Zakres opodatkowania dochodów uzyskanych z tytułu pracy wykonywanej w Holandii w okresie od 01.07.2012 (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 10.01.2013 r. (data wpływu 11.01.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11.01.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w Polsce oraz opodatkowania dochodów uzyskanych z tytułu pracy wykonywanej w Holandii w okresie od 01.07.2012 r. do 10.08.2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest obywatelem polskim, który od dnia 01 lipca 2012 r. przebywa na terytorium Holandii. Od dnia 01 lipca 2012 r. został zatrudniony przez holenderską spółkę z grupy R. dalej: Spółka holenderska) i od tego momentu wykonuje swoją pracę na terytorium Holandii na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę holenderską stanowi główne źródło utrzymania Wnioskodawcy. Od 01 lipca 2012 r. Wnioskodawca opłaca składki na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne i zdrowotne w Holandii.

Rodzina Wnioskodawcy (żona oraz dziesięcioletnia córka) przebywa razem z nim na terytorium Holandii od 10 sierpnia 2012 r. (córka od końca sierpnia uczęszcza do holenderskiej szkoły). Ponieważ żona Wnioskodawcy prowadzi działalność gospodarczą w Polsce, w okresie sierpień ? grudzień 2012 roku, małżonka Wnioskodawcy przebywała w Holandii, ale odbywała także podróże do Polski, aby doglądać prowadzonej działalności. Żona pana B. nadal prowadzi działalność, ponieważ nie powiodła się planowana jej sprzedaż. Małżonka zamelduje się na pobyt stały Holandii na początku stycznia 2013 roku.

W Holandii Wnioskodawca wraz z rodziną mieszka w wynajętym mieszkaniu, które jest dla niego stale dostępne. Wnioskodawca jest właścicielem czterech nieruchomości położonych w Polsce. Część nieruchomości była i jest wynajmowana (także w okresie, kiedy Wnioskodawca pracował jeszcze na terytorium Polski). Ze względu na sytuację na rynku nieruchomości, Wnioskodawca nie rozważa sprzedaży nieruchomości. Po wyjeździe rodziny Wnioskodawcy do Holandii, nieruchomości te były/będą dla Niego źródłem przychodów z najmu, a zatem są traktowane jako inwestycje, a nie jako miejsce zamieszkiwania.

Od momentu przyjazdu rodziny Wnioskodawcy do Holandii, jest on uznawany za rezydenta podatkowego w Holandii i podlega tam opodatkowaniu od całości swoich światowych dochodów.

W roku 2012 Wnioskodawca będzie łącznie przebywał w Polsce przez okres dłuższy niż 183 dni, ze względu na fakt, iż transfer do Holandii formalnie rozpoczął się 01 lipca 2012 roku, jednak Wnioskodawca przeprowadził się do Holandii 10 sierpnia 2012 roku, W okresie 01 lipca ? 10 sierpnia Wnioskodawca przebywał na urlopie oraz pracował z Polski i/lub z Holandii. Jednakże w latach następnych jego pobyt w Polsce nie przekroczy 183 dni w żadnym z tych lat, o ile umowa o pracę ze Spółką holenderską będzie kontynuowana. Umowa ze spółką holenderską została zawarta na czas nieoznaczony.

W latach poprzednich (do roku 2011) Wnioskodawca podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce ze względu na pobyt na terytorium Polski przekraczający 183 dni w roku podatkowym oraz ośrodek interesów życiowych zlokalizowany w Polsce.

W odniesieniu do dochodu z tytułu stosunku pracy uzyskanego w Holandii, Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia przysługującego na podstawie specjalnych wewnętrznych przepisów holenderskiego prawa podatkowego zagranicznym pracownikom spełniającym określone warunki (dalej: Reguła 30%). Zgodnie z istotą regulacji holenderskiej, przychód z pracy uzyskany przez pracowników zagranicznych posiadających wysokie kwalifikacje profesjonalne, wraz z benefitami (świadczeniami rzeczowymi) podlega opodatkowaniu zgodnie z odpowiednimi przepisami, jednak podatek jest naliczany według formuły, która przewiduje, iż opodatkowane jest 70% całkowitego przychodu (Holandia pozwala na zastosowanie do całości przychodu zwolnienia 30% tego przychodu z opodatkowania, zgodnie z założeniem, że około 30% przychodów to benefity związane z przeniesieniem się do Holandii, np. pokrycie kosztów zakwaterowania oraz przeniesienia do Holandii).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy zgodnie z art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 roku (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 36, dalej: Ustawa PDOF), a także art. 4 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z dnia 13 lutego 2002 r. (dalej: Konwencja) Wnioskodawca podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce od momentu przyjazdu jego rodziny do Holandii, tj. od dnia 10 sierpnia 2012 r., jak również w kolejnych latach, w których stan faktyczny nie ulegnie zmianie?
   
2. Czy zgodnie z art. 27 ust. 9, w związku z art. 3 ust. 1, art. 4a, art. 27 ust. 8 oraz art. 27g Ustawy PDOF, dochód Wnioskodawcy podlegający opodatkowaniu w Holandii (w tym także dochód zwolniony na podstawie holenderskich przepisów, tj. Reguły 30%, od opodatkowania w Holandii) uzyskany w okresie od 01 lipca do 10 sierpnia 2012 r., tj. w okresie, gdy Wnioskodawca podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, powinien zostać wykazany w polskim zeznaniu rocznym pana B. za rok 2012 jako holenderski dochód podlegający opodatkowaniu za granicą, do którego mają zastosowanie postanowienia art. 23 ust. 5 pkt a) Konwencji?
   
   

Przedmiot niniejszej interpretacji dotyczy ustalenia obowiązku podatkowego (pytanie Nr 1).

Natomiast wniosek dotyczący opodatkowania dochodów uzyskanych z tytułu pracy wykonywanej w Holandii w okresie od 01.07.2012 r. do 10.08.2012 r. (pytanie Nr 2), zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad. 1.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2 a Ustawy PDOF, osoby fizyczne, jeżeli nie mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (tj. opodatkowaniu podlegają tylko dochody/przychody osiągane na terytorium Polski).

Natomiast osoby mające miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (tj. obowiązkowi podatkowemu od swoich wszystkich światowych dochodów).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 a Ustawy PDOF, za osoby fizyczne, które posiadają miejsce zamieszkania w Polsce uznaje się osoby, które:

• posiadają na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek Interesów życiowych), lub
  
• przebywają na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
  
  

W myśl powyższego przepisu, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu przez konkretnego podatnika, musi on posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych, lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni wciągu roku podatkowego.

Z chwilą, gdy do Wnioskodawcy (przebywającego na terytorium Holandii od 01 lipca 2012 r.) roku dołączyła jego najbliższa rodzina (tj. od 10 sierpnia 2012 r.), do tego kraju przeniósł się ośrodek jego interesów osobistych. Dodatkowo, zdaniem Wnioskodawcy fakt, iż na terytorium Holandii znajduje się stale dla niego dostępne mieszkanie oraz, że Wnioskodawca wykonuje pracę wyłącznie na terytorium Holandii na podstawie umowy o pracę zawartej ze Spółką holenderską, która wypłaca mu wynagrodzenie stanowiące główne źródło jego przychodu (przychód z najmu niektórych nieruchomości położonych w Polsce stanowi jedynie poboczne źródło utrzymania i występował również okresie, kiedy Wnioskodawca wykonywał pracę na terytorium Polski ? w każdym okresie zatem przychód z pracy Wnioskodawcy stanowił główne źródło utrzymania jego oraz jego rodziny) oznacza, że na terytorium Holandii znajduje się również ośrodek interesów ekonomicznych Wnioskodawcy.

Ponadto od 01 lipca 2012 r. oraz w latach następnych, o ile stan faktyczny nie ulegnie zmianie, centrum interesów ekonomicznych Wnioskodawcy będzie znajdowało się w Holandii. Centrum interesów osobistych Wnioskodawcy znajduje się w Holandii od 10 sierpnia 2012 r. Tym samym, od 10 sierpnia 2012 roku Wnioskodawcę nie łączą żadne istotne ekonomiczne i osobiste związki z Polską. W konsekwencji pierwszy warunek z art. 3 ust. 1a Ustawy PDOF nie jest spełniony, wobec czego Wnioskodawca nie może zostać uznany za polskiego rezydenta podatkowego na tej podstawie.

Okres pobytu Wnioskodawcy na polskim terytorium przekroczył 183 dni w roku podatkowym 2012, jednakże nie powinien on przekraczać 183 dni w następnych latach, w czasie których Wnioskodawca będzie wykonywał pracę w Holandii (pobyty w Polsce będą miały charakter incydentalny, związany z okresem urlopu czy świąt).

W świetle przedstawionego wyżej stanu faktycznego, Wnioskodawca na podstawie art. 3 ust. 2a Ustawy POOF powinien być uznawany za osobę nie posiadającą miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce od 10 sierpnia 2012 r. oraz w kolejnych latach, w których będzie mieszkał wraz z rodziną i wykonywał pracę poza terytorium Polski.

Ponadto, od daty przyjazdu rodziny Wnioskodawcy do Holandii jest on uznawany za rezydenta podatkowego Holandii (tj. osobę podlegającą w Holandii nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu) na podstawie wewnętrznych przepisów prawa holenderskiego. Tym samym, gdyby uznać, że Wnioskodawca, pomimo argumentów przedstawionych powyżej byłby uznany za polskiego rezydenta podatkowego przez cały 2012 r., mogłoby dojść do sytuacji, w której podlegałby nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w dwóch krajach. Z uwagi na fakt, iż zgodnie z art. 4a Ustawy PDOF, przepisy art. 3 Ustawy PDOF stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, w razie gdyby zaszła konieczność rozstrzygania kwestii podwójnej rezydencji, należy przeanalizować także zapis art. 4 Konwencji. Gdyby w interpretacji władz polskich Wnioskodawca został uznany za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych i podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w okresie od 10 sierpnia 2012 r. zastosowanie znalazłby art. 4 ust. 2 pkt a), b), c) i d) Konwencji.

Zgodnie z powołanym przepisem, jeżeli dana osoba ma stale miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencję) zarówno w Polsce, jak i w Holandii to będzie ona uważana za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, w którym stale zamieszkuje (posiada permanent home ). Jeżeli zaś dana osoba stale zamieszkuje (posiada permanent home ) w obydwu krajach, tj. Polsce i Holandii lub nie zamieszkuje ona (nie posiada permanent home ) w żadnym z tych Państw, to osoba taka będzie uważana za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Państwa, z którym jej związki osobiste i majątkowe są ściślejsze (ośrodek powiązań osobistych). Jeżeli nie można ustalić, w którym z Umawiających się Państw znajduje się ośrodek jej powiązań osobistych, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, w którym ona zazwyczaj przebywa, jeżeli osoba ta zazwyczaj przebywa w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie ona uważaną za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem. Jeżeli zaś żadne z powyższych kryteriów nie pozwoli na rozstrzygnięcie konfliktu rezydencji kwestia powinna zostać rozstrzygnięta na drodze porozumienia właściwych organów Umawiających się Państw.

Kwestię stałego zamieszkania osób fizycznych (?permanent home ) analizuje Józef Banach w komentarzu ?Polskie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania?: ?Siaty charakter danego miejsca zamieszkania oznacza, ze dana osoba to miejsce urządziła i zastrzegła dla jej trwałego użytkowania (stałe ognisko domowe), w przeciwieństwie do miejsca, w którym jej zamieszkanie nosi wyłącznie charakter tymczasowości, gdyż ogranicza się do krótkiego okresu czasu. Przy czym sama forma miejsca zamieszkania (np. mieszkanie, dom, pokój), oraz tytuł prawny również nie może stanowić kryterium rozstrzygającego dla uznania danego miejsca za miejsce stałego zamieszkania. Jednoznacznym jest zatem fakt. iż mieszkanie w którym Wnioskodawca zamieszkuje na stałe wraz z rodziną od 10 sierpnia 2012 r. na terytorium Holandii powinno być traktowane jako miejsce stałego zamieszkania (permanent home?) Wnioskodawcy. Dodatkowo, nie może być takim miejscem żadna z nieruchomości położonych w Polsce, gdyż nie są one bezpośrednio i w dowolnym czasie dostępne dla Wnioskodawcy (są przedmiotem umów najmu). Nawet gdyby uznać, że jedna z nieruchomości posiadanych przez Wnioskodawcę, która nie jest wynajmowana, stanowi jego miejsce stałego zamieszkiwania w Polsce, zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt b) Konwencji, należy rozważyć kwestię związków osobistych i majątkowych. Niewątpliwym jest, iż od czasu przeniesienia się dziesięcioletniej córki Wnioskodawcy oraz przyjazdu żony do Holandii, więzi zarówno ekonomiczne (umowa o pracę, praca na rzecz holenderskiego podmiotu), jak i osobiste (najbliższa rodzina) zlokalizowane są w Holandii.

Zatem nawet gdyby uznać, że na mocy wewnętrznych regulacji Wnioskodawca posiadał w 2012 r. miejsce zamieszkania zarówno w Holandii, jak i w Polsce, na podstawie art. 4 Konwencji Wnioskodawca powinien zostać uznany za rezydenta Holandii dla celów podatkowych od 10 sierpnia 2012 r. i w latach następnych.

W związku z powołanym wyżej stanem faktycznym zarówno w świetle art. 3 ust. 2a Ustawy PDOF jak i w świetle art. 4 Konwencji, Wnioskodawca powinien podlegać w okresie od 10 sierpnia 2012 r., a także w kolejnych latach, podczas których będzie stale przebywał w Holandii ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, a zatem powinien opłacać podatki w Polsce wyłącznie od dochodów osiągniętych ze źródeł położonych na jej terytorium, tj. tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Polski (np. ewentualna premia wypłacona przez polską spółkę za pracę wykonywaną w Polsce) oraz innych dochodów z polskich źródeł (np. najem nieruchomości położonych w Polsce).

Natomiast, dochód osiągnięty z pracy wykonywanej poza terytorium Polski (np. z Holandii) oraz ewentualne inne dochody Wnioskodawcy ze źródeł zagranicznych nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.