Czy przychód w postaci otrzymanego przez Wnioskodawczynię zadośćuczynienia określonego kwotowo w (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 03.06.2011 r. (data wpływu 07.06.2011 r.) oraz uzupełnieniu z dnia 29.08.2011 r. (data nadania 29.08.2011 r., data wpływu 01.09.2011 r.) na wezwanie z dnia 05.08.2011 r. Nr IPPB4/415-453/11-2/JS o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania zadośćuczynienia wypłaconego na mocy zawartej ugody sądowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07.06.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania zadośćuczynienia wypłaconego na mocy zawartej ugody sądowej.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/415-453/11-2/JS z dnia 05.08.2011 r. (data nadania 05.08.2011 r., data doręczenia 25.08.2011 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 29.08.2011 r. (data nadania 29.08.2011 r., data wpływu 01.09.2011 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni była wiceprezesem Zarządu Spółki. Dnia 27 czerwca 2008 roku odbyło się zwyczajne zgromadzenie wspólników Spółki. Wspólnicy reprezentujący ponad połowę kapitału zakładowego podjęli uchwałę o nieudzieleniu Wnioskodawczyni absolutorium z wykonywania przez nią obowiązków za rok obrotowy 2007 (dalej: Uchwała). Absolutorium nie uzyskali również pozostali członkowie Zarządu Spółki. Przedmiotowa Uchwała zapadła, pomimo tego, że wcześniej zgromadzenie wspólników jednogłośnie podjęło uchwałę Nr 1 o zatwierdzeniu sprawozdania finansowego Spółki oraz sprawozdania zarządu z działalności spółki za rok obrotowy 2007. Uchwała odmawiająca udzielenia absolutorium nie została również w żaden sposób uzasadniona.

W ocenie Wnioskodawczyni, odmowa udzielenia jej absolutorium w przypadku uprzedniego zatwierdzenia sprawozdania finansowanego Spółki oraz sprawozdania zarządu z działalności Spółki za rok obrotowy 2007 jak również brak uzasadnienia uchwały stanowiło naruszenie dobrych obyczajów oraz godziło w interes Spółki, co stanowiło podstawę do uchylenia uchwały stosownie do art. 249 § 1 ustawy Kodeks Spółek Handlowych (dalej: KSH). Z uwagi na powyższe w dniu 18 lipca 2008 roku Wnioskodawczyni wniosła pozew o uchylenie uchwały Nr 4 zwyczajnego zgromadzenia wspólników Spółki, podjętej na zwyczajnym zgromadzeniu wspólników Spółki w dniu 27 czerwca 2008 roku. W odpowiedzi na przedmiotowy pozew Spółka zażądała oddalenia powództwa, a w uzasadnieniu przytoczyła szereg nieprawdziwych i krzywdzących twierdzeń pod adresem Wnioskodawczyni.

Przykładowo Spółka twierdziła, iż Wnioskodawczyni jako członek zarządu i Dyrektor zarządzający Spółki ?była inicjatorem i organizatorem wprowadzania do Spółki mechanizmów korupcyjnych. Z uwagi na znajomość z Dyrektorem Szpitala osobiście przekazywała korzyści majątkowe w celu zapewnienia Spółce kontraktów, a sobie - premii od sprzedaży??. Ponadto w oparciu o twierdzenia zawarte w odpowiedzi na pozew Spółka w dniu 2 listopada 2009 roku złożyła do Prokuratury Rejonowej zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa, w którym posądziła Wnioskodawczynię o popełnienie przez nią przestępstwa z art. 585 KSH, Art. 296 Kodeksu Karnego (dalej: KK) i Art. 278 KK.

Wnioskodawczyni zdecydowanie zaprzeczała twierdzeniom Spółki. Pismem z dnia 29 listopada 2010 roku Wnioskodawczyni zawezwała Spółkę do zawarcia ugody w sprawie o ochronę dóbr osobistych z tytułu doznanej przez Wnioskodawczynię krzywdy w związku z nieudzieleniem Wnioskodawczyni absolutorium za pełnienie funkcji członka zarządu Spółki za rok 2007 oraz złożenie przez Spółkę bezpodstawnego zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przez Wnioskodawczynię przestępstwa wyrządzenia Spółce szkody i innych przestępstw.

Zgodnie z Art. 24 § 1 Kodeksu cywilnego (dalej: KC) ?Ten czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne, w razie dokonanego naruszenia może ono także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie.?

Na tej podstawie Wnioskodawczyni domagała się od Spółki zamieszczenia oświadczenia stosownych przeprosin w określonych ogólnopolskich dziennikach i stronach internetowych. Opcjonalnie Wnioskodawczyni zaproponowała Spółce zawarcie ugody, w której zrezygnuje z powyższych roszczeń w zamian za wpłatę zadośćuczynienia w kwocie 1.000.000 (jednego miliona) złotych, stosownie do postanowienia art. 448 KC, zgodnie z którym: ?w razie naruszenia dobra osobistego Sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez niego cel społeczny, niezależnie od innych środków potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia.?

W wyniku powyższego zawezwania do próby ugodowej, Wnioskodawczyni i Spółka zawarły w dniu 18 lutego 2011 roku przed Sądem Rejonowym Wydział Cywilny ugodę, zgodnie z którą Spółka zobowiązała się zapłacić na rzecz Wnioskodawczyni kwotę w wysokości 850.000 (osiemset pięćdziesiąt tysięcy złotych) brutto tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w związku z nieudzieleniem Wnioskodawczyni Członkowi Zarządu Spółki absolutorium za rok obrotowy 2007 oraz złożeniem zawiadomienia o podejrzeniu przez Wnioskodawczynię przestępstwa wyrządzenia szkody Spółce i innych, a Wnioskodawczyni zrzekła się z zastrzeżeniem powyższej kwoty, wszelkich roszczeń odszkodowawczych oraz roszczeń o zadośćuczynienie względem Spółki. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, iż była zatrudniona w Spółce na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Umowa została zawarta w dniu 15 lipca 2005 r. Równocześnie obowiązki członka zarządu w Spółce Wnioskodawczyni pełniła na podstawie uchwały podjętej przez zwyczajne zgromadzenie wspólników Spółki.

Wnioskodawczyni zauważyła, iż zgodnie z art. 231 § 1 Kodeksu spółek handlowych w terminie sześciu miesięcy po upływie każdego roku obrotowego w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością powinno odbyć się zwyczajne zgromadzenie wspólników spółki. Stosownie do § 2 powyższego artykułu przedmiotem obrad tego zgromadzenia wspólników powinno być m.in. udzielenie członkom organów spółki absolutorium z wykonania przez nich obowiązków. Przepis ten dotyczy m. in. wszystkich osób, które pełniły funkcję członków zarządu.

Na podstawie powyższego przepisu można stwierdzić, iż absolutorium oznacza formalne stwierdzenie przez wspólników w uchwale, iż osoba, której absolutorium udzielono, należycie wykonała swoje obowiązki ciążące na niej z tytułu sprawowanej funkcji w okresie objętym uchwałą o udzieleniu absolutorium. Absolutorium jest rodzajem wewnętrznego aktu spółki, który ma na celu wykazanie, czy spółka jest zadowolona z dotychczasowych działań organów, którym absolutorium ma być udzielone. Akt absolutoryjny jest aktem wewnętrznego ?rozliczenia? z organami spółki poprzez zaakceptowanie bądź nie czynności podejmowanych przez te organy w danym roku obrotowym. Udzielenie absolutorium oznacza więc formalne stwierdzenie przez spółkę (zgromadzenie wspólników) należytego wykonania przez daną osobę obowiązków członka zarządu spółki w przedziale czasu określonym w uchwale. Odmowa udzielenia absolutorium oznacza więc, że zgromadzenie wspólników nie stwierdziło, iż członek zarządu spółki należycie sprawował funkcję w danym roku obrotowym. Brak udzielenia absolutorium nie ma bezpośredniego wpływu na sytuację prawną osoby zainteresowanej, ma jednak istotne znaczenie dla oceny osoby członka zarządu przez osoby trzecie (akta KRS są powszechnie dostępne). Podsumowując, ?nieudzielenie Wnioskodawczyni absolutorium z wykonywania przez nią obowiązków na rok obrotowy 2007? należy rozumieć jako niezaakceptowanie działalności Wnioskodawczyni jako członka zarządu za rok obrotowy 2007 przez zgromadzenie wspólników Spółki.

W orzeczeniu Sądu Apelacyjnego z dnia 16 stycznia 2007 r. Sąd odniósł się do kwestii podjęcia uchwały o nie udzieleniu absolutorium członkowi zarządu, pomimo zatwierdzenia sprawozdania finansowego i sprawozdania zarządu z działalności spółki, potwierdzając tym samym twierdzenie, że ?podjęcie więc uchwały odmawiającej udzielenia absolutorium istotnie świadczący o arbitralnym niczym nie uzasadnionym charakterem owej decyzji. W konsekwencji w pełni należy zgodzić się z Sądem I instancji, iż sposób podjęcia spornej uchwały przekonuje o nieprzewidywalności i dowolności podejmowanych przez walne zgromadzenie akcjonariuszy pozwanej spółki uchwał, dotyczących istotnych kwestii związanych z jej funkcjonowaniem na rynku zarówno w krótkim, jak i dłuższym okresie i w ten sposób bezpośrednio godzi w jej interesy podważając zaufanie i wiarygodność w obrocie gospodarczym.? W podobny sposób na temat udzielenia absolutorium wypowiedział się Sąd Apelacyjny (wyrok z 20 września 2006). Zdaniem Sądu Apelacyjnego ?absolutorium nazywane też skwitowaniem, to swoista ocena pracy członków zarządu czy innego organu spółki w ostatnim roku obrotowym. Materiałem do oceny działań członków zarządu są w szczególności przedłożone zgromadzeniu przez zarząd sprawozdanie z działalności spółki oraz sprawozdanie finansowe za ubiegły rok obrotowy.?

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przychód w postaci otrzymanego przez Wnioskodawczynię zadośćuczynienia określonego kwotowo w ugodzie zawartej przed sądem, jest wolny od podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy PIT...

Zdaniem Wnioskodawczyni otrzymane przez Nią zadośćuczynienie do kwoty określonej w ugodzie sądowej jest wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b Ustawy PIT wolne od podatku są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

• otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
• dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
  
  

Zgodnie z powszechnie stosowaną przez organy podatkowe wykładnią, przez określenie ?inne? należy rozumieć odszkodowania lub zadośćuczynienia, których wprost nie wymieniono w katalogu zwolnień podatkowych. Należy tu wymienić przede wszystkim inne zwolnienia niż te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonywanych wydanych na podstawie tych ustaw, jednakże konieczne jest albo to inne odszkodowanie bądź zadośćuczynienie otrzymane zostało na mocy wyroku lub ugody sądowej.

Na podstawie powyższego przepisu należy więc stwierdzić, iż co do zasady odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie ugody sądowej będą podlegały zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ugodą sądową jest każda ugoda zawarta w toku postępowania sądowego, w tym w szczególności w toku postępowania pojednawczego, którego celem jest doprowadzenie stron do zawarcia ugody.

Zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego zadośćuczynienie stanowi rekompensatę za szkody niemajątkowe (tzw. krzywdę), a więc uszczerbek w dobrach niematerialnych, takich jak życie zdrowie czy dobre imię. W prawie polskim przysługuje ono w przypadkach ściśle określonych przez przepisy KC, w tym min. art. 448 KC.

Stosownie do postanowień art. 448 KC w razie naruszenia dobra osobistego Sąd może przyznać temu czyje dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez Niego cel społeczny, niezależnie od innych środków potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia, ani wysokość ani sposób kalkulacji zadośćuczynienia nie zostały przez ustawodawcę określone w przepisach prawnych. W Kodeksie cywilnym posłużono się pojęciem ,,sumy odpowiedniej??, którego jednak nie zdefiniowano, ma ono zatem charakter niedookreślony, chociaż sumy tej nie sposób wyliczyć dokładnie, przykładowo wpływająca na nią treść zarzutów zniesławiających, zasięg rozpowszechnienia, czy też motywacja naruszającego dobre imię.

Podkreślić należy, że zadośćuczynienie analogicznie jak odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającego na naprawieniu szkody.

Zadośćuczynienie i odszkodowanie ma służyć naprawieniu uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany.

Zgodnie z art. 21 ust.1 pkt 3b Ustawy PIT, zakres zwolnienia zadośćuczynienia otrzymanego na podstawie ugody sądowej został ograniczony poprzez wskazanie przez ustawodawcę kategorii zadośćuczynienia niekorzystających ze zwolnienia od podatku.

Ze zwolnienia nie korzysta bowiem odszkodowanie/zadośćuczynienie otrzymane na podstawie wyroku sądowego bądź ugody sądowej w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Należy w tym miejscu zgodzić się ze stanowiskiem przedstawionym w komentarzu do art. 21 Ustawy PIT (A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT. Komentarz, Lex 2010 Wyd. II), zgodnie z którym za takie odszkodowanie należy uznać ?Każde odszkodowanie, które otrzymane jest przez podatnika na podstawie wyroku wydanego w postępowaniu w sprawach gospodarczych. W przypadku postępowania prowadzonego w innym trybie podatnik nie występuje jako przedsiębiorca (w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą), lecz prywatnie.?

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawczyni nie działała jako osoba prowadząca działalność gospodarczą i nie dochodzi roszczeń związanych z działalnością gospodarczą. Ponadto ugoda sądowa pomiędzy Wnioskodawczynią a Spółką, stanowiąca podstawę zadośćuczynienia, została zawarta w wyniku postępowania pojednawczego. Tym samym należy stwierdzić, iż zadośćuczynienie otrzymane przez Wnioskodawczynię nie jest związane z działalnością gospodarczą.

W przedmiotowej sprawie jest również bezsporne, że otrzymane zadośćuczynienie ma charakter odszkodowawczy. Ma ono na celu naprawienie szkody niemajątkowej - naruszenie dóbr osobistych Wnioskodawczyni. Z tego względu bezzasadne byłoby twierdzenie jakoby otrzymane zadośćuczynienie mogłoby dotyczyć korzyści, które Wnioskodawczyni mogłaby osiągnąć, gdyby nie wyrządzona szkoda. Powyższe stanowisko zostało również zaprezentowane w licznych interpretacjach prawa podatkowego w tym m.in. w interpretacji prawa podatkowe wydanej przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 marca 2011 roku (IPPB4/415-953/10-4/SP),
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 września 2008 roku (IBPB2/415-1039/08/MK),
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 listopada 2007 roku (IBPB2/415-77/07/BJ),
  
  

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym otrzymane przez Nią na podstawie ugody sądowej zadośćuczynienie do kwoty określonej w ugodzie podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b Ustawy PIT, należy uznać za prawidłowe.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot ?w szczególności? oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Ponadto, w świetle art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub inne zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Jeżeli wysokość lub zasady ustalania odszkodowania nie wynikają wprost z odrębnych ustaw lub aktów wykonawczych wydanych na podstawie tych odrębnych ustaw, a podstawą ich otrzymania jest wyrok lub ugoda sądowa, wówczas odszkodowanie takie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a) i b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać przy tym należy, że zadośćuczynienie, analogicznie do odszkodowania, jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. Co prawda w doktrynie i judykaturze powszechnym jest wiązanie pojęcia odszkodowania jedynie z uszczerbkiem majątkowym, natomiast pojęcia zadośćuczynienia z doznaną krzywdą (uszczerbkiem niematerialnym), jednakże tego rodzaju rozróżnienia nie dokonują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na gruncie przepisów powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pojęcie odszkodowania jest tożsame z pojęciem zadośćuczynienia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni była wiceprezesem Zarządu Spółki. Dnia 27 czerwca 2008 roku odbyło się zwyczajne zgromadzenie wspólników Spółki. Wspólnicy reprezentujący ponad połowę kapitału zakładowego podjęli uchwałę o nieudzieleniu Wnioskodawczyni absolutorium z wykonywania przez nią obowiązków za rok obrotowy 2007. Absolutorium nie uzyskali również pozostali członkowie Zarządu Spółki. Uchwała odmawiająca udzielenia absolutorium nie została w żaden sposób uzasadniona. Z uwagi na powyższe w dniu 18 lipca 2008 roku Wnioskodawczyni wniosła pozew o uchylenie uchwały zwyczajnego zgromadzenia wspólników Spółki, podjętej na zwyczajnym zgromadzeniu wspólników Spółki w dniu 27 czerwca 2008 roku. W odpowiedzi na przedmiotowy pozew Spółka zażądała oddalenia powództwa, a w uzasadnieniu przytoczyła szereg nieprawdziwych i krzywdzących twierdzeń pod adresem Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni zaproponowała Spółce zawarcie ugody, w której zrezygnuje z roszczeń w zamian za wypłatę zadośćuczynienia w kwocie 1.000.000 (jednego miliona) złotych, stosownie do postanowienia art. 448 KC. W wyniku powyższego zawezwania do próby ugodowej, Wnioskodawczyni i Spółka zawarły w dniu 18 lutego 2011 roku przed Sądem Rejonowym ugodę, zgodnie z którą Spółka zobowiązała się zapłacić na rzecz Wnioskodawczyni kwotę w wysokości 850.000 (osiemset pięćdziesiąt tysięcy złotych) brutto tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w związku z nieudzieleniem Wnioskodawczyni - Członkowi Zarządu Spółki absolutorium za rok obrotowy 2007 oraz złożeniem zawiadomienia o podejrzeniu przez Wnioskodawczynię przestępstwa wyrządzenia szkody Spółce i innych, a Wnioskodawczyni zrzekła się z zastrzeżeniem powyższej kwoty, wszelkich roszczeń odszkodowawczych oraz roszczeń o zadośćuczynienie względem Spółki.

Zgodnie z art. 917 ustawy Kodeks cywilny strony zawierające ugodę, czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Uwzględniając powyższe stwierdzić zatem należy, że kwota wypłacona Wnioskodawczyni wynika jedynie z ustaleń zawartych pomiędzy stronami ugody, ma charakter czysto umowny, a jej wysokość uwzględnia interesy obu stron. Kwota ta ma zatem rekompensować Wnioskodawczyni utracone przez Nią w wyniku nieudzielenia absolutorium, spodziewane korzyści w postaci wynagrodzenia. Wskazać należy, iż na gruncie analizowanej sprawy istotne znaczenie ma przepis art. 361 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), w myśl którego zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (art. 361 § 2 ww. ustawy).

Podkreślić należy, iż podstawowym warunkiem zwolnienia świadczenia od opodatkowania na podstawie przytoczonego powyżej art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest jego odszkodowawczy charakter. Odszkodowanie jest świadczeniem, którego celem jest naprawienie wyrządzonej szkody. W praktyce szkoda może obejmować stratę polegającą na ubytku w majątku ? wskutek doznania tej straty poszkodowany staje się uboższy niż był dotychczas lub może dotyczyć utraconych korzyści, jakich poszkodowany mógłby się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono ? wówczas poszkodowany nie staje się bogatszy, jakkolwiek mógł liczyć na wzbogacenie się. Na podstawie ww. przepisu opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega odszkodowanie otrzymane z tytułu utraconych korzyści, które podatnik mógł otrzymać gdyby mu szkody nie wyrządzono.

W świetle powyższego przyznane Wnioskodawczyni na podstawie ugody sądowej zadośćuczynienie, nie będzie miało na celu wyrównania uszczerbku w majątku Wnioskodawczyni. Analiza stanu faktycznego przedstawionego we wniosku uprawnia do sformułowania tezy, iż zasądzone zadośćuczynienie, mieści się w kategorii odszkodowań mających na celu pokrycie strat związanych z utraconymi korzyściami. Wnioskodawczyni mogłaby uzyskać korzyści, czyli otrzymać bądź mieć postawione do jej dyspozycji wartości pieniężne w związku z udzieleniem Jej absolutorium. Oznacza to, że Wnioskodawczyni mogłaby osiągnąć korzyści, gdyby nie pozbawiono jej absolutorium z wykonywania przez Nią obowiązków za rok obrotowy 2007. W związku z czym przyznane Wnioskodawczyni zadośćuczynienie na podstawie ugody sądowej nie będzie korzystało ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tak więc wyegzekwowany od Spółki dochód z powyższego tytułu będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowo należy wyjaśnić, iż procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku ? nie prowadzi postępowania dowodowego. Zastosowanie zwolnienia z opodatkowania leży w interesie podatnika, więc to po jego stronie spoczywa obowiązek wykazania, iż spełnia przesłanki do zwolnienia, czy to w postępowaniu prowadzonym w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, czy też w postępowaniu podatkowym.

Jednocześnie, odnosząc się do przywołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji, wskazać należy, iż powyższe interpretacje dotyczą konkretnych spraw podatników w określonych stanach faktycznych i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Nie mogą one stanowić źródła praw i obowiązków dla innych wnioskodawców.

Podkreślenia wymaga, iż w niniejszej interpretacji oparto się na przedstawionym przez Wnioskodawczynię stanie faktycznym. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.