W świetle powyższych faktów uznać należy, iż w ww. okresie nie posiadał Pan miejsca zamieszkania (...)

UZASADNIENIE

W dniu 17.11.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w 2003 roku i latach następnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od sierpnia 1999 r. przebywa w Stanach Zjednoczonych. W latach 1999-2003 studiował na U. H. w C. w stanie M.. Po ukończeniu studiów w czerwcu 2003 r., w lipcu 2003 r. podjął pracę w Nowym Jorku. Od tego czasu mieszka i pracuje w Nowym Jorku bez przerwy do dnia dzisiejszego (tj. 15.09.2008 r.). Wnioskodawca jest kawalerem i nie ma dzieci. W czasie studiów Wnioskodawca odwiedzał mieszkających w G. rodziców w wakacje i święta, a od czasu podjęcia pracy w 2003 r. spędza w Polsce z rodzicami jedynie po kilka dni w roku, podczas swojego urlopu. Wnioskodawca od czasu,gdy mieszka i pracuje w Stanach Zjednoczonych, opłaca tam podatki, o czym świadczą załączone certyfikaty rezydencji podatkowej wystawione przez Departament Skarbu USA. Pomimo faktycznego, stałego zamieszkania w Nowym Jorku, Wnioskodawca jest na stałe zameldowany w mieszkaniu swoich rodziców w G., gdzie się wychował. Wnioskodawca nie zdawał sobie sprawy, że z tego powodu ciążył na nim obowiązek wymeldowania się z kraju. W najbliższym czasie Wnioskodawca ma zamiar dopełnić tego obowiązku i wymelduje się z adresu swoich rodziców. Ponadto Wnioskodawca oświadcza, że przebywa nieprzerwanie w Stanach Zjednoczonych od 1999 r., a od lipca 2003 r. centrum jego interesów życiowych znajduje się w Nowym Jorku, gdzie mieszka, pracuje i opłaca podatki. W Polsce nie ma żadnych dochodów i przyjeżdża do kraju jedynie na kilka dni urlopu w roku, aby odwiedzić swoich rodziców i przyjaciół.

Pismem z dnia 15.12.2008 r. (data nadania 15.12.2008 r.) Nr IPPB4/415-128/08-2/JK, wezwano Wnioskodawcę o uzupełnienie przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie treści zapytania przyporządkowanego do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego odnośnie okresu ustalenia obowiązku podatkowego. Wnioskodawca uzupełnił przedmiotowy wniosek w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może zostać zwolniony z obowiązku rozliczania się z podatku dochodowego od osób fizycznych w kraju w 2003 roku i latach następnych, w świetle umowy pomiędzy Rządem Polskim a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki podpisanej w Waszyngtonie dnia 8.10.1974 r. (Dz. U. z dnia 18.09.1976 r. , Nr 31, poz. 178) oraz z uwagi na to, że ośrodek jego interesów życiowych znajduje się nieprzerwanie od 2003 r. w Stanach Zjednoczonych, co zaświadczają załączone certyfikaty rezydencji podatkowej Departamentu Skarbu USA...

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle umowy pomiędzy Rządem Polskim a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki podpisanej w Waszyngtonie dnia 8.10.1974 r. (Dz. U. z 1976 r., Nr 31, poz. 178) nie podlega obowiązkowi rozliczania z podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce. Wnioskodawca podkreśla, że nieprzerwanie przebywa w Stanach Zjednoczonych Ameryki, a od czasu podjęcia pracy w Nowym Jorku w lipcu 2003 r., centrum jego interesów życiowych znajduje się w USA i tam opłaca podatki, a w Polsce nie uzyskuje żadnych dochodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 01.01.2003 r. do dnia 31.12.2006 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, iż wymieniony wyżej przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 7 i 8 umowy międzynarodowej podpisanej w Waszyngtonie w dniu 8 października 1974 r. zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178), określenie ?osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę?:

1. na terytorium Polski oznacza: - polską spółkę i- jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z polskim prawem jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi polskiemu jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce.

2. na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki oznacza:- spółkę Stanów Zjednoczonych i- jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi Stanów Zjednoczonych jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Stanach Zjednoczonych.
   
   

Definicja ?osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie? odnosi się, zatem bezpośrednio do określenia ?miejsce zamieszkania? przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego, według stanu prawnego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2006 r., pojęcie ?miejsca zamieszkania? nie zostało zdefiniowane.

Definicja miejsca zamieszkania określona została w art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zmianami). Zgodnie z tym przepisem, miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w określonej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli danej osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Rozpatrując obowiązek podatkowy w 2007 roku należy wziąć pod uwagę przepisy podatkowe obowiązujące od 01.01.2007 r.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2007 r., obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne jeśli mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy uznać, iż Wnioskodawca spełnia przesłanki pozwalające uznać go od 2003 roku za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w USA. Od 1999 r. nieprzerwanie przebywa Pan w USA. Od lipca 2003 r. centrum Pana interesów życiowych znajduje się w Nowym Jorku, gdzie Pan mieszka, pracuje i opłaca podatki. W Polsce nie ma Pan żadnych dochodów i przyjeżdża do kraju jedynie na kilka dni urlopu w roku, aby odwiedzić swoich rodziców i przyjaciół. Ponadto jest Pan kawalerem i nie ma dzieci. W USA opłaca Pan podatki.

W świetle powyższych faktów uznać należy, iż w ww. okresie nie posiadał Pan miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Zatem, biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz uwzględniając zapisy umowy zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, stwierdzić należy, że od 2003 roku (o ile nie ulegnie zmianie stan faktyczny) podlega Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, t.j. opodatkowaniu podlega jedynie dochód osiągnięty na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zgodnie z przytoczonymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Na mocy ustawy z dnia 10 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 141, poz. 888), która zmieniała treść art. 14f § 1 ustawy Ordynacja Podatkowa od dnia 20 września 2008 r. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Oznacza to, że wszystkie wnioski, które wpływają do organów od wymienionej daty podlegają opłacie w wysokości 40 zł. Z uwagi na fakt, iż Strona opłaciła wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w kwocie 75 zł na konto Izby Skarbowej w Bydgoszczy w dniu 20.10.2008r. różnica w kwocie 35 zł zostanie zwrócona zgodnie z § 18 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2006 r. w sprawie gospodarki finansowej jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych oraz trybu postępowania przy przekształceniu w inną formę organizacyjno ? prawną (Dz. U. Nr 116, poz. 783), na wskazany przez Stronę we wniosku adres do korespondencji.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny, różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402