Czy Wnioskodawca jako płatnik słusznie potrącił byłej pracownicy podatek dochodowy od osób fizycznych (...)

UZASADNIENIE

W dniu 22.06.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wypłaconego odszkodowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca rozwiązał stosunek pracy z pracownicą stomatologii (pomoc) wręczając Jej 29 kwietnia 2011 roku wypowiedzenie umowy o pracę. Jako przyczynę pracodawca wskazał reorganizację oddziału stomatologii. Umowa wygasła 31.07.2011 r. Pracownica wystąpiła do Sądu do Pracy z pozwem o:

1. przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach,
   
2. zasądzenie wynagrodzenia za okres 1 miesiąca,
   
3. zasądzenie kosztów sądowych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.
   
   

Sąd Pracy wyrokiem z dnia 27 marca 2012 roku na podstawie art. 45 paragraf 1 Kp. w związku z art. 47.1 Kp. zasądził na rzecz byłej pracownicy odszkodowanie w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia brutto, a oddalił powództwo w zakresie przywrócenia do pracy i wynagrodzenia.

Ponadto Sąd Pracy zasądził od Wnioskodawcy na rzecz powódki koszty procesu w wysokości 60 zł. Pozwany Wnioskodawca wypłacił już powódce całość odszkodowania wraz z kosztami procesu, potrącając od powyższego odszkodowania podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wnioskodawca odprowadził do Urzędu Skarbowego w wymaganych terminach zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że wypłata odszkodowania dokonana została w dwóch terminach, tj.:

1. odprawa w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia wg nadania Przez Sąd rygoru natychmiastowej wykonalności wypłacona w kwietniu 2012 roku,
   
2. pozostała odprawa wraz z kosztami w miesiącu maju 2012 r., po uprawomocnieniu się wyroku.
   
   

Powódka wystąpiła do Wnioskodawcy jako płatnika z zapytaniem słownym, czy słusznie ma potrącony podatek dochodowy od osób fizycznych. Została poinformowana, iż odpowiedź na powyższe zapytanie otrzyma z chwilą uzyskania przez Wnioskodawcę odpowiedzi na złożony do Dyrektora Izby Skarbowej wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w ww. sprawie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jako płatnik słusznie potrącił byłej pracownicy podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconego odszkodowania odprowadzając w wymaganych terminach zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych ?

Zdaniem Wnioskodawcy, zakwalifikował przyznane przez Sąd Pracy odszkodowanie wraz kosztami procesu do otrzymanych odszkodowań związanych z umową o pracę i potraktował je jako przychód z wynagrodzenia, gdyż jego wypłata związana była ze stosunkiem pracy łączącym uprzednio byłą pracownicę z Wnioskodawcą.

Ponadto Wnioskodawca nadmienia, iż nie wysłał jeszcze byłej pracownicy informacji o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy od osób fizycznych ? PIT- 11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę, jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
   
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
   
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
   
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
   
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
   
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
   
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Należy jednak podkreślić, że zwolnieniem określonym w art. 21 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy, objęte są tylko te odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Oznacza to, że zwolnienie nie obejmuje wszystkich odszkodowań, a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w 2011 r. Wnioskodawca wypowiedział swojej pracownicy umowę o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego terminu wypowiedzenia. Pracownica wniosła pozew do sądu o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach, zasądzenie wynagrodzenia za okres 1 miesiąca, zasądzenie kosztów sądowych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Wyrokiem z dnia 27 marca 2011 r. Sąd zasądził na podstawie art. 45 § 1 oraz art. 47.1 Kodeksu pracy na rzecz pracownicy odszkodowanie w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia.

Kwestie dotyczące stosunku pracy, w tym wypłaty odszkodowań z tytułu niesłusznego zwolnienia z pracy przez pracodawcę zawarte zostały w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.).

W myśl art. 45 § 1 ww. ustawy, w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy ? stosownie do żądania pracownika ? orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu ? o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. Sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu (art. 45 § 2 ustawy). Przepisu § 2 nie stosuje się do pracowników, o których mowa w art. 39 i 177, oraz w przepisach szczególnych dotyczących ochrony pracowników przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem umowy o pracę, chyba że uwzględnienie żądania pracownika przywrócenia do pracy jest niemożliwe z przyczyn określonych w art. 41¹; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu (art. 45 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 47¹ Kodeks pracy, odszkodowanie, o którym mowa w art. 45, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż wypłacone przez Wnioskodawcę odszkodowanie zasądzone wyrokiem sądu korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem jego wysokość oraz zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, tj. art. 45 w związku z art. 47¹ Kodeksu pracy.

W odniesieniu natomiast do kwestii kosztów postępowania sądowego należy stwierdzić, iż nie będą stanowiły one przysporzenia po stronie pracownicy i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ po stronie pracownicy nie nastąpi realne przysporzenie majątkowe. Wynika to z tego, iż koszty te w pierwszej kolejności zostały sfinansowane z własnych środków, a następnie na podstawie prawomocnego wyroku zostaną zwrócone. Kwota ta stanowi jedynie zwrot poniesionych wcześniej nakładów ? nie jest więc dochodem podlegającym opodatkowaniu. Dla celów podatkowych otrzymana kwota tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego jest obojętna podatkowo.

Dodatkowo należy wyjaśnić, iż procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku ? nie prowadzi postępowania dowodowego. Zastosowanie zwolnienia z opodatkowania leży w interesie podatnika, więc to po jego stronie spoczywa obowiązek wykazania, iż spełnia przesłanki do zwolnienia, czy to w postępowaniu prowadzonym w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, czy też w postępowaniu podatkowym

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.