Opodatkowanie wypłaconej kwoty pieniężnej wraz z odsetkami.

Opodatkowanie wypłaconej kwoty pieniężnej wraz z odsetkami.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 22.06.2010 r. (data wpływu 28.06.2010 r.) uzupełnionym na wezwanie z dnia 27.08.2010 r. Nr IPPB4/415-534/10-2/JS (data nadania 27.08.2010 r., data doręczenia 01.09.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wypłaconej kwoty pieniężnej wraz z odsetkami ? jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 28.06.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wypłaconej kwoty pieniężnej wraz z odsetkami.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Jako pracownik podmiotu I. w dniu 28.02.2007 r. Wnioskodawca podpisał z Prezesem tego podmiotu porozumienie. Na mocy tego porozumienia Wnioskodawca wyraził zgodę na rozwiązanie umowy o pracę z dniem, w którym to porozumienie zawarł. W zamian podmiot I. wypłacić na wskazany przez Wnioskodawcę rachunek bankowy kwotę stanowiącą równowartość trzymiesięcznego wynagrodzenia brutto wynikającego z umowy o pracę. Jednak podmiot I. w związku z zawartym porozumieniem wypłacił Wnioskodawcy jedynie część kwoty, która została określona w porozumieniu. Brakowało 7.360,48 zł. W związku z powyższym, Wnioskodawca wezwał ww. podmiot do uregulowania reszty należności wynikającej z umowy. Na powyższe wezwanie podmiot nie zareagował, więc Wnioskodawca skierował roszczenie w stosunku do tego podmiotu na drogę sądową.

W dniu 29.01.2009 r. Sąd Okręgowy w postępowaniu apelacyjnym wydał wyrok, w którym nakazał podmiotowi I. wypłacić Wnioskodawcy resztę niezapłaconej kwoty wynikającej z zawartego porozumienia (7.360,48 zł) wraz z ustawowymi odsetkami wynikającymi z tej zwłoki. Po wyroku podmiot I. wypłacił Wnioskodawcy wskazaną w wyroku kwotę pieniężną wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie wynikające ze zwłoki w zapłacie w wysokości 1.617, 90 zł.

Po przegranym procesie przez I. w dniu 29 stycznia 2009 r., Wnioskodawca oczekiwał od tego podmiotu dostarczenia we właściwym terminie dokumentu podatkowego PIT ? 11 na kwotę roszczenia Wnioskodawcy o zapłatę reszty kwoty pieniędzy wynikającej z zawartej w dniu 28 lutego 2007 r. umowy (7.360, 48 zł). Dokumentu tego Wnioskodawca nie otrzymał.

W związku z powyższym w dniu 16 marca 2010 r. po raz pierwszy Wnioskodawca skontaktował się z I., informując przedstawiciela o konieczności wystawienia Wnioskodawcy właściwego dokumentu podatkowego wymaganego prawem. W odpowiedzi I. dostarczył Wnioskodawcy dokument księgowy PIT - 8C, w którym ustalił zobowiązanie podatkowe Wnioskodawcy na kwotę odsetek ustawowych naliczonych przez sąd w wyroku jako odsetki ustawowe za opóźnienie w zapłacie w wysokości 1.617, 90 zł, natomiast dokumentu podatkowego PIT? 11 podmiot nie chce wystawić.

Pismem z dnia 27.08.2010 r. Nr IPPB4/415-534/10-2/JS wezwano Wnioskodawcę do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie odnośnie drugiego zadanego pytania. Powyższe uzupełniono w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

  1. Czy I. ma obowiązek wystawić Wnioskodawcy dokument PIT ? 11 wskazujący dochód Wnioskodawcy (resztę niezapłaconej kwoty, która została określona w wyroku z dnia 29 stycznia 2009 r. przez Sąd Okręgowy...
  2. Kto powinien odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od wyżej wymienionej kwoty...
  3. Czy I. miał prawo wystawić Wnioskodawcy dokument PIT ? 8C na odsetki ustawowe od zaskarżonej kwoty 7.360,48 zł....

Zdaniem Wnioskodawcy:

Z uwagi na fakt, iż porozumienie o rozwiązanie umowy o pracę Wnioskodawca podpisał będąc pracownikiem I., podmiot ten po przegranej sprawie sądowej miał obowiązek wystawić dokument podatkowy PIT ? 11 opiewający na resztę kwoty określonej w porozumieniu zawartym w dniu 28 lutego 2007 r. oraz w wyroku przez Sąd Okręgowy, czego nie uczynił. Jednocześnie Wnioskodawca uważa, że dokument PIT ? 8C został wystawiony przez podmiot nielegalnie, ponieważ w roku 2009 nie uzyskał przychodów z innych źródeł oraz nie posiadał kapitału pieniężnego, od którego I. wezwał Wnioskodawcę do odprowadzenia podatku.

W opinii Wnioskodawcy kwota roszczenia w stosunku do I. była częścią wynagrodzenia, które ww. podmiot miał wypłacić Wnioskodawcy jako pracownikowi w terminie do 14 dni po podpisaniu umowy. Wnioskodawca uważa, że I. powinien w tym przypadku postąpić tak jak z pierwszą częścią wypłaconą w terminie 14 dni po zakończeniu umowy, czyli odprowadzić składkę na podatek dochodowy oraz ZUS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust.

1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot ?w szczególności? oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej 'zakładami pracy', są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35 (zakłady pracy, spółdzielnie, organy rentowe i inni płatnicy) w przypadku, gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru tj. o wysokości dochodu oraz potrąconych przez płatnika w roku podatkowym składkach na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1, składce na ubezpieczenia zdrowotne odliczonej w roku podatkowym przez płatnika, a także należnego i pobranego podatku. W przypadku, gdy płatnik nie przekazał takiej informację, podatnik nie jest zwolniony z obowiązku złożenia zeznania podatkowego za dany rok podatkowy, ponieważ zgodnie z art. 45 ust. 1 ww. ustawy podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne.

Innymi podmiotami zobowiązanymi do wystawienia informacji PIT-11 są podmioty wymienione w art. 42e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z treści tego przepisu wynika, że w przypadku gdy za zakład pracy wypłaty świadczeń określonych w art. 12 dokonuje komornik sądowy lub podmiot niebędący następcą prawnym zakładu pracy, przejmujący jego zobowiązania wynikające ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, jest on obowiązany, jako płatnik, do poboru zaliczki na podatek, stosując do wypłacanych świadczeń najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 42e ust. 6 ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnik jest obowiązany przekazać podatnikowi i do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru.

Z treści przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż w dniu 28.02.2007 r. Wnioskodawca podpisał z pracodawcą porozumienie. Na mocy tego porozumienia Wnioskodawca wyraził zgodę na rozwiązanie umowy o pracę z dniem, w którym to porozumienie zawarł. W zamian pracodawca miał wypłacić na wskazany przez Wnioskodawcę rachunek bankowy kwotę stanowiącą równowartość trzymiesięcznego wynagrodzenia brutto wynikającego z umowy o pracę. Jednak pracodawca w związku z zawartym porozumieniem wypłacił Wnioskodawcy jedynie część kwoty, która została określona w porozumieniu. Brakowało 7.360,48 zł. W związku z powyższym, Wnioskodawca wezwał ww. podmiot do uregulowania reszty należności wynikającej z umowy. Na powyższe wezwanie podmiot nie zareagował, więc Wnioskodawca skierował roszczenie w stosunku do tego podmiotu na drogę sądową. W dniu 29.01.2009 r. Sąd Okręgowy w W. w postępowaniu apelacyjnym wydał wyrok, w którym nakazał pracodawcy wypłacić Wnioskodawcy resztę niezapłaconej kwoty wynikającej z zawartego porozumienia (7.360,48 zł) wraz z ustawowymi odsetkami wynikającymi z tej zwłoki. Pracodawca wypłacił Wnioskodawcy wskazaną w wyroku kwotę pieniężną wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie wynikającymi ze zwłoki w zapłacie w wysokości 1.617, 90 zł. Wnioskodawca nie otrzymał PIT- 11 z tytułu otrzymanej kwoty.

Podkreślić należy, iż brak otrzymania imiennej informacji PIT-11 z tytułu otrzymanego trzymiesięcznego wynagrodzenia brutto wynikającego z umowy o pracę nie zwalnia Wnioskodawcy z obowiązku wykazania w zeznaniu podatkowym wszystkich uzyskanych dochodów (strat). Stosownie bowiem do przywołanego art. 45 ust. 1 Wnioskodawca jest zobligowany do złożenia zeznania podatkowego.

Jak wynika z cytowanego wyżej art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych równowartość trzymiesięcznego wynagrodzenia brutto stanowi przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu. Ustawodawca w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wymienia tegoż świadczenia jako przychodu korzystającego ze zwolnienia od podatku dochodowego; podlega on zatem opodatkowaniu na takich samych zasadach jak inne przychody uzyskane ze stosunku pracy.

Jak zaznaczył sam Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym otrzymał on równowartość trzymiesięcznego wynagrodzenia brutto wynikającego z umowy o pracę od swojego pracodawcy. Otrzymane świadczenie nie nosi znamion odszkodowania, nie można zatem skutków podatkowych tegoż świadczenia analizować poprzez pryzmat zwolnień podatkowych, które mają zastosowanie do niektórego rodzaju odszkodowań, ściśle wymienionych przez ustawodawcę jako odszkodowania korzystające ze zwolnienia z opodatkowania.

Podkreślić należy, że odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. Odszkodowanie nie jest tożsame z pojęciem wynagrodzenia, nawet gdy to wynagrodzenie wypłacone jest z opóźnieniem.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy dotyczące odszkodowań, należy stwierdzić, iż otrzymane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie nie jest odszkodowaniem, o którym mowa w katalogu zwolnień wymienionych w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem nie jest to odszkodowanie w rozumieniu ani przepisów prawa cywilnego, ani prawa pracy, lecz jest to wypłata zaległych należności z tytułu łączącego pracownika z pracodawcą bądź byłym już pracodawcą ? stosunkiem pracy. Fakt, że należności te zostały uregulowane w wyniku postępowania sądowego, nie jest przesłanką kwalifikującą ich do kategorii odszkodowań.

W takim przypadku przychód z tytułu wypłaty trzymiesięcznego wynagrodzenia jest przychodem ze stosunku pracy w miesiącu jego otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika, nawet w sytuacji jeśli wynagrodzenie dotyczy lat ubiegłych.

Również w kategorii odszkodowania nie można traktować otrzymanych odsetek od ww. wynagrodzenia. Odsetki z tytułu nieterminowego uregulowania zobowiązania stanowią bowiem kategorię odrębną od każdego rodzaju należności głównej. Są świadczeniem ubocznym w stosunku do tejże należności. Z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń pracownikom należą się odsetki za zwłokę. W świetle przepisów art. 282 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tj. Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94, ze zm.), kto wbrew obowiązkowi nie wypłaca w ustalonym terminie wynagrodzenia za pracę lub innego świadczenia przysługującego pracownikowi albo uprawnionemu do tego świadczenia członkowi rodziny pracownika, wysokość tego wynagrodzenia lub świadczenia bezpodstawnie obniża albo dokonuje bezpodstawnych potrąceń ? podlega karze grzywny od 1.000 zł do 30.000 zł. Takie działanie stanowi wykroczenie przeciwko prawom pracownika. W sprawach nie unormowanych przepisami prawa pracy, art. 300 Kodeksu pracy odsyła do przepisów Kodeks cywilnego.

W myśl art. 481 § 1-2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej niż stopa ustawowa, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy.

Jak wynika z wniosku, odsetki zostały wypłacone od świadczenia, które kwalifikowane jest do źródła przychodu ze stosunku pracy wymienionego przez ustawodawcę w art. 12 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym odsetki te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Reasumując, należy stwierdzić, iż kwota świadczenia wypłacona Wnioskodawcy winna być zakwalifikowana do przychodu ze stosunku pracy bowiem wypłata tegoż świadczenia miała swe źródło w łączącym Wnioskodawcę z pracodawcą stosunkiem pracy. Zatem na pracodawcy spoczywa obowiązek wystawienia imiennej informacji PIT ? 11 i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy. Brak otrzymania przez Wnioskodawcę PIT ? 11 od pracodawcy z tytułu otrzymanej kwoty nie zwalnia Wnioskodawcy z obowiązku wykazania w zeznaniu podatkowym wszystkich uzyskanych dochodów.

Natomiast odnosząc się do instytucji odsetek ? to odsetki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co nie nakłada na płatnika obowiązku wystawienia informacji PIT ? 8C.

Jednakże dodać należy, że brak konieczności wystawienia informacji PIT ? 8C nie wynika, jak stwierdza Wnioskodawca z faktu, iż w roku 2009 nie uzyskał przychodów z innych źródeł oraz nie posiadał kapitału pieniężnego, tylko spowodowany jest zwolnieniem przedmiotowych odsetek z opodatkowania zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 95 ww. ustawy podatkowej.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika