1) Czy informacje korygujące PIT-11 zostały przez Instytut sporządzone prawidłowo, a w szczególności, (...)

1) Czy informacje korygujące PIT-11 zostały przez Instytut sporządzone prawidłowo, a w szczególności, czy w informacjach tych zostały wykazane w prawidłowej wysokości kwoty zaliczek na podatek dochodowy, tj. bez uwzględnienia kwoty zaległości podatkowej za lata 2011 i 2012 zapłaconej przez Instytut we wrześniu 2014 roku? 2) Czy Instytut postąpił prawidłowo wpłacając do właściwego dla siebie urzędu skarbowego we wrześniu 2014 roku zaległy podatek dochodowy za lata 2011 i 2012 wraz z odsetkami i czy takie działanie spowodowało wygaśnięcie w tym zakresie zobowiązania podatkowego płatnika? 3) Czy Instytut postąpił prawidłowo doliczając do przychodu pracownika we wrześniu 2014 r. roku zapłacony z własnych środków zaległy podatek dochodowy od osób fizycznych za lata 2011 i 2012? 4) Czy Instytut powinien wystąpić do właściwego dla siebie urzędu skarbowego z pisemną prośbą o przekazanie wpłaconego przez niego zaległego podatku wraz z odsetkami, do właściwych dla pracownika (podatnika) urzędów skarbowych?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko ? przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2014 r. (data wpływu 25 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz Ordynacji podatkowej w zakresie obowiązków płatnika, jest:

  • nieprawidłowe ? w części dotyczącej naliczania, pobierania i odprowadzenia zaliczek na zasadach wynikających z art. 41 i 42 ustawy, uwzględnienia zapłaconych w 2014 r. zaległych składek na ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne oraz zaliczenia zapłaconej przez płatnika zaliczki do przychodu pracownika.
  • prawidłowe ? w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE


W dniu 25 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.


We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.


Instytut (zwany dalej ?Wnioskodawcą?), jest placówką naukowo ? badawczą. Od 2002 r. posiada nadany przez Radę Ministrów status państwowego instytutu badawczego. Realizuje problematykę działalności naukowo ? badawczej celem kształtowania warunków pracy zgodnie z psychofizycznymi możliwościami człowieka w zakresie ochrony pracy w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, a także ustalaniem kierunków polityki społeczno ? ekonomicznej Państwa w tym zakresie. Instytut w latach 2011 ? 2012, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, nie odprowadzał zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych korzystając ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 zwana dalej ?ustawą?). We wskazanym okresie Instytut otrzymywał z Unii Europejskiej, w ramach bezzwrotnej pomocy zagranicznej, środki przeznaczone na realizację programów związanych z przedmiotem swojej działalności. Wynagrodzenia wypłacane na rzecz pracowników, którzy uczestniczyli w realizacji tych programów pochodziły z powyższej bezzwrotnej pomocy. Instytut, wypłacając przedmiotowe wynagrodzenia, nie pobierał zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, ponieważ kwalifikował wskazane dochody pracowników jako zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosując zwolnienie podatkowe, Instytut działał na podstawie dokonanej wykładni przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która pozostawała w zgodzie ze znanymi mu wówczas wyrokami sądów administracyjnych i ze stanowiskiem wyrażanym wielokrotnie przez organy podatkowe, w tym przez Ministra Finansów.


Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym obecnie przez organy podatkowe oraz sądy administracyjne, opisana kwalifikacja dochodów ? jako zwolnionych z opodatkowania ? była nieprawidłowa. W świetle aktualnej linii orzeczniczej sądów administracyjnych oraz organów podatkowych wypłacane we wskazanych okolicznościach wynagrodzenia nie podlegały zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych, co oznacza, że Instytut powinien był odprowadzić od powyższych wynagrodzeń zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Wobec powyższego, Instytut zdecydował o korekcie stosownych deklaracji, wpłacie zaległego podatku wraz z odsetkami na konto właściwego dla siebie urzędu skarbowego. Podatek odpowiadał niepobranym zaliczkom od wszystkich wynagrodzeń dokonywanych w tych latach na rzecz pracowników. Do zapłaty powyższego podatku Instytut był zobowiązany w związku z art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej.

Instytut zapłacił zaległy za te lata podatek. Instytut zrezygnował z dochodzenia zwrotu tego podatku od pracowników, natomiast doliczył go im w miesiącu wrześniu 2014 roku do przychodów ze stosunku pracy.


Jednocześnie Instytut złożył korekty deklaracji PIT-4R za lata 2011-2012 wraz z pisemnym uzasadnieniem oraz korekty informacji PIT-11 wystawione dla pracowników za ww. lata. Korekta PIT-11 dotyczyła włączenia do opodatkowania przychodu pochodzącego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy, które w pierwotnej deklaracji były wykazane w części F poz. 81. W konsekwencji uległy zwiększeniu wysokości składek na ubezpieczenie społeczne podlegające odliczeniu od dochodu oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne, podlegające odliczeniu od podatku. Wysokość zaliczek wskazanych przez Instytut w informacjach korygujących PIT-11 nie uległa zmianie i odpowiada wysokości pobranych przez Instytut w 2011 i 2012 roku zaliczek, wskazanych w pierwotnych informacjach. Skorygowane informacje zostały przekazane pracownikom oraz właściwym dla nich urzędom skarbowym. Każdy z podatników otrzymał od Instytutu również osobną informację o kwotach, jakie zapłacił na podstawie art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej na poczet zaległego podatku, za lata 2011 i 2012. Informacje te zostały przesłane przez Instytut także do właściwych dla poszczególnych podatników urzędów skarbowych. Z uwagi na brzmienie art. 30 oraz art. 26a Ordynacji podatkowej pracownicy zostali poinformowani przez Instytut, że dokonując zapłaty podatku wynikającego z korekty zeznania rocznego powinni pomniejszyć wpłacone do właściwego urzędu skarbowego kwoty o wartość zaległego podatku, którego zapłaty dokonał Instytut we wrześniu 2014 roku.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:


  1. Czy informacje korygujące PIT-11 zostały przez Instytut sporządzone prawidłowo, a w szczególności, czy w informacjach tych zostały wykazane w prawidłowej wysokości kwoty zaliczek na podatek dochodowy, tj. bez uwzględnienia kwoty zaległości podatkowej za lata 2011 i 2012 zapłaconej przez Instytut we wrześniu 2014 roku?
  2. Czy Instytut postąpił prawidłowo wpłacając do właściwego dla siebie urzędu skarbowego we wrześniu 2014 roku zaległy podatek dochodowy za lata 2011 i 2012 wraz z odsetkami i czy takie działanie spowodowało wygaśnięcie w tym zakresie zobowiązania podatkowego płatnika?
  3. Czy Instytut postąpił prawidłowo doliczając do przychodu pracownika we wrześniu 2014 r. roku zapłacony z własnych środków zaległy podatek dochodowy od osób fizycznych za lata 2011 i 2012?
  4. Czy Instytut powinien wystąpić do właściwego dla siebie urzędu skarbowego z pisemną prośbą o przekazanie wpłaconego przez niego zaległego podatku wraz z odsetkami, do właściwych dla pracownika (podatnika) urzędów skarbowych?

Zdaniem Wnioskodawcy,


Ad. 1.

Korekty informacji PIT-11 zostały przez płatnika (Instytut) sporządzone prawidłowo.


Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.


Natomiast w myśl art. 42 ust. 1a powołanej ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-4R). Ponadto, stosownie do art. 42 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).


W myśl art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Natomiast z § 2 tego artykułu wynika, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty. Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji ? o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych, np. błędnie mogła zostać określona wysokość przychodu bądź dochodu, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty. Dlatego też powołane powyżej przepisy znajdują zastosowanie m.in. do korekty informacji PIT-11 oraz do korekty deklaracji PIT-4R.


Zatem, jeżeli Instytut jako płatnik za lata 2011-2012 sporządził informację PIT-11 nieprawidłowo to był on zobowiązany do jej skorygowania by wywiązać się z ciążącego na płatniku obowiązku wynikającego z ww. przepisów.


Jak wynika z przywołanego powyżej art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązkiem płatnika jest wykazanie w informacji PIT-11 faktycznie osiągniętego przez podatnika przychodu (dochodu) i faktycznie pobranej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Informacja PIT-11 powinna zatem zawierać prawidłowe dane o osiągniętych przez podatnika dochodach podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym i pobranych w danym roku podatkowym zaliczkach na podatek.


W związku z powyższym, skoro za lata 2011-2012 nie została w prawidłowej wysokości pobrana przez Instytut z dochodu pracownika zaliczka na podatek dochodowy to Instytut był zobowiązany skorygować informację PIT-11 i wykazać w niej odpowiednio za dany rok podatkowy faktycznie osiągnięty przez podatnika przychód/dochód, z uwzględnieniem przysługujących kosztów uzyskania przychodu.

Odnośnie wykazania w korekcie informacji PIT-11 kwoty zaliczki na podatek dochodowy wskazać należy, że w korekcie informacji PIT-11 mogą zostać uwzględnione tylko te zaliczki, które faktycznie zostały pobrane przez Instytut (płatnika) z dochodu pracownika w latach 2011-2012. Korekta informacji PIT-11 winna odzwierciedlać bowiem stan faktyczny. Tym samym, skoro Instytut nie pobrał z dochodu pracownika w przeszłości należnej zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconego wynagrodzenia ? w prawidłowej wysokości, to w korekcie informacji PIT-11 nie może wykazać niepobranej kwoty zaliczki, którą wpłacił we wrześniu 2014 r. Jak bowiem sama nazwa wskazuje, informacja PIT-11 jest informacją o pobranych (a nie należnych) zaliczkach na podatek dochodowy. Zatem fakt niepobrania i nieuiszczenia właściwej kwoty zaliczki na podatek dochodowy nie może znaleźć odzwierciedlenia w korekcie informacji PIT-11. To, że zaległa zaliczka zostanie uiszczona w latach późniejszych nie może znaleźć odzwierciedlenia w korekcie informacji PIT-11 złożonej za minione lata. Stanowisko takie znajduje m.in. potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Ministra Finansów np. postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Nr IPPB2/415-794/11-4/MK, postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach Nr IBPBII/1/415-835/13/AA, postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Nr IPPB2/415-577/13-2/MK.


Tak więc należy uznać, że korekty informacji PIT-11 za lata 2011 i 2012 zostały przez Instytut sporządzone prawidłowo, w szczególności w prawidłowej wysokości zostały wykazane na informacjach korygujących kwoty zaliczek na podatek dochodowy.


Ad. 2.

Płatnik (Instytut) postąpił prawidłowo wpłacając do właściwego dla siebie urzędu skarbowego we wrześniu 2014 roku zaległy podatek dochodowy za lata 2011 i 2012 wraz z odsetkami, a to działanie, zdaniem płatnika, spowodowało wygaśnięcie w tym zakresie zobowiązania podatkowego podatnika.

Zgodnie z art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej, płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony. Zgodnie z § 4 tego artykułu, jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdził okoliczność, o której mowa w § 1 lub 2, organ ten wydaje decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika lub inkasenta, w której określa wysokość należności z tytułu niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku. Przepisów § 1-4 nie stosuje się, jeżeli odrębne przepisy stanowią inaczej albo jeżeli podatek nie został pobrany z winy podatnika; w tych przypadkach organ podatkowy wydaje decyzję o odpowiedzialności podatnika (art. 30 § 5 Ordynacji podatkowej).


Z powyższego wynika, że na płatniku ciąży obowiązek obliczenia, pobrania i wpłacenia podatku na rachunek organu podatkowego. W przypadku niewykonania jakiejkolwiek z tych czynności, płatnik ponosi odpowiedzialność przewidzianą w powołanym artykule. Płatnik nie ponosi odpowiedziatności wówczas, gdy podatek nie został pobrany z winy podatnika.

Odpowiedzialność płatnika wyłącza jedynie wina podatnika. Decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika organ podatkowy może wydać również po zakończeniu roku podatkowego lub innego okresu rozliczeniowego.


Należy jednocześnie zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 26a § 1 Ordynacji podatkowej, podatnik nie ponosi odpowiedzialności z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania czynności, o których mowa w art. 12, 13 oraz 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ? do wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik. W tym przypadku, nie stosuje się przepisu art. 30 § 5 Ordynacji podatkowej, wyłączając odpowiedzialność płatnika w przypadkach, gdy podatek nie został pobrany z winy podatnika.


Zdaniem Instytutu, działania płatnika opisane w stanie faktycznym spowodowały wygaśnięcie zobowiązania podatkowego podatnika w części dotyczącej dokonanej przez płatnika zapłaty zaległego podatku w myśl art. 59 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej.


Ad. 3.

Instytut zapłacił z własnych środków zaległy podatek wraz z odsetkami jednocześnie rezygnując z dochodzenia zwrotu tego podatku od pracowników. W świetle art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zapłacony podatek będzie stanowić dla tych osób przysporzenie majątkowe (przychód) mające swoje źródło w przychodach ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy. W myśl tego artykułu ?przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych?.

W konsekwencji powyższego, Instytut postąpił prawidłowo zaliczając do przychodu pracowników i byłych pracowników zapłacony we wrześniu 2014 roku z własnych środków zaległy podatek dochodowy od osób fizycznych za lata 2011-2012.


Ad. 4.

Zdaniem Instytutu, nie powinien występować do właściwego dla siebie urzędu skarbowego z taką pisemną prośbą. Instytut wpłacił do właściwego dla siebie urzędu skarbowego zaległy podatek dochodowy za lata 2011-2012 wraz z odsetkami. Z uwagi na fakt, że Instytut nie mógł wykazać zapłaconego podatku w PIT-11, aby uniknąć powtórnego płacenia go przez pracowników, jako płatnik w formie pisma przekazał pracownikowm oraz właściwym dla nich urzędom skarbowym informację o dokonanej wpłacie i wysokości podatku. W ten sposób Instytut wywiązał się z obowiązków płatnika, o czym stanowi art. 30 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Sposób rozliczenia przez urzędy skarbowe właściwe dla podatników (pracowników) kwot podatku zapłaconego przez Instytut powinien uwzględniać ten tryb korekt. W związku z powyższym, sprawa przekazania kwot podatku pomiędzy urzędami skarbowymi jest ich techniczną sprawą, w której Instytut nie powinien uczestniczyć.


Na tle przedstawionych stanów faktycznych, stwierdzam, co następuje:


Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.


Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej noraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatku, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pienięzne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej ?zakładami pracy?, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy ? wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.


Przepis art. 32 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:


  1. za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali ? 18% dochodu uzyskanego w danym miesiącu;
  2. za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód uzyskany od początku roku przekroczył kwotę, o której mowa w pkt 1 ? 32% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.

Z treści przepisu art. 32 ust. 2 ww. ustawy wynika, że za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. (?).

Płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a (art. 38 ust. 1 ww. ustawy).


Zgodnie z art. 38 ust. 1a ww. ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R).

Z treści art. 39 ust. 1 ww. ustawy wynika, że w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wskazuje się również dochody zwolnione od podatku dochodowego na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.


Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Instytut w latach 2011 ? 2012 r. jako płatnik podatku dochodowego nie odprowadzał zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń pracowników pochodzących z bezzwrotnej pomocy Unii Europejskiej, korzystając ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ kwalifikował wskazane dochody jako zwolnione z opodatkowania na podstawie powyższego przepisu. Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym obecnie, opisana kwalifikacka dochodów ? jako zwolnionych z opodatkowania ? była nieprawidłowa. Wynagrodzenia nie podlegały zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych, co oznacza, że Instytut powinien był odprowadzić od powyższych wynagrodzeń zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Wobec powyższego, Instytut dokonał korekty deklaracji PIT-4R za lata 2011 ? 2012 wraz z pisemnym uzasadnieniem oraz korekty informacji PIT-11 wystawione dla pracowników za ww. lata. Korekta PIT-11 dotyczyła włączenia do opodatkowania przychodu pochodzącego ze środków bezzwrotnej pomocy, wysokość zaliczek wskazanych przez Instytut w informacjach korygujących PIT-11. W konsekwencji uległy zwiększeniu wysokości składek na ubezpieczenia społeczne podlegające odliczeniu od dochodu oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne podlegające odliczeniu od podatku. Wysokość zaliczek wskazanych przez Instytut w informacjach korygujących PIT-11 nie uległa zmianie i odpowiada wysokości pobranych przez Instytut w 2011 r. i w 2012 r. zaliczek, wskazanych w pierwotnych informacjach. Wnioskodawca postanowił także o wpłacie zaległego podatku wraz z odsetkami na konto właściwego dla siebie urzędu skarbowego. Podatek odpowiadał niepobranym zaliczkom od wszystkich wynagrodzeń dokonywanych w tych latach na rzecz pracowników. Instytut zapłacił zaległy podatek za te lata i zrezygnował z dochodzenia zwrotu tego podatku od pracowników, natomiast doliczył go im w miesiącu wrześniu 2014 r. do przychodów ze stosunku pracy.

Jak wynika z powyższego, wynagrodzenia pracowników należy zaliczyć do przychodów ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast Wnioskodawca jest obowiązany od ww. wynagrodzeń obliczać, pobierać i odprowadzać zaliczki na podatek na zasadach wynikających m.in. z art. 31, 32, 38 i 39, a nie ? jak wskazano we własnym stanowisku ? na zasadach określonych w art. 41 i 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


Ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od wypłacanych pracownikom wynagrodzeń i innych świadczeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji pracownika, a także sporządzenia i przekazania podatnikowi i właściwemu urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie informacji według ustalonego wzoru, m.in. informacji PIT-11.


Z przepisów tych wynika również, że ustawodawca ukształtował rolę płatnika, jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter czynności materialno ? technicznych. Obowiązek podatkowy ciąży ostatecznie na podatniku. Płatnik natomiast, przekazuje organowi podatkowemu pieniądze podatnika pełniąc rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym. Z chwilą pobrania podatku i przekazania jego równowartości na rachunek właściwego urzędu skarbowego obowiązek płatnika wygasa.

Jednakże przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), przewidują odpowiedzialność płatnika za jego nieprawidłowe wywiązanie się z obowiązku obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Ustawa zawiera również zagadnienia związane z korektą deklaracji (informacji).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ustawy Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast z § 2 tego artykułu wynika, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji ? o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych, np. błędnie mogła zostać określona wysokość przychodu bądź dochodu, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.


Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne organ podatkowy stwierdza, że zaistniała sytuacja upoważnia Wnioskodawcę (płatnika) do dokonania korekt wystawionych za lata 2011-2012 deklaracji PIT-11.

Wystawienie pracownikom błędnych informacji PIT-11 za lata 2011-2012 w związku z wykazaniem przychodu ze stosunku pracy w niewłaściwej wysokości również wywołuje obowiązek wystawienia korekt tych informacji, tak aby ich treść była zgodna ze stanem faktycznym.


Dokonując korekty informacji PIT-11 za lata 2011 ? 2012 r. dla swoich pracowników w związku z opisanym stanem faktycznym przedstawionym we wniosku, Wnioskodawca w złożonych korektach obowiązany będzie do wykazania wyższych kwot przychodu ze stosunku pracy dla pracowników.


Jak wynika z przywołanego powyżej art. 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązkiem płatnika jest wykazanie w informacji PIT-11 faktycznie osiągniętego przez podatnika przychodu (dochodu) i faktycznie pobranej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Informacja PIT-11 powinna zatem zawierać prawidłowe dane o osiągniętych przez podatnika dochodach podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym i pobranych w danym roku podatkowym zaliczkach na podatek. W związku z powyższym ? jeżeli dochód w latach 2011 ? 2012 r. został wykazany w niewłaściwej wysokości ? Wnioskodawca powinien zwiększyć w skorygowanych informacjach PIT-11 za lata 2011 ? 2012 r. przychód (dochód) pracownika.

Należy zauważyć, że w skorygowanych informacjach PIT-11 winny zostać uwzględnione w pełnej wysokości zaliczki jakie faktycznie zostały pobrane przez Wnioskodawcę w latach 2011 ? 2012. Bowiem informacja PIT-11 winna odzwierciedlać stan faktyczny. Tym samym, skoro Wnioskodawca pobrał w 2011 ? 2012 r. zaliczki z dochodów pracownika w określonej wysokości, to zaliczki te w tejże właśnie wysokości, tj. w takiej jakiej zostały faktycznie w tym roku pobrane ? nawet jeżeli były one nieprawidłowe ? winny być wykazane w skorygowanych informacjach PIT-11. Jak bowiem sama nazwa wskazuje, informacja PIT-11 jest informacją o pobranych (a nie należnych) zaliczkach na podatek dochodowy. Zatem fakt uiszczenia brakującej kwoty zaliczki w latach późniejszych nie może znaleźć odzwierciedlenia w informacji PIT-11 złożonej za poprzednie lata ? w przedmiotowym przypadku za lata 2011- 2012.


Jednocześnie wskazać należy, że w korekcie PIT-11 nie mogą zostać uwzględnione składki na ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne zapłacone dopiero w 2014 r. Kwoty składek wykazanych w PIT-11 za lata 2011 ? 2012 odzwierciedlały w tamtym okresie stan faktyczny, a więc wysokość pobranych w ww. okresie przez płatnika ? Wnioskodawcę ? składek. Jak wynika z brzmienia art. 26 ust. 1 pkt 2 i art. 27b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ? zaległe składki podlegają odliczeniu w roku, w którym są pobrane przez płatnika ze środków podatnika (pracownika). Kwota zaległych składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, uregulowanych w 2014 r., w żadnym przypadku nie może wpłynąć na wysokość zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za poprzednie lata.

W deklaracji korygującej PIT-11 winny zatem być uwzględnione w pełnej wysokości zaliczki oraz kwoty składek jakie faktycznie zostały pobrane i odprowadzone przez Wnioskodawcę w latach 2011 ? 2012.


W świetle powyższego, odnośnie pytania Nr 1, nie można w całości zgodzić się z Wnioskodawcą, że korekta PIT-11 została prawidłowo sporządzona, bowiem w deklaracji korygującej nie można uwzględnić zaległych zapłaconych w 2014 r. składek na ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenia zdrowotne.


Odnosząc się do zadanego pytania Nr 2 wniosku, organ podatkowy stwierdza, co następuje:


W myśl art. 26 ustawy Ordynacja podatkowa podatnik odpowiada całym swoim majątkiem za wynikające ze zobowiązań podatkowych podatki.

Odpowiedzialność podatnika za niektóre zobowiązania ogranicza jednak art. 26a § 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z jego treścią, podatnik nie ponosi odpowiedzialności z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania czynności, o których mowa w art. 12, 13 oraz 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ? do wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik.


Natomiast przepis art. 8 ww. Ordynacji podatkowej stanowi, że płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.


W przedmiotowej sprawie przepisem tym jest powołany powyżej artykuł ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.


Stosownie do art. 30 § 4 Ordynacji podatkowej, jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi okoliczność, o której mowa w § 1, organ ten wydaje decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika, w której określa wysokość należności z tytułu niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku. Przepisów § 1-4 nie stosuje się, jeżeli odrębne przepisy stanowią inaczej albo jeżeli podatek nie został pobrany z winy podatnika; w tych przypadkach organ podatkowy wydaje decyzję o odpowiedzialności podatnika (art. 30 § 5 Ordynacji podatkowej). Art. 30 § 6 ustawy ? Ordynacja podatkowa przewiduje możliwość wydania przez organ podatkowy decyzji o odpowiedzialności podatkowej płatnika również po zakończeniu roku podatkowego lub innego okresu rozliczeniowego.


Mając na uwadze powyższe ? w przypadku, gdy przepisy prawa podatkowego przewidują pobór zaliczki na podatek dochodowy przez płatnika, odpowiedzialność za niepobranie zaliczki na podatek lub jej niewpłacenie w terminie, co do zasady ponosi płatnik, a tylko wyjątkowo podatnik. Sytuacja taka ma miejsce, gdy odrębne przepisy stanowią inaczej, albo podatek nie został pobrany z winy podatnika.

Z przepisu art. 51 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, że zaległością podatkową jest podatek niezapłacony w terminie płatności.

Za zaległość podatkową uważa się także niezapłaconą w terminie płatności zaliczkę na podatek, w tym również zaliczkę, o której mowa w art. 23a, lub ratę podatku (art. 51 § 2 ww. Ordynacji podatkowej).


Przepisy § 1 i 2 stosuje się również do należności z tytułu podatków, zaliczek na podatki oraz rat podatków niewpłaconych w terminie płatności przez płatnika lub inkasenta (art. 51 § 3 ww. Ordynacji podatkowej)

Zgodnie z art. 53 § 1 ww. Ordynacji podatkowej, od zaległości podatkowych, z zastrzeżeniem art. 54, naliczane są odsetki za zwłokę.

Odsetki za zwłokę nalicza podatnik, płatnik, inkasent, następca prawny lub osoba trzecia odpowiadająca za zaległości podatkowe, z zastrzeżeniem art. 53a, art. 62 § 4, art. 66 § 5, art. 67a § 1 pkt 1 lub 2 i art. 76a § 1 (art. 53 § 3 ww. Ordynacji podatkowej).

Przy czym, odsetki za zwłokę naliczane są od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności podatku lub terminu, w którym płatnik lub inkasent był obowiązany dokonać wpłaty podatku na rachunek organu podatkowego (art. 53 § 4 ww. Ordynacji podatkowej).


Treść art. 59 § 2 Ordynacji podatkowej wskazuje, że zobowiązanie płatnika lub inksenta wygasa w całości lub w części wskutek wpłaty. Odpowiedzialność płatnika za niepobrane kwoty zaliczek na podatek dochodowy powstaje z upływem terminu do wpłaty tych zaliczek do urzędu skarbowego i ustaje z dniem wygaśnięcia zobowiązania podatnika, który jest jednocześnie dniem wygaśnięcia zobowiązania Wnioskodawcy jako płatnika.


Z powyższych uregulowań wynika, że odpowiedzialność płatnika dotyczy podatku niepobranego lub podatku pobranego a nie wpłaconego. Zobowiązanie płatnika nie jest jednak oderwane od zobowiązania podatkowego podatnika. Za wyjątkiem sytuacji przewidzianej w art. 26a Ordynacji podatkowej, obciążony podatkiem jest podatnik, a rola płatnika polega na dopełnieniu czynności wskazanych w art. 8 Ordynacji podatkowej. Jeżeli podatek został zapłacony przez podatnika, to w dniu dokonania tej zapłaty wygasa zobowiązanie płatnika. Nie oznacza to jednak zwolnienia płatnika z obowiązku zapłaty odsetek za zwłokę za okres od dnia następującego po dniu upływu terminu, w którym był on obowiązany dokonać wpłaty zaliczki, do dnia wpłaty podatku przez podatnika.


W świetle powyższego, jeżeli w efekcie ponownego przeliczenia zaliczek na podatek dochodowy w związku z błędnym wykazaniem przez Wnioskodawcę wynagrodzeń ze stosunku pracy okazało się, że za miesiące w latach 2011-2012 pobrane zaliczki na podatek dochodowy są niższe niż należne i do organu podatkowego została odprowadzona zaliczka w kwocie zaniżonej, to wówczas różnica pomiędzy zaliczkami pobranymi i odprowadzonymi a należnymi stanowi zaległość podatkową, od której należne są odsetki za zwłokę naliczane od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności podatku lub terminu, w którym płatnik lub inkasent był obowiązany dokonać wpłaty podatku na rachunek organu podatkowego.

Zatem, w sytuacji gdy wystąpiła zaległość podatkowa z tytułu zaniżonej zaliczki na podatek dochodowy za lata 2011-2012 Wnioskodawca obowiązany był dokonać wpłaty do organu podatkowego w 2014 r. zaległych, a nie pobranych przez niego w odpowiedniej wysokości zaliczek jakie były należne za 2011 ? 2012 wraz z wymaganymi odsetkami za zwłokę, gdyż w ten sposób wywiąże się z obowiązku, jaki wynika z treści art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


Jak wynika z treści wcześniej powołanego art. 38 ust. 1 ustawy, płatnicy przekazują zaliczki na podatek na rachunek urzędu skarbowego, który jest właściwy dla płatnika.

Tym samym, Instytut postąpił prawidłowo wpłacając do właściwego dla siebie urzędu skarbowego we wrześniu 2014 r. zaległy podatek dochodowy za lata 2011 i 2012 wraz z odsetkami. Działanie takie spowodowało wygaśnięcie w tym zakresie zobowiązania podatkowego płatnika.


W tej części stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.


Jednakże nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy dotyczącym kwestii zaliczenia do przychodu pracownika a zarazem opodatkowania wpłaconej w 2014 r. różnicy jaka wynikła z niewłaściwie pobranej w latach 2011-2012 zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Zaliczka ta, jak wynika z wniosku, nie została nieprawidłowo pobrana z winy podatnika tylko z winy samego płatnika. Powołane powyżej przepisy, a zwłaszcza art. 30 § 1 w związku z art. 8 Ordynacji podatkowej, w takiej sytuacji stanowią, że to sam płatnik odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

W konsekwencji powyższego, Wnioskodawca nie może zatem zaliczyć do przychodu pracownika wpłaconej w 2014 r. do urzędu skarbowego kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy zaliczkami pobranymi a należnymi na podatek dochodowy od osób fizycznych. Dokonując takiej wpłaty Wnioskodawca realizuje nałożony na niego ciężar odpowiedzialności za niepobraną i niewpłaconą do urzędu skarbowego zaliczkę na podatek. W takiej sytuacji nie można więc mówić o przychodzie podatkowym występującym po stronie pracowników.


W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 3 jest nieprawidłowe.


Odnosząc się natomiast do pytania Nr 4, powtórzyć należy, że zgodnie z art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej ?zakładami pracy?, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy ? wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W związku z powyższym, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakładają na Wnioskodawcę jako płatnika jedynie obowiązek obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, nie wskazuje na obowiązek występowania do właściwego dla siebie urzędu skarbowego z prośbą o przekazanie wpłaconego zaległego podatku wraz z odsetkami do właściwych dla pracownika (podatnika) urzędów skarbowych.


Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 4 jest prawidłowe.


Należy również wskazać, że powołane w treści wniosku interpretacje organów podatkowych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych rozstrzygnięć, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego, rozstrzygnięcuia te dotyczą indywidualnych spraw podatników osadzonych w konkretnym stanie faktycznym i nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu do Wnioskodawcy.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika