należy stwierdzić, iż od dnia przyjazdu żony oraz dzieci ośrodek interesów życiowych Wnioskodawca (...)

UZASADNIENIE

W dniu 10.01.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w 2010 roku od dnia wyjazdu rodziny do USA.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą posiadającą podwójne obywatelstwo (obywatelem polskim oraz amerykańskim), który od dnia 1-go czerwca 2010 roku przebywa na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej (dalej: USA). Przed wyjazdem do USA Wnioskodawca pozostawał zatrudniony w Polsce przez polską Spółkę na podstawie umowy o pracę, którą zakończył z dniem 31 maja 2010 roku. Od dnia 1 czerwca 2010 roku Wnioskodawca na podstawie umowy o pracę zawartej z amerykańską spółką wykonuje pracę w USA. Przewiduje się, iż Wnioskodawca pozostanie na terytorium USA na stałe, ponieważ do USA wyjechała także żona oraz trójka dzieci (w sierpniu 2010 roku) oraz zawarł umowę o pracę ze Spółką amerykańską na czas nieokreślony. Od wyjazdu do USA główne źródło dochodów Wnioskodawcy będzie znajdowało się w USA, a Wnioskodawca nie przewiduje uzyskiwania dochodów z polskich źródeł (poza ewentualnym dochodem z najmu domu w Polsce, który będzie opodatkowany ryczałtem).

Od 1 czerwca 2010 roku wynagrodzenie osiągane przez Wnioskodawcę wypłacane jest przez Spółkę amerykańską na podstawie umowy o pracę zawartej z tym podmiotem. Wynagrodzenie to stanowi główne źródło utrzymania Wnioskodawcy. Z uwagi na wykonywanie pracy od czerwca 2010 roku wyłącznie na terytorium USA, Wnioskodawca opłaca składki na obowiązkowe amerykańskie ubezpieczenia społeczne oraz zdrowotne.

Wnioskodawca posiada w Polsce nieruchomość (dom), który jednakże nie będzie miejscem jego stałego przebywania, gdyż nie będzie pozostawał do wyłącznej dyspozycji podatnika. Dom został wynajęły w dniu 1-go września 2010. Nieruchomość ta będzie traktowana zatem jako inwestycja, a nie miejsce stałego zamieszkiwania podatnika.

W związku z tym, że w okresie od 1 stycznia 2010 r. do 31 maja 2010 r., centrum interesów osobistych i gospodarczych Wnioskodawcy (najbliższa rodzina, polski pracodawca) znajdowało się w Polsce, był on uznawany za polskiego rezydenta podatkowego w tym okresie. Jednocześnie, w roku 2010 Wnioskodawca jest uznawany za rezydenta podatkowego USA na podstawie wewnętrznych przepisów prawa amerykańskiego, przez co opodatkowaniu w USA podlega całość jego dochodów niezależnie od źródła ich pochodzenia. Wnioskodawca będzie mógł udowodnić status amerykańskiego rezydenta podatkowego odpowiednim certyfikatem wydanym przez władze amerykańskie. Wnioskodawca wraz z rodziną zakupili dom w USA w sierpniu 2010, który jest miejscem ich zamieszkania.

Wnioskodawca pozostaje i zamierza pozostać w związku małżeńskim z Panią S. B. przez cały rok 2010. W sierpniu 2010 r. Wnioskodawca wraz z żoną podpisali intercyzę małżeńską .Ponadto w przedmiotowej sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani też postępowanie przed sądem administracyjnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 roku, a także art. 4 umowy z dnia 8 października 1974 roku o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchyleniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu zawartej pomiędzy Rządem Rzeczpospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki (Dz. U. z 18 września 1976 roku Nr 31, poz. 178) Wnioskodawca podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w roku 2010 od dnia wyjazdu rodziny do USA (tj. od sierpnia 2010 r.)...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 2a ustawy PDOF, osoby fizyczne, jeżeli nie mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (tj. opodatkowaniu podlegają tylko dochody/przychody osiągane na terytorium Polski). Natomiast osoby mające miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (tj. obowiązkowi podatkowemu od swoich wszystkich światowych dochodów, bez względu na położenie źródeł tych dochodów). Zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy PDOF, za osoby fizyczne, które posiadają miejsce zamieszkania w Polsce uznaje się osoby, które:

1. posiadają na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych), lub
2. przebywają na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W myśl powyższego przepisu, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu przez konkretnego podatnika musi on posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych, lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego.

Okres pobytu Wnioskodawcy na polskim terytorium w 2010 roku nie przekroczył 183 dni w roku podatkowym 2010, ponieważ od 1 czerwca 2010 r. do końca roku 2010 Wnioskodawca wykonywał pracę w USA. W związku z powyższym nie został spełniony drugi warunek wskazany w art. 3 ust. 1a ustawy PDOF.

Z chwilą, gdy Wnioskodawca wyjechał do pracy na terytorium USA, a następnie dołączyła do niego żona wraz z trójką dzieci (sierpień 2010 roku), do tego kraju przeniósł się jego ośrodek interesów osobistych.

Wnioskodawca podlega amerykańskiemu systemowi ubezpieczeń społecznych oraz posiada rachunki bankowe w USA. Dodatkowo, fakt, iż na terytorium USA znajduje się stale dla niego dostępny dom oraz, że Wnioskodawca wykonuje pracę wyłącznie na terytorium USA na podstawie umowy o pracę zawartej z amerykańskim pracodawcą na czas nieokreślony, który wypłaca mu wynagrodzenie stanowiące główne źródło jego przychodu oznacza, że na terytorium USA znajduje się również ośrodek interesów gospodarczych Wnioskodawcy. Tym samym należy uznać, że do momentu wyjazdu rodziny z Polski do USA, ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy znajdował się w Polsce, ale od momentu wyjazdu rodziny Wnioskodawcy do USA (sierpień 2010 r.) Wnioskodawca nie posiada centrum interesów życiowych w Polsce.

W świetle przedstawionego wyżej stanu faktycznego, Wnioskodawca na podstawie art. 3 ust. 2a ustawy PDOF powinien być uznawany od sierpnia 2010 r. za osobę nie posiadającą miejsca zamieszkania w Polsce, a tym samym, nie będącą od tego momentu polskim rezydentem podatkowym. Ponadto, Wnioskodawca jest uznawany za rezydenta podatkowego USA (tj. osobę podlegającą w USA nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu) na podstawie wewnętrznych przepisów USA. Tym samym, gdyby uznać, że Wnioskodawca, pomimo argumentów przedstawionych powyżej byłby uznany przez polskie władze na podstawie wewnętrznych przepisów za polskiego rezydenta podatkowego przez cały 2010 rok, mogłoby dojść do sytuacji, w której Wnioskodawca podlegałby nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w dwóch krajach. Z uwagi na fakt, iż zgodnie z art. 4a ustawy PDOF, przepisy art. 3 ustawy PDOF stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, w razie gdyby zaszła konieczność rozstrzygania kwestii podwójnej rezydencji, należy przeanalizować także zapis art. 4 umowy. Gdyby w interpretacji władz polskich Wnioskodawca został uznany za osobę posiadającą miejsce zamieszkania i podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, zastosowanie znalazłby art. 4 a, b i c umowy.

Zgodnie z powołanym przepisem, jeżeli dana osoba ma stałe miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencję) zarówno w Polsce, jak i w USA, to będzie ona uważana za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego umawiającego się Państwa, w którym stale zamieszkuje (posiada permanent home). Jeżeli zaś dana osoba stale zamieszkuje (posiada permanent home) w obydwu krajach, tj. Polsce i USA lub nie zamieszkuje ona (nie posiada permanent home) w żadnym z tych Państw, to osoba taka będzie uważana za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Państwa, z którym jej związki osobiste i majątkowe są ściślejsze (ośrodek powiązań osobistych). Jeżeli nie można ustalić w którym z umawiających się Państw znajduje się ośrodek jej powiązań osobistych, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego umawiającego się Państwa, w którym ona zazwyczaj przebywa. Jeżeli osoba ta zazwyczaj przebywa w obu umawiających się Państwach lub nie przebywa w żadnym z umawiających się Państw, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem.

Kwestię stałego zamieszkania osób fizycznych (permanent home) analizuje Józef Banach w komentarzu ?Polskie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania?: ?Stały charakter danego miejsca zamieszkania oznacza, że dana osoba to miejsce urządziła i zastrzegła dla jej trwałego użytkowania (stałe ognisko domowe), w przeciwieństwie do miejsca, w którym jej zamieszkanie nosi wyłącznie charakter tymczasowości, gdyż ogranicza się do krótkiego okresu czasu. Przy czym sama forma miejsca zamieszkania (np. mieszkanie, dom, pokój), oraz tytuł prawny również nie może stanowić kryterium rozstrzygającego dla uznania danego miejsca za miejsce stałego zamieszkania?.

Jednoznacznym wydaje się fakt, iż dom, w którym Wnioskodawca zamieszkuje na stałe na terytorium USA, powinno być traktowane jako miejsce stałego zamieszkania Wnioskodawcy. Ponadto, niewątpliwym jest, że jego ściślejsze związki osobiste i majątkowe od przyjazdu rodziny do USA są zlokalizowane w USA. Zatem nawet, gdyby uznać, że na mocy wewnętrznych regulacji Wnioskodawca posiada w 2010 roku miejsce zamieszkania zarówno w USA, jak i w Polsce, na podstawie art. 4 umowy, Wnioskodawca powinien zostać uznany za rezydenta USA dla celów podatkowych w roku 2010.

W związku z powołanym wyżej stanem faktycznym zarówno w świetle art. 3 ustawy PDOF, jak i w świetle art. 4 umowy, Wnioskodawca powinien podlegać od momentu wyjazdu rodziny do USA (sierpień 2010 roku) ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, a zatem powinien opłacać podatki w Polsce wyłącznie od dochodów osiągniętych ze źródeł położonych na jej terytorium (tj. od ewentualnych dochodów z tytułu najmu mieszkania w Polsce). Natomiast, dochód osiągnięty z pracy wykonywanej poza terytorium Polaki (np. z USA) oraz inne dochody Wnioskodawcy ze źródeł zagranicznych nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi, że osoby fizyczne jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Definicja ?osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie? odnosi się bezpośrednio do określenia ?miejsca zamieszkania? przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem 'lub', co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie ? podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika 'lub' w sformułowaniu 'centrum interesów osobistych lub gospodarczych' dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez ?centrum interesów osobistych? należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei ?centrum interesów gospodarczych? to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie umowa zawarta między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Waszyngtonie dnia 08.10.1974 r. (Dz. U z 1976 r. Nr 31, poz. 178).

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 7 lit. b) ww. umowy, określenie 'osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski' oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z polskim prawem jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi polskiemu jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 8 lit. b) ww. umowy, określenie 'osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych' oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi Stanów Zjednoczonych jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Stanach Zjednoczonych.

Zgodnie z art. 4 ww. umowy jeżeli w znaczeniu artykułu 3, ustępu 1, punktów 7 i 8 niniejszej Umowy osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to:

1. będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ona stale zamieszkuje. Jeżeli ona stale zamieszkuje w obydwu Umawiających się Państwach lub nie zamieszkuje w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, z którym jej związki osobiste i majątkowe są ściślejsze (ośrodek powiązań osobistych),
2. jeżeli nie można ustalić, w którym z Umawiających się Państw znajduje się ośrodek jej powiązań osobistych, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, w którym ona zazwyczaj przebywa,
3. jeżeli ona zazwyczaj przebywa w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem.
   
   

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest osobą posiadającą podwójne obywatelstwo (obywatelem polskim oraz amerykańskim), który od dnia 1-go czerwca 2010 roku przebywa na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Od dnia 1 czerwca 2010 roku Wnioskodawca na podstawie umowy o pracę zawartej z amerykańską spółką wykonuje pracę w USA. Przewiduje się, iż Wnioskodawca pozostanie na terytorium USA na stałe, ponieważ do USA wyjechała także żona oraz trójka dzieci (w sierpniu 2010 roku) oraz zawarł umowę o pracę ze Spółką amerykańską na czas nieokreślony. Wnioskodawca wraz z rodziną zakupili dom w USA w sierpniu 2010 r., który jest miejscem ich zamieszkania.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż w 2010 r. Wnioskodawca spełnia przesłanki pozwalające uznać go za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zarówno w Polsce jak i w USA. Powyższe oznacza, iż państwo rezydencji Wnioskodawcy należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w art. 4 ww. umowy.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym umowa zawarta między Polską i USA.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Analizując stopień powiązań osobistych i gospodarczych Wnioskodawcy w roku 2010 w świetle ww. przepisów, uznać należy, iż do momentu przeniesienia ośrodka interesów życiowych do USA, tzn. do dnia wyjazdu z Polski rodziny (żony i dzieci), Wnioskodawca podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, tj. od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów z uwzględnieniem zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Natomiast od dnia wyjazdu z Polski rodziny (żony i dzieci) i przeniesienia ośrodka interesów życiowych do USA, Wnioskodawca spełnia przesłanki pozwalające uznać go za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terenie USA. Od sierpnia 2010 r. Wnioskodawca przebywa w USA wraz z rodziną.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż od dnia przyjazdu żony oraz dzieci ośrodek interesów życiowych Wnioskodawca przeniósł do USA. Posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki. W tym państwie przebywa wraz z żoną i dziećmi oraz wykonuje pracę zarobkową. Zatem zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dnia przyjazdu rodziny do USA Wnioskodawca podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, iż w Polsce podlegają opodatkowaniu tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.