Kwestia opodatkowania u źródła wartości wynagrodzenia wypłaconego fińskiej spółce z tytułu zakupu (...)

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania u źródła wartości wynagrodzenia wypłaconego fińskiej spółce z tytułu zakupu oprogramowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest podmiotem z siedzibą w Polsce i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji masy włóknistej oraz papierów przemysłowych .Spółka zrealizowała inwestycję o wartości ok. 280 mln Euro, polegającą na budowie zakładu produkcyjnego z innowacyjną maszyną papierniczą.

Od grudnia 2012 Spółka rozpoczęła produkcję masy makulaturowej (półprodukt do produkcji papieru) w tzw. makulaturowni. Natomiast od połowy I kwartału 2013 rozpoczęła produkcję papieru, od II kwartału 2013 Spółka prowadzi sprzedaż wyrobu gotowego: papieru opakowaniowego, sprzedaż jest realizowana zarówno do odbiorców krajowych jak i zagranicznych.

Spółka dla celów prowadzonego procesu produkcyjnego (produkcja papieru) zakupiła od spółki Fińskiej dostawę, instalację i uruchomienie systemu komputerowego pn MES Manufacturing Execution System do operacyjnego planowania i zarządzania produkcją. System zawiera tzw. hardware, software oraz inne usługi. Zgodnie z umową Spółka S. poniosła koszty tzw. określonych w Umowie opłat licencyjnych z tytułu prawa do używania programu komputerowego. Spółka potraktowała program komputerowy jak wartość niematerialną i prawna i wprowadziła do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Spółka zwróciła się z Wnioskiem do Ministra Finansów o wydanie interpretacji indywidualnej w sprawie obowiązku pobierania na podstawie art. 21 ust. 1 oraz art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zryczałtowanego podatku od należności licencyjnych z tytułu prawa do używania programu komputerowego MES.

W uzasadnieniu Indywidualnej interpretacji nr IPPB5/423-439/14-2/MW z dnia 6 sierpnia 2014 roku Organ przywołał Komentarz do Modelowej Konwencji - punkt 14 do art. 12 cyt. ?nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych, prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystnie z programu komputerowego. Z tego wypływa wniosek, że zakup przez podmiot polski od podmiotu zagranicznego egzemplarza programu komputerowego, który nie skutkuje przejściem całości praw autorskich do tego programu, a korzystanie z tych praw ograniczone jest jedynie do wykorzystania na własne potrzeby kupującego (bez prawa do dalszej odsprzedaży, powielania, kopiowania itp.) nie rodzi po stronie tego podmiotu obowiązku pobrania podatku dochodowego określonego w art. 26 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 1 updop. Innymi słowy należność za taki program nie mieści się w zakresie pojęcia należności licencyjne określonego w art. 21 ust. 1 updop oraz art. 12 Modelowej Konwencji OECD o unikaniu podwójnego opodatkowania i nie stanowi przychodu osoby zagranicznej podlegającego opodatkowaniu w Polsce?.

Wobec powyższego S. zwróciła się do podmiotu udostępniającego licencję o doprecyzowanie na jakich warunkach udostępniona jest licencja na używanie programu MES. Spółka otrzymała oświadczenie A., iż ?otrzymała (S. Sp. z o.o.) prawo używania programów wymienionych poniżej do własnego użytku bez prawa powielania, kopiowania, sprzedawania czy dystrybucji? (tłumaczenie wersji angielskiej).

W treści wymienione są numery kontraktów pomiędzy S. i podmiotem fińskim A. których dotyczy licencja.

Spółka zaznacza, iż w Kontraktach nie ma opisanych warunków na jakich Spółka otrzymuje prawo do korzystania z licencji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wobec powyższego, zgodnie z zapisami komentarza do Modelowej Konwencji, Spółka S. korzystając z licencji na MES z prawem wyłącznego używania bez prawa do powielania, sprzedawania i dystrybucji ma prawo nie pobierać z wynagrodzenia spółki fińskiej zryczałtowanego podatku o jakim mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W przypadku korzystania z programu komputerowego (licencja) z prawem wyłącznego używania bez prawa do powielania, sprzedawania i dystrybucji Spółka ma prawo nie pobierać zryczałtowanego podatku o jakim mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Powyższe wynika z zapisów Komentarza do Modelowej Konwencji oraz stanowiska Ministra Finansów zawartego w Indywidualnej interpretacji nr IPPB5/423-439/14-2/MW z dnia 6 sierpnia 2014 jaką otrzymała Spółka.

Komentarz do Modelowej Konwencji, punkt 14 do art. 12 cyt. potwierdza stanowisko Spółki, iż nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystnie z programu komputerowego. Z tego wypływa wniosek, że zakup przez podmiot polski od podmiotu zagranicznego egzemplarza programu komputerowego, który nie skutkuje przejściem całości praw autorskich do tego programu, a korzystanie z tych praw ograniczone jest jedynie do wykorzystania na własne potrzeby kupującego (bez prawa do dalszej odsprzedaży, powielania, kopiowania itp.), nie rodzi po stronie tego podmiotu obowiązku pobrania podatku dochodowego określonego w art. 26 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 1 updop. Innymi słowy należność za taki program nie mieści się w zakresie pojęcia należności licencyjne określonego w art. 21 ust. 1 updop oraz art. 12 Modelowej Konwencji OECD o unikaniu podwójnego opodatkowania i nie stanowi przychodu osoby zagranicznej podlegającego opodatkowaniu w Polsce, Usługodawca Spółka fińska, A. złożyła oświadczenie w którym określiła, iż S. ma prawo wyłącznie do korzystania z programu na potrzeby własne bez prawa do dalszej sprzedaży, kopiowania, czy dystrybucji.

W treści wymienione są numery kontraktów, których dotyczy licencja.

Spółka zaznacza, iż w Kontraktach nie ma opisanych warunków na jakich Spółka otrzymuje prawo do korzystania z licencji.

Wobec powyższego uważamy, że nie mamy obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm., dalej także: updop) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jednocześnie na mocy art. 26 ust. 1 powołanej ustawy osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Jednakże od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W ww. art. 3 ust. 2 updop, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o pdop stanowi, że podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ww. ustawy przychodów z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze ustala się w wysokości 20% przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 tej ustawy przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W art. 21 updop wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potracenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem ?u źródła? ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 updop.

W przedmiotowej sprawie przepisem szczególnym w stosunku do postanowień art. 21 ust. 1 pkt 1 updop jest art. 12 konwencji (zawartej w dniu 8 czerwca 2009 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Finlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2010 r., Nr 37, poz. 205, dalej: ?umowa polsko-fińska?).

Zgodnie z art. 12 ust. 3 umowy polsko-fińskiej, określenie ?należności licencyjne? oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane w związku z korzystaniem lub prawem do korzystania z wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami lub taśmami transmitowanymi w radiu lub telewizji, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za korzystanie lub prawo do korzystania z urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę przedmiotem umowy zawartej przez Wnioskodawcę z rezydentem Finlandii nie jest przeniesienie praw czy też udzielenie prawa do korzystania z autorskich praw majątkowych, np. w celu umożliwienia czerpania korzyści majątkowych w zakresie określonym w art. 74 ust. 4 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, z późn. zm.), tj.:

1. w wyniku trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie - w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego,
2. tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała
3. rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii),

lecz udostępnienie prawa do korzystania z określonych egzemplarzy oprogramowania dla własnych potrzeb Wnioskodawcy.

Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji, zawartym w punkcie 14 do art. 12, nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych, prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu komputerowego.

Podobnie stosownie do treści pkt 14.2 ww. Komentarza łatwość powielania programów komputerowych umożliwiła wypraco­wanie takich uzgodnień w zakresie dystrybucji, zgodnie z którymi odbiorca uzy­skuje prawa do wielokrotnego powielania programu wyłącznie do celów prowa­dzonej działalności. Umowy tego rodzaju określane są najczęściej jako site licenses (licencje na miejsce), enterprise licenses (licencje na przedsiębiorstwo) bądź network licenses (licencje sieciowe). Mimo iż w ramach takiej umowy dopuszczalne jest wykonywanie wielu egzemplarzy programu, prawa te ograniczone są zazwyczaj do praw w zakresie niezbędnym do umożliwienia korzystania z programu na kompu­terach lub w sieci licencjobiorcy; licencja wyklucza powielanie do jakichkolwiek innych celów. Płatności w transakcjach tego typu traktowane są w większości przy­padków jako dochód z działalności handlowej zgodnie z artykułem 7.

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy polsko-fińskiej zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność gospodarczą w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowanie w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi (z opisu stanu faktycznego nie wynika posiadanie zakładu w Polsce przez kontrahenta fińskiego).

Wynagrodzenie kontrahenta fińskiego nie mieści się zatem w zakresie pojęcia należności licencyjnych określonego w art. 12 umowy polsko-fińskiej i jednocześnie nie stanowi przychodu osoby zagranicznej podlegającego opodatkowaniu w Polsce, o którym mowa w art. 21 updop.

Brak jest zatem podstawy prawnej do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od tych wypłat przez Wnioskodawcę - art. 26 ust. 1 updop nie będzie miał w niniejsze sprawie zastosowania - Wnioskodawca dokonuje wypłat należności z innego tytułu, niż wymienione w art. 21 ust. 1 (oraz 22 ust. 1) updop. Zakup przez podmiot polski od spółki fińskiej egzemplarza programu komputerowego przeznaczonego do wykorzystywania na własne potrzeby kupującego (bez prawa do dalszej odprzedaży, powielania, kopiowania itp.) nie rodzi po stronie tego podmiotu obowiązku pobrania podatku dochodowego określonego w art. 26 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 1 pkt 1 updop.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.