Czy w związku z powyższym stanem faktycznym na Wnioskodawcy ciąży obowiązek rozliczania się z dochodów (...)

Czy w związku z powyższym stanem faktycznym na Wnioskodawcy ciąży obowiązek rozliczania się z dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii za lata 2003-2010, tj. czy podlega nieograniczonemu, czy też ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 14.01.2011 r. (data wpływu 17.01.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego za lata 2003-2010 ? jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego za lata 2003-2010.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W grudniu 2003 r. Wnioskodawca wyjechał do Wielkiej Brytanii z zamiarem stałego zamieszkania w tym kraju. Wnioskodawca od 2003 r. przebywa i pracuje nieprzerwanie w Wielkiej Brytanii. Posiada w Wielkiej Brytanii certyfikat WRS (Working Registration Scheme), NIN (National Insurance Number), certyfikat IR oraz brytyjskie prawo jazdy, a także konto bankowe. Wnioskodawca nie posiada żony ani dzieci. W związku z chęcią inwestowania dochodów osiąganych z pracy w Wielkiej Brytanii, zakupił w 2006 r. lokal mieszkalny w Polsce. Wnioskodawca jest w nim zameldowany, lecz w nim nie przebywa i nigdy nie przebywał, za wyjątkiem dnia odbioru mieszkania. Gdy przyjeżdża okazjonalnie do Polski, przebywa w domu rodziców w P. Rodzice planują przeznaczenie mieszkania dla siostry Wnioskodawcy, która korzysta z mieszkania z uwagi na odbywane w L. studia. Wnioskodawca posiada dochody wyłącznie z pracy na terenie Wielkiej Brytanii, nie osiąga natomiast żadnych dochodów (przychodów) w Polsce. Od chwili wyjazdu do Wielkiej Brytanii Wnioskodawca nie pracował w Polsce. W Polsce spędza około jednego miesiąca w ciągu roku, przy czym jest to więcej niż jeden pobyt, każdorazowo spędzając po kilka ? kilkanaście dni (święta Bożego Narodzenia, Wielkanocy, wakacje letnie). Wnioskodawca płaci od swoich dochodów w Wielkiej Brytanii należny w tym państwie podatek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z powyższym stanem faktycznym na Wnioskodawcy ciąży obowiązek rozliczania się z dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii za lata 2003-2010, tj. czy podlega nieograniczonemu, czy też ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy,

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Od 1 stycznia 2007 r. przepis ów nieznacznie zmienił brzmienie, w sposób nieistotny dla sprawy .

Do dnia 1 stycznia 2007 r. pojęcie osoby mającej miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie było zdefiniowane w ustawie podatkowej, więc posługiwano się pojęciem miejsca zamieszkania zawartym w art. 25 K.c. Zgodnie z tym przepisem, miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Aktualnie, od 1 stycznia 2007 r., zgodnie z ust. 1a art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę, która:

  1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
  2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Jak wynika z przytoczonego wyżej stanu faktycznego, odkąd Wnioskodawca wyjechał z Polski, nie spełniał warunków uznania, że posiada miejsce zamieszkania w Polsce, gdyż centrum spraw zarówno osobistych, jak i gospodarczych (zawodowych) Wnioskodawcy znajduje się od tego czasu w Wielkiej Brytanii.

Natomiast na podstawie art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu dodanemu z dniem 1 stycznia 2003 r. a obowiązującemu do dnia 31 grudnia 2006 r., osoby fizyczne jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Od 1 stycznia 2007 r. przepis ten stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zdaniem Wnioskodawcy odkąd opuścił on Polskę z zamiarem stałego pobytu w Wielkiej Brytanii, nie ma on miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca od 2003 r. w Polsce przebywa łącznie ok. jednego miesiąca w okresie całego roku, nie posiada tu żadnych spraw osobistych lub zawodowych. Całość życia osobistego Wnioskodawcy, w tym towarzyskiego, uczuciowego, czy związanego z zainteresowaniami oraz zawodowego, jego zaangażowanie w bieżące czynności koncentruje się wyłącznie w Wielkiej Brytanii. Tam leczy się, pracuje i zaspokaja potrzeby towarzyskie. Odwiedza Polskę z okazji świąt lub w celu wypoczynku letniego. Za namową rodziców zainwestował swe dochody w zakup mieszkania w Polsce, przy czym w żaden sposób z mieszkania nie korzysta, ani przebywa w nim.

Mieszkanie będzie przeznaczone na cele najmu lub dla siostry Wnioskodawcy (decyzja nie została jeszcze podjęta). Wobec powyższego Wnioskodawca uznaje, iż od 2004 r. (pierwszy pełny rok zamieszkiwania Wnioskodawcy w Wielkiej Brytanii), można już mówić o tym, iż miejsce zamieszkania Wnioskodawcy znajduje się w Wielkiej Brytanii. Jako, że zgodnie z ust. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od 2004 r. Wnioskodawca nie ma już miejsca zamieszkania w Rzeczypospolitej Polskiej, Wnioskodawca uznaje, że podlega on ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca od 2004 r. nie uzyskiwał żadnych dochodów z pracy na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, wobec czego nie powinien podlegać obowiązkowi rozliczania się i płacenia podatku w Polsce. Ponadto w świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska. Aktem takim jest Konwencja między Wielką Brytanią i Irlandią Północną a Polską o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieganie uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych z dnia 10 lipca 2006 r. Zgodnie z Konwencją, za osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie uznaje się każdą osobę, która według prawa tego państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, ze osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych. Jeżeli według powyższego przepisu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

  1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona miejsce stałego zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
  2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa.

Na podstawie przepisów Konwencji również Wnioskodawca uznaje, iż ma miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii, gdyż tam stale zamieszkuje. Tam ma obowiązek płacić podatki z osiąganych dochodów. Nadto Wnioskodawcę łączą z Wielką Brytanią ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych). Uwzględniając więc zapisy umowy między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, zdaniem Wnioskodawcy, od momentu wyjazdu z Polski podlega On w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. opodatkowaniu podlegają tylko dochody osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy uznać Wnioskodawcę za osobę nie posiadającą w Polsce miejsca zamieszkania w konsekwencji tego podlegającą ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Rzeczypospolitej Polskiej.

Wobec powyższego, nie powstaje obowiązek rozliczania się z dochodów uzyskiwanych w Wielkiej Brytanii za lata 2003-2010.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w latach 2003?2006, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a ww. ustawy ? w brzmieniu obowiązującym w latach 2003-2006 ? stanowi, iż osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tzw. ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, iż przepisy art. 3 ust. 1 i ust. 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 Umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodów i zysków majątkowych (Dz. U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20), określenie ?osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się państwie? oznacza ? z uwzględnieniem ustępów 2 i 3 tego artykułu ? każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona. Określenie to nie obejmuje przy tym osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

Definicja ta odnosi się zatem bezpośrednio do określenia ?miejsca zamieszkania? przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego, obowiązujących do dnia 31 grudnia 2006 r., pojęcie ?miejsca zamieszkania? nie zostało zdefiniowane. Dlatego koniecznym jest odwołanie się do przepisów Kodeksu cywilnego.

Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. ? Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz.

93 ze zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Stosownie do art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U z 2006 r. Nr 250, poz. 1840), podpisanej w Londynie dnia 20.07.2006 r., która weszła w życie w dniu 27.12.2006 r., określenie ?osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie' oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2007 r., obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne, jeśli mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

  1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
  2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W przepisach polskiego prawa podatkowego, obowiązujących od dnia 01 stycznia 2007 r., pojęcie ?miejsca zamieszkania? zostało zdefiniowane w art. 3 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak z tego przepisu wynika, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polskiej rezydencji podatkowej) przez konkretnego podatnika, musi on posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego. Spełnienie którejkolwiek z tych przesłanek skutkuje uznaniem osoby fizycznej za osobę mającą miejsce na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego w grudniu 2003 r. Wnioskodawca wyjechał do Wielkiej Brytanii z zamiarem stałego zamieszkania. Od 2003 r. nieprzerwanie przebywa tam i pracuje. Posiada w Wielkiej Brytanii certyfikat WRS (Working Registration Scheme), NIN (National Insurance Number), certyfikat IR, brytyjskie prawo jazdy, a także konto bankowe. Wnioskodawca nie posiada żony ani dzieci. Gdy przyjeżdża okazjonalnie do Polski, przebywa w domu rodziców w P. Od chwili wyjazdu do Wielkiej Brytanii Wnioskodawca nie pracował w Polsce. W Polsce spędza około jednego miesiąca w ciągu roku, przy czym jest to więcej niż jeden pobyt, każdorazowo spędzając po kilka ? kilkanaście dni (święta Bożego Narodzenia, Wielkanocy, wakacje letnie).

Wnioskodawca uzyskał dochody wyłącznie z pracy na terenie Wielkiej Brytanii, nie osiągał natomiast żadnych dochodów (przychodów ) w Polsce. W związku z chęcią inwestowania dochodów osiąganych z pracy w Wielkiej Brytanii, zakupił w 2006 r. lokal mieszkalny w Polsce. Wnioskodawca jest w nim zameldowany, lecz w nim nie przebywa i nigdy nie przebywał, za wyjątkiem dnia odbioru mieszkania. Rodzice planują przeznaczenie mieszkania dla siostry Wnioskodawcy, która korzysta z mieszkania z uwagi na odbywane w L. studia.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności stanu faktycznego oraz przedstawiony powyżej stan prawny uznać należy, iż Wnioskodawca od dnia wyjazdu z Polski, tj. od grudnia 2003 r. nie ma miejsca zamieszkania na terytorium Polski. Od tego momentu podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Polski).

Wobec powyższego, dochody uzyskane przez Wnioskodawcę z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Wielkiej Brytanii w okresie od grudnia 2003 r. do 2010 r. nie podlegały opodatkowaniu w Polsce. Natomiast sam fakt posiadania nieruchomości w Polsce przez osobę będącą rezydentem Wielkiej Brytanii nie wpływa na zmianę statusu takiej osoby.

Reasumując zatem, należy stwierdzić, iż w okresie od grudnia 2003 r. do 2010 r. Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Wielkiej Brytanii, co oznacza, że podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlegał opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium RP zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika