Sposób opodatkowania wartości stanowiącej cenę odsprzedaży stroju dla pracownika.

20.12.2012

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10.09.2012 r. (data wpływu 17.09.2012 r.) uzupełnione pismem z dnia 06.11.2012 r. (data nadania 06.11.2012 r., data wpływu 08.11.2012 r.) na wezwanie z dnia 29.10.2012 r. Nr IPPP2/443-886/12-2/AK, IPPB4/415-769/12-2/SP (data nadania 29.10.2012 r., data doręczenia 02.11.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania wartości stanowiącej cenę odsprzedaży stroju dla pracownika ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.09.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania wartości stanowiącej cenę odsprzedaży stroju dla pracownika.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 29.10.2012 r. Nr IPPP2/443-886/12-2/AK, IPPB4/415-769/12-2/SP (data nadania 29.10.2012 r., data doręczenia 02.11.2012 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez uiszczenie dodatkowej opłaty w wysokości odpowiadającej liczbie zdarzeń przyszłych.

Pismem z dnia z dnia 06.11.2012 r. (data nadania 06.11.2012 r., data wpływu 08.11.2012 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) wchodzi w skład międzynarodowej Grupy I. (dalej: Grupa) zajmującej się sprzedażą odzieży oraz akcesoriów. Działalność Spółki jest prowadzona za pomocą tradycyjnych sklepów lokalizowanych w galeriach handlowych w większych miastach Polski. Spółka posiada siedzibę na terytorium Polski i jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce.

W związku z prowadzoną działalnością Spółka zatrudnia pracowników, których można podzielić na następujące kategorie:

pracownicy zajmujący się bezpośrednio sprzedażą (pracownicy zatrudnieni w sklepach Spółki, ich zadaniem jest bezpośrednia obsługa klientów, obsługa kas, przymierzalni, etc.),
pracownicy zatrudnieni na stanowiskach kierowników sklepów (kadra managerska) oraz
pracownicy biurowi (zajmują się obsługą działalności Spółki pod względem operacyjnym, administracyjnym, prawnym, finansowym, itp.).

Dodatkowo część obowiązków pracowników biurowych jest wykonywana przez pracowników zatrudnionych przez inną polską spółkę w Grupie, która obciąża Spółkę kosztami świadczonych usług.

Co do zasady, zgodnie z przyjętą polityką i strategią biznesową, Spółka (jak i cała Grupa) nie podejmuje działań marketingowych związanych z publiczną promocją (reklamą w telewizji, radiu, gazetach, internecie, etc.). Informacje o produktach Spółki są dostępne wyłącznie w Internecie na firmowej stronie internetowej. Spółka nie reklamuje natomiast swoich produktów na innych stronach internetowych. Polityka całej Grupy w zakresie promocji zakłada bowiem, iż jedynym i najskuteczniejszym narzędziem promocji są pracownicy Grupy i konkretnej Spółki. W rezultacie, wszyscy pracownicy Spółki powinni nosić ubrania oznaczone marką będącą własnością Grupy, a w zasadzie towarami oznaczonymi marką, której dystrybuującą zajmuje się Spółka (dalej: ?ubrania lub stroje służbowe?). Ma to na celu eksponowanie produktów z najnowszej kolekcji, ich promocji, zwiększenie zintegrowania i większej identyfikacji pracowników ze Spółką, a w konsekwencji wzrost przychodów Spółki.

W rezultacie Spółka planuje wdrożenie stosownej procedury, która regulowałaby kwestię udostępniania i korzystania z ubrań przez pracowników Spółki (dalej: ?Procedura?). Spółka pragnie wskazać, iż Procedura, która jest przedmiotem wniosku będzie skierowana wyłącznie do pracowników kadry managerskiej i pracowników biurowych, w tym także pracowników biurowych formalnie zatrudnionych w innych polskich spółkach należących do Grupy (dalej: ?pracownicy?). Kwestia przekazywania ubrań na rzecz pracowników sprzedaży jest uregulowana w odmienny sposób.

Planowana Procedura udostępniania strojów przewiduje, iż pracownikom mogą być udostępnianie tylko i wyłącznie ubrania z aktualnej kolekcji, co jest zgodne z wytycznymi obowiązującymi w Grupie. Dodatkowo w Procedurze zostaną zawarte zasady wydawania i zwrotu odzieży i akcesoriów. Ubrania udostępniane pracownikom nie różnią się od tych sprzedawanych w sklepach dla klientów. De facto są to produkty aktualnie dostępne w sklepach Spółki. W szczególności nie zawierają one charakterystycznych cech takich jak naszywki, odmienny kolor, napisy reklamowe, etc. Są one jednak oznaczone logo Spółki umieszczonym na metce produktu.

Wnioskodawca podkreślił, iż zgodnie z Procedurą ubrania są udostępniane pracownikom w następującej formie:

na okres wyposażenia w strój służbowy - trwający ok. 6 miesięcy (czas trwania sprzedaży danej kolekcji ubrań),
w drodze odsprzedaży po cenie rynkowej po zakończeniu ww. okresu.

Okres wyposażenia pracowników w strój służbowy, jest ściśle związany z okresem sprzedaży aktualnej kolekcji ubrań. Celem Spółki jest bowiem ekspozycja strojów głównie z najnowszej kolekcji. W rezultacie w trakcie wykonywania obowiązków służbowych, w czasie pracy pracownicy będą nosić ubrania dostępne w sprzedaży w sklepach Spółki. Co więcej w okresie wyposażenia w strój służbowy Spółka będzie prawnie pozostawać właścicielem strojów służbowych, i nie będzie pobierać od pracowników żadnego ekwiwalentu pieniężnego. Innymi słowy udostępnianie strojów będzie miało charakter okresowego, zaopatrzenia pracowników w stroje, niezbędne do realizacji obowiązków pracowniczych.

Zgodnie z Procedurą pracownik, któremu udostępniono strój, oprócz noszenia stroju w czasie pracy, będzie zobowiązany do świadczenia określonych czynności na rzecz Spółki, w szczególności dbałości o estetykę i schludność odzieży, w tym jej prania i konserwacji. Jednocześnie Spółka może ingerować w sposób doboru poszczególnych elementów stroju przez pracownika i sposób ekspozycji. W szczególności, w czasie kontroli operacyjnych prowadzonych okresowo w sklepach, przełożony pracownika może mu nakazać zmianę ubioru, jeżeli uzna, że kombinacja ubrań i dodatków jest nieodpowiednia przez co pracownik w niewłaściwy sposób prezentuje produkty Spółki. Analogiczne uprawnienia mają przełożeni pracowników biurowych oraz pracownicy HR.

Teoretycznie, w niektórych przypadkach może się zdarzyć, że pracownicy będą wykorzystywali stroje także poza godzinami pracy (np. w drodze do pracy). Spółka nie ma jednak możliwości ustalania lub weryfikowania sposobu wykorzystywania ubrań przez pracowników poza miejscem pracy. Z perspektywy biznesowej, noszenie przez pracownika stroju opatrzonego marką Spółki poza siedzibą jej sklepu lub biura stanowi wciąż pożądany element działalności reklamowo - promocyjnej jej własnych produktów.

Po wycofaniu danej kolekcji i zakończeniu okresu wyposażenia w strój służbowy pracownik co do zasady będzie zobowiązany do zwrotu udostępnionych ubrań. Jednakże, ze względów ekonomicznych (opisanych poniżej) Spółka zadecydowała, iż pracownik będzie miał możliwość odkupienia od Spółki stroju, z którego do tej pory korzystał. Zwrócone ubrania nie nadają się bowiem do sprzedaży w sklepach, ze względu na ich zużycie i wycofanie danej kolekcji. Z perspektywy biznesowej odsprzedaż ubrań umożliwia osiągnięcie dodatkowego przychodu, w miejsce poniesienia dodatkowych kosztów związanych z magazynowaniem i utylizacją używanych ubrań i akcesoriów.

Sposób ustalenia ceny odsprzedaży zostanie określony w Procedurze. Wnioskodawca podkreślił, iż cena odsprzedaży dotyczy towaru używanego, tymczasem Spółka zajmuje się sprzedażą wyłącznie nowych towarów. Co więcej w zasadzie niemożliwe jest uzyskanie informacji w zakresie cen stosowanych przez podmioty oferujące zbliżone towary. W rezultacie, w obrębie własnej działalności gospodarczej lub działań konkurentów nie istnieją transakcje porównywalne, który mogłyby stanowić stosowny wyznacznik poziomu cen. Spółka zamierza zatem ustalić cenę szacunkowo, jako pierwotna cena sprzedaży pomniejszona o rabat wynikający ze stopnia zużycia. Co do zasady cena odsprzedaży będzie niższa niż katalogowa cena stosowana przy sprzedaży nieużywanych ubrań tego typu w sklepach.

Spółka planuje odliczać podatek VAT od nabycia przedmiotowych ubrań (na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ?Ustawa o VAT?) oraz zaliczać ich wartość do kosztów uzyskania przychodu (zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (dalej: ?Ustawa CIT?). Jednocześnie Spółka nie będzie doliczać wartości ubrań udostępnionych pracownikom w okresie wyposażenia w strój służbowy do podstawy opodatkowania PIT, a także naliczać VAT należnego z tytułu nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracowników uznając, iż nie następuje powstanie nieodpłatnego świadczenia dla pracownika (w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (dalej: ?Ustawa PIT?), ani nie ma miejsce nieodpłatne świadczenie usług lub przekazanie towarów podlegające opodatkowaniu VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Spółka ma prawo zaliczyć wartość wydatków poniesionych na zakup strojów służbowych do kosztów uzyskania przychodu?
Czy Spółka ma prawo odliczyć VAT od nabycia przedmiotowych ubrań służbowych?
Czy udostępnienie strojów służbowych w okresie wyposażenia pracowników w strój służbowy stanowić będzie przychód pracowników opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych? Jeśli tak, to w jaki sposób ustalić wartość tego świadczenia oraz jakie obowiązki dla Spółki z tego powinny wynikać z przepisów ustawy o PIT?
Czy udostępnienie strojów służbowych w okresie wyposażenia w strój służbowy stanowić będzie nieodpłatne świadczenie usług lub nieodpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu VAT odpowiednio na gruncie art. 8 ust. 2 lub art. 1 ust. 2 Ustawy o VAT)? Jeśli tak, to w jaki sposób ustalić wartość podstawy opodatkowania z tego tytułu?
Czy ustalenie ceny odsprzedaży stroju dla pracownika poniżej zarówno ceny katalogowej stosowanej przy sprzedaży ubrań tego samego gatunku w sklepie, jak i ceny zakupu przedmiotowych strojów będzie stanowiło przychód pracownika opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych? Jeśli tak, to w jaki sposób spółka powinna ustalić wartość tego przychodu?

Przedmiotem interpretacji jest odpowiedź na pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu opodatkowania wartości stanowiącej cenę odsprzedaży stroju dla pracownika (pytanie Nr 5), natomiast w zakresie sposobu opodatkowania strojów służbowych udostępnionych pracownikom przez pracodawcę (pytanie Nr 3) zostanie wydana odrębna interpretacja.

Przedmiotowy wniosek w zakresie pytania dotyczącego ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie Nr 1) oraz w zakresie pytań dotyczących ustawy o podatku od towarów i usług (pytanie Nr 2 i 4), został rozpatrzony odrębnymi rozstrzygnięciami.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 5.

Opodatkowaniem podatkiem PIT zgodnie z art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26.07.1991 r. (tj. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307), podlegają także świadczenia częściowo odpłatne. W tym przypadku przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w art. 11 ust. 2 lub 2a Ustawy o PIT, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

W szczególności obowiązek opodatkowania powstaje w sytuacji uiszczenia przez pracownika opłat niższych od opłat jakie ponoszą z tego tytułu osoby niebędące pracownikami. Przychodem u pracownika w tym przypadku jest różnica pomiędzy ceną stosowaną wobec innych osób, a ceną uiszczoną przez pracownika.

Zdaniem Spółki, w analizowanym stanie faktycznym, tj. w przypadku odsprzedania używanego przez pół roku towaru, przepis art. 11 ust. 2b Ustawy o PIT nie znajdzie zastosowania. Należy bowiem zwrócić uwagę, iż zgodnie z literalnym brzmieniem art. 11 ust. 2 Ustawy o PIT, rynkową wartość świadczenia, która stanowi punkt odniesienia do wyceny częściowo nieodpłatnego świadczenia, powinna być określana z uwzględnieniem stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca świadczenia.

Powyższe stanowisko znajduje poparcie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo NSA w wyroku z 02.02.2007 r. (sygn. II FSK 181/06), dotyczącym wyceny wartości nieodpłatnego świadczenia na gruncie Ustawy o CIT uznał, iż: ?Skoro w art. 12 ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) postanowiono, że wartość przychodów w naturze określa się na podstawie cen rynkowych, stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia, to obowiązkiem organu ustalającego przychód z tego źródła było ustalenie kwoty przychodu z zastosowaniem ustawowych kryteriów, a nie w oparciu o jednostkową transakcję, bez porównania jej z innymi zawartymi w zbliżonym czasie i miejscu.?

W konsekwencji przy ustalaniu ceny w momencie odsprzedaży ubrań na rzecz pracowników po okresie ich udostępnienia na czas promocji kolekcji, w opinii Wnioskodawcy, należy brać pod uwagę takie czynniki jak:

Częściowe zużycie ubrań (były one użytkowane przez ok. 6 miesięcy),
Ubrania będą wycofane ze sprzedaży ze sklepów w związku ze zmianą kolekcji,
Spółka nie będzie wstanie sprzedać ubrań udostępnionych pracownikom na rzecz innych podmiotów, gdyż w sklepach sprzedawane są wyłącznie nowe, nieużywane ubrania.

Odmienne podejście stanowiłoby odstępstwo od polityki Grupy. Towar nie będzie mógł być także zwrócony do producenta. W przypadku zwrotu ubrań przez pracownika, co zgodnie z Procedurą jest możliwe, Spółka musiałaby ponosić dodatkowe koszty związane z magazynowaniem oraz utylizacją przedmiotowych ubrań.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Spółki uzasadnione jest ustalenie ceny sprzedaży znacząco poniżej pierwotnej ceny zakupu oraz ceny, która była stosowana przy sprzedaży produktów tego asortymentu w sklepach. W praktyce niemożliwe byłoby bowiem uzyskanie wynagrodzenia na wyższym poziomie. Co więcej w przypadku braku sprzedaży strojów po zakończeniu promocji danej kolekcji Spółka musiałaby ponosić dodatkowe koszty (np. koszty utylizacji ubrań), dlatego sprzedaż strojów pracowników poniżej ich pierwotnej ceny zakupu i tak jest opłacalne dla Spółki.

W rezultacie, przyjęta metodologia ustalania odpłatności odsprzedawanych używanych towarów wypełnia przesłanki rynkowego charakteru wynagrodzenia uwzględniającego stopień zużycia sprzedawanych towarów i w rezultacie nie powinna być uznawana za zapewnianie częściowo nieodpłatnego świadczenia pracownikom (lub współpracownikom).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku sądowego należy stwierdzić, iż zapadł on w indywidualnej sprawie osoby, która się o niego ubiegała i nie jest wiążący dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różni się od zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.