opodatkowania świadczeń medycznych opłacanych przez pracodawcę na rzecz osób uprawnionych

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 22.06.2009 r. (data wpływu 29.06.2009 r.) oraz w piśmie z dnia 12.08.2009 r. (data wpływu 18.08.2009 r., data nadania 13.08.2009 r. ) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 07.08.2009 r. (data nadania 07.08.2009 r., data odbioru 10.08.2009 r.) Nr IPPB4/415-443/09-2/PJ o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń zdrowotnych na rzecz osób uprawnionych jest:

• prawidłowe ? w części dotyczącej świadczeń medycznych wynikających z Kodeksu pracy,

• nieprawidłowe ? w części dotyczącej świadczeń medycznych niewynikających z Kodeksu pracy.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 29.06.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń zdrowotnych na rzecz osób uprawnionych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej: spółka) zawarła umowę o świadczenie usług zdrowotnych na rzecz osób wskazanych przez spółkę (tzw. osoby uprawnione), będących jej pracownikami. Niektórzy z uprawnionych mają także prawo do tego, by z usług medycznych mogli korzystać ich bliscy (małżonek/konkubent/dziecko). Każdej osobie uprawnionej przypisany jest odpowiedni zakres świadczeń, wskazany w umowie lub załączniku do umowy. Zmiana liczby osób uprawnionych, rozszerzenie lub zawężenie zakresu świadczeń może być zgłaszane w całym czasie obowiązywania umowy. Z tytułu umowy spółka płaci zryczałtowane wynagrodzenie za okres miesięczny. W wypadku zmiany ilości osób uprawnionych lub zakresu świadczeń wynagrodzenie ulega odpowiednim zmianom. Ponieważ wynagrodzenie jest ustalone jako wynagrodzenie ryczałtowe to spółka zobowiązana jest dokonać opłaty w stałej wysokości niezależnie od tego, czy osoby uprawnione skorzystały w danym miesiącu z usług medycznych. Także w sytuacji, gdyby wartość wyświadczonych usług medycznych przekraczała kwotę wynagrodzenia, spółka nie jest obowiązana do dokonania dopłaty. Tym samym, przy tak określonym sposobie płatności, spółka nie ma możliwości identyfikacji wartości/ceny konkretnych usług wykonanych na rzecz danej osoby uprawnionej.

Osoby uprawnione nie mają obowiązku korzystania z usług medycznych świadczonych przez podmiot, z którym spółka zawarła umowę, jest to wyłącznie ich prawo. W wypadku korzystania z usług medycznych przez uprawnionych pracowników (lub przez członków ich rodziny) nie mają oni z kolei obowiązku informowania o ilości i wartości przeprowadzonych badań.

Strony umowy obowiązuje zachowanie poufności (w tym tajemnicy lekarskiej).

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 12.08.2009 r. (data wpływu 18.08.2009 r., data nadania 13.08.2009 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 07.08.2009 r. (data nadania 07.08.2009 r., data odbioru 10.08.2009 r.) Nr IPPB4/415-443/09-2/PJ, Wnioskodawca wskazał, iż w ramach opłacanego pakietu medycznego wchodzą profilaktyczne świadczenia zdrowotne dla pracowników, wynikające z Kodeksu Pracy i innych ustaw, które pracodawca jest zobowiązany zapewnić pracownikom bezpłatnie.

Świadczenia te wchodzą w zakres usług objętych pakietem przyznanym danemu pracownikowi. Na podstawie karty uprawniającej do korzystania z usług medycznych pracownikowi przeprowadzane są badania wymagane przez ww. przepisy.

Niezależnie od tego, czy Wnioskodawca skieruje uprawnionego pracownika na takie badania, czy też żaden pracownik takich badań nie odbędzie, Wnioskodawca ponosi w każdym miesiącu taką samą opłatę, wynikającą z umowy o świadczenie usług.

W odniesieniu do pracowników, którym Wnioskodawca nie opłaca abonamentu medycznego, stosowane jest skierowanie na odbycie badań profilaktycznych, a koszty tych badań rozliczane są odrębnie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wartość pakietu medycznego oferowanego pracownikom, a opłacanego ryczałtowo, w sposób uniemożliwiający identyfikację ceny konkretnej usługi ponoszonej na rzecz konkretnego pracownika stanowi jego przychód i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, przy opłacaniu pakietu medycznego w sposób ryczałtowy, po stronie pracownika nie powstaje przychód, gdyż niemożliwe jest przypisanie każdemu pracownikowi rzeczywistej wartości usługi ponoszonej na jego rzecz. Opłacany ryczałt nie stanowi bowiem sumy rzeczywistych wartości wykonywanych usług. Wykorzystywanie świadczeń jest różne przez różnych pracowników i nie da się określić w jakiej wysokości korzysta z nich konkretny pracownik. W takiej sytuacji, po stronie pracownika nie powstaje przychód, gdyż niemożliwe jest przypisanie każdemu pracownikowi rzeczywistej wartości usługi ponoszonej na jego rzecz. Opłacany ryczałt nie stanowi bowiem sumy rzeczywistych wartości wykonywanych usług.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 updof za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Konsekwencją takiego zróżnicowania przychodów jest wskazanie w kolejnych przepisach sposobu obliczania wartości pieniężnej świadczeń w naturze, innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W odmienny sposób określa się sposób obliczania wartości dla każdej z tych kategorii świadczeń (art. 12 ust. 2 i 3 oraz art. 11 ust. 2, 2a i 2b updop).

Jak czytamy w wyroku WSA z dnia 2 kwietnia 2009 r., sygn. III SA/Wa 3521/08:

?Zatem dla potrzeb wykazania, iż dane świadczenie jest przychodem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 updof konieczne jest jego przyporządkowanie do jednej z kategorii świadczeń wymienionych w tym przepisie, aby móc zastosować właściwą metodę obliczenia jego wartości. W tym miejscu trzeba podkreślić, iż ustawodawca nie przewidział możliwości ustalania wartości ww. świadczeń w inny sposób niż określony w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Inaczej mówiąc, jeśli nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod określonych przepisami tej ustawy, nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu.?

W przedmiotowej sprawie, zdaniem Wnioskodawcy należy zwrócić uwagę także na treść art. 11 ust. 1 updof, który stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczen w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń zatem, aby pieniądze i wartości pieniężne mogły być traktowane jako przychód, wystarczy, by były one postawione do dyspozycji podatnika. Natomiast, aby świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia były uznane za przychód, konieczne jest otrzymanie tych świadczeń.

Spółka zakupiła dla swoich pracowników usługi medyczne, za które ponosi opłatę ryczałtową, bez względu na to czy pracownicy ze wskazanych usług skorzystali.

Zatem świadczenia medyczne (usługi) zostały postawione do dyspozycji pracowników. Nie ma natomiast informacji, czy dany pracownik z usługi medycznej skorzystał, a nawet jeśli ? to w jakim zakresie. Nie jest zatem wykluczone, że nie każdy pracownik ze świadczenia skorzysta. W ocenie spółki dyspozycja zawarta w art. 11 ust. 1 updof bezwzględnie warunkuje możliwość uznania za przychód wartości nieodpłatnego świadczenia otrzymaniem tego świadczenia. Innymi słowy, w przypadku świadczeń nieodpłatnych opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie sam fakt objęcia opieką medyczną).

Potwierdza to uzasadnienie wyroku WSA z dnia 11 września 2008 r., sygn. III SA/Wa 475/08 ?(?) Ażeby pieniądze i wartości pieniężne mogły być traktowane jako przychód - wystarczy, by były one postawione do dyspozycji podatnika, natomiast świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia mogą być uznane za przychód, jedynie po otrzymaniu tych świadczeń przez podatnika?.

O przychodzie pracownika można by zatem mówić, według Wnioskodawcy, gdyby korzystał z postawionych do dyspozycji usług medycznych i jednocześnie możliwe byłoby ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w updof. Ze stanu faktycznego wynika, że abonament obejmuje określoną grupę pracowników, ale nie zależy od liczby faktycznie wykonanych usług. Jest przy tym płacony bez względu na korzystanie przez pracowników z opieki lekarskiej. Opłata ryczałtowa nie stanowi więc sumy kwot za faktycznie wykonane usługi medyczne wobec poszczególnych pracowników. W konsekwencji cena zakupu usług medycznych dla poszczególnego pracownika nie jest znana, a więc niemożliwe jest określenie wartości świadczenia na niego przypadającego.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy należy uznać, że w przypadku, gdy wartości świadczeń medycznych nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika czy w sytuacji, gdy opłata jest wnoszona ryczałtowo za określoną grupę pracowników bez względu na to, czy pracownik z usług medycznych korzystał, czy też nie korzystał, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów usług medycznych.

?W przypadku, gdy wartości świadczeń medycznych nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika, czyli tak jak w rozpoznanej sprawie, gdzie opłata jest wnoszona ryczałtowo za określoną grupę pracowników bez względu na to, czy pracownik z usług medycznych korzystał, czy też nie korzystał, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów usług medycznych. Nie sposób bowiem stwierdzić, czy pracownik rzeczywiście otrzymał owo świadczenie i jaka jest jego wartość.? - wyrok WSA z 20 stycznia 2009 r., sygn. III SA/WA 1916/08.

Identyczne stanowisko zostało wyrażone w następujących wyrokach WSA w:

• z dnia 2 kwietnia 2009 r., sygn, III SA/Wa 3521/08,

• z dnia 20 stycznia 2009 r., sygn. III SA/Wa 1916/08,
• z dnia 11 września 2008 r., sygn. III SA/Wa 475/08,
• z dnia 20 sierpnia 2008 r., sygn. III SA/Wa 625/08,
• z dnia 18 stycznia 2008 r. sygn. III SA/Wa 1476/07.
  
  

Podsumowując, Wnioskodawca zauważa, iż brak jest podstaw do tego, by w opisanym stanie faktycznym wartość pakietu medycznego oferowanego pracownikom, a opłacanego ryczałtowo, w sposób uniemożliwiający identyfikację ceny konkretnej usługi ponoszonej na rzecz konkretnego pracownika stanowiła jego przychód i podległa opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot ?w szczególności? oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Jak wynika z postanowień art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2008 r., stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 ? 16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawą z dnia 06 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2008 r. Nr 209, poz. 1316) zmieniono brzmienie ww. przepisu.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 01 stycznia 2009 r., z zastrzeżeniem art. 14 ? 15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy tym, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się ? jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione ? według cen zakupu, o czym stanowi art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy.

W przypadku zakupu przez pracodawcę usług medycznych, uprawniających poszczególnych pracowników oraz ich małżonków, konkubentów i dzieci do skorzystania z określonych usług medycznych, opłata za te usługi, przypadająca na poszczególnych pracowników stanowi co do zasady ich przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy.

Przychodu nie stanowią jednakże, ponoszone przez pracodawcę koszty obowiązkowej opieki z zakresu medycyny pracy. Zgodnie bowiem z art. 229 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeksu pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzane na koszt pracodawcy.

Ponadto, gdy pracodawca ponosi inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej pracowników, niezbędnej z uwagi na warunki pracy, wartość tego rodzaju świadczeń, otrzymanych przez pracownika od pracodawcy, nie stanowi jego przychodu w rozumieniu przepisów ustawy.

Należy jednocześnie podkreślić, iż jeżeli z zawartej umowy świadczenia usług medycznych nie wynika wartość świadczeń, do pokrycia których pracodawca jest zobowiązany zgodnie z powyższymi przepisami, nie może to stanowić podstawy do wyłączenia z opodatkowania pozostałej wartości świadczenia, w postaci prawa pracownika do dobrowolnych specjalistycznych usług medycznych.

Dlatego też na pracodawcy ciąży obowiązek wyodrębnienia kwoty, która przypada na świadczenia, do których ponoszenia jest zobowiązany, jako pracodawca i wyłączenia ich z podstawy opodatkowania przychodu pracownika.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę o udzielanie świadczeń zdrowotnych na rzecz pracowników oraz ich małżonków, konkubentów i dzieci.

Z tytułu umowy spółka płaci zryczałtowane wynagrodzenie za okres miesięczny. W wypadku zmiany ilości osób uprawnionych lub zakresu świadczeń wynagrodzenie ulega odpowiednim zmianom. Ponieważ wynagrodzenie jest ustalone jako wynagrodzenie ryczałtowe to spółka zobowiązana jest dokonać opłaty w stałej wysokości niezależnie od tego, czy osoby uprawnione skorzystały w danym miesiącu z usług medycznych.

Zatem, jeżeli pracodawca oprócz kosztów opieki medycznej nad pracownikiem opłaca również pakiet medyczny za małżonka, konkubenta i dziecko, wówczas łączna wartość kosztów poniesionych przez zakład pracy przypadająca na pracownika oraz małżonka, konkubenta i dziecko stanowi przychód ze stosunku pracy dla pracownika. Pakiet medyczny małżonków, konkubentów i dzieci pracowników jest nieodpłatnym świadczeniem otrzymywanym przez pracownika. Należy bowiem zwrócić uwagę, iż gdyby nie łączący pracownika z pracodawcą stosunek pracy, małżonkowie, konkubenci i dzieci nie otrzymaliby tego świadczenia.

Należy zauważyć, iż o powstaniu przychodu ze stosunku pracy nie przesądza fakt skorzystania przez pracownika, czy też członka rodziny, z konkretnej usługi medycznej, lecz samo otrzymanie przez pracownika i jego rodzinę abonamentu medycznego (o określonej wartości pieniężnej), dającego prawo do usług medycznych w ramach wykupionego pakietu. Objęcie pracownika opieką medyczną stanowi nieodpłatne świadczenie, którego wartość ustala się według cen jego zakupu. Ryczałtowy sposób opłacania przez pracodawcę kosztów związanych z otoczeniem pracowników nieobowiązkową opieką medyczną, w ramach pakietu, nie stanowi przeszkody w ustaleniu wartości świadczenia przypadającego na każdego uprawnionego pracownika. Wnioskodawca w ramach opłacanego ryczałtu ma możliwość określenia wartości świadczenia, postawionego do dyspozycji pracownikowi. Możliwość taka bowiem istnieje w oparciu o listę osób uprawnionych do korzystania ze świadczeń medycznych.

Będąc osobą uprawnioną do świadczeń medycznych objętych pakietem, pracownik w danym miesiącu może np. nie skorzystać z żadnych usług lub też skorzystać z usług o faktycznej wartości daleko wykraczających poza odpłatność ryczałtową. Ilość faktycznie wykorzystanych usług przez pracownika i członków jego rodziny, nie wpływa na wysokość odpłatności ustalonej w sposób ryczałtowy. Wartość ta jest stała i jest ponoszona za gotowość świadczenia usług objętych pakietem na rzecz konkretnego pracownika w okresie, za który została zapłacona.

W związku z tym, przychodem nie będzie wartość rzeczywiście ?skonsumowanych? usług medycznych, lecz wartość świadczenia uzyskiwanego przez pracowników, jakim jest możliwość skorzystania z takich usług.

Jednocześnie należy podkreślić, iż usługa objęcia opieką medyczną, finansowana pracownikom przez pracodawcę jest powszechna na polskim rynku i odpłatność z tego tytułu wynika z faktu objęcia opieką medyczną, a nie z faktu korzystania z konkretnych świadczeń. Tego typu umowy polegają z jednej strony na przekazaniu świadczenia pieniężnego, a z drugiej na przyrzeczeniu zapewnienia opieki medycznej w razie takiej potrzeby. W związku z tym pracownik, gdyby nie otrzymał przedmiotowego świadczenia, mógłby indywidualnie zawrzeć taką umowę ponosząc z tego tytułu wydatek.

Konieczne jest dodanie stwierdzenia, iż w przypadku pakietów medycznych oferowanych przez pracodawców pracownikom nie ma trudności z indywidualizacją świadczenia. W momencie wykupu ww. usług znana jest zarówno globalna kwota przypadająca do zapłaty, jak i liczba pracowników, dla których wykupiono świadczenie. W tej sytuacji ustalenie przychodu u poszczególnych pracowników jest sprawą oczywistą, nawet, jeżeli umowa nie określa jednostkowej ceny pakietu medycznego.

Biorąc powyższe pod uwagę, pakiet medyczny obejmujący pozostałe świadczenia zdrowotne, wykraczające poza profilaktyczne świadczenia zdrowotne wynikające z ustawy Kodeks pracy i innych ustaw, stanowi podlegający opodatkowaniu przychód pracownika, jako przychód ze stosunku pracy, w momencie opłacenia składki przez pracodawcę.

W konsekwencji wartość pozostałego świadczenia zdrowotnego opłaconego przez pracodawcę na rzecz pracownika oraz małżonka, konkubenta i dziecko podlega opodatkowaniu jako przychód ze stosunku pracy pracownika, natomiast Spółka, jako pracodawca ma obowiązek doliczyć wartość tego świadczenia do przychodu osiągniętego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto należy wskazać, że świadczenia medyczne związane z obowiązkowymi badaniami, do których pracodawca jest zobowiązany przepisami Kodeksu pracy lub innych ustaw, nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu w rozumieniu ustawy.

Należy zaznaczyć, że w złożonym wniosku Wnioskodawca powołał się na wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, które zdaniem Wnioskodawcy przemawiają za słusznością stanowiska przedstawionego we wniosku. Wyjaśnić zatem należy, że powołany wyrok dotyczy konkretnej sprawy podatnika osądzonej w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w nim zawarte jest wiążące. Natomiast Organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Na mocy ustawy z dnia 10 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 141, poz. 888), która zmieniła treść art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa od dnia 20 września 2008 r. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Oznacza to, iż wszystkie wnioski, które wpływają do organów od wymienionej daty podlegają opłacie w wysokości 40 zł. Z uwagi na fakt, iż Strona opłaciła wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w kwocie 80 zł w dniu 23.06.2009 r., różnica w kwocie 40 zł zgodnie z art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej zostanie zwrócona na wskazany przez Stronę numer rachunku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.