obowiązek podatkowy w latach 2004 i następnych .

UZASADNIENIE

W dniu 15.01.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w latach 2004 i następnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Od roku 2004 miejscem zamieszkania Wnioskodawcy jest miasto Londyn w Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca przebywa w Londynie faktycznie z zamiarem stałego pobytu. Nie zamierza powrócić do Polski. Z Wielką Brytanią Wnioskodawca wiąże swoją przyszłość osobistą oraz zawodową. Centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) Wnioskodawcy jest na terytorium Wielkiej Brytanii. W tym kraju Wnioskodawca mieszka wraz z żoną. Tutaj posiada również najbliższą rodzinę oraz liczne grono przyjaciół. Wraz z małżonką Wnioskodawca aktywnie uczestniczy w życiu państwa. Oboje posiadają stałe zatrudnienie na podstawie umowy o pracę. Wnioskodawca jest zarejestrowany w Southwark Council, posiada prawo wyborcze. Wnioskodawca nie przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Wszelkie wizyty w Polsce mają bowiem charakter wyłącznie okazjonalny. Od chwili wyjazdu do Wielkiej Brytanii Wnioskodawca nie osiągał oraz nie osiąga na terytorium Polski jakichkolwiek przychodów z wyjątkiem przychodów z wynajmu nieruchomości, których jest właścicielem. Przedmiotowe nieruchomości zostały przez Wnioskodawcę nabyte w 2007 r. Fakt zakupu nie wiąże jednak osoby Wnioskodawcy w żaden sposób z Polską. Przedmiotowy zakup traktowany jest wyłącznie jako inwestycja. Celem zakupu nieruchomości nie jest bowiem posiadanie przez Wnioskodawcę zamiaru powrotu do kraju, lecz wynajem, tak obecnie jak i w przyszłości. Wnioskodawca nie prowadzi również w Polsce działalności gospodarczej. Należy ponadto zaznaczyć, iż Wnioskodawca rozliczał się, rozlicza oraz będzie rozliczać z przychodów osiągniętych w Wielkiej Brytanii z tamtejszym Urzędem Skarbowym.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze zdarzeniem teraźniejszym, którym jest fakt przebywania przez Wnioskodawcę z zamiarem stałego pobytu na terytorium Wielkiej Brytanii obecnie, jak również ze zdarzeniem przyszłym, którym z kolei jest fakt dalszego przebywania przez Wnioskodawcę z zamiarem stałego pobytu na terytorium Wielkiej Brytanii w przyszłości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na skutek zamieszkiwania przez Wnioskodawcę na terytorium Wielkiej Brytanii z zamiarem stałego pobytu, gdzie od roku 2004 mieści się ośrodek Jego interesów życiowych, obecnie oraz w przyszłości podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych całość dochodów Wnioskodawcy bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, czy też Wnioskodawca powinien być traktowany jako nierezydent, który podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega opodatkowaniu wyłącznie dochód osiągany z tytułu wynajmu nieruchomości...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Podlega wyłącznie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega obowiązkowi podatkowemu wyłącznie od przychodów z nieruchomości położonych na terytorium RP. Powyższe stanowisko jest w pełni uzasadnione. Miejscem zamieszkania Wnioskodawcy jest bowiem Londyn, gdzie wraz z żoną faktycznie przebywa z zamiarem stałego pobytu. Tutaj Wnioskodawca ma przyjaciół oraz rodzinę. Aktywnie uczestniczy w życiu państwa, a także pracuje. W Wielkiej Brytanii mieści się tym samym ośrodek interesów życiowych Wnioskodawcy. Wnioskodawca wskazuje ponadto, iż nie przebywa na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku. Zatem Wnioskodawca stwierdza, że opodatkowaniu w Polsce podlega wyłącznie dochód z nieruchomości, nie zaś całość dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. t. j. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 01.01.2003 r. do dnia 31.12.2006 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, iż wymieniony wyżej przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodów i zysków majątkowych (Dz.

U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20), określenie ?osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się państwie? oznacza ? z uwzględnieniem ustępów 2 i 3 tego artykułu ? każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona. Określenie to nie obejmuje przy tym osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

Definicja miejsca zamieszkania odnosi się zatem bezpośrednio do określenia ?miejsca zamieszkania? przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego obowiązującego do dnia 31.12.2006 r. pojęcie ?miejsca zamieszkania? nie zostało zdefiniowane.

Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. ? Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.

Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości.

Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Rozpatrując obowiązek podatkowy w 2007 roku i latach następnych należy wziąć pod uwagę przepisy podatkowe obowiązujące od 01.01.2007 r.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2007 r., obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne jeśli mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U z 2006 r. Nr 250, poz. 1840) podpisanej w Londynie dnia 20.07.2006 r., która weszła w życie w dniu 27.12.2006 r., określenie ?osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie' oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Definicja ?osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie? odnosi się zatem bezpośrednio do określenia ?miejsce zamieszkania? przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż w okresie od 2004 r. i w latach następnych Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca przebywa w Londynie faktycznie z zamiarem stałego pobytu. Nie zamierza powrócić do Polski. Z Wielką Brytanią Wnioskodawca wiąże swoją przyszłość osobistą oraz zawodową. Centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) Wnioskodawcy jest na terytorium Wielkiej Brytanii. W tym kraju Wnioskodawca mieszka wraz z żoną. Tutaj posiada również najbliższą rodzinę oraz liczne grono przyjaciół. Wraz z żoną Wnioskodawca aktywnie uczestniczy w życiu państwa. Oboje posiadają stałe zatrudnienie na podstawie umowy o pracę. Wnioskodawca jest zarejestrowany w Southwark Council, posiada prawo wyborcze. Wnioskodawca nie przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Wszelkie wizyty w Polsce mają bowiem charakter wyłącznie okazjonalny.

W świetle powyższego, należy stwierdzić, iż od momentu wyjazdu do Zjednoczonego Królestwa od 2004 roku podlegał Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlegał Pan opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z wniosku wynika, iż w 2007 r. Wnioskodawca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nabył mieszkania w celach inwestycyjnych. Osiąga przychody z tytułu wynajmu przedmiotowych mieszkań.

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stosownie do art. 3 ust. 2b pkt 4 powoływanej ustawy, uważa się w szczególności dochody (przychody) z położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 6 ust. 1 i 3 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840), podpisanej w Londynie dnia 20.07.2006 r., która weszła w życie 27.12.2006 r. dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Postanowienia ustępu 1 stosuje się do dochodów osiągniętych z używania lub bezpośredniego użytkowania, najmu lub dzierżawy, jak również innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego.

Z powyższego wynika, iż wobec osoby nieposiadającej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, która uzyskuje dochody z nieruchomości położonej na terytorium Polski mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. nr 14, poz. 176 ze zm.).

Odnosząc powyższe przepisy na grunt niniejszej sprawy a zwłaszcza uregulowania zawarte w art. 3 ust. 2b pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również postanowienia art. 6 ust. 1 i 3 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej uznać należy, iż przychód (dochód) osoby mającej miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii z tytułu nieruchomości położonej w Polsce może być opodatkowany w Polsce.

Reasumując powyższe, w świetle opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że od 2004 r. i w latach następnych (o ile zmianie nie ulegnie przedstawione zdarzenie przyszłe), Wnioskodawca będzie zobowiązany w Polsce rozliczać się z przychodów (dochodów) uzyskiwanych z tytułu najmu mieszkań. Na podstawie przepisów polskich ustaw podatkowych przychodów (dochodów) osiąganych z tytułu przedmiotowego najmu, nie łączy się z dochodami osiąganymi w Wielkiej Brytanii.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego ? stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art.52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art.53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.