Powyższe oznacza, że na Wnioskodawcy istotnie nie będą ciążyły obowiązki płatnika, o których (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30.11.2011 r. (data wpływu 07.12.2011 r.) oraz piśmie z dnia 27.01.2012 r. (data nadania 31.01.2012 r., data wpływu 02.02.2012 r.), uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 23.01.2012 r. Nr IPPB4/415-884/11-2/MP (data nadania 23.01.2012 r., data odbioru 26.01.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zapłaty wynagrodzenia za udostępnienie powierzchni reklamowych na stronach internetowych przez osoby fizyczne jest:

• nieprawidłowe ? w części dotyczącej kwalifikacji dochodów do źródła przychodu oraz obowiązku sporządzenia PIT-8C,

• prawidłowe ? w części dotyczącej obowiązku płatnika, wynikającego z art. 41 ust. 1.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 07.12.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zapłaty wynagrodzenia za udostępnienie powierzchni reklamowych na stronach internetowych przez osoby fizyczne.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 23.01.2012 r. Nr IPPB4/415-884/11-2/MP (data nadania 23.01.2012 r., data odbioru 26.01.2012 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez uzupełnienie wniosku o brakujące imię i nazwisko w części J. poz. 72 wniosku ORD-IN osób upoważnionych, pod oświadczeniem, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej, zgodnie ze sposobem reprezentacji zawartym w KRS.

Pismem z dnia 27.01.2012 r. (data nadania 31.01.2012 r., data wpływu 02.02.2012 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w ramach swojej działalności gospodarczej wdrożył program, w oparciu o który jest realizowana współpraca z osobami uprawnionymi do dysponowania określonymi stronami internetowymi (tzw. Wydawca). Z Wydawcami są zawierane umowy (w formie elektronicznej - poprzez akceptację warunków współpracy przewidzianych w regulaminie opracowanym przez Wnioskodawcę), które określają warunki emisji materiałów reklamowych przekazywanych przez Wnioskodawcę na stronach internetowych Wydawcy. Materiały te obejmują w szczególności, reklamowe bandery, informacje reklamowe, linki do innych stron internetowych (tzw. linki docelowe). Materiały te dotyczą różnych produktów i usług, które są oferowane przez kontrahentów Wnioskodawcy, w tym przy użyciu stron internetowych tych kontrahentów (tzw. strony docelowe), do których przekierowanie następuje poprzez kliknięcie przez internautę na link docelowy umieszczony na stronie internetowej Wydawcy.

Materiały reklamowe mogą być emitowane przez Wydawcę na swojej stronie internetowej po pobraniu od Wnioskodawcy specjalnego kodu, który jest umieszczany na tej stronie, co umożliwia internautom oglądanie treści reklamowej. Wobec udostępnienia części strony internetowej Wydawcy przysługuje wynagrodzenie, którego wysokość jest obliczana w oparciu o wygenerowany za pośrednictwem tej strony ruch, tj. działania internautów takie jak kliknięcia na link docelowy, wypełnienie formularza, ankiety, dokonanie zakupu. Przy czym Wydawca jest uprawniony do otrzymania wynagrodzenia, jeżeli w przyjętym okresie rozliczeniowym zgromadzi na swoim koncie rozliczeniowym co najmniej 100 złotych.

Techniczny aspekt całego systemu powoduje, iż Wydawca udostępnia część swojej strony internetowej dla potrzeb emitowania materiałów reklamowych, ale nie ma możliwości ich modyfikowania. Natomiast Wnioskodawca może wykorzystywać pozyskaną powierzchnię tylko dla potrzeb emisji materiałów reklamowych, dotyczących działalności jego klientów.

Obecnie Wnioskodawca planuje dokonać zmiany regulaminu w taki sposób, aby regulamin ten określał, że przychody Wydawcy są przychodami z tytułu dzierżawy lub umów o podobnym charakterze, jak też aby wskazywał na obowiązek samodzielnego rozliczania się przez Wydawców z tytułu otrzymywanych przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym stanie faktycznym przychody uzyskiwane przez Wydawców należy kwalifikować:
   1. jako przychody z dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako ?updof?) lub
   2. jako przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (dalej jako ?ustawa o podatku zryczałtowanym?),
   3. jako przychody z działalności wykonywanej osobiście (umowy zlecenia), o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ( art. 13 pkt 8) updof, czy też
   4. jako przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 updof,
   - jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej Wydawcy...
2. Czy w opisanym stanie faktycznym na Wnioskodawcy ciążą obowiązki podatkowe jako na płatniku, o których mowa w art. 41 ust. 1, art. 42a updof...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody uzyskiwane przez Wydawców, którzy nie prowadzą działalności gospodarczej, w opisanym stanie faktycznym są przychodami z dzierżawy lub umów o podobnym charakterze, tj.

w zależności od wybranej przez Wydawcę formy opodatkowania, ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 updf lub art. 1 pkt 2 ustawy o podatku zryczałtowanym. Należy bowiem zauważyć, że na skutek udostępnienia przez Wydawcę części swojej strony internetowej, uzyska on w zamian wynagrodzenie, co trzeba traktować jako pobranie pożytków, o których mowa w treści art. 693 Kodeksu cywilnego.

Według Wnioskodawcy, interpretacje podatkowe wydawane w roku 2011 zasadniczo negują taką kwalifikację źródła przychodu ze stanów faktycznych zbliżonych do opisywanego powyżej. Jako argumenty przemawiające za uznaniem przychodu za uzyskany z innego źródła w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 updof, organy podatkowe zwykle podnoszą lub przytaczają:

• fakt, iż w przypadku niemożności jednoznacznego zaliczenia danego przychodu do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy, przychód ten należy kwalifikować jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 updof, co jest tym bardziej uzasadnione, że przepis ten zawiera jedynie przykładowe wyliczenie przychodów ?w szczególności?

• interpretację, że umowy stanowiące podstawę do udostępnienia powierzchni reklamowej na stronie internetowej należy zaliczyć do umów nienazwanych, gdyż stosunek ten jest kreowany w sposób dowolny oraz odpowiadający stronom i nie można mu w sposób jednoznaczny przypisać cech umowy zlecenia, czy też umowy dzierżawy. Taka działalność nie wypełnia nadto przesłanek pozarolniczej działalności gospodarczej,

• interpretację, że w szczególności takich stanów nie można kwalifikować jako umowy najmu lub dzierżawy, bowiem nie towarzyszy temu oddanie strony do używania podmiotom takim jak Wnioskodawca - Wydawcy udostępniają jedynie przestrzeń strony internetowej, dysponując nią nadal (czyli nią władając).
  
  

Wnioskodawca nie może zgodzić się z takim podejściem, gdyż:

• okoliczność, że Strony mogą kształtować umowę w sposób dowolny o niczym nie przesądza, gdyż zasada swobody umów (art. 353(1) Kc) jest jedną z podstawowych zasad prawa cywilnego, która pozwala dokonywać modyfikacji w ustawowych wzorcach umów nazwanych, byle te zmiany nie naruszały właściwości (natury) stosunku, ustawy czy zasad współżycia społecznego,

• jeżeli nawet założyć, że zasady współpracy stron opisane we wniosku nie stanowią klasycznej formy dzierżawy, nie oznacza to, że nie mogą one tak być kwalifikowane - jeśli bowiem dana konstrukcja nie ma wprost swojego normatywnego modelu, wówczas teoria prawa nakazuje stosowanie wzorca najbliższego, którym w tym przypadku będzie umowa dzierżawy,

• zwraca uwagę, że źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 updof lub art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku, nie mówi tylko o umowie najmu lub dzierżawy, ale również o innych umowach o podobnym charakterze. Zatem, jeśli znów założyć, że zastosowany wzorzec umowny nie odzwierciedla wprost umowy dzierżawy opisanej w Kodeksie cywilnym, jej charakter jako umowy nienazwanej wcale nie wyklucza wskazanej przez Wnioskodawcę kwalifikacji źródła przychodu, gdyż ani art. 10 ust. 1 pkt 6 updof, ani art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku nie wymagają, aby to były wyłącznie przychody z umów nazwanych, a wręcz przeciwnie - mogą to być także przychody z umów podobnych.
  
  

W tym względzie, jeśli nawet opisana umowa nie jest umową najmu lub dzierżawy, to z całą pewnością jest umową do niej podobną - poza udostępnieniem części powierzchni dla potrzeb emisji materiału reklamowego Wydawca przecież nie podejmuje wobec Wnioskodawcy innych świadczeń. Taka interpretacja została przywołana w wyroku WSA w Warszawie z dnia 17 stycznia 2011 roku (III SA/Wa 1448/10).

• o tym, aby dany stosunek zakwalifikować jako umowa najmu lub dzierżawy (czy też stosunek podobny do tych umów) wcale nie jest wymagane, aby doszło do oddania całej strony do używania Wnioskodawcy. Jeśliby założyć, że przedmiotem umowy jest, przykładowo nieruchomość, to częściowe jej wydzierżawienie nie powoduje utraty charakteru stosunku umownego pomimo tego, że zarówno dzierżawca części, jak i wydzierżawiający wspólnie będą dysponowali tym samym przedmiotem, tyle że w różnych częściach. Dokładnie tak samo jest w omawianym przypadku - cała strona internetowa jest w gestii Wydawcy, jej część przeznaczona na emisję materiału reklamowego - w gestii (dla potrzeb) Wnioskodawcy.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, z tych powodów, opisywany przychód Wydawców należy zakwalifikować jako przychód z tytułu umów nienazwanych o podobnym charakterze do umowy dzierżawy (art. 10 ust. 1 pkt 6 updof, art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku), wobec czego Wnioskodawca nie powinien być uważany za płatnika podatku dochodowego od wypłacanego wynagrodzenia, nie jest również zobowiązany do sporządzania PIT-8C, co potwierdza przywołany już wyrok WSA z dnia 17 stycznia 2011 roku (III SA/Wa 1448/10).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe w części dotyczącej kwalifikacji dochodów do źródła przychodu oraz obowiązku sporządzenia PIT-8C oraz za prawidłowe w pozostałej części.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 pkt 1-9 powołanej ustawy określono źródła przychodów wyszczególniając m.in. pozarolniczą działalność gospodarczą (pkt 3), najem, dzierżawę (pkt 6) oraz inne źródła (pkt 9).

Definicja działalności gospodarczej zawarta jest w art. 5a pkt 6 tej ustawy.

Zgodnie z tą definicją, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zgodnie zaś z treścią art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy źródłem przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Należy podkreślić, że w przypadku niemożności jednoznacznego zaliczenia danego przychodu do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy, przychód ten należy kwalifikować jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w pkt 9 tego przepisu.

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach .

Sformułowanie ?w szczególności? wskazuje, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Do przychodów z innych źródeł należy zatem zaliczyć każdy przychód, który spełnia łącznie dwa warunki: po pierwsze ? nie jest zaliczany do źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy, a po drugie ? nie jest wyłączony z przedmiotowego zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca w ramach swojej działalności gospodarczej wdrożył program, w oparciu o który jest realizowana współpraca z osobami uprawnionymi do dysponowania określonymi stronami internetowymi (tzw. Wydawca). Z Wydawcami są zawierane umowy (w formie elektronicznej - poprzez akceptację warunków współpracy przewidzianych w regulaminie opracowanym przez Wnioskodawcę), które określają warunki emisji materiałów reklamowych przekazywanych przez Wnioskodawcę na stronach internetowych Wydawcy. Materiały reklamowe mogą być emitowane przez Wydawcę na swojej stronie internetowej po pobraniu od Wnioskodawcy specjalnego kodu, który jest umieszczany na tej stronie, co umożliwia internautom oglądanie treści reklamowej. Wobec udostępnienia części strony internetowej Wydawcy przysługuje wynagrodzenie, którego wysokość jest obliczana w oparciu o wygenerowany za pośrednictwem tej strony ruch, tj. działania internautów takie jak kliknięcia na link docelowy, wypełnienie formularza, ankiety, dokonanie zakupu. Przy czym Wydawca jest uprawniony do otrzymania wynagrodzenia, jeżeli w przyjętym okresie rozliczeniowym zgromadzi na swoim koncie rozliczeniowym co najmniej 100 złotych. Techniczny aspekt całego systemu powoduje, iż Wydawca udostępnia część swojej strony internetowej dla potrzeb emitowania materiałów reklamowych, ale nie ma możliwości ich modyfikowania. Natomiast Wnioskodawca może wykorzystywać pozyskaną powierzchnię tylko dla potrzeb emisji materiałów reklamowych, dotyczących działalności jego klientów. Obecnie Wnioskodawca planuje dokonać zmiany regulaminu w taki sposób, aby regulamin ten określał, że przychody Wydawcy są przychodami z tytułu dzierżawy lub umów o podobnym charakterze, jak też aby wskazywał na obowiązek samodzielnego rozliczania się przez Wydawców z tytułu otrzymywanych przychodów.

Przepis art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) stanowi, iż przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju (§ 2 art. 659 Kodeksu cywilnego).

Jak wynika z wniosku, ?powierzchnia reklamowa? będzie udostępniana Wnioskodawcy po zawarciu z Wydawcami umów, które określają warunki emisji materiałów reklamowych przekazywanych przez Wnioskodawcę na stronach internetowych Wydawcy. Materiały reklamowe mogą być emitowane przez Wydawcę na swojej stronie internetowej po pobraniu od Wnioskodawcy specjalnego kodu, który jest umieszczany na tej stronie, co umożliwia internautom oglądanie treści reklamowej. Zatem Wydawcy (osoby fizyczne) jedynie udostępniają stronę internetową, na której Wnioskodawca może zamieszczać treść reklam na ?powierzchni reklamowej?.

Przenosząc przepisy ustawy na grunt opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż przychód z tytułu udostępniania powierzchni reklamowej na stronie internetowej zarządzanej przez osobę fizyczną - jeżeli czynność ta nie wypełnia przesłanek działalności gospodarczej, określonej w art. 5a pkt 6 ustawy ? należy zakwalifikować do przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika bowiem, że umowę stanowiącą podstawę do udostępnienia powierzchni reklamowej na stronie internetowej należy zaliczyć do umów nienazwanych ? stosunki prawne regulowane umową kreowane są przez strony w sposób dowolny oraz odpowiadający stronom i nie można jej jednoznacznie przypisać cech umowy dzierżawy (najmu), bowiem nie spełnia ona warunków istotnych i niezbędnych do kwalifikacji jej do takiej umowy. Z wniosku nie wynika bowiem, żeby strony internetowe oddawane były Wnioskodawcy do używania. Wnioskodawcy udostępniona jest jedynie przestrzeń stron internetowych prowadzonych przez osoby fizyczne. Osoby fizyczne nadal dysponują stronami ? władają nimi. Wnioskodawca zajmuje tylko na swoją reklamę część przestrzeni strony internetowej osób fizycznych, ale osoby te nadal władają stronami. To oznacza, że nie są wyczerpane wymogi ustawowe, o których mowa w art. 659 § 1 i 693 § 1 ustawy Kodeks cywilny, aby ? jak chce tego Wnioskodawca - kwalifikować przedmiotowe umowy do umów o charakterze podobnym do najmu lub dzierżawy, a tym samym do przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że przychody uzyskiwane z tytułu zawarcia rzeczonej umowy zakwalifikować należy, jak powyżej wskazano, do tzw. ?innych źródeł?.

Konsekwencją takiej klasyfikacji źródła przychodu, tj. ? inne źródła, jest spoczywający na Wnioskodawcy obowiązek sporządzenia informacji według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i przekazanie jej podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a ustawy, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego.

Zgodnie bowiem z treścią art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemających osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru (PIT-8C) o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Natomiast Wydawca (osoba fizyczna), która osiągnie omawiany przychód, zakwalifikowany jako przychód z innych źródeł, będzie zobligowany do wykazania go w zeznaniu podatkowym składanym za dany rok podatkowy i obliczenia podatku należnego od sumy uzyskanych dochodów według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że na Wnioskodawcy istotnie nie będą ciążyły obowiązki płatnika, o których mowa w art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, bowiem Wnioskodawca nie będzie wypłacał świadczeń, o których mowa w tymże przepisie, tj. ani świadczeń z tytułu działalności wykonywanej osobiście, określonej w treści art. 13 pkt 2 i 4-9 powyższej ustawy, ani praw majątkowych, o których mowa w art. 18 cyt. ustawy. Jak bowiem wykazano powyżej wskazane przychody należy kwalifikować do tzw. przychodów z ?innych źródeł?.

Wobec powyższego w przedmiotowej sprawie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe w części dotyczącej kwalifikacji wypłaconego świadczenia do źródła przychodów oraz obowiązku sporządzenia PIT-8C, natomiast za prawidłowe co do braku obowiązku poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, o której mowa w art. 41 ust. 1 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie