Obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy z tytułu wynagrodzeń pracowników mających miejsce (...)

Obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy z tytułu wynagrodzeń pracowników mających miejsce zamieszkania w Polsce wykonujących pracę na terytorium Belgii powyżej 183 dni.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29.12.2011 r. (data wpływu 02.01.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy z tytułu wynagrodzeń pracowników mających miejsce zamieszkania w Polsce wykonujących pracę na terytorium Belgii i przebywających w Belgii powyżej 183 dni ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02.01.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy z tytułu wynagrodzeń pracowników mających miejsce zamieszkania w Polsce wykonujących pracę na terytorium Belgii.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (Spółka) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych i spedycyjnych. Spółka posiada siedzibę na terytorium RP i w Polsce płaci podatek dochodowy na postawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatrudnia pracowników na umowę o pracę, którzy na podstawie porozumienia (zwanego support service agreement) pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką z Belgii jest oddelegowywany do pracy zagranicę (do Belgii). W wyżej wymienionym porozumieniu określane są miejsce oddelegowania, czas i zajmowane stanowisko. Dodatkowo pomiędzy pracownikiem i Wnioskodawcą podpisywane jest ?porozumienie stron? w sprawie wprowadzenia zmian do zawartej umowy o pracę.

Spółka belgijska nie jest powiązana kapitałowo z Wnioskodawcą. Wnioskodawca nie posiada siedziby, zakładu ani placówki na terytorium Belgii, natomiast Spółka z Belgii nie posiada siedziby, zakładu ani placówki na terytorium Polski. Czas oddelegowania pracownika do pracy zagranicą jest ustalany w ww. porozumieniu i przekracza 183 dni lub też może nie przekroczyć 183 dni w ciągu roku kalendarzowego. Miejsce zamieszkania pracownika ustalane jest na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych art. 3.1a w związku z art. 4 Konwencji między Rzeczpospolita Polska a Królestwem Belgii.

Praca w całości wykonywana jest na terytorium Belgii w Spółce belgijskiej. Praca wykonywana jest pod kierownictwem i kontrolą pracodawcy w Spółce belgijskiej. Spółka polska nie ponosi odpowiedzialności za wydajność i wyniki pracy oddelegowanego pracownika. Godziny czasu pracy są monitorowane i ewidencjonowane przez Spółkę belgijską. Wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę wypłacane jest pracownikowi (co miesiąc) przez Wnioskodawcę na podstawie zawartej umowy o pracę. Poza ww. wynagrodzeniem Wnioskodawca wypłaca dodatek na podstawie informacji (International Assignee Allowance Sheet ? w tłumaczeniu: Międzynarodowa karta nabywcy dodatku ? miesięczny dodatek mieszkaniowy oraz miesięczny dodatek na towary, usługi ) otrzymanej od Spółki belgijskiej.

Wszystkie koszty poniesione przez Wnioskodawcę z tytułu wynagrodzenia i dodatków wypłaconych w Polsce są refakturowane na Spółkę belgijską na podstawie miesięcznych zestawień.

Od wynagrodzenia oraz wypłacanych dodatków Spółka polska pobiera zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych i odprowadza go do Urzędu Skarbowego wg miejsca siedziby Spółki. Pracownik nie złożył wniosku o zaprzestanie pobierania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

  1. Czy Spółka ma obowiązek pobierania i odprowadzania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu dokonywanych wypłat wynagrodzeń oraz ww. dodatków, jeżeli:
  • praca w całości jest wykonywana na terytorium Belgii dla innej spółki,
  • pracownik przebywa (ma podpisaną umowę o pobycie powyżej 183 dni) w Belgii ponad 183 dni w okresie dwunastu miesięcy w danym roku podatkowym,
  • koszty w całości są refakturowane przez Spółkę polską do Spółki w Belgii,
  • miejsce zamieszkania (ośrodek interesów życiowych) znajduje się w Polsce wg art. 3.la.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

2. Czy Spółka ma obowiązek pobierania i odprowadzania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu dokonywanych wypłat wynagrodzeń oraz ww. dodatków, jeżeli:

  • praca w całości jest wykonywana na terytorium Belgii dla innej spółki,
  • pracownik przebywa (ma podpisaną umowę o pobycie powyżej 183 dni)w Belgii poniżej 183 dni w okresie dwunastu miesięcy w danym roku podatkowym,
  • koszty w całości są refakturowane przez Spółkę polską do Spółki w Belgii,
  • miejsce zamieszkania (ośrodek interesów życiowych) znajduje się w Polsce wg art. 3.la.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

3. Czy Spółka ma obowiązek pobierania i odprowadzania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu dokonywanych wypłat wynagrodzeń oraz ww. dodatków, jeżeli:

  • praca w całości jest wykonywana na terytorium Belgii dla innej spółki,
  • pracownik przebywa (ma podpisaną umowę o pobycie powyżej 183 dni) w Belgii powyżej 183 dni w okresie dwunastu miesięcy w danym roku podatkowym,
  • koszty w całości są refakturowane przez Spółkę polską do Spółki w Belgii,
  • miejsce zamieszkania (ośrodek interesów życiowych) znajduje się w Belgii wg art. 3.la.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Przedmiotem niniejszej interpretacji są kwestie dotyczące obowiązków Wnioskodawcy jako płatnika z tytułu wypłaty wynagrodzeń pracowników mających miejsce zamieszkania w Polsce, wykonujących pracę w Belgii przebywających (mających podpisaną umowę o pobycie powyżej 183 dni) w Belgii powyżej 183 dni w okresie dwunastu miesięcy w danym roku podatkowym (pytanie Nr 1).

Natomiast odnośnie obowiązków Wnioskodawcy jako płatnika z tytułu wypłaty wynagrodzeń pracowników mających miejsce zamieszkania w Polsce, wykonujących pracę w Belgii przebywających (mających podpisaną umowę o pobycie powyżej 183 dni) w Belgii poniżej 183 dni w okresie dwunastu miesięcy w danym roku oraz odnośnie obowiązków Wnioskodawcy jako płatnika z tytułu wypłaty wynagrodzeń pracowników mających miejsce zamieszkania w Belgii, wykonujących pracę w Belgii przebywających (mających podpisaną umowę o pobycie powyżej 183 dni) w Belgii powyżej 183 dni w okresie dwunastu miesięcy w danym roku, zostaną wydane odrębne interpretacje (pytanie Nr 2 i 3).

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad. 1.

Spółka nie ma obowiązku na podstawie art. 32.6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pobrania i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od całości wynagrodzeń oraz dodatków wypłacanych w Polsce, gdy miejsce zamieszkania (ośrodek interesów życiowych) pracownika jest na terytorium RP, w sytuacji kiedy pracownik nie złoży wniosku o poborze podatku przez płatnika, gdyż zgodnie z art. 15.2 ww. Konwencji z tytułu wykonywania pracy w Belgii przez pracownika Spółki dochody te będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium RP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się ? w myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy ? osobę fizyczną, która:

  1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
  2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Stosownie do art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej 'zakładami pracy', są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy ? wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Jednocześnie, na podstawie art. 32 ust. 6 ww. ustawy zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na wniosek podatnika zakład pracy pobiera zaliczki na podatek dochodowy, stosownie do przepisów ust. 1-5, z uwzględnieniem art. 27 ust. 9 i 9a.

W świetle powyższych przepisów dla rozstrzygnięcia czy Wnioskodawca ma obowiązek naliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika mającego miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z pracy wykonywanej poza jej terytorium i czy winien zaprzestać poboru tychże zaliczek konieczne jest rozstrzygnięcie kwestii czy dochody te podlegały, podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca deleguje zatrudnione osoby do pracy w Belgii. W przedmiotowej sprawie mają więc zastosowanie przepisy Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisana w Warszawie dnia 20.08.2001 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 211, poz. 2139).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. Konwencji, z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 18 i 19 pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Natomiast, w świetle art. 15 ust. 2 Konwencji, bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie, jeżeli:

  1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w okresie dwunastu miesięcy, rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, i
  2. wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
  3. wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

W świetle powyższych przepisów, należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. konwencji, wynagrodzenie pracowników mających miejsce zamieszkania w Polsce podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że praca wykonywana jest na terytorium Belgii. W takim przypadku dochód ten może być opodatkowany zarówno w Belgii jak i w państwie rezydencji, czyli w Polsce.

Natomiast art. 15 ust. 2 Konwencji określa wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z którym wynagrodzenia pracowników podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule warunki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, iż wynagrodzenie pracowników podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 Konwencji, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Belgii) oraz w państwie miejsca zamieszkania podatnika (w Polsce).

Należy zaznaczyć, iż warunek określony w art. 15 ust. 2 pkt b) konwencji, zgodnie z którym wynagrodzenie musi być wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsce zamieszkania lub siedziby w Belgii, należy interpretować zgodnie z Komentarzem do art. 15 Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku. Pkt 8 Komentarza do art. 15 ust. 2 stwierdza, iż pracodawcą w tym znaczeniu jest osoba mająca prawo do prowadzenia prac oraz ponosząca związane z tym ryzyko i odpowiedzialność. W przypadku więc międzynarodowego najmu siły roboczej funkcje te spełnia na ogół użytkownik siły roboczej. W tym kontekście funkcji pracodawcy nie można przypisać pośrednikowi. W celu ustalenia, który podmiot (pośrednik czy faktyczny użytkownik siły roboczej) powinien być uznany za pracodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 pkt b) umowy, należy poddać analizie m.in. następujące okoliczności:

  • kto ponosi odpowiedzialność lub ryzyko związane z wynikami pracy pracowników;
  • czy na użytkowniku spoczywa obowiązek instruowania pracownika;
  • czy prace wykonywane są w miejscu znajdującym się pod kontrolą i odpowiedzialnością użytkownika;
  • czy wynagrodzenie pośrednika oblicza się na podstawie czasu wykorzystanego na pracę lub na podstawie jakiegoś związku między wynagrodzeniem pośrednika a pracą pracownika;
  • czy narzędzia i materiały dostarczane są przez faktycznego użytkownika pracy;
  • czy liczbę i kwalifikacje pracowników określa tylko pośrednik czy też faktyczny użytkownik pracy.

W przypadku, jeśli analiza powyższych funkcji doprowadziła do wniosku, iż faktycznym pracodawcą jest użytkownik siły roboczej (zagraniczny kontrahent), należy uznać, iż warunek określony w art. 15 ust. 2 pkt b) konwencji nie jest spełniony, a zatem wynagrodzenie oddelegowanych pracowników podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 konwencji (tj. w Belgii i w Polsce). Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w Polsce należy zastosować określoną w umowie/konwencji metodę unikania podwójnego opodatkowania.

W przypadku oddelegowania pracowników do Belgii, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w Polsce należy zastosować określoną w art. 23 ust. 2 pkt a) Konwencji metodę unikania podwójnego opodatkowania (metoda proporcjonalnego zaliczenia).

Zgodnie z ww. art. 23 ust. 2 lit. a) pkt 1 Konwencji, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochody lub posiada majątek, które, stosownie do postanowień niniejszej Konwencji, podlegają opodatkowaniu w Belgii, to Polska zezwoli na odliczenie od podatku należnego od tej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Belgii (w tym, w odniesieniu do dywidend, na warunkach i w granicach przewidzianych przez ustawodawstwo polskie, na odliczenie podatku należnego w Belgii od zysków, z których dywidendy są wypłacane).

Jednakże takie odliczenie w żadnym razie nie może przekroczyć tej części podatku dochodowego lub podatku od majątku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada bądź na dochód, bądź na majątek, jaki może być opodatkowany w Belgii.

Metoda ta podlega zastosowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 i 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca (Spółka) posiada siedzibę na terytorium RP. Zatrudnia pracowników na umowę o pracę, którzy na podstawie porozumienia (zwanego support service agreement) pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką z Belgii są oddelegowywani do pracy zagranicę (do Belgii). W wyżej wymienionym porozumieniu określane są miejsce oddelegowania, czas i zajmowane stanowisko. Dodatkowo pomiędzy pracownikiem i Wnioskodawcą podpisywane jest ?porozumienie stron? w sprawie wprowadzenia zmian do zawartej umowy o pracę. Spółka belgijska nie jest powiązana kapitałowo z Wnioskodawcą. Wnioskodawca nie posiada siedziby, zakładu ani palcówki na terytorium Belgii, natomiast Spółka z Belgii posiada siedziby, zakładu ani placówki na terytorium Polski. Czas oddelegowania pracownika do pracy zagranicą jest ustalany w ww. porozumieniu i przekracza 183 dni lub też może nie przekroczyć 183 dni w ciągu roku kalendarzowego. Miejsce zamieszkania pracownika ustalane jest na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 4 Konwencji między Rzeczpospolita Polska a Królestwem Belgii.

Praca w całości wykonywana jest na terytorium Belgii pod kierownictwem i kontrolą pracodawcy w Spółce belgijskiej. Spółka polska nie ponosi odpowiedzialności za wydajność i wyniki pracy oddelegowanego pracownika. Godziny czasu pracy są monitorowane i ewidencjonowane przez Spółkę belgijską. Wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę wypłacane jest pracownikowi (co miesiąc) przez Wnioskodawcę na podstawie zawartej umowy o pracę. Poza ww. wynagrodzeniem Wnioskodawca wypłaca dodatek na podstawie informacji (International Assignee Allowance Sheet ? w tłumaczeniu: Międzynarodowa karta nabywcy dodatku ? miesięczny dodatek mieszkaniowy oraz miesięczny dodatek na towary, usługi) otrzymanej od Spółki belgijskiej. Wszystkie koszty poniesione przez Wnioskodawcę z tytułu wynagrodzenia i dodatków wypłaconych w Polsce są refakturowane na Spółkę belgijską na podstawie miesięcznych zestawień.

W związku z powyższym, skoro Wnioskodawca zatrudniający pracowników na umowę o pracę ma status jedynie pośrednika, gdyż faktycznym pracodawcą jest użytkownik belgijski, to nie został spełniony warunek art. 15 ust. 2 pkt b) ww. Konwencji, tym samym nie zostały spełnione łącznie wszystkie warunki wskazane w art. 15 ust. 2 cytowanej Konwencji, pozwalające wynagrodzenie za pracę pracownika mającego miejsce zamieszkania w Polsce, uzyskane na terenie Belgii opodatkować tylko w Polsce, nawet gdyby pozostałe warunki art. 15 ust. 2 tej Konwencji były spełnione. Powyższe wskazuje bowiem, iż wynagrodzenie oddelegowanych pracowników jest de facto wypłacane w imieniu pracodawcy, który ma siedzibę w Belgii.

W związku z tym uzyskane wynagrodzenie, zgodnie z art. 15 ust. 1 Konwencji, podlega opodatkowaniu w Belgii i w Polsce. To oznacza, że dochody uzyskane przez pracowników z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Belgii, niezależnie od długości ich pobytu w Belgii w okresie dwunastu miesięcy, rozpoczynających się lub kończących w danym roku podatkowym, podlegają opodatkowaniu według przepisów prawa belgijskiego.

W przedmiotowej sprawie, z uwagi na fakt nie spełnienia warunku art. 15 ust. 2 lit. b) ww. Konwencji dochody pracowników podlegają opodatkowaniu w Belgii od pierwszego dnia (w okresie dwunastu miesięcy, rozpoczynających się lub kończących w danym roku podatkowym), w którym praca była wykonywana w Belgii u pracodawcy belgijskiego.

W świetle powyższego, na Wnioskodawcy jako płatniku ? nie ciąży obowiązek obliczenia, poboru i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych do organu podatkowego w Polsce od wynagrodzeń wypłacanych pracownikom z tytułu pracy wykonywanej w Belgii u belgijskiego pracodawcy.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe różni się od stanu faktycznego oraz będzie różniło się od zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika