obowiązek podatkowy w latach 2005-2008 sygn: IPPB4/415-226/09-2/JS

UZASADNIENIE

W dniu 26.03.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w latach 2005 ? 2008.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest obywatelem Polski. Od 1 października 2005 r. został oddelegowany przez swojego pracodawcę (J Polska Sp. z o.o.) do Wielkiej Brytanii w celu wykonywania pracy na rzecz brytyjskiej spółki z grupy J J. Od początku oddelegowania Wnioskodawcy towarzyszy żona oraz dzieci. Od dnia wyjazdu Wnioskodawca wykonuje pracę na rzecz brytyjskiej spółki na podstawie aneksu do umowy o pracę zawartej z polskim pracodawcą. Oddelegowanie było pierwotnie przewidziane na okres 3 lat (od października 2005 r. do października 2008 r.), po upływie powyższego okresu oddelegowanie zostało przedłużone i trwa do chwili obecnej. Wnioskodawca jest uważany za rezydenta podatkowego w Wielkiej Brytanii od października 2005 roku, co może zostać potwierdzone właściwym dokumentem wydanym przez brytyjskie władze skarbowe. Żona Wnioskodawcy wykonuje pracę w Wielkiej Brytanii (jest lekarzem) na podstawie umowy o pracę zawartej z brytyjskim pracodawcą. Małżonka Wnioskodawcy opłaca w Wielkiej Brytanii obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenia zdrowotne, a jej wynagrodzenie uzyskiwane od brytyjskiego pracodawcy podlega opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii. Dzieci Wnioskodawcy uczęszczają do brytyjskich szkół. Wnioskodawca mieszka w wynajmowanym mieszkaniu, w Wielkiej Brytanii posiada samochód oraz inne rzeczy ruchome. W Polsce podatnik posiada dom. Zgodnie z postanowieniem Ministra Finansów z dnia 10 sierpnia 2007 roku, Wnioskodawca jest objęty ograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce w roku 2006 i latach następnych, o ile stan faktyczny przedstawiony we wniosku o wydanie interpretacji nie ulegnie zmianie (do dnia dzisiejszego wspomniany stan faktyczny jest niezmieniony w stosunku do przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Mając na uwadze przedstawiony powyżej stan faktyczny (analogiczny do będącego podstawą uznania Wnioskodawcy za osobę o ograniczonym obowiązku podatkowym w Polsce w roku 2006 i latach następnych), Wnioskodawca wnosi o udzielenie pisemnej informacji dotyczącej statusu podatkowego w Polsce w okresie od dnia wyjazdu z rodziną do Wielkiej Brytanii (1 października 2005 roku).W szczególności wnosi o udzielenie informacji, czy na podstawie art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce od 1 października 2005 roku... Jednocześnie informuje zgodnie z art. 14a § 1 Ordynacji, iż w przedmiotowej sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani też postępowanie przed sądem administracyjnym.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w październiku 2005 roku, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Zgodnie zaś z art. 3 ust. 2a, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikami o ograniczonym obowiązku podatkowym są osoby nie posiadające miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Osoby podlegające ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu są opodatkowane w Polsce tylko od dochodów osiąganych na terytorium Polski oraz od dochodów z pracy wykonanej na terytorium Polski (bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia). Z uwagi na fakt, iż pojęcie miejsce zamieszkania? nie zostało zdefiniowane na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 roku, ani w innych przepisach polskiego prawa podatkowego, w celu jego interpretacji należy odwołać się do definicji tego pojęcia zamieszczonej w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 z 1964 r., z późn. zm.; dalej: KC). Zgodnie z art. 25 KC za miejsce zamieszkania? uważa się miejscowość, w której dana osoba przebywa z zamiarem stałego pobytu. Należy podkreślić, że definicja zawarta we wskazanym przepisie zawiera dwie zasadnicze przesłanki, od których uzależnione jest posiadanie przez osobę fizyczną miejsca zamieszkania w danej miejscowości, są nimi:

(1) faktyczny pobyt w danej miejscowości oraz (2) zamiar stałego przebywania w danym miejscu. Aby uznać, iż osoba ma miejsce zamieszkania na terytorium Polski obydwa elementy składające się na definicję miejsca zamieszkania muszą zostać spełnione łącznie. Zamiar stałego pobytu ma charakter subiektywny, gdyż odnosi się do woli (intencji) danej osoby. Dlatego też zwykle uznaje się, że zamiar stałego pobytu osoby w danej miejscowości wyraża się tym, że miejscowość ta stanowi dla tej osoby centrum interesów życiowych (powiązań ekonomicznych i rodzinnych). Ponieważ Wnioskodawca nie przebywał stale w Polsce od 1 października 2005 roku oraz nie miał zamiaru stałego pobytu w Polsce we wspomnianym okresie ani w kolejnych latach, należy uznać, iż przesłanki determinujące stałe miejsce zamieszkania nie zostały przez niego spełnione począwszy od 1 października 2005 roku, w związku z czym powinien on podlegać ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w tym okresie.

Utrata miejsca zamieszkania w rozumieniu przepisów prawa podatkowego w trakcie roku przez osoby oddelegowane do pracy za granicą wyjeżdżające wraz z rodzinami (co potwierdza brak zamiaru przebywania w Polsce) była wielokrotnie potwierdzana w interpretacjach wydawanych przez Ministra Finansów (np. DD4-033-0710/ZKK/07/1237, DD4-033-0659/JP/07/MB7-7132, IPPB2/415-1018/08-2/AK, IPPB2/415-1390/08-2/AZ, IPPB2/415-543/08-2/AZ).

Z uwagi na fakt, iż zgodnie z art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, w razie gdyby zaszła konieczność rozstrzygania kwestii podwójnej rezydencji, należy przeanalizować także zapis art. 4 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. roku w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych zawartej pomiędzy Polską a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii (Dz. U. z roku 1978, Nr 7 poz. 20, dalej: Umowa) obowiązującej w 2005 roku. Należy przy tym zastrzec, że w przypadku Wnioskodawcy przepis ten wydaje się nie mieć zastosowania, gdyż zgodnie z polskimi przepisami wewnętrznymi omówionymi powyżej powinien on podlegać ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce od 1 października 2005 roku, ze względu na brak miejsca zamieszkania na terytorium Polski w tym okresie. Gdyby jednak w interpretacji władz polskich Wnioskodawca został uznany za osobę posiadającą miejsce zamieszkania i podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, art. 4 ust 2 Umowy znalazłby zastosowanie. Zgodnie z tym artykułem jeżeli dana osoba ma stałe miejsce zamieszkania zarówno w Polsce jak i w Wielkiej Brytanii to będzie uważana za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych). Jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw to osoba taka będzie uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, w którym zwykle przebywa. W przypadku, gdy i ta przesłanka nie pozwala na ustalenie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych danej osoby (tj. w przypadku, gdy dana osoba przebywa zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich), będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem. W przypadku, gdyby nie było możliwe ustalenie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w oparciu o powyższe kryteria, właściwe władze obydwu Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia. Zatem, nawet gdyby uznać, że od 1 października 2005 roku Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania zarówno w Wielkiej Brytanii, jak iw Polsce, również na podstawie art. 4 Umowy, Wnioskodawca powinien zostać uznany za rezydenta Wielkiej Brytanii dla celów podatkowych, gdyż od października 2005 roku posiada centrom interesów życiowych (powiązania rodzinne i majątkowe) w Wielkiej Brytanii, a ponadto jego zwyczajny i stały pobyt ma miejsce w Wielkiej Brytanii. W związku z powołanym wyżej stanem faktycznym w świetle art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca powinien podlegać od 1 października 2005 roku i w latach następnych ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, a zatem powinien opłacać podatki w Polsce wyłącznie od dochodów osiągniętych ze źródeł położonych na jej terytorium. Natomiast, dochód osiągnięty z pracy wykonywanej poza terytorium Polski oraz inne dochody Wnioskodawcy osiągane ze źródeł zagranicznych nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art.54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Referencje

IPPB2/415-1018/08-2/AK, interpretacja indywidualna

IPPB2/415-1390/08-2/AZ, interpretacja indywidualna

IPPB2/415-543/08-2/AZ, interpretacja indywidualna