokonywane poprzez stosowanie metody opartej na ?dniach fizycznej obecności?. W ramach tej metody każda część dnia, nawet bardzo krótka, spędzona przez podatnika w danym państwie, liczy się jako dzień obecności w tym państwie przy obliczaniu okresu 183 dni. Każdy pełny dzień spędzony natomiast poza danym państwem, czy to w celach wakacyjnych, służbowych, czy z innej przyczyny, nie może być brany pod uwagę.

Jeżeli zatem wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania (siedziby) w Azerbejdżanie i pracodawca ten nie prowadzi działalności za pomocą położonego w tym kraju zakładu lub stałej placówki, to dochód pracownika za pracę w Azerbejdżanie podlega opodatkowaniu w tym kraju tylko w sytuacji, gdy łączny okres pobytu pracownika na terenie tego kraju podczas oddelegowania przekroczy 183 dni podczas każdego dwunastomiesięcznego okresu zaczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym. Wówczas nie będzie bowiem spełniony warunek, o którym mowa w art. 15 ust. 2 lit. a) ww. Konwencji i dochód pracownika będzie podlegał opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1, tj. w Azerbejdżanie oraz w Polsce, przy czym opodatkowaniu podlegać będzie dochód uzyskany od pierwszego dnia, w którym praca była tam wykonywana.

Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w Polsce należy zastosować określoną metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ww. Konwencji, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Azerbejdżanie, to Polska z uwzględnieniem postanowień ustępu 2 zwolni taki dochód lub majątek z opodatkowania, lecz przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby, może uwzględnić zwolniony z opodatkowania dochód lub majątek.

W przeciwnym razie, tj. w sytuacji gdy łączny okres pobytu pracownika na terenie Azerbejdżanu podczas oddelegowania nie przekroczy 183 dni podczas każdego dwunastomiesięcznego okresu zaczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym, dochód z tytułu pracy tam wykonywanej podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce. Tym samym nie występuje podwójne opodatkowanie i w tym przypadku nie znajduje zastosowania metoda unikania podwójnego opodatkowania.

Zasady poboru przez płatników zaliczek na podatek dochodowy od osób, które uzyskują przychody ze stosunku pracy i obowiązki tych płatników regulują z kolei m.in. przepisy art. 31 i 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy ? wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Na podstawie art. 32 ust. 6 ww. ustawy zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na wniosek podatnika zakład pracy pobiera zaliczki na podatek dochodowy, stosownie do przepisów ust. 1-5, z uwzględnieniem art. 27 ust. 9 i 9a.

W świetle powyższych przepisów płatnik wykonuje zatem swoje obowiązki w ten sposób, iż oblicza i pobiera w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od wypłacanych pracownikowi wynagrodzeń ze stosunku pracy. Dodatkowo, w przypadku pracy wykonywanej za granicą kwestie opodatkowania tego dochodu reguluje stosowna umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Płatnik natomiast odstępuje od poboru zaliczek na podatek przy spełnieniu przesłanek wskazanych w przepisie art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli w przypadku gdy wypłacane dochody podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza Polską. Przy tym, okolicznością o której mowa w tym przepisie nie jest fakt, że pracownik opodatkowuje bądź będzie opodatkowywał swoje dochody poza Polską, lecz to, że jego dochody podlegają (lub będą podlegać) opodatkowaniu poza Polską. W związku z tym nie jest istotne czy i jak pracownik albo pracodawca wywiązują się z obowiązków nałożonych przepisami podatkowymi kraju oddelegowania, lecz istotne jest czy zgodnie z odpowiednią umową o unikaniu podwójnego opodatkowania dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza Polską.

W przypadku zatem, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania określenie kraju w którym wynagrodzenie podlega opodatkowaniu zależy od okresu pobytu pracownika za granicą stwierdzenie, iż wynagrodzenie będzie podlegać opodatkowaniu poza Polską w przyszłości możliwe jest np. na podstawie umowy, z której wynika wola pracownika do pozostania w tym kraju przez ten okres oraz wola pracodawcy do umożliwienia tego pozostania i zatrudniania pracownika w tym okresie. Należy jednak wskazać, iż dany stan faktyczny powinien być oceniany na podstawie konkretnych dokumentów i konkretnych okoliczności faktycznych, a więc w przypadku gdy umowa co prawda spełnia powyższe przesłanki, ale pracodawca posiada wiedzę o innych okolicznościach mających wpływ na długość tego pobytu to spełnienie tych przesłanek powinno być oceniane na podstawie całości wiedzy przez niego posiadanej. Na tej zasadzie ? stosownie do art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ? płatnik odstępuje od poboru zaliczek na podatek dochodowy w Polsce od wynagrodzeń pracowników, których pobyt w Azerbejdżanie ma przekraczać 183 dni w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynającym się lub kończącym w roku podatkowym.

Jednocześnie wskazać należy, iż od wynagrodzeń z tytułu pracy wykonywanej w Azerbejdżanie, które podlegają tam opodatkowaniu, na wniosek pracownika Spółka ma obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy (stosownie do art. 32 ust. 1-5, z uwzględnieniem art. 27 ust. 9 i 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Mając na uwadze powyższe, jeżeli Wnioskodawca nie wie ?z góry? czy zatrudniony pracownik będzie przebywał w drugim Państwie (w Azerbejdżanie) przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni czy też przekroczy łącznie 183 dni podczas każdego dwunastomiesięcznego okresu zaczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym i tym samym nie wie czy ma zastosowanie ww. art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a pozostałe warunki art. 15 ust. 2 Konwencji są spełnione, to do momentu nieprzekroczenia 183 dni podczas każdego dwunastomiesięcznego okresu zaczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym, dochody pracownika powinny być opodatkowane zgodnie z art. 15 ust. 2 Konwencji, tj. w Polsce.

W tym okresie Wnioskodawca jako płatnik jest obowiązany zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obliczać, pobierać i odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy do organu podatkowego w Polsce. Natomiast z chwilą przekroczenia przez pracownika 183 dni pobytu w Azerbejdżanie podczas każdego dwunastomiesięcznego okresu zaczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym, Wnioskodawca powinien zaprzestać poboru zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych z pracy wykonywanej przez pracownika w Azerbejdżanie, z uwagi na fakt, iż od chwili przekroczenia tego okresu wynagrodzenie za pracę wykonywaną w Azerbejdżanie podlega opodatkowaniu w Azerbejdżanie według przepisów prawa tam obowiązujących.

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 2 lit. a) Konwencji zawartej między Polską a Azerbejdżanem, pobyt pracownika na terytorium Azerbejdżanu należy rozpatrywać przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni podczas każdego dwunastomiesięcznego okresu zaczynającego się lub kończącym w danym roku podatkowym. Zatem okres 183 dni, o których mowa wyżej należy liczyć od rozpoczęcia pobytu oddelegowanego pracownika na terytorium Azerbejdżanu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.