Należy stwierdzić, iż w 2009 r. Wnioskodawczyni podlegała w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, (...)

Należy stwierdzić, iż w 2009 r. Wnioskodawczyni podlegała w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tzn. podlegała opodatkowaniu tylko od dochodów uzyskanych na terytorium Polski z uwzględnieniem zapisów umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Natomiast od dnia przyjazdu do Polski w 2010 r. Wnioskodawczyni podlegała w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tzn. podlegała opodatkowaniu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 05.04.2011 r. sygn. akt III SA/Wa 1850/10 (data wpływu 06.07.2011 r.) stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17.12.2009 r. (data wpływu 31.12.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31.12.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest obywatelką Polski. Posiada mieszkanie w Polsce na współwłasność, w którym ma stałe zameldowanie. Jest pracownikiem naukowym Uniwersytetu, jednak w 2009 r. przebywała w stosunku do tego pracodawcy na urlopie i nie wykonywała na jego rzecz żadnych prac. W 2009 roku Wnioskodawczyni przebywała w Szwajcarii na podstawie zezwolenia na czas określony (nie przebywała w ogóle na terenie Polski), gdzie pracowała na podstawie umowy o pracę na czas określony na Politechnice Federalnej w Zurychu. W roku 2009 Wnioskodawczyni osiągnęła dochody w Polsce z tytułu pracy wykonanej w roku 2008. Jej dzieci przebywały w roku 2009 w Szwajcarii (nie przebywały w ogóle w Polsce), znajdowały się pod jej opieką, a podczas wizyt męża w Szwajcarii ? również pod jego opieką. W roku 2009 mąż Wnioskodawczyni pracował w niepełnym wymiarze w Polsce, przebywał ponad 183 dni w Polsce oraz nie uzyskiwał dochodów w Szwajcarii. W związku z powyższym zgodnie z jego własną interpretacją ? w 2009 roku posiadał rezydencję podatkową w Polsce. Rodzice oraz rodzeństwo Wnioskodawczyni w 2009 r. nie mieszkali i nie posiadali rezydencji podatkowej na terytorium Polski. Wnioskodawczyni i jej mąż nie prowadzą działalności gospodarczej.

W 2009 roku Wnioskodawczyni uzyskała dochody z pracy i z działalności naukowej wykonywanej osobiście z Polski, Szwajcarii oraz z kraju trzeciego (Wielka Brytania). Według pisemnej interpretacji Urzędu Skarbowego Kantonu Zurych, Wnioskodawczyni posiadała w 2009 r. w Szwajcarii rezydencję podatkową i podlega w roku 2009 nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terenie Szwajcarii.

Do Szwajcarii Wnioskodawczyni wyjechała w październiku 2008 r. Od 01.10.2008 r. pracowała w Szwajcarii na podstawie umowy o pracę na czas określony. Umowa podpisana jest na dwa lata (do września 2010 r.) z możliwością przedłużenia na kolejne 2 lata. Pracodawca w Szwajcarii nie wyraził chęci przedłużenia umowy, w związku z czym Wnioskodawczyni planuje powrót do Polski we wrześniu 2010 r. Zezwolenie na pracę i pobyt było zezwoleniem czasowym (tzw. permit L). Wyjeżdżając w 2008 r. z Polski Wnioskodawczyni nie rozwiązała umowy o pracę z polskim pracodawcą (Uniwersytet), lecz został udzielony urlop. Zdaniem Wnioskodawczyni, zamiar pobytu dwuletniego z możliwością przedłużenia na cztery lata można interpretować jako zamiar pobytu stałego.

Istnieje możliwość, że w roku 2010 Wnioskodawczyni powróci do Polski i podejmie tu pracę, jednak nie wcześniej niż w sierpniu 2010 r. Na terenie Szwajcarii będzie przebywać co najmniej 183 dni. W takim przypadku utraci prawo do pobytu i pracy w Szwajcarii, a centrum swoich interesów życiowych przeniesie w trakcie roku ze Szwajcarii do Polski. Szwajcarski organ podatkowy wydał ustną opinię, iż w takim przypadku Wnioskodawczyni będzie również rezydentem podatkowym Szwajcarii.

W 2010 r. Wnioskodawczyni zamierza powrócić do Polski na okres 01.09.2010 ? 31.12.2010, a więc na okres 4 miesięcy. Dzieci będą przebywać cały czas z Wnioskodawczynią, a więc w okresie 01.09.2010 ? 31.12.2010 będą przebywać w Polsce. Od 01.09.2010 r. Wnioskodawczyni planuje podjąć ponownie pracę (powrócić z urlopu) na Uniwersytecie lub korzystać w dalszym ciągu z urlopu. Nie planuje podejmować w tym czasie pracy za granicą. Po powrocie Wnioskodawczyni do kraju, jej mąż planuje podjąć w Polsce pracę w pełnym wymiarze (obecnie pracuje w Polsce w niepełnym wymiarze czasowym). Wnioskodawczyni i jej mąż nie prowadzą i nie zamierzają prowadzić działalności gospodarczej w Polsce ani za granicą. W Polsce posiadają wspólnie z mężem mieszkanie, w którym wraz z dziećmi są zameldowani na pobyt stały.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

  1. Czy w interpretacji polskiego Organu Podatkowego Wnioskodawczyni posiadała w roku 2009 miejsce zamieszkania do celów podatkowych na terytorium Polski, to znaczy czy spełniała w 2009 r. kryterium z art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku od osób fizycznych (posiadała na terytorium RP centrum interesów osobistych lub gospodarczych), jak również kryteria z art. 4 ust. 2a, (stałe miejsce zamieszkania na terenie RP i ściślejsze, niż ze Szwajcarią powiązania interesów życiowych)...
  2. Czy w interpretacji polskiego Organu Podatkowego Wnioskodawczyni będzie posiadać w roku 2010 miejsce zamieszkania do celów podatkowych na terytorium Polski, to znaczy czy spełni w 2010 r. kryterium z art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku od osób fizycznych (będzie posiadać na terytorium RP centrum interesów osobistych lub gospodarczych), jak również kryteria z art. 4 ust. 2a, (stałe miejsce zamieszkania na terenie RP i ściślejsze, niż ze Szwajcarią powiązania interesów życiowych)...

Zdaniem Wnioskodawczyni:

W 2009 roku Wnioskodawczyni nie posiadała miejsca zamieszkania do celów podatkowych na terytorium Polski, gdyż nie spełniała w 2009 r. kryteriów z art. 3 ust. 1a pkt 1 i 2 ustawy o podatku od osób fizycznych (nie posiadała na terytorium RP centrum interesów osobistych lub gospodarczych oraz nie przebywała w roku 2009 na terenie RP), jak również kryteriów z art. 4 ust. 2a, (posiadała stałe zameldowanie w obu krajach, ale przebywała na terenie Szwajcarii i tam koncentrowały się Jej interesy gospodarcze i życiowe).

W roku 2010 będzie posiadać miejsce zamieszkania do celów podatkowych na terytorium Polski, gdyż spełni w 2010 r. kryterium z art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku od osób fizycznych (będzie posiadać na terytorium RP centrum interesów osobistych i gospodarczych), jak również kryteriów z art. 4 ust. 2a, (zmieni miejsce stałego zamieszkania ze Szwajcarii na Polskę i z Polską będzie posiadać ściślejsze powiązania interesów życiowych i gospodarczych).

W dniu 08.04.2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną Nr IPPB4/415-870/09-4/SP stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 17.12.2009 r. (data wpływu 31.12.2009 r.) jest nieprawidłowe w części dotyczącej ustalenia obowiązku podatkowego w 2009 r. oraz prawidłowe w części dotyczącej ustalenia obowiązku podatkowego w 2010 r. W uzasadnieniu organ stwierdził m. in., iż w roku 2009 i 2010 Wnioskodawczyni podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tzn. podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Sam wyjazd za granicę wraz z dziećmi, przebywanie tam na podstawie zezwolenia na czas określony, uzyskiwanie dochodów z tytułu pracy wykonywanej na podstawie umowy na czas określony oraz przebywanie za granicą przez cały rok podatkowy, nie oznacza automatycznie, iż Wnioskodawczyni przestała być polskim rezydentem podatkowym. Zmiana miejsca zamieszkania powinna być równoznaczna z przeniesieniem tzw. ośrodka interesów życiowych.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem Wnioskodawczyni wniosła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w dniu 16.04.2010 r. (data wpływu 19.04.2010 r.), zaś odpowiedzi na powyższe wezwanie udzielono pismem z dnia 20.05.2010 r. Nr IPPB4/415-870/W/09-6/SP (skutecznie doręczonym w dniu 28.05.2010 r.).

Pismem z dnia 16.06.2010 r. (data wpływu 22.06.2010 r.) Wnioskodawczyni wniosła do tut. organu podatkowego skargę na ww. interpretację, w której wnioskowała o jej uchylenie.

Wyrokiem z dnia 05.04.2011 r., sygn. akt III SA/Wa 1850/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, iż skarga zasługuje na uwzględnienie.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, iż w rozpoznanej sprawie szczególne znaczenie ma, iż postępowanie zmierzające do wydania interpretacji różni się od ?zwykłego? postępowania podatkowego, a różnorodność tych dwóch postępowań ma zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Sąd zauważył, iż przede wszystkim w postępowaniu w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ podatkowy bazuje wyłącznie na stanie faktycznym przedstawionym przez wnioskodawcę oraz odnosi się do stanowiska zawartego we wniosku o udzielenie interpretacji, co wynika wprost z art. 14b § 2 i § 3 Ordynacji podatkowej. Wnioskodawca ma bowiem obowiązek wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego. Tylko w stosunku do tak określonego stanu faktycznego wyrażana jest ocena prawna, tak przez podatnika, jak i organ podatkowy. W postępowaniu tym nie może toczyć się spór o stan faktyczny, ani też nie może być prowadzone klasyczne postępowanie dowodowe zmierzające do zbierania materiałów dowodowych i ich oceny. Postępowanie to nie może również zmierzać do kwestionowania przez organ stanu faktycznego podawanego przez wnioskodawcę.

Według Sądu Organ ma obowiązek przyjąć taki stan, jak podaje podatnik. Co najwyżej może wyłącznie w trybie art. 14h w związku z art. 169 § 1 Ordynacji podatkowej żądać uszczegółowienia opisu stanu faktycznego, jeśli jest to niezbędne do dokonania jego prawidłowej kwalifikacji prawnej. Innymi słowy, organ podatkowy dokonuje interpretacji przyjmując za stroną ściśle określony stan faktyczny. Założenia takie oznaczają więc, iż interpretacja wywołuje skutki prawno-podatkowe o tyle tylko, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będzie pokrywał się ze stanem faktycznym podanym przez podatnika we wniosku. Weryfikowanie zatem rzeczywistego stanu faktycznego sprawy, jak również ocena dowodów z nim związanych będą mogły mieć miejsce dopiero wówczas, gdy dojdzie do stosowania prawa podatkowego w konkretnym postępowaniu podatkowym, np. zmierzającym do określenia lub ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego.

Zatem, jak zauważył Sąd, granice interpretacji przepisów prawa podatkowego zakreśla stan faktyczny przedstawiony przez stronę. W niniejszej sprawie Skarżąca we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdziła, iż za ośrodek interesów życiowych uważa Szwajcarię oraz że także w tym kraju posiada stałe zameldowanie. Wyjaśniła, iż w tym kraju świadczy pracę, na co uzyskała pozwolenie i wynagrodzenie za tę pracę stanowi jej źródło dochodu. Podała też, że jest zameldowana w Polsce, gdzie posiada wspólnie z mężem mieszkanie. Poinformowała, iż jej dzieci przebywały razem z nią w Szwajcarii, gdzie znajdowały się pod jej opieką. Także jej rodzice i rodzeństwo w 2009 r. nie przebywali w Polsce. Nadto szwajcarski organ podatkowy potwierdził, że centrum jej interesów życiowych było w Szwajcarii, bowiem Skarżąca legitymuje się certyfikatem rezydencji podatkowej wydanym przez ten urząd.

W ocenie Sądu, Minister Finansów nie mógł na podstawie danych wskazanych we wniosku Skarżącej o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego uznać, iż jej ośrodek interesów życiowych znajduje się w Polsce i w konsekwencji stwierdzić, że podlega ona nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, a to oznacza, że organ dopuścił się naruszenia art. 4 ust. 2 lit. a umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Sąd uważa, iż z przedstawionego przez Skarżącą stanu faktycznego wynika raczej, iż ośrodek jej interesów życiowych znajduje się w Szwajcarii. Jednak, zdaniem Sądu, w celu ustalenia faktycznego miejsca zamieszkania Skarżącej w rozumieniu przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, konieczne jest uzyskanie w trybie art. 169 § 1 Ordynacji podatkowej, bardziej szczegółowych informacji, które pozwoliłyby w sposób niebudzący wątpliwości miejsce to określić. Dlatego przy ponownym rozpoznaniu niniejszej sprawy niezbędne jest uzupełnienie stanu faktycznego.

Ponadto Sąd podkreślił, że szwajcarski organ podatkowy uznał, iż Skarżąca posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Szwajcarii. Certyfikat rezydencji podatkowej jest zaświadczeniem o miejscu zamieszkania lub siedzibie dla celów podatkowych, wystawianym przez właściwy organ administracyjny danego państwa i jest on wiążący. Zatem rozpatrując ponownie niniejszą sprawę nie można tego faktu pominąć.

W związku z powyższym, wykonując dyspozycję Sądu, tut. organ podatkowy pismem z dnia 23.08.2011 r. Nr IPPB4/415-870/09/11-7/SP wezwał Wnioskodawczynię o doprecyzowanie stanu faktycznego poprzez udzielenie odpowiedzi w następującym zakresie:

  • Gdzie znajdowało się ognisko domowe w 2009 roku i czy w 2009 roku Wnioskodawczyni pozostawała w ścisłym związku z mężem... Poproszono o opisanie sytuacji rodzinnej dotyczącej 2009 roku.

Wnioskodawczyni została pouczona, iż w przypadku braku odpowiedzi na wezwanie w przedmiocie uzupełnienia braków formalnych, wniosek stosownie do przepisu art. 14g § 1 i § 3 Ordynacji podatkowej, zostanie pozostawiony bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie, pismem z dnia 01.09.2011 r. (data nadania 02.09.2011 r., data wpływu 05.09.2011 r.) Wnioskodawczyni doprecyzowała stan faktyczny wskazując, iż w 2009 r. mieszkała w F. w Szwajcarii wraz ze swoimi dziećmi. Mąż pracując na niepełny etat w Polsce przebywał w sumie w roku 2009 z Nią i dziećmi przez około 5 miesięcy. Syn Wnioskodawczyni podlegał w tym czasie obowiązkowi przedszkolnemu w Szwajcarii i chodził do przedszkola w F. Wnioskodawczyni i Jej dzieci nie przebywały na terenie Polski. Ognisko domowe w 2009 r. znajdowało się w miejscowości F. w Szwajcarii.

W 2009 r. Wnioskodawczyni pozostawała ze swoim mężem w związku małżeńskim, a więc dość ścisłym. Jej mąż był wówczas zatrudniony w niepełnym wymiarze etatowym w Polsce i odwiedzał Wnioskodawczynię i dzieci często. Sytuacja rodzinna w roku 2009 nie była łatwa, gdyż syn Wnioskodawczyni miał wypadek, był hospitalizowany w Szwajcarii i poddany operacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego ? biorąc pod uwagę rozstrzygnięcia zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia z dnia 05.04.2011 r., sygn. akt III SA/Wa 1850/10 ? stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

  1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
  2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ? w myśl art. 3 ust. 2b ww. ustawy ? uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

  1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
  2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
  3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
  4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

W myśl art. 4a ww. ustawy powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W przedmiotowej sprawie znajdą zastosowanie uregulowania zawarte w umowie podpisanej między Polską a Szwajcarią.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Bernie dnia 02.09.1991 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 22, poz. 92), w rozumieniu niniejszej konwencji określenie 'osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie' oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze.

Definicja ta odnosi się zatem do określenia ?miejsca zamieszkania? przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę podlegania nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 2, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:

  1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
  2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;
  3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;
  4. jeżeli jest ona obywatelem obu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.



Mając na uwadze opisany stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy uznać, iż Wnioskodawczyni spełnia przesłanki pozwalające uznać Ją od dnia wyjazdu do Szwajcarii, tj. od października 2008 r. za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zarówno w Polsce jak i w Szwajcarii. W Szwajcarii mieszkała wraz z dziećmi i pracowała, przy czym jednocześnie była współwłaścicielką mieszkania w Polsce, w stosunku do swojego pracodawcy polskiego przebywała na urlopie oraz jej mąż przebywał w Polsce, gdyż tutaj pracował.

Powyższe oznacza, iż państwo rezydencji Wnioskodawczyni należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w art. 4 ust. 2 ww. umowy.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym umowa zawarta między Polską i Szwajcarią.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

W związku z powyższym, mając na uwadze opisany stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy uznać, iż Wnioskodawczyni w 2009 r. posiadała ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze ze Szwajcarią. Tam pracowała i mieszkała wraz z dziećmi oraz tam znajdowało się Jej ognisko domowe. Jej dzieci przebywały razem z Nią i były pod Jej opieką, a podczas wizyt męża w Szwajcarii ? również pod Jego opieką. Syn Wnioskodawczyni podlegał w tym czasie obowiązkowi przedszkolnemu i w Szwajcarii chodził do przedszkola. W 2009 r. Wnioskodawczyni pozostawała ze swoim mężem w związku małżeńskim (ścisłym związku). Jej mąż był wówczas zatrudniony w niepełnym wymiarze etatowym w Polsce. Wnioskodawczynię i dzieci często odwiedzał. Rodzice oraz rodzeństwo Wnioskodawczyni w 2009 r. nie mieszkali i nie posiadali rezydencji podatkowej na terytorium Polski.

W Szwajcarii Wnioskodawczyni przebywała na podstawie zezwolenia na czas określony (w tym czasie nie przebywała na terenie Polski), gdzie pracowała na podstawie umowy o pracę na czas określony. Szwajcarski organ podatkowy uznał, iż w 2009 r. Wnioskodawczyni posiadała w Szwajcarii rezydencję podatkową i podlegała tam nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Ponadto w stanie faktycznym Wnioskodawczyni wskazała, iż istnieje możliwość, że w roku 2010 powróci do Polski i podejmie tu pracę, jednak nie wcześniej niż w sierpniu 2010 r. Na terenie Szwajcarii będzie przebywać co najmniej 183 dni. W takim przypadku utraci prawo do pobytu i pracy w Szwajcarii, a centrum swoich interesów życiowych przeniesie w trakcie roku ze Szwajcarii do Polski.

Wnioskodawczyni postanowiła wrócić do Polski na okres 4 miesięcy, tj. od 01.09.2010 r. do 31.12.2010 r. W tym czasie dzieci przebywały pod Jej opieką. Od 01.09.2010 r. Wnioskodawczyni planowała podjąć ponownie pracę (powrócić z urlopu) na Uniwersytecie lub korzystać w dalszym ciągu z urlopu. Nie planowała podejmować w tym czasie pracy za granicą. Po powrocie Wnioskodawczyni do kraju, Jej mąż planował podjąć w Polsce pracę w pełnym wymiarze (dotąd pracował w Polsce w niepełnym wymiarze). Wnioskodawczyni i jej mąż posiadają wspólnie mieszkanie, w którym wraz z dziećmi są zameldowani na pobyt stały.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż w 2009 r. Wnioskodawczyni podlegała w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tzn. podlegała opodatkowaniu tylko od dochodów uzyskanych na terytorium Polski z uwzględnieniem zapisów umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Natomiast od dnia przyjazdu do Polski w 2010 r. Wnioskodawczyni podlegała w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tzn. podlegała opodatkowaniu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego ? stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika