należy stwierdzić, iż świadczenia, które Wnioskodawca będzie otrzymywał ze szwajcarskiego drugiego (...)

należy stwierdzić, iż świadczenia, które Wnioskodawca będzie otrzymywał ze szwajcarskiego drugiego filaru będą podlegały opodatkowaniu w Polsce jako emerytura zagraniczna. Do ww. świadczenia nie będzie miało zastosowanie zwolnienie przedmiotowe wynikające z treści art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 22.03.2010 r. (data wpływu 26.03.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń ze szwajcarskiego programu emerytalnego ? jest nieprawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 26.03.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń ze szwajcarskiego programu emerytalnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Od stycznia 2004 roku Wnioskodawca posiada kontrakt umowy o pracę z zagraniczną firmą z siedzibą w Szwajcarii, przebywając jednocześnie na urlopie bezpłatnym w macierzystej firmie w Polsce. W ramach wspomnianego kontraktu, w latach 2004 do 2008, Wnioskodawca zamieszkiwał i świadczył stalą pracę na rzecz szwajcarskiej firmy, ale na terenie Serbii (gdzie także płacił podatki od swoich dochodów), natomiast od stycznia 2009 mieszka stale i pracuje na terenie Szwajcarii (gdzie aktualnie płaci stosowne podatki).

Od początku swojego kontraktu z pracodawcą szwajcarskim, tj. od stycznia 2004 roku objęty został szwajcarskim programem emerytalnym, w ramach którego pracodawca i pracownik odprowadzają stosowne, regularne składki na fundusze emerytalne (w tym na tzw. II filar szwajcarski). Dla pracowników o krótszym okresie zatrudnienia w Szwajcarii (a Wnioskodawca do takich należy) regulamin II filaru przewiduje, że pracownik może wykupić z własnych środków tzw. ?lata emerytalne wstecz?, powiększając tym samym gromadzony kapitał na przyszłą emeryturę. Dochody przeznaczone przez pracownika na wykupienie ?lat emerytalnych wstecz? objęte są w Szwajcarii ulgą podatkową.

W latach 2007 i 2008 Wnioskodawca dokonał wykupu określonej ilości (około 8) ?lat emerytalnych wstecz? transferując własne środki finansowe do funduszu emerytalnego w Szwajcarii. Z tytułu wykupu owych ?lat emerytalnych wstecz? nie został jednakowoż objęty żadną ulgą podatkową, ponieważ w tym czasie pracował i płacił podatki w Serbii, a ewentualna ulga jest związana z systemem podatkowym Szwajcarii.

W efekcie podjętych przez Wnioskodawcę działań, tj. wykupu ?lat emerytalnych wstecz?, a także w rezultacie stałego, comiesięcznego odprowadzania składki emerytalnej do funduszu z comiesięcznych poborów przez aktualnego pracodawcę, oraz w wyniku zasilania funduszu przez samego pracodawcę, zostanie zgromadzony kapitał na emeryturę, które to świadczenie może być wypłacane wraz z przekroczeniem przez Wnioskodawcę 58 roku życia, pod warunkiem nie podejmowania już żadnej stałej pracy na terenie Szwajcarii.

Regulamin funduszu emerytalnego, do którego Wnioskodawca należy przywiduje, że świadczenie może być wypłacane w formie stałej, comiesięcznej emerytury, bądź w systemie mieszanym: część zgromadzonego kapitału może być wypłacona jednorazowo, na rozpoczęciu pobierania świadczenia a pozostała część w formie comiesięcznej emerytury. Rozpoczęcie wypłacenia emerytury może nastąpić natychmiast po ustaniu stosunku pracy z pracodawcą na terenie Szwajcarii, bądź też może być odłożone w czasie (opóźnienie wypłacania powoduje wzrost wysokości świadczenia w terminie późniejszym).

Wnioskodawca przewiduje, że w okolicy połowy bieżącego roku zakończy swoją działalność zawodową na terenie Szwajcarii i wystąpi do funduszu emerytalnego o rozpoczęcie wypłacania świadczenia emerytalnego (tzw. wcześniejsza emerytura). W przypadku Wnioskodawcy będzie obowiązywała zasada, że maksymalnie 50% zgromadzonego kapitału może by wypłacone w gotówce na rozpoczęciu pobierania świadczenia, natomiast reszta będzie wypłacana co miesiąc na konto w banku.

Wnioskodawca planuje ponadto, że po zakończeniu pracy zawodowej na terenie Szwajcarii przesiedli się wraz z całym swoim dobytkiem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przewiduje także, że jego polski pracodawca (firma córka jego szwajcarskiego pracodawcy) nie zaoferuje mu już żadnego stałego zatrudnienia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

  1. Co będzie podstawą ustalenia daty przeniesienia obowiązku podatkowego Wnioskodawcy ze Szwajcarii do Rzeczypospolitej Polskiej i jakie dowody będą przesądzające...
  2. Według jakich zasad opisane powyżej świadczenie ze szwajcarskiego drugiego filaru podlegałoby obowiązkowi podatkowemu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej...

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 2. Natomiast w zakresie pytania Nr 1 wniosek zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Z punktu widzenia obowiązku podatkowego opisane powyżej świadczenie byłoby traktowane na terenie Rzeczypospolitej Polskiej jako odpowiednik wypłaty z polskiego indywidualnego konta emerytalnego (IKE). Podstawa prawna: ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o indywidualnych kontach emerytalnych, Dz. U. Nr 116, poz.1205) oraz ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 30a). Ponieważ z opisanego powyżej stanu faktycznego wynika, że zainteresowany nabywa w Szwajcarii prawo do wypłaty wcześniejszej emerytury po ukończeniu 58 roku życia, zatem z punktu widzenia obowiązku podatkowego opisane świadczenie (zarówno jednorazowa wyplata 50% zgromadzonego kapitału, a także comiesięczne wypłaty reszty świadczenia) byłoby traktowane jako wyplata a nie zwrot środków z IKE, a zatem, bez obowiązku odprowadzenia 19% podatku od dochodów kapitałowych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a wyżej powołanej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

  1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
  2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W świetle art. 4a ww. ustawy powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż od początku swojego kontraktu (umowa o pracę) z pracodawcą szwajcarskim, tj. od stycznia 2004 roku objęty został szwajcarskim programem emerytalnym, w ramach którego pracodawca i pracownik odprowadzają stosowne, regularne składki na fundusze emerytalne (w tym na tzw. II filar szwajcarski). W latach 2007 i 2008 Wnioskodawca dokonał wykupu określonej ilości (około 8) ?lat emerytalnych wstecz? transferując własne środki finansowe do funduszu emerytalnego w Szwajcarii. W efekcie podjętych przez Wnioskodawcę działań, tj. wykupu ?lat emerytalnych wstecz?, a także, w rezultacie stałego, comiesięcznego odprowadzania składki emerytalnej do funduszu z comiesięcznych poborów przez aktualnego pracodawcę, oraz w wyniku zasilania funduszu przez samego pracodawcę, zostanie zgromadzony kapitał na emeryturę, które to świadczenie może być wypłacane wraz z przekroczeniem przez Wnioskodawcę 58 roku życia, pod warunkiem nie podejmowania już żadnej stałej pracy na terenie Szwajcarii.

Regulamin funduszu emerytalnego, do którego Wnioskodawca należy przywiduje, ze świadczenie może być wypłacane w formie stałej, comiesięcznej emerytury, bądź w systemie mieszanym: część zgromadzonego kapitału może być wypłacona jednorazowo, na rozpoczęciu pobierania świadczenia a pozostała część w formie comiesięcznej emerytury. Rozpoczęcie wypłacenia emerytury może nastąpić natychmiast po ustaniu stosunku pracy z pracodawcą na terenie Szwajcarii, bądź też może być odłożone w czasie (opóźnienie wypłacania powoduje wzrost wysokości świadczenia w terminie późniejszym).

Wnioskodawca planuje, że po zakończeniu pracy zawodowej na terenie Szwajcarii przesiedli się wraz z całym swoim dobytkiem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przewiduje także, ze jego polski pracodawca (firma córka jego szwajcarskiego pracodawcy) nie zaoferuje mu już żadnego stałego zatrudnienia. W okolicy polowy bieżącego roku Wnioskodawca planuje zakończyć swoją działalność zawodową na terenie Szwajcarii. i wystąpić do funduszu emerytalnego o rozpoczęcie wypłacania świadczenia emerytalnego (tzw. wcześniejsza emerytura). W przypadku Wnioskodawcy będzie obowiązywała zasada, że maksymalnie 50% zgromadzonego kapitału może by wypłacone w gotówce na rozpoczęciu pobierania świadczenia, natomiast reszta będzie wypłacana co miesiąc na konto w banku.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Bernie dnia 02.09.1991 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 22, poz. 92), w rozumieniu niniejszej konwencji określenie 'osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie' oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze.

Definicja 'osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie? odnosi się zatem bezpośrednio do określenia 'miejsce zamieszkania? przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 18 umowy polsko-szwajcarskiej, z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2 emerytury i inne podobne wynagrodzenia z tytułu poprzedniej pracy najemnej, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Z powyższego przepisu wynika, iż Polska ma wyłączne prawo do opodatkowania dochodu z tytułu wypłat świadczeń ze szwajcarskiego programu emerytalnego (drugi filar) osobie mającej miejsce zamieszkania na terytorium Polski.

Przedmiotowe świadczenie Wnioskodawca będzie otrzymywał w związku z zawartym kontraktem (umową o pracę) z pracodawcą szwajcarskim, w ramach którego został objęty szwajcarskim programem emerytalnym. Przez pracodawcę i Wnioskodawcę są odprowadzane stosowane, regularne składki na fundusze emerytalne (w tym na tzw. II filar szwajcarski).

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca będzie otrzymywał świadczenia ze szwajcarskiego pracowniczego programu emerytalnego. Zatem nie można tego świadczenia utożsamiać z wypłatą z indywidualnego konta emerytalnego, na co wskazuje Wnioskodawca we własnym stanowisku.

W Polsce wypłaty środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym korzystają ze zwolnienia wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z wyżej powołanym przepisem, wolne od podatku dochodowego są wypłaty środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonane na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika.

Zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust.

1 tej ustawy. Tak więc, wszystkie ulgi i zwolnienia są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania wynikającej z art. 84 Konstytucji RP stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Tym samym podkreślenia wymaga fakt, że tylko określone zdarzenia prawne bądź spełnienie określonych przesłanek, od których ustawodawca uzależnia prawo do zwolnienia z opodatkowania - skutkuje zwolnieniem przychodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Uważna lektura zacytowanego powyżej przepisu wskazuje jednoznacznie, że jedynie w jednostkach redakcyjnych oznaczonych lit. a) i c) punktu 58 ustawodawca wprowadził wymogi dotyczące przedmiotu zwolnień. I tak w art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. a) ww. ustawy chodzi o wypłaty transferowe określonych środków na indywidualne konto emerytalne, w rozumieniu przepisów o indywidualnych kontach emerytalnych, natomiast w lit. c) ? wypłaty określonych środków do pracowniczego programu emerytalnego, są zwolnione jeśli są zgodne przepisami o pracowniczych programach emerytalnych. W przypadku analizowanego przepisu, tj. art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy, ustawodawca w ogóle nie wymaga, aby przedmiotem zwolnienia była wypłata środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym, tylko zgodnie z ustawą z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (Dz. U. Nr 116, poz. 1207 ze zm.).

Art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówiąc o środkach zgromadzonych w ?pracowniczym programie emerytalnym' w żaden sposób nie zawęża tego określenia tylko do pracowniczych programów emerytalnych w rozumieniu ustawy o pracowniczych programach emerytalnych.

Dla skorzystania z powyższego zwolnienia konieczne jest, aby przedmiotowy program emerytalny funkcjonował albo w oparciu o przepisy tej ustawy, albo przepisy funkcjonujące w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, a regulujące pracownicze programy emerytalne. Gwarancją, że takie przepisy oddają intencje polskiego ustawodawcy zwalniającego z dochodów wypłaty z pracowniczego programu emerytalnego, są przepisy Dyrektywy 2003/41/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 03 czerwca 2003 r. w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami (Dz. Urz. UE L 235 z dnia 23 września 2003 r.) a także wynikający z art. 49 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską zakaz dyskryminacyjnego traktowania programów emerytalnych prowadzonych w innych państwach członkowskich Unii. W odniesieniu do programów prowadzonych w państwach spoza Unii (np. Szwajcaria) takiej gwarancji nie ma, nie ma też wymogu, aby ewentualne analogiczne rozwiązania prawne funkcjonujące w tych państwach traktować analogicznie (niedyskryminujaco), jak funkcjonujące na gruncie acquis communautaire.

Zatem, zwolnienie podatkowe przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczy wypłat środków zgromadzonych zarówno w pracowniczym programie emerytalnym utworzonym i działającym w oparciu o przepisy powołanej wcześniej ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych, jak i w pracowniczym programie emerytalnym utworzonym i prowadzonym w innym Państwie Członkowskim Unii Europejskiej w oparciu o przepisy właściwe tym Państwom.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że świadczenie, które będzie otrzymywane przez Wnioskodawcę ze szwajcarskiego drugiego filaru nie będzie korzystać ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem wypłata nie będzie następować ze środków pracowniczego programu emerytalnego spełniającego wymogi określone w ww. Dyrektywie w sprawie pracowniczych programów emerytalnych, utworzonego na terytorium jakiegokolwiek państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

W związku z powyższym, świadczenia, które Wnioskodawca będzie otrzymywał ze szwajcarskiego drugiego filaru będą podlegały opodatkowaniu w Polsce jako emerytura zagraniczna.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustaw źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych (art. 12 ust. 7 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 11 ust. 3 ww. ustawy przychody w walutach obcych, z zastrzeżeniem art. 14 i art. 17 ust. 1 pkt 6,9 i 10, przelicza się na złote według kursów z dnia otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika, ogłaszanych przez bank, z którego usług korzystał podatnik, i mających zastosowanie przy kupnie walut. Jeżeli podatnik nie korzysta z usług banku, przychody przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu, z zastrzeżeniem ust. 4.

Ww. przepis stosuje się z zastrzeżeniem ust 4, który stanowi, iż jeżeli bank, z którego usług korzysta podatnik, stosuje różne kursy walut obcych i nie jest możliwe zastosowanie kursu, o którym mowa w ust. 3 zdanie pierwsze, lub bank nie ogłasza kursu walut, do przeliczenia przychodu uzyskanego przez podatnika na złote, stosuje się kurs średni walut obcych ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Ponadto, zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy ? od wypłacanych przez nie emerytur i rent ? zobowiązane są do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy.

Natomiast w przypadku otrzymywania świadczenia emerytalnego bezpośrednio z zagranicy, stosownie do art. 44 ust. 1a pkt 2 ww. ustawy, Wnioskodawca będzie zobowiązany bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3.

Jak wynika z treści wyżej powołanego ust. 3 art. 44, podatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani wpłacać zaliczki miesięczne. Wysokość zaliczek za miesiące do listopada roku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 3f, ustala się w następujący sposób:

  1. obowiązek wpłacania zaliczki powstaje, poczynając od miesiąca, w którym dochody te przekroczyły kwotę powodującą obowiązek zapłacenia podatku;
  2. zaliczkę za ten miesiąc stanowi podatek obliczony od tego dochodu według zasad określonych w art. 26, 27 i 27b;
  3. zaliczkę za dalsze miesiące ustala się w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek za miesiące poprzedzające.

W świetle art. 44 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień ? w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Reasumując, należy stwierdzić, iż świadczenia, które Wnioskodawca będzie otrzymywał ze szwajcarskiego drugiego filaru będą podlegały opodatkowaniu w Polsce jako emerytura zagraniczna. Do ww. świadczenia nie będzie miało zastosowanie zwolnienie przedmiotowe wynikające z treści art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.


Referencje

IPPB4/415-247/10-2/SP, interpretacja indywidualna

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika