Proporcjonalne stosowanie postanowień wynikających z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, (...)

Proporcjonalne stosowanie postanowień wynikających z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, w tym z Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 08.11.2011 r. (data wpływu 14.11.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości stosowania postanowień właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w stosunku do należności wypłacanych na rzecz kontrahenta w przypadku gdy Spółka posiadając certyfikat rezydencji podatkowej, w tym Zbiorowy certyfikat rezydencji uzyskany uprzednio od kontrahenta w kolejnych latach uzyska od niego w drodze oświadczenia, iż dane wynikające z posiadanego certyfikatu rezydencji podatkowej nie uległy zmianie ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W 14.11.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości stosowania postanowień właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w stosunku do należności wypłacanych na rzecz kontrahenta w przypadku gdy Spółka posiadając certyfikat rezydencji podatkowej, w tym Zbiorowy certyfikat rezydencji uzyskany uprzednio od kontrahenta w kolejnych latach uzyska od niego w drodze oświadczenia, iż dane wynikające z posiadanego certyfikatu rezydencji podatkowej nie uległy zmianie .

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka należy do grupy kapitałowej będącej wiodącym producentem i dostawcą szyb samochodowych (dalej: Grupa P.). Spółka zamierza dokonywać płatności na rzecz podmiotu z Grupy P. ? z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki (dalej: P. LLC).

W stosunku do należności, jakie wypłacać będzie Spółka na rzecz P. LLC, powstać może obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie art. 21 UPDOP lub art. 29 UPDOF. Należności te w szczególności mogą stanowić wynagrodzenie za udostępnione licencje lub świadczone na rzecz Spółki usługi: doradcze, księgowe, reklamowe, zarządzania, kontroli, prawne, rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu lub opłaty za udzielone gwarancje i poręczenia.W związku z powyższym, w stosunku do wypłacanych należności, na podstawie przepisów UPDOP lub UPDOF, Spółka zobowiązana może być do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego.

Dla celów podatku dochodowego na terytorium USA, P. LLC wybrała zasadę opodatkowania na poziomie wspólników (udziałowców). P. LLC stanowi zatem podmiot transparentny podatkowo ? nie jest w USA traktowana jako podatnik podatku dochodowego. 100% udziałów w P. LLC należy do podmiotu KP. Holding Company LLC (dalej: KP. LLC) z siedzibą w USA, który (podobnie jak P. LLC) dla celów podatku dochodowego na terytorium USA wybrał zasadę opodatkowania na poziomie wspólników (udziałowców).

Spółka podjęła działania zmierzające do uzyskania certyfikatu rezydencji P. LLC. Z uwagi na fakt, iż podmiot ten nie jest w Stanach Zjednoczonych traktowany jako podatnik podatku dochodowego, Spółka podjęła działania zmierzające do uzyskania od P. LLC potwierdzenia rezydencji podatkowej tworzących ją wspólników (udziałowców) przez właściwy organ podatkowy. Jak wskazano powyżej 100% udziałów w P. LLC należy do KP. LLC, będącego również podmiotem transparentnym podatkowo. W konsekwencji, wspólnicy (udziałowcy) KP. LLC są w sposób pośredni wspólnikami (udziałowcami) P. LLC. Jednocześnie wskazać należy, że dopiero na poziome KP. LLC następuje zróżnicowanie wspólników (udziałowców) uprawnionych do udziału w zyskach P. LLC i jednocześnie posiadających status podatnika na terytorium USA.

Zgodnie z amerykańskim prawem możliwe jest uzyskanie od organów podatkowych zbiorowego potwierdzenia statusu rezydenta podatkowego w USA wspólników (udziałowców) podmiotu tworzącego podmiot transparentny podatkowo (dalej: ?Zbiorowy certyfikat rezydencji?). Z posiadanych przez Spółkę informacji wynika, że większość wspólników (udziałowców) KP. LLC (oraz pośrednio P. LLC) posiada status rezydenta USA dla celów podatku dochodowego.

Spółka dysponować będzie wskazanym powyżej Zbiorowym certyfikatem rezydencji, a także dokumentami potwierdzającymi udział w zyskach P. LLC tej części wspólników (udziałowców) KP. LLC, którzy są rezydentami w USA, tj. Spółka dysponować będzie opisanym wyżej Zbiorowym certyfikatem rezydencji, oraz dokumentami świadczącymi o udziale w zyskach P. LLC poszczególnych wspólników (udziałowców) wskazanych w Zbiorowym certyfikacie rezydencji. Ponadto, Spółka nie wyklucza, że w przyszłości będzie dokonywać wypłat należności z tytułów objętych normą art. 21 UPDOP lub 29 UPDOF na rzecz podmiotów innych niż P. LLC. Jednocześnie każdorazowo Spółka uzyska certyfikaty rezydencji poszczególnych odbiorców płatności potwierdzające rezydencję podatkową w poszczególnych państwach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym, w sytuacji gdy Spółka będzie posiadać certyfikat rezydencji podatkowej, w tym Zbiorowy certyfikat rezydencji, uzyskany uprzednio od kontrahenta, a w kolejnych latach uzyska od kontrahenta w drodze oświadczenia (np. w formie pisemnej lub mailowej) potwierdzenie, iż dane wynikające z posiadanego przez Spółkę certyfikatu rezydencji podatkowej nie uległy zmianie, potwierdzenie takie będzie wystarczające do stosowania przez Spółkę postanowień właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania do należności wypłacanych na rzecz ww. kontrahenta w roku uzyskania potwierdzenia...

Przedmiot niniejszej interpretacji dotyczy zakresu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wniosek w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji gdy Spółka będzie posiadać certyfikat rezydencji podatkowej, w tym Zbiorowy certyfikat rezydencji, uzyskany uprzednio od kontrahenta, a w kolejnych latach uzyska od kontrahenta w drodze oświadczenia (np.

w formie pisemnej lub mailowej) potwierdzenie, iż dane wynikające z posiadanego przez Spółkę certyfikatu rezydencji podatkowej nie uległy zmianie, potwierdzenie takie będzie wystarczające do stosowania przez Spółkę postanowień właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w stosunku do należności wypłacanych na rzecz ww. kontrahenta w roku uzyskania potwierdzenia.

Uzasadnienie

Zdaniem Spółki, certyfikaty rezydencji, w tym Zbiorowe certyfikaty rezydencji, przedkładane Spółce przez kontrahentów będących nierezydentami w rozumieniu przepisów polskiego prawa podatkowego, potwierdzające rezydencję podatkową tych podmiotów poza terytorium Polski, zachowują swoją aktualność do czasu, gdy stan faktyczny w nich poświadczony nie ulegnie zmianie.

W ocenie Spółki wniosek taki wynika z literalnego brzmienia przepisów UPDOF. Przepisy te nie wspominają bowiem o terminie ważności certyfikatu rezydencji, konieczności wskazywania na nim daty obowiązywania, jak również nie nakładają na płatników obowiązku jego uzyskania w każdym kolejnym roku podatkowym.

Punktem wyjścia dla wykładni prawa powinno być zawsze założenie racjonalnego działania ustawodawcy. Zatem, w ocenie Spółki, gdyby jego intencją było nałożenie na płatnika obowiązku corocznego uzyskiwania od współpracujących z nim podmiotów certyfikatów rezydencji, bądź ustawodawca w jakikolwiek sposób chciałby ograniczyć ważność certyfikatów rezydencji podatkowej lub wymagać wskazywania okresu obowiązywania certyfikatu, jako jego obligatoryjnego elementu, dałby temu wyraz wprost w obowiązujących przepisach.

Stanowisko Spółki, odnosi się zarówno do certyfikatów wskazujących okres, którego dotyczą, jak i tych, które takiego okresu nie wskazują. Przepisy polskich ustaw podatkowych w żaden sposób nie ograniczają bowiem terminu ważności certyfikatu, nie regulują kwestii jak długo zachowuje on swoją ważność, jak również nie wymagają wskazywania w nich daty obowiązywania.

Posiadanie przez Spółkę certyfikatu rezydencji określonego podmiotu wraz z uzyskanymi od tego podmiotu w kolejnych latach podatkowych oświadczeniami złożonymi w formie pisemnej lub mailowej, potwierdzającymi, iż dane wynikające z posiadanego przez Spółkę certyfikatu rezydencji podatkowej nie uległy zmianie, stanowi zatem podstawę uznania, iż Spółka jest w posiadaniu certyfikatu rezydencji podatkowej tego podmiotu uprawniającego do skorzystania z preferencji przewidzianych z postanowieniach właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Dlatego też, zdaniem Spółki, konieczność przedłożenia przez podatnika nowego certyfikatu rezydencji powstaje tylko w sytuacji, gdy dane zawarte w dotychczasowy certyfikacie utracą swoją aktualność.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach wydawanych przez właściwe organy podatkowe, w tym w indywidualnej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 sierpnia 2008 r. Nr IP-PB3-423-848/08-2/DG, który stwierdził, iż: ?Przepisy nie regulują kwestii jak długo certyfikat rezydencji, wydany przez właściwy organ administracji podatkowej, zachowuje swoją aktualność, a tym samym ważność, dlatego można uznać, iż certyfikat zachowuje ważność tak długo, jak długo nie ulega zmianie potwierdzony w nim stan faktyczny.?

Podobną opinię wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 19 listopada 2009 r. sygn. IPPB2/415-542/09-5/AS.

Zasadne jest zatem twierdzenie, iż certyfikat rezydencji podatkowej zachowuje ważność tak długo, jak długo nie ulega zmianie potwierdzony w nim stan faktyczny. Zdaniem Spółki należy podkreślić, że certyfikat rezydencji ma służyć płatnikowi przede wszystkim w ustaleniu, czy powinien pobrać podatek według stawki wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, czy też według stawki krajowej (ewentualnie nie pobierać podatku, gdy są spełnione warunki do zwolnienia z opodatkowania przewidziane odpowiednią umową o unikaniu podwójnego opodatkowania). Płatnik będzie musiał, w razie konieczności, udowodnić, że miał prawo zastosować korzystniejsze regulacje wynikające z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. W przeciwnym razie będzie odpowiadał za nieprawidłowo potrącony podatek. W opinii Spółki, mając zaufanie do swoich kontrahentów, z którymi utrzymuje bieżące kontakty, Spółka może uważać certyfikat za ważny do czasu zmiany potwierdzonego w nim stanu faktycznego.

Spółka pragnie dodatkowo podkreślić, że ze względu na dużą dywersyfikację wspólników (udziałowców) podmiotu tworzącego P. LLC (tj. KP. LLC posiadającego 100% udziałów P. LLC), proces uzyskiwania Zbiorowego certyfikatu rezydencji jest bardzo długotrwały (zajmuje ok. 6 miesięcy) i wymaga znacznych nakładów. Biorąc pod uwagę, że to amerykański podmiot z Grupy P. występuje do właściwych organów podatkowych celem uzyskania Zbiorowego certyfikatu rezydencji, Spółka nie ma wpływu na to kiedy otrzyma ten certyfikat. Uznanie, iż wystarczającym dla powyższych celów jest uzyskanie oświadczenia kontrahenta w drodze pisemnej lub mailowej potwierdzającego, iż dane wskazane w Zbiorowym certyfikacie rezydencji nie uległy zmianie, stanowiłoby dla Spółki znaczne ułatwienie.

Mając na uwadze powyższą argumentację uznać należy, iż prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym, w sytuacji gdy Spółka będzie posiadać certyfikat rezydencji podatkowej, w tym Zbiorowy certyfikat rezydencji, uzyskany uprzednio od kontrahenta, a w kolejnych latach uzyska od kontrahenta w drodze oświadczenia (np. w formie pisemnej lub mailowej) potwierdzenie, iż dane wynikające z posiadanego przez Spółkę certyfikatu rezydencji podatkowej nie uległy zmianie, potwierdzenie takie będzie wystarczające do stosowania przez Spółkę postanowień właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w stosunku do należności wypłacanych na rzecz ww. kontrahenta w roku uzyskania potwierdzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej O.p.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z przytoczonej definicji wynika, że płatnik jest podmiotem, który na mocy przepisów prawa podatkowego mimo, że nie jest podatnikiem to jest zobowiązany do wykonania obowiązków obciążających podatnika - obliczenie podatku i jego wpłata do organu podatkowego. Obowiązek pobrania obliczonego podatku od podatnika wynika z samej istoty instytucji płatnika. Płatnik zazwyczaj jest podmiotem realizującym określone czynności faktyczne lub prawne związane z prawnopodatkowym stanem faktycznym i dlatego określa się go mianem podmiotu dokonującego poboru podatku u źródła. Podmiot ten z uwagi na swoje zaangażowanie w prawnopodatkowy stan faktyczny bez znacznego dodatkowego nakładu pracy jest zobowiązany dokonać poboru podatku u źródła. Płatnik jest podmiotem, który ma obowiązek pobrać podatek u źródła i wpłacić go do organu niejako 'w imieniu podatnika' (por. B. Adamiak, J. Borkowski, R. Mastalski, J. Zubrzycki, Ordynacja podatkowa komentarz 2003, Wrocław 2003, s. 165 i nast.). Z przytoczonej definicji zawartej w art. 8 O.p. wynika, że płatnik obowiązany jest do podjęcia działań w ramach stosunku prawnopodatkowego łączącego podatnika ze związkiem publicznoprawnym, wniosek taki wynika z faktu, że płatnik ma obowiązek pobrać podatek, który zgodnie z treścią art. 5 O.p. należy traktować jako przedmiot zobowiązania podatkowego, a zatem działania płatnika mają na celu wykonanie tego zobowiązania.

Na podstawie przepisu art. 30 § 3 O.p. płatnik odpowiada całym swoim majątkiem za niepobrany podatek lub podatek pobrany i niewpłacony do organu podatkowego. Jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi niepobranie podatku przez płatnika lub pobranie go i niewpłacenie do organu podatkowego, organ ten wydaje decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika lub inkasenta, w której określa wysokość należności z tytułu niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku ? art. 30 § 4 O.p.

Stosownie do art. 30 § 5 O.p. przepisów § 1-4 nie stosuje się, jeżeli odrębne przepisy stanowią inaczej albo jeżeli podatek nie został pobrany z winy podatnika; w tych przypadkach organ podatkowy wydaje decyzję o odpowiedzialności podatnika.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), od określonych przychodów uzyskiwanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby niemające miejsca zamieszkania w Polsce pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy.

W świetle art. 29 ust. 2 ww. ustawy wyżej powołany przepis stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których strona jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

W myśl art. 5a pkt 21 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji ? oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, certyfikat rezydencji jest dokumentem wydawanym przez właściwą administrację podatkową, potwierdzającym określony stan faktyczny ? miejsce rezydencji podatnika dla celów podatkowych, którym w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych jest miejsce zamieszkania. Wydając takie zaświadczenie właściwy organ potwierdza, że ?na moment wydania tego dokumentu, bądź na moment w nim określony ? stan faktyczny wskazany w jego treści jest zgodny ze stanem faktycznym, wynikającym z ewidencji, rejestrów prowadzonych przez ten organ bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu. Certyfikat może zatem dotyczyć wyłącznie zaistniałych, tj. teraźniejszych lub przeszłych stanów faktycznych, nigdy przyszłych okoliczności faktycznych.

Tym samym, o ile brak zmiany rezydencji podatkowej podmiotu po upływie okresu, którego dotyczy wydany na jego rzecz certyfikat rezydencji, pozwala na stwierdzenie, że okoliczności faktyczne potwierdzone w certyfikacie nie uległy zmianie, nie uprawnia to jednak do uznania, że okoliczności faktyczne istniejące po okresie, jakiego dotyczy certyfikat, zostały potwierdzone tym certyfikatem.

Jednocześnie, certyfikat rezydencji stanowi również dokument, z którego wynika, czy od wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dokonywanych na rzecz danego podatnika, powinien zostać pobrany przez płatnika podatek, a jeśli tak, jaka stawka podatku, tj. wynikająca z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych czy postanowień stosownej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania powinna zostać zastosowana.

W razie wątpliwości, to na płatniku spoczywa ciężar udowodnienia, że prawidłowo zrealizował ciążące na nim obowiązki. Zgodnie bowiem z art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej, płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

Obowiązek dostarczenia certyfikatu ciąży na podmiocie zagranicznym, który uzyskuje ze źródeł polskich odpowiednie dochody. Zasadniczo więc certyfikat rezydencji powinien być dostarczony przez podmiot zagraniczny przy każdorazowej wypłacie określonych należności przez polski podmiot będący płatnikiem. Oczywiście tego rodzaju wymóg w stosunku do wszelkiego rodzaju płatności, w szczególności w przypadku, gdy płatności są dokonywane cyklicznie na rzecz stałego kontrahenta stanowiłyby niepotrzebne utrudnienie. W przypadku więc jakichkolwiek płatności dokonywanych przez polskich płatników w ciągu roku podatkowego na rzecz podmiotów zagranicznych, należy podchodzić pragmatycznie, biorąc pod uwagę m.in. bieżące kontakty między nimi.

Wskazać należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wymaga od płatnika posiadania certyfikatu rezydencji potwierdzającego siedzibę podatnika na dzień wypłaty należności z tytułów wymienionych w art. 29 ust. 1 tej ustawy w momencie dokonywania tej wypłaty. W większości przypadków nie ma możliwości uzyskania takiego dokumentu w dniu wypłaty tych należności. Płatnik, znając okoliczności i możliwości udokumentowania miejsca zamieszkania odbiorcy należności (zagranicznego kontrahenta), zgodnie z posiadaną wiedzą decyduje o terminie uzyskania i aktualizacji certyfikatu rezydencji. W przypadku wezwania przez organ podatkowy będzie obowiązany do potwierdzenia tego faktu poprzez odpowiednie udokumentowanie certyfikatem rezydencji aktualnym na moment dokonywania wypłat na rzecz podatnika. Natomiast, jeżeli w certyfikacie wskazano okres jego ważności, dla płatnika istotne jest, czy w dacie wypłaty świadczenia okres ten nie upłynął.

Z przepisu art. 29 ust. 2 i art. 30a ust. 1 omawianej ustawy wynika, że dla zastosowania korzystniejszych dla podatnika stawek wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie jest wystarczający sam fakt posiadania przez niego rezydencji podatkowej w kraju, z którym Polskę łączy taka umowa, ale dodatkowo musi to zostać potwierdzone wydaniem specjalnego dokumentu, jakim jest certyfikat rezydencji. Certyfikatu rezydencji nie może zastąpić inny dowód (np. dokument potwierdzający prowadzenie przez określony podmiot działalności gospodarczej na terytorium danego kraju, oświadczenie podatnika, odpis z właściwego rejestru handlowego, a nawet informacja o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej, czy też decyzja podatkowa). Jak wskazuje liczne orzecznictwo certyfikat stanowi środek dowodowy (wyłączny) posiadania rezydencji podatkowej w określonym kraju, czego stwierdzenie umożliwia płatnikowi, zastosowanie postanowień stosownej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu.

Należy bowiem odróżnić kwestie:

  • ważności dokumentu urzędowego (zaświadczenia) jakim jest certyfikat rezydencji, tj. możliwości skutecznego powoływania się na ten dokument przy dokonywaniu określonych czynności prawnych; ważność certyfikatu rezydencji może wynikać z przepisów wewnętrznych państwa, którego organy wydają tego rodzaju zaświadczenie;
  • okresu, jakiego dotyczy certyfikat rezydencji, tj. okresu, za który dokument ten potwierdza rezydencję podatkową danego podmiotu (zakresu przedmiotowego certyfikatu rezydencji); kwestia ta jest istotna z punktu widzenia realizacji obowiązków płatnika;
  • aktualności stanowiącego treść certyfikatu rezydencji stwierdzenia, że dany podmiot dla celów podatkowych jest rezydentem określonego państwa; niezmienność rezydencji podatkowej danego podmiotu po upływie okresu, jakiego dotyczy certyfikat rezydencji nie ma znaczenia dla oceny ważności i zakresu przedmiotowego certyfikatu rezydencji.

Zatem, warunkiem zastosowania stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobrania podatku zgodnie z taką umową jest udokumentowanie miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Prawidłowa realizacja obowiązków przez płatnika wymaga uzyskania przez niego certyfikatu rezydencji ważnego na moment dokonywania wypłat na rzecz podatnika. Ustawodawca nie wskazał przy tym, w jakim terminie płatnik powinien wejść w posiadanie tego dokumentu.

Wobec powyższego, w przypadku wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnik może ? mając jednak na względzie ryzyko odpowiedzialności na podstawie art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej ? zastosować zwolnienie od podatku bądź stawkę podatku wynikające z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, w oparciu o informacje uzyskane od podatnika bądź na podstawie uzyskanego wcześniej certyfikatu rezydencji i potwierdzenia przez podatnika, że dane w nim zawarte nie uległy zmianie. Nie zwalnia to jednak płatnika z obowiązku późniejszego uzyskania certyfikatu rezydencji dotyczącego okresu, w którym dokonane zostały te wypłaty.

Jeśli natomiast płatnik nie ma pewności co do rezydencji podatkowej danego podmiotu, w celu dochowania należytej staranności przy realizacji ciążących na nim obowiązków, powinien stosować przepisy krajowe. W przypadku poboru podatku w wysokości wyższej niż należna, podatnik ma bowiem możliwość wystąpienia do właściwego organu podatkowego o zwrot nadpłaty.

Prawidłowa realizacja obowiązków płatnika wymaga uzyskania przez Spółkę certyfikatu rezydencji potwierdzającego rezydencję podatkową kontrahenta na moment dokonywania na jego rzecz wypłat należności z tytułów określonych w 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie certyfikatu rezydencji dotyczącej jakiegokolwiek okresu, w tym certyfikatu ?potwierdzonego? przez kontrahenta. Ponadto, jak wynika wprost z art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, certyfikat rezydencji oznacza zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika ? nie można tym samym zastąpić go pisemnym oświadczeniem kontrahenta.

A zatem, w sytuacji gdy Spółka będzie posiadać certyfikat rezydencji podatkowej, w tym Zbiorowy certyfikat rezydencji, uzyskany uprzednio od kontrahenta, a w kolejnych latach uzyska od kontrahenta w drodze oświadczenia (np. w formie pisemnej lub mailowej) potwierdzenie, iż dane wynikające z posiadanego przez Spółkę certyfikatu rezydencji podatkowej nie uległy zmianie, potwierdzenie takie będzie wystarczające do stosowania przez Spółkę postanowień właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w stosunku do należności wypłacanych na rzecz ww. kontrahenta w roku uzyskania potwierdzenia. Jednakże nie zwalnia to Wnioskodawcy z obowiązku późniejszego uzyskania certyfikatu rezydencji dotyczącego okresu, w którym dokonane zostały wypłaty tych należności. Prawidłowa realizacja obowiązków płatnika wymaga bowiem uzyskania przez Spółkę certyfikatu rezydencji potwierdzającego rezydencję podatkową kontrahenta na moment dokonywania na jego rzecz wypłat należności z tytułów określonych w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 08.11.2011 r. należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organu podatkowego ? wskazać należy, iż rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika