Oddelegowanie pracowników do pracy na terenie Francji.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 11.02.2009 r. (data wpływu 16.02.2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 07.04.2009 r. (data nadania 08.04.2009 r., data wpływu 14.04.2009 r.) na wezwanie z dnia 01.04.2009 r. Nr IPPB4/415-128/09-2/SP (data nadania 01.04.2009 r., data doręczenia 07.04.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie oddelegowania pracowników do pracy na terenie Francji ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16.02.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie oddelegowania pracowników do pracy na terenie Francji

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Firma zatrudnia pracowników budowlanych. Spółka oddelegowuje ich do pracy na terenie Francji zgodnie z podpisanymi kontraktami. Niektórzy z nich przepracowali w 2008 r. na terenie Francji poniżej, a niektórzy powyżej 183 dni.

W przypadku, gdy pracownik przepracował we Francji do 183 dni, zaliczka na podatek dochodowy od jego wynagrodzenia została w całości odprowadzona do właściwego terytorialnie Urzędu Skarbowego. Zaś w przypadku, gdy pracownik przepracował na terenie Francji więcej niż 183 dni, to od 184 dnia jego przychód jest opodatkowany na terenie Francji, a zaliczka odprowadzona od tego przychodu została wpłacona do urzędu Skarbowego we Francji (Trezor Public Non Residents).

Spółka nie posiada zakładu na terytorium Francji w rozumieniu art. 5 polsko-francuskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Koszty wynagrodzenia pracowników oddelegowanych do pracy na terytorium Francji ponosi w 100% Spółka.

Pismem z dnia 01.04.2009 r. Nr IPPB4/415-128/09-2/SP wezwano Spółkę do uzupełnienia wniosku poprzez:

• Doprecyzowanie stanu faktycznego w następującym zakresie:
  - Czy Spółka posiada zakład na terytorium Francji w rozumieniu art. 5 polsko-francuskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania ...
  - Kto ponosi koszty wynagrodzenia pracowników oddelegowanych do pracy na terytorium Francji ...

• Przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego odnośnie zadanych pytań.

• Dostarczenie pełnomocnictwa lub innego dokumentu, z którego wynika prawo do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego przez Panią M.
  
  

Pismem z dnia 07.04.2009 r. (data wpływu 14.04.2009 r.) Spółka uzupełniła przedmiotowy wniosek poprzez dostarczenie pełnomocnictwa udzielonego Pani M., doprecyzowanie stanu faktycznego oraz przedstawiła stanowisko odnośnie pytania Nr 2 i 3 oraz pierwszej części pytania Nr 1.

Spółka nie ustosunkowała się w całości do wezwania i wniosek nie został uzupełniony w zakresie przedstawienia własnego stanowiska odnośnie drugiej części pytania Nr 1, a zatem interpretacja indywidualna zostanie wydana w zakresie pytania Nr 2 i 3 oraz pierwszej części pytania Nr 1, tj. ?Czy pracownicy, którzy przepracowali na terenie Francji powyżej 183 dni powinni w całości rozliczyć roczny podatek na terenie Francji...?. W zakresie drugiej części pytania Nr 1 wniosek pozostawiony zostanie bez rozpatrzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy pracownicy, którzy przepracowali na terenie Francji powyżej 183 dni powinni w całości rozliczyć roczny podatek na terenie Francji... Jeśli tak, to w jaki sposób powinni tego dokonać tzn.:
   - czy powinni wystąpić o zwrot podatku zapłaconego w Polsce, jeśli tak to w jakiej formie (czy istnieją stosowne formularze), oraz w jakim terminie ...
   - w jakim terminie otrzymają zwrot wpłaconej zaliczki ...
   - na jakich drukach, w jakim terminie, na jakie konto oraz do jakiej instytucji powinni odprowadzić podatek we Francji ...
2. W przypadku, gdy podatek będzie rozliczany w Polsce, czy pracownicy (ci, którzy przepracowali na terenie Francji do 183 dni, jak i powyżej 183 dni) w rozliczeniu rocznym podatku mogą odliczyć kwotę wolną zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ...
3. Czy informacje PIT-11 oraz załączone informacje dodatkowe zawierają wszystkie niezbędne dane dla pracowników, potrzebne im do prawidłowego rozliczenia podatku...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zważywszy na specyfikę działalności Spółki (branża budowlana), pracownicy w przypadku konieczności rozliczania całości podatku we Francji będą mieli duże problemy (nieznajomość języka francuskiego, zawodowe wykształcenie, brak znajomości przepisów prawa podatkowego Francji).

Spółka ma podstawy przypuszczać, że pracownicy nie będą robić tego prawidłowo i z tego tytułu powstaną różnorakie problemy dla nich oraz dla Spółki jako pracodawcy.

Pracownicy, którzy przepracowali na terenie Francji powyżej 183 dni powinni w całości rozliczyć podatek na terenie Francji. Jednak z uwagi na trudności językowe oraz brak znajomości prawa francuskiego wydaje się to niemożliwe. Należy również wspomnieć, że obowiązek zapłaty podatku we Francji powinien być nie od 184 dnia, ale za wszystkie dni przepracowane we Francji.

Tylko który pracodawca wie już w styczniu, że jego pracownik przepracuje w danym roku we Francji więcej niż 183 dni. Tylko bowiem posiadając taką wiedzę mógłby od pierwszego dnia odprowadzać zaliczki od wynagrodzeń do Urzędu Skarbowego we Francji. Jeśli zaś pracodawca nie posiada takiej wiedzy (a tak będzie w 99,9% przypadków), to do 183 dnia odprowadza za pracownika podatek w Polsce, a następnie od 184 dnia płaci podatek we Francji. W rozliczeniu rocznym pracownik będzie musiał zapłacić we Francji podatek za okres do 183 dnia jednocześnie występując o zwrot ww. podatku w Polsce. Zdaniem Spółki to bardzo skomplikuje już i tak zagmatwaną sytuację.

Ad. 2.

Spółka uważa, iż pracownicy mają prawo odliczenia kwoty wolnej od podatku zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 3.

PIT-11 za 2008 rok dla pracowników pracujących we Francji do 183 dni zawiera kwotę całkowitego przychodu z wykonywania pracy jak i kwotę wpłaconej zaliczki do urzędu Skarbowego w Polsce. Ponadto dla tych pracowników zostaje dołączona informacja o ilości dni przepracowanych we Francji tak, aby mogli w rozliczeniu rocznym odliczyć kwotę wolną od podatku dochodowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast PIT-11 za 2008 rok dla pracowników pracujących we Francji powyżej 183 dni zawiera kwotę przychodu opodatkowaną w Polsce oraz kwotę wpłaconej zaliczki od tego przychodu w Polsce. Ponadto dla tych pracowników zostaje dołączona informacja o ilości dni przepracowanych we Francji, kwocie przychodu opodatkowanego we Francji oraz kwocie zapłaconej zaliczki na podatek podatku we Francji tak, aby mogli w rozliczeniu rocznym odliczyć kwotę wolną od podatku dochodowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Ust. 1a ww. artykułu stanowi, że za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Na mocy art. 4a ww. ustawy, art. 3 ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1977 roku, Nr 1 poz. 5) pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie.

Jeżeli praca jest tam wykonywana, wówczas osiągnięte za nią wynagrodzenia podlegają opodatkowaniu w tym drugim Państwie.

Ustęp 2 wskazanego artykułu stanowi, że bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, wykonywanej na terenie drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie podczas jednego lub kilku okresów, nie przekraczających łącznie 183 dni w danym roku podatkowym,
2. wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma w tym drugim Państwie miejsca zamieszkania lub siedziby,
3. wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.
   
   

Zgodnie z powyższym, jeśli pracownik Spółki mający miejsce zamieszkania na terenie Polski, wykonuje pracę na terytorium Francji, wówczas osiągnięte za tę pracę wynagrodzenie podlega opodatkowaniu w państwie w którym praca jest wykonywana, czyli we Francji oraz w państwie miejsca zamieszkania, czyli w Polsce. Jednakże, na podstawie art. 15 ust. 2 cytowanej umowy, wynagrodzenie za pracę pracownika Spółki mającego miejsce zamieszkania w Polsce, uzyskane na terenie Francji jest opodatkowane tylko w Polsce w przypadku, gdy łącznie zostaną spełnione przesłanki wskazane w tym przepisie. Zatem opodatkowanie wynagrodzenia wyłącznie w Polsce ma miejsce w przypadku, gdy wynagrodzenie nie jest wypłacane przez pracodawcę mającego miejsce zamieszkania lub siedzibę we Francji, wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada na terenie Francji, a pracownicy przebywają na terenie Francji mniej niż 183 w danym roku podatkowym. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, iż wynagrodzenie pracowników podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 umowy.

Należy zauważyć, że stosownie do Komentarza do Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (OECD) obliczanie długości pobytu w danym państwie jest dokonywane poprzez stosowanie metody opartej na ?dniach fizycznej obecności?. W ramach tej metody każda część dnia, nawet bardzo krótka, spędzona przez podatnika w danym państwie, liczy się jako dzień obecności w tym państwie przy obliczaniu okresu 183 dni. Jako dzień obecności liczone są: dzień przybycia i wyjazdu, wszystkie inne dni spędzone w danym państwie, także soboty i niedziele, święta narodowe, urlopy przed, w czasie i po zakończeniu działalności, dni choroby. Nie bierze się pod uwagę dni spędzonych w tym państwie w czasie przejazdu między dwoma miejscami położonymi poza tym państwem. Każdy pełny dzień spędzony natomiast poza danym państwem, czy to w celach wakacyjnych, służbowych, czy z innej przyczyny, nie może być brany pod uwagę.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, niektórzy pracownicy Spółki pracowali we Francji w 2008 roku ponad 183 dni. Wynagrodzenia były ponoszone w 100% przez Spółkę mająca siedzibę w Polsce, Spółka nie posiada zakładu na terytorium Francji w rozumieniu art. 5 polsko-francuskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub stałą placówkę mieszczącą się we Francji.

Zatem nie zostały równocześnie spełnione wszystkie warunki wskazane w art. 15 ust. 2 cytowanej umowy bowiem pracownicy przebywali na terenie Francji ponad 183 w roku podatkowym i w związku z tym uzyskane wynagrodzenie, zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy, podlega opodatkowaniu we Francji i w Polsce. W opisanym stanie faktycznym bez znaczenia pozostaje fakt spełnienia przez Spółkę dwóch przesłanek wskazanych w przepisie art. 15 ust. 2, bowiem aby wynagrodzenie mogło podlegać opodatkowaniu jedynie w Polsce powinny być spełnione wszystkie trzy przesłanki określane w tym artykule.

Zgodnie z brzmieniem art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej 'zakładami pracy', są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy ? wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Natomiast, w myśl art. 32 ust. 6 ww. ustawy zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na wniosek podatnika zakład pracy pobiera zaliczki na podatek dochodowy, stosownie do przepisów ust. 1-5, z uwzględnieniem art. 27 ust. 9 i 9a.

Zatem z chwilą przekroczenia przez danego pracownika minimalnego okresu pobytu we Francji tj. 183 dni w roku podatkowym, Wnioskodawca będący płatnikiem winien zaprzestać poboru zaliczek na podatek dochodowy, z uwagi na fakt, iż od chwili przekroczenia tego okresu wynagrodzenie za pracę wykonywaną we Francji podlega opodatkowaniu we Francji według przepisów prawa francuskiego, przy czym opodatkowaniu podlegać będzie dochód uzyskany od pierwszego dnia, w którym praca wykonywana była we Francji.

W celu uniknięcia podwójnego opodatkowania, na podstawie art. 23 ust. 1 lit. a) cytowanej umowy w związku z art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się metodę wyłączenia z progresją, która polega na tym, że dochód uzyskany z tytułu pracy za granicą, jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, jednakże dla ustalenia stawki podatku od pozostałych dochodów podatnika podlegających opodatkowaniu w Polsce stosuje się stawkę podatku wyliczoną dla całego dochodu osiągniętego zarówno w Polsce jak i za granicą.

W świetle art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w 2008 roku, wolna od podatku dochodowego jest część przychodów osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, przebywających czasowo za granicą i uzyskujących dochody ze stosunku pracy, za każdy dzień pobytu za granicą, w którym podatnik pozostawał w stosunku pracy, w kwocie odpowiadającej 30% diety, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługującej pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 15.

Płatnik przy obliczaniu w ciągu roku miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy może pomniejszyć uzyskany przez pracownika przychód o przychód zwolniony od podatku wynikający z wyżej powołanego przepisu.

Jeśli pracodawca nie dokonuje pomniejszenia przychodu o diety wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wówczas pracownik dokonując rozliczenia rocznego może pomniejszyć swój przychód zagraniczny o diety wynikające z treści tego artykułu.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. Stwierdzić zatem należy, iż na płatniku ciąży obowiązek sporządzenia i przesłania w ustawowym terminie informacji na druku PIT-11, w której wykazane zostaną wszystkie dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce, kwoty składek na ubezpieczenie społeczne i na ubezpieczenie zdrowotne zapłacone w Polsce oraz kwoty zaliczek na podatek dochodowy obejmujące również zaliczki zapłacone w Polsce od dochodów uzyskiwanych przez pracownika z pracy wykonywanej we Francji. Jak wynika z opisu do informacji PIT-11 w informacji tej nie wykazuje się natomiast dochodów zwolnionych od opodatkowania, z wyjątkiem dochodów o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, w informacji o dochodach PIT-11 nie wykazuje się przychodów uzyskanych przez pracowników i opodatkowanych za granicą, tzn. przychodów zwolnionych (wyłączonych) od opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przewidującej metodę wyłączenia z progresją. Tym samym w przypadku gdy pracownik nie osiągnął żadnych dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce i nie były w Polsce pobierane zaliczki od dochodów z pracy wykonywanej we Francji nie wystawia się deklaracji PIT-11. Dane dotyczące wysokości przychodów z pracy wykonywanej we Francji płatnik powinien zawrzeć w odrębnej informacji (zaświadczeniu), którą przekazuje pracownikowi. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie regulują formy tej informacji, więc jest ona dowolna. Niemniej jednak płatnik powinien przekazać pracownikowi wszystkie informacje niezbędne pracownikowi do prawidłowego obliczenia zobowiązania podatkowego. Informacja taka powinna zatem zawierać również dane dotyczące wysokości składek na ubezpieczenie społeczne (emerytalne, rentowe, chorobowe) i ubezpieczenie zdrowotne, potrąconych przez płatnika z wynagrodzeń opodatkowanych we Francji i podlegających odliczeniu od dochodu lub od podatku. Informację powyższą (zaświadczenie) płatnik powinien przekazać pracownikowi również w przypadku, gdy wystawia PIT-11 w związku z osiągnięciem przez pracownika dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce.

Reasumując, należy stwierdzić, iż wynagrodzenie pracowników, których okres pobytu na terenie Francji przekroczył 183 dni podlega opodatkowaniu we Francji według przepisów prawa francuskiego, przy czym opodatkowaniu podlegać będzie dochód uzyskany od pierwszego dnia, w którym praca wykonywana była we Francji. Pracownicy dokonując rozliczenia rocznego w Polsce (ci, którzy przepracowali na terenie Francji do 183 dni, jak i powyżej 183 dni) mogą odliczyć kwotę wolną zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. informacje PIT-11 oraz załączone informacje dodatkowe zawierają wszystkie niezbędne dane dla pracowników, potrzebne do prawidłowego rozliczenia podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.