Czy po stronie pracownika powstanie przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o (...)

UZASADNIENIE

W dniu 10.01.2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów pracownika wartości dojazdów samochodem służbowym do/z miejsca parkowania do siedziby Spółki.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 15.03.2011 r. Nr IPPB4/415-30/11-2/MP tutejszy Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych przedmiotowego wniosku.

Pismem z dnia 18.03.2011 r. (data nadania 18.03.2011 r., data wpływu 21.03.2011 r.) Wnioskodawca uzupełnił powyższe w terminie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Spółka) rozpoczyna prowadzenie działalności deweloperskiej w Polsce. Spółka zatrudnia na podstawie umowy o pracę prezesa zarządu, który jest odpowiedzialny m.in. za ogólny nadzór, ocenę potencjału danej lokalizacji, pozyskiwanie grantów, negocjacje z kontrahentami, pozyskiwanie finansowania projektów (budowy), oraz planuje zatrudnić jeszcze około 9 osób m.in. na stanowiskach:

1. dyrektora ds. rozwoju i ekspansji (Development and Acqusition Manager), który będzie odpowiedzialny w szczególności za pozyskiwanie grantów, współtworzenie koncepcji architektonicznej, przygotowanie do realizacji projektów, nadzór ogólny nad realizacją i sprzedażą;
2. dyrektora ds. zarządzania projektami (Project Manager), który będzie odpowiedzialny m.in. za nadzór nad realizacją projektów oraz oceną potencjalnych lokalizacji;
3. dyrektora ds. sprzedaży (Sales Manager), który będzie odpowiedzialny w szczególności za nadzór nad procesami sprzedaży oraz oceną potencjału lokalizacji.
   
   

Charakter pracy na wyżej wymienionych oraz innych stanowiskach będzie wymagać wykonywania obowiązków służbowych poza siedzibą Spółki. Stąd też, pracownicy nie będą zobowiązani do codziennego pobytu w siedzibie Spółki, a nawet jeżeli będą dojeżdżać codziennie do biura, często będą zobowiązani przed lub po pobycie w biurze do wykonywania obowiązków służbowych poza siedzibą Spółki.

W związku z powyższym, Spółka zamierza przydzielić pracownikom samochody firmowe, które będą własnością Spółki lub będą używane na podstawie umowy leasingowej przez Spółkę. Spółka planuje przydzielić samochody służbowe ośmiu pracownikom. Przy tym, zgodnie z umową zawartą z wynajmującym Spółce powierzchnię biurową, Spółka ma zagwarantowane prawo do wynajęcia tylko dwóch miejsc parkingowych w podziemnym garażu w budynku biurowym, w którym ma siedzibę. Z uwagi na treść tej umowy, nie jest wykluczone, że Wnioskodawca nie będzie mógł zapewnić wszystkim pracownikom, którym przysługują samochody służbowe, miejsca parkingowe. Poza tym miejsca parkingowe wynajmowane przez Spółkę będą również przeznaczone dla gości Spółki.

Z uwagi na charakter pracy pracowników, miejsce parkowania samochodów służbowych zostanie wyznaczone w miejscu zamieszkania danego pracownika. Dodatkowym argumentem przemawiającym za wyznaczeniem miejsca parkowania w miejscu zamieszkania danego pracownika jest fakt, że Spółka może nie mieć możliwości zapewnienia wystarczającej ilości miejsc parkingowych w swojej siedzibie dla wszystkich pracowników, którym zostały przydzielone samochody służbowe.

Zasady korzystania z samochodów służbowych zostaną uregulowane w regulaminie korzystania z samochodów służbowych. Pracownicy będą zobowiązani do używania samochodów zgodnie z tym regulaminem. Samochody będą wykorzystywane przez pracowników do podróży związanych z wykonywaniem czynności służbowych. W przypadku wykorzystania samochodów służbowych do celów prywatnych, Spółka doliczy wartość tego świadczenia do wynagrodzenia pracownika ze stosunku pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy po stronie pracownika powstanie przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z wyznaczeniem miejsca parkowania samochodu służbowego w miejscu zamieszkania pracownika oraz w związku z dojazdami samochodem służbowym do/z miejsca parkowania do siedziby Spółki...

Czy z tego tytułu Spółka powinna wystąpić w roli płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, wyznaczenie miejsca parkowania samochodów służbowych w miejscu zamieszkania pracowników oraz przejazdy pracowników tymi samochodami na trasie pomiędzy miejscem parkowania, a siedzibą Spółki nie stanowię nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracownika ze stosunku pracy.

W opinii Wnioskodawcy, skoro pracownicy nie uzyskują przychodu z powyższego tytułu, to Spółka nie jest obowiązana do wystąpienia w roli płatnika podatku dochodowego, w związku z dojazdami pracowników do i z miejsca wykonywania pracy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać też w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. W świetle bowiem art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego, Spółka zamierza udostępnić pracownikom wykonującym w ramach umowy o pracę część obowiązków służbowych poza siedzibą Spółki samochody służbowe, których miejsce parkowania zostanie wyznaczone w miejscu zamieszkania tych pracowników. Samochody będą wykorzystywane do wykonywania powierzonych im obowiązków, w tym na przyjazdy z miejsca parkowania do miejsca siedziby Spółki. Ustalenie zatem miejsca parkowania samochodów w miejscu zamieszkania pracowników podyktowane jest przede wszystkim charakterem wykonywanej przez nich pracy, a mianowicie koniecznością przemieszczania się i przebywania w celu wykonywania obowiązków służbowych poza siedzibą Spółki przez cały dzień lub często przed przybyciem do biura lub po pobycie w biurze. Dodatkowo Wnioskodawca zauważa, iż wyznaczenie miejsca parkowania samochodów służbowych w miejscu zamieszkania pracowników stanowi realizację celu służbowego, jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki.

Skoro obowiązek parkowania samochodu w miejscu zamieszkania pracownika wynika wprost z charakteru wykonywanej pracy (tj. konieczności realizacji obowiązków służbowych przez pracownika) oraz dbałości o powierzone mienie Spółki, zdaniem Wnioskodawcy, nie ma podstaw do uznania, że mamy do czynienia z powstaniem po stronie tych pracowników jakiegokolwiek przysporzenia, w tym w związku z dojazdami samochodem służbowym do/z miejsca parkowania do siedziby Spółki. Wnioskodawca wskazuje, iż to pracownicy będą zobowiązani do spełnienia określonego świadczenia na rzecz Spółki, tj. przechowania samochodów służbowych oraz wykorzystywania ich do realizacji zadań służbowych, w tym również dojazdów samochodem służbowym do/z miejsca parkowania do siedziby Spółki.

Wnioskodawca zwraca uwagę, iż fakt zapewnienia miejsca parkowania samochodów służbowych w miejscu zamieszkania pracowników zapewnia Spółce pełną gotowość pracowników do realizacji obowiązków służbowych, a tym samych bardziej efektywne wykorzystanie czasu pracy pracowników, co w konsekwencji wpływa na osiąganie przez Spółkę przychodów.

Podsumowując, w świetle przedstawionych przepisów prawa oraz zdarzenia przyszłego, przydzielenie samochodów służbowych pracownikom i wyznaczenie przez Spółkę miejsca parkowania w miejscu zamieszkania tych pracowników, z uwagi na charakter pracy na danym stanowisku, a tym samym zapewnienia stałej gotowości do użytkowania samochodów i osiągania przychodów przez Spółkę, nie stanowi przychodu pracowniku ze stosunku pracy, w tym również, w przypadku wykorzystania samochodu służbowego na dojazdy do/z miejsca parkowania do siedziby Spółki. W związku z powyższym, po stronie Spółki nie pojawi się obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, o ile samochody służbowe będą wykorzystywane w celach służbowych.

Powyższe stanowisko Spółki potwierdzają m.in. interpretacja Nr IPPB2/415-361/09-4/MK z dnia 20.08.2009 r. oraz interpretacja Nr lPPB2/415-168/10-2/AS z dnia 19.05.2010 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, interpretacja Nr IBPBII/1/415-75/08/HK z dnia 04.02.2009 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, interpretacja Nr ILPB2/415-928/10-2/JK z dnia 02.11.2010 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego Spółka zamierza przydzielić pracownikom samochody firmowe, które będą własnością Spółki lub będą używane na podstawie umowy leasingowej przez Spółkę. Wnioskodawca nie będzie mógł zapewnić wszystkim pracownikom, którym przysługują samochody służbowe, miejsca parkingowe. Z uwagi na charakter pracy pracowników, miejsce parkowania samochodów służbowych zostanie wyznaczone w miejscu zamieszkania danego pracownika. Zasady korzystania z samochodów służbowych zostaną uregulowane w regulaminie korzystania z samochodów służbowych. Pracownicy będą zobowiązani do używania samochodów zgodnie z tym regulaminem. Samochody będą wykorzystywane przez pracowników do podróży związanych z wykonywaniem czynności służbowych. W przypadku wykorzystania samochodów służbowych do celów prywatnych, Spółka doliczy wartość tego świadczenia do wynagrodzenia pracownika ze stosunku pracy.

Zatem należy stwierdzić, że przydzielenie samochodu służbowego pracownikom i wyznaczenie przez płatnika miejsca garażowania w miejsca zamieszkania tych osób gwarantującym jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku pracy o ile samochody te będą wykorzystywane w celach służbowych. W konsekwencji przejazdy z oraz do miejsca garażowania nie będą również generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy oraz parkowanie będą stanowiły realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki.

W świetle wskazanych wyżej przepisów pracownicy dojeżdżający samochodami służbowymi z wyznaczonego miejsca parkowania do siedziby Spółki (płatnika) oraz z siedziby Spółki do wyznaczonego miejsca parkowania nie uzyskują przychodów ze stosunku pracy w postaci innego nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostało im wyznaczone przez Spółkę zgodnie z obowiązującym Regulaminem. Sytuacja taka występuje wówczas, gdy płatnik nie dysponuje zabezpieczonym placem bądź garażem, w którym możnaby bezpiecznie parkować samochody stanowiące jego własność.

Zatem należy stwierdzić, iż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym przydzielenie samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku służbowego, o ile samochód ten jest wykorzystywany w celach służbowych. W konsekwencji przejazdy z oraz do miejsca parkowania nie będą również generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Spółki wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym w najwyższym możliwym stopniu jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu.

Reasumując należy stwierdzić, iż przejazdy pracowników samochodem służbowym do/z miejsca parkowania do siedziby Spółki oraz w związku z wyznaczeniem miejsca parkowania samochodu służbowego w miejscu zamieszkania pracownika ? o ile nie służą osobistym celom pracowników lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracowników ze stosunku pracy. Zatem Spółka nie jest obowiązana do wystąpienia w roli płatnika podatku dochodowego w związku z dojazdami pracowników do i z miejsca wykonywania pracy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji, należy stwierdzić, iż interpretacje te zostały wydane w indywidualnych sprawach, w określonych stanach faktycznych i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różni się od zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.