Zwolnienie z opodatkowania odszkodowania wypłaconego w związku z rozwiązaniem umowy o pracę w trybie (...)

Zwolnienie z opodatkowania odszkodowania wypłaconego w związku z rozwiązaniem umowy o pracę w trybie art. 55 § 11 Kodeksu pracy.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2014 r. (data wpływu 14 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania odszkodowania wypłaconego w związku z rozwiązaniem umowy o pracę w trybie art. 55 § 11 Kodeksu pracy ? jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE


W dniu 14 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania odszkodowania wypłaconego w związku z rozwiązaniem umowy o pracę w trybie art. 55 § 11 Kodeksu pracy.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Wnioskodawczyni była zatrudniona na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony w firmie O. P. w W., mieszczącej się na ul. M. od dnia 29 listopada 2007 r. na stanowisku dyrektora ds. handlowych. Wnioskodawczyni rzetelnie i z dużym zaangażowaniem wykonywała swoje obowiązki. Z powodów finansowych pracodawca nagminnie od 2010 r. nie wypłacał Wnioskodawczyni należnego wynagrodzenia w terminie do 10 dnia każdego miesiąca. Narażona na ciągłe i wysokie straty finansowe Wnioskodawczyni zmuszona była do rozwiązania stosunku pracy z dniem 21 sierpnia 2013 r. w trybie natychmiastowym z winy pracodawcy (art. 55 § 11 Kodeksu pracy). Z tytułu rozwiązania umowy o pracę w trybie art. 55 § 11 Kodeksu pracy Wnioskodawczyni przysługiwało odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia zasadniczego brutto za okres wypowiedzenia, w przypadku Wnioskodawczyni za okres 3 miesięcy, w wysokości 9.500,00 zł brutto x 3 miesiące.


Pracodawca nie wypłacił Wnioskodawczyni należnych kwot w dniu ustania stosunku pracy, tj. 22 sierpnia 2013 r. Należne zobowiązania wobec Wnioskodawczyni wypłacał w ratach do stycznia 2014 r. (ostatnia wpłata 9 stycznia 2014 r.). Pracodawca potrącał od wszystkich należnych Wnioskodawczyni pieniędzy podatek dochodowy nie zwracając uwagi na przepisy prawa podatkowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:


Czy pracodawca, wypłacając odszkodowanie z tytułu rozwiązania stosunku pracy na podstawie art. 55 § 11 Kodeksu pracy, słusznie potrącał podatek dochodowy od należnej Wnioskodawczyni sumy?


Zdaniem Wnioskodawczyni, naliczanie podatku od wypłacanego odszkodowania było niesłuszne. Pracodawca posłużył się zasadą, że lepiej wypłacić kwotę potrąconą od podatku, niż nie zapłacić podatku. Wnioskodawczyni uważa, że Jej stanowisko jest zgodne z przepisami prawa podatkowego. Odszkodowanie zostało wypłacone Wnioskodawczyni na podstawie odrębnych przepisów prawa, co ustawodawca określił jako zwolnione z podatku płaconego przez płatnika i przez podatnika. Odszkodowanie z tytułu rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia, w przypadku dopuszczenia się przez pracodawcę ciężkiego naruszenia obowiązków wobec pracownika, w przypadku Wnioskodawczyni nie wypłacenia wynagrodzenia na czas, którego wysokość wynika z odrębnych przepisów prawa (tutaj Kodeks pracy), nie zostało wymienione przez ustawodawcę jako wyjątek w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. a)-g) ustawy o podatku dochodowym, w związku z powyższym jest zwolnione od podatku. Wypłacone odszkodowanie, stosując terminologię Kodeksu pracy nie jest odprawą, więc również nie jest przez to opodatkowane. Odprawa dotyczy pracowników, którzy w myśl ustawy z dnia 13 marca 2013 r. zostali zwolnieni na postawie owej ustawy, zwanej dalej ustawą o zwolnieniach grupowych. Wnioskodawczyni uważa, że punkty c)-f) nie dotyczą Jej sytuacji, Wnioskodawczyni nie jest funkcjonariuszem pozostającym w stosunku służbowym, Wnioskodawczyni nie podpisywała umowy o zakazie konkurencji, nie prowadzi działalności gospodarczej, ani nie prowadzi specjalnej produkcji rolnej. Wnioskodawczyni uważa również, że wypłacone odszkodowanie nie jest również odszkodowaniem za skrócone wypowiedzenie, Wnioskodawczyni nie podpisywała również żadnej ugody, ani umowy z pracodawcą.


W związku z powyższym Wnioskodawczyni uważa, że podatek dochodowy został niesłusznie potrącony.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.


Z przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.


Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.


Użyty powyżej zwrot ?w szczególności? oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Kwestie zasad i podstawy do wypłaty odszkodowania z tytułu rozwiązania przez pracownika umowy o pracę bez wypowiedzenia reguluje ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.).


W myśl art. 55 § 11 Kodeksu pracy, pracownik może rozwiązać umowę o pracę w trybie określonym w § 1 także wtedy, gdy pracodawca dopuścił się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków wobec pracownika; w takim przypadku pracownikowi przysługuje odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia, a jeżeli umowa o pracę została zawarta na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy ? w wysokości wynagrodzenia za okres 2 tygodni.


Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:


  1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
  2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
  3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
  4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
  5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
  6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
  7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.


Ustawodawca wyłączył z opodatkowania te odszkodowania, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, z wyjątkiem wymienionych w lit. a)-g) tego przepisu, tj. między innymi odszkodowań wypłacanych na podstawie zawartych ugód i umów innych niż ugody sądowe.


Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy objęte są tylko odszkodowania (zadośćuczynienia), których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Powyżej przywołane przepisy wskazują, że zwolnienie nie obejmuje wszystkich odszkodowań, a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa, z wyjątkiem enumeratywnie wymienionych kategorii odszkodowań.


Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni była zatrudniona na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony w firmie O. P. w W. od dnia 29 listopada 2007 r. na stanowisku dyrektora ds. handlowych. Z powodów finansowych pracodawca nagminnie od 2010 r. nie wypłacał Wnioskodawczyni należnego wynagrodzenia w terminie do 10 dnia każdego miesiąca. Narażona na ciągłe i wysokie straty finansowe Wnioskodawczyni zmuszona była do rozwiązania stosunku pracy z dniem 21 sierpnia 2013 r. w trybie natychmiastowym z winy pracodawcy (art. 55 § 11 Kodeksu pracy). Z tytułu rozwiązania umowy o pracę w trybie art. 55 § 11 Kodeksu pracy Wnioskodawczyni przysługiwało odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia zasadniczego brutto za okres wypowiedzenia, w przypadku Wnioskodawczyni za okres 3 miesięcy w wysokości 9.500,00 zł brutto x 3 miesiące. Pracodawca nie wypłacił Wnioskodawczyni należnych kwot w dniu ustania stosunku pracy, tj. 22 sierpnia 2013 r. Należne zobowiązania wobec Wnioskodawczyni wypłacał w ratach do stycznia 2014 r. (ostatnia wpłata 9 stycznia 2014 r.). Pracodawca potrącał od wszystkich należnych Wnioskodawczyni pieniędzy podatek dochodowy.


Przyjmując zatem za Wnioskodawczynią, że odszkodowanie przyznane zostało na podstawie art. 55 § 11 ustawy Kodeks pracy, należy stwierdzić, że korzysta ono ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem jego wysokość i zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw oraz jednocześnie nie zostało wymienione w wyjątkach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. a)-g) ustawy. Oznacza to równocześnie, że pracodawca jako płatnik nie był zobowiązany do potrącenia podatku dochodowego od kwoty odszkodowania.

Należy dodać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku ? nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy ? Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa.


Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczyni i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie ? 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika