Czy wynagrodzenie Wnioskodawczyni wraz z dodatkiem walutowym podlegało opodatkowaniu w Polsce?

Czy wynagrodzenie Wnioskodawczyni wraz z dodatkiem walutowym podlegało opodatkowaniu w Polsce?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko ? przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2014 r. (data wpływu 26 września 2014 r.) uzupełnione pismem z dnia 12 grudnia 2014 r. (data nadania 16 grudnia 2014 r., data wpływu 17 grudnia 2014 r.) stanowiącego odpowiedź na wezwanie telefoniczne z dnia 12 grudnia 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia oraz dodatku walutowego wypłaconego przez Ambasadę RP w Londynie ? jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 26 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia oraz dodatku walutowego wypłaconego przez Ambasadę RP w Londynie.


Z uwagi na braki formalne, tut. organ wezwał telefonicznie w dniu 12 grudnia 2014 r. Wnioskodawczynię (na tę okoliczność została sporządzona notatka służbowa) do uzupełnienia braków formalnych wniosku poprzez przeformułowanie pytania, które winno dotyczyć indywidualnej sprawy Wnioskodawczyni oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego w odniesieniu do przeformułowanego pytania a także dostarczenie oryginału pełnomocnictwa lub urzędowo poświadczonego odpisu pełnomocnictwa, z którego wynika prawo radcy prawnego do reprezentacji i odbioru korespondencji dotyczącej wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego Wnioskodawczyni.


Pismem z dnia 12 grudnia 2014 r. (data nadania 16 grudnia 2014 r., data wpływu 17 grudnia 2014 r.), Wnioskodawczyni uzupełniła powyższe.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Wnioskodawczyni jest obywatelką polską. W roku 2007 r. wyjechała do Wielkiej Brytanii z zamiarem stałego osiedlenia się. Podjęła pracę u brytyjskiego pracodawcy na terytorium Wielkiej Brytanii. Pracowała u tego pracodawcy do sierpnia 2010 r. Od jej wynagrodzenia były odprowadzane składki do brytyjskiego systemu ubezpieczeń społecznych, na brytyjską służbę zdrowia NHS oraz podatki do brytyjskiego urzędu podatkowego HMRC. Od chwili wyjazdu Wnioskodawczyni zamieszkuje w Anglii. W Polsce nie posiada żadnej nieruchomości, ruchomości o istotnej wartości oraz lokat bankowych. Z Polską łączy ją jedynie fakt posiadania tam rodziców. Wyjazdy do Polski mają charakter krótkotrwały i mają na celu odwiedzenie rodziców. Wnioskodawczyni nie zamierza wracać do Polski. Wnioskodawczyni mówi bardzo dobrze po angielsku, posiada dyplom Oxford Brookes University, a obecnie studiuje Business w Hamilton College. Z uwagi na fakt, przebywania na terytorium Zjednoczonego Królestwa od roku 2007 roku, Student Finance England na podstawie oceny bycia rezydentem UK przyznało pożyczkę studencką, a także granty. W sierpniu 2014 r. Wnioskodawczyni urodziła w Anglii dziecko. Zamierza ubiegać się o brytyjskie obywatelstwo i brytyjski paszport. Nie wyraża intencji powrotu do Polski. W Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński i oprócz męża, dziecka ma tam również bliską siostrę cioteczną a także męża drugiej siostry ciotecznej, który wychowuje ich dziecko.

W 2010 r. Wnioskodawczyni podjęła pracę w W. P. H. i I. Ambasady RP w Londynie (jednostkę podległą Ministerstwu Gospodarki) na stanowisku referenta, w pełnym wymiarze czasu pracy. Historia zatrudnienia przedstawia się następująco:

  • pierwsza umowa na okres próbny (3 miesiące) ? od 2 sierpnia 2010 r. do 31 października 2010 r.
  • druga umowa na czas określony od 1 listopada 2010 r. do 31 października 2013 r.
  • trzecia umowa na czas określony od 1 listopada 2013 r. do 30 października 2014 r.


Przez cały okres zatrudnienia miejscem wykonywania pracy jest terytorium Wielkiej Brytanii (teren ambasady RP w Londynie).

Wnioskodawczyni była pracownikiem administracyjnym. Nie była urzędnikiem służby cywilnej, ani służby zagranicznej. Nie była delegowana, ani mianowana. Jak m.in. wskazało Ministerstwo w piśmie z dnia 13 czerwca 2014 r. w stosunku do zawartej z pracownikiem umowy nie mają zastosowania przepisy ustawy z 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej, lecz ustawa z 26 czerwca 1974 r. ? Kodeks pracy oraz Zarządzenie Nr 3 Dyrektora Generalnego Służby Zagranicznej z dnia 8 lutego 2010 r. w sprawie ustalenia regulaminu wynagradzania pracowników placówek zagranicznych niebędących członkami służby zagranicznej. Nie uzyskiwała dodatku mianowanego, nie miała także prawa do mieszkania służbowego (takie prawa mieli urzędnicy służby zagranicznej). Z tytułu zatrudnienia otrzymywała wynagrodzenie podstawowe oraz dodatek walutowy. Również przez cały okres zatrudnienia pracodawca jako płatnik obliczał, pobierał i płacił zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzenia Wnioskodawczyni do polskich organów podatkowych i nie płacił zaliczek ani podatku do brytyjskich organów podatkowych. Zaliczki były odprowadzane także od dodatku walutowego.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:


Czy wynagrodzenie Wnioskodawczyni wraz z dodatkiem walutowym podlegało opodatkowaniu w Polsce?


Zdaniem Wnioskodawczyni, wynagrodzenie łącznie z dodatkiem walutowym nie podlegało opodatkowaniu w Polsce, podlegało opodatkowaniu wyłącznie w Wielkiej Brytanii.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).


Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

  1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
  2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).


W myśl art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

  1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
  2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
  3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
  4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Zatem, rozstrzygające znaczenie w przedmiotowej sprawie ma ustalenie miejsca zamieszkania Wnioskodawczyni.

Definicja ?osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie? odnosi się bezpośrednio do określenia ?miejsca zamieszkania? przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem ?lub?, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie ? podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).

Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika ?lub? w sformułowaniu ?centrum interesów osobistych lub gospodarczych? dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez ?centrum interesów osobistych? należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei ?centrum interesów gospodarczych? to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. Konwencji, określenie ?osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie? oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.


Stosownie do art. 4 ust. 2 ww. Konwencji, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

  1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
  2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;
  3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;
  4. jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest obywatelką polską. W roku 2007 r. wyjechała do Wielkiej Brytanii z zamiarem stałego osiedlenia się. Podjęła pracę u brytyjskiego pracodawcy na terytorium Wielkiej Brytanii. Pracowała u tego pracodawcy do sierpnia 2010 r. Od chwili wyjazdu Wnioskodawczyni zamieszkuje w Anglii. W Polsce nie posiada żadnej nieruchomości, ruchomości o istotnej wartości oraz lokat bankowych. Z Polską łączy ją jedynie fakt posiadania tam rodziców. Wyjazdy do Polski mają charakter krótkotrwały i mają na celu odwiedzenie rodziców. Wnioskodawczyni nie zamierza wracać do Polski. Wnioskodawczyni mówi bardzo dobrze po angielsku, posiada dyplom (Oxford Brookes University, a obecnie studiuje Business w Hamilton College. W sierpniu 2014 r. Wnioskodawczyni urodziła w Anglii dziecko. Zamierza ubiegać się o brytyjskie obywatelstwo i brytyjski paszport. Nie wyraża intencji powrotu do Polski. W Wielkiej Brytanii Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński i oprócz męża, dziecka ma tam również bliską siostrę cioteczną a także męża drugiej siostry ciotecznej, który wychowuje ich dziecko.


W 2010 r. Wnioskodawczyni podjęła pracę w W. P. H. i I. Ambasady RP w Londynie (jednostkę podległą Ministerstwu Gospodarki) na stanowisku referenta, w pełnym wymiarze czasu pracy. Historia zatrudnienia przedstawia się następująco:

  • pierwsza umowa na okres próbny (3 miesiące) ? od 2 sierpnia 2010 r. do 31 października 2010 r.
  • druga umowa na czas określony od 1 listopada 2010 r. do 31 października 2013 r.
  • trzecia umowa na czas określony od 1 listopada 2013 r. do 30 października 2014 r.


Przez cały okres zatrudnienia miejscem wykonywania pracy jest terytorium Wielkiej Brytanii (teren ambasady RP w Londynie). Wnioskodawczyni była pracownikiem administracyjnym. Nie była urzędnikiem służby cywilnej, ani służby zagranicznej. Nie była delegowana, ani mianowana. Nie uzyskiwała dodatku mianowanego, nie miała także prawa do mieszkania służbowego. Z tytułu zatrudnienia otrzymywała wynagrodzenie podstawowe oraz dodatek walutowy.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa, uznać należy, że Wnioskodawczyni, od momentu wyjazdu posiada miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii, co wynika z faktu, że tam znajduje się Jej ośrodek interesów życiowych i gospodarczych. W związku z powyższym Wnioskodawczyni, od osiąganych od tego momentu podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Oznacza to, że w Polsce podlegają opodatkowaniu wyłącznie dochody osiągane na terytorium RP, z uwzględnieniem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Kwestia dochodów osiąganych przez pracowników ambasady i innych jednostek terytorialnych została uregulowana w art. 18 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.

W myśl art. 18 ust. 1 lit. a) Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840), pensje, płace oraz podobne wynagrodzenia, inne niż emerytura, wypłacane przez Umawiające się Państwo, jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej lub organu lokalnego, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.


Jednakże ust. 1 lit. b) tego przepisu zawiera wyjątek od ogólnej zasady wyrażonej w lit. a), mianowicie: pensje, płace lub inne podobne wynagrodzenia podlegają opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli usługi te są świadczone w tym Państwie przez osobę, która ma miejsce zamieszkania w tym Państwie i która:


i. jest obywatelem tego Państwa, lub

ii. nie stała się osobą mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie wyłącznie w celu świadczenia tych usług.


Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy wskazać, że Wnioskodawczyni nie ma miejsca zamieszkania na terytorium Polski. Dochody uzyskiwane przez nią z tytułu zatrudnienia w Ambasadzie RP w Londynie, zgodnie z art. 18 ust. 1 lit. b) polsko ? angielskiej Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, podlegają opodatkowaniu tylko w Wielkiej Brytanii, a więc w państwie, w którym Wnioskodawczyni ma ściślejsze powiązania oraz gdzie znajduje się Jej centrum życiowych interesów. Dochody uzyskane w Wielkiej Brytanii nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.


Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika