Czy w przypadku dokonania darowizny pieniężnej pomiędzy spółkami tworzącymi PGK w okresie istnienia (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2014 r. (data wpływu 10 listopada 2014 r.) oraz piśmie z dnia 27 listopada 2014 r. (data nadania 27 listopada 2014 r., data wpływu 1 grudnia 2014 r.) uzupełniającym braki formalne wniosku na wezwanie Nr IPPB5/423-1073/14-2/AM z dnia 21 listopada 2014 r. (data doręczenia 24 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• ustalenia kosztu uzyskania przychodu w związku z dokonywaniem darowizn pieniężnych pomiędzy spółkami tworzącymi Podatkową Grupę Kapitałową - jest prawidłowe;
  

• ustalenia kosztu uzyskania przychodu w związku z dokonywaniem darowizn (innych niż darowizny pieniężne, w szczególności przekazywanych łącznie bądź z osobna: towarów, udziałów lub innych praw, przedsiębiorstwa albo ZCP) pomiędzy spółkami tworzącymi Podatkową Grupę Kapitałową - jest nieprawidłowe.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia kosztu uzyskania przychodu w związku z dokonywaniem darowizn pomiędzy spółkami tworzącymi Podatkową Grupę Kapitałową.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 18 września 2014 r. PG Akcyjna (dalej: PG SA), G.i Spółka Akcyjna (dalej: Spółka SA), D. Spółka Akcyjna (dalej: Spółka D), O. Spółka Akcyjna (dalej: Spółka O), M. Spółka Akcyjna (dalej: Spółka M), S. Spółka Akcyjna (dalej: Spółka S), E. Spółka Akcyjna (dalej: Spółka E), E. N. Spółka Akcyjna (dalej: Spółka EN) oraz pozostałe 24 spółki zależne od P. SA (dalej: Spółka Zależna lub łącznie: Spółki Zależne) zawarły umowę (dalej: Umowa) o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej pod nazwą ?PGK ? (dalej również: PGK lub Wnioskodawca) w rozumieniu przepisów ustawy o PDOP. Spółką dominującą w ramach PGK jest P. S.A.

Zgodnie z Umową:

• PGK została utworzona na okres dwudziestu pięciu lat podatkowych,
  

• rokiem podatkowym PGK jest rok kalendarzowy,
  

• P SA została wyznaczona na spółkę reprezentującą PGK w zakresie obowiązków wynikających z ustawy o PDOP oraz z ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005 r, Nr 8 poz. 60, dalej: Ordynacja Podatkowa),

• podstawa opodatkowania PGK jest obliczana zgodnie z art. 7a ustawy o PDOP, w związku z art. 7 ust. 1-3 ustawy o PDOP.
  
  
  

Umowa PGK została zarejestrowana przez właściwy urząd skarbowy. Pierwszy rok podatkowy PGK rozpoczyna się w dniu 1 stycznia 2015 r.

Spółki wchodzące w skład PGK zakładają, że w okresie funkcjonowania PGK i posiadania przez PGK statusu podatnika PDOP, będą dokonywać darowizn pomiędzy sobą, tj. spółka należąca do PGK przekaże darowiznę innej spółce tworzącej PGK. W szczególności, przedmiotem darowizn mogą być: przekazywane łącznie bądź z osobna środki pieniężne, udziały (akcje), towary, środki trwałe (dalej: ŚT) bądź wartości niematerialno-prawne (dalej: WNiP), przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa (dalej: ZCP).

Własność środków pieniężnych, towarów, ŚT lub WNiP, udziałów (akcji) lub innych praw, przedsiębiorstwa albo ZCP będzie przekazana w formie darowizny, tj. w szczególności:

• podstawą dokonania czynności będzie umowa darowizny zawarta w sposób oraz w formie wynikającej z odpowiednich przepisów prawa, oraz
  

• w związku z przeniesieniem własności towarów, ŚT, WNiP, środków pieniężnych, udziałów lub innych praw, przedsiębiorstwa albo ZCP obdarowany nie dokona ani nie będzie zobowiązany do dokonania na rzecz darczyńcy żadnego świadczenia ekwiwalentnego / zwrotnego ani w chwili otrzymania darowizny, ani w przyszłości.
  
  
  

Wartość darowizny (innej niż darowizna pieniężna) wskazana w umowie darowizny będzie ustalona w oparciu o wycenę dokonaną przez niezależnego rzeczoznawcę na dzień dokonania darowizny.

W związku z tym, iż poniższe pytania dotyczą ustalenia dochodu (straty) PGK jako podatnika PDOP, z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej występuje P. SA jako Spółka Reprezentująca PGK.

Przed rozpoczęciem funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej Wnioskodawcy (PGK), funkcjonowały podatkowe grupy kapitałowe (?Poprzednie PGK?): PGK PG oraz PGK G.i S.A., których członkami była duża część spółek tworzących PGK. Poprzednie PGK uzyskały w tym zakresie pozytywne interpretacje podatkowe, tj.:

• interpretację wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 13 czerwca 2012 r. na rzecz podatkowej grupy kapitałowej PGK PG (sygn. IPPB5/423-272/12-4/AM);
  

• interpretację wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w lodzi w dniu 17 marca 2014 r., o sygn. IPTPB3/423-508/13-2/GG na rzecz podatkowej grupy kapitałowej PGK G.i SA.
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku dokonania darowizny pieniężnej pomiędzy spółkami tworzącymi PGK w okresie istnienia PGK i posiadania przez PGK statusu podatnika PDOP, PGK jako podatnik PDOP przy ustalaniu swojego dochodu lub straty podatkowej zgodnie z art. 7a ust. 1 ustawy o PDOP może uwzględnić w swoim dochodzie (stracie) koszt uzyskania przychodu w wysokości odpowiadającej wartości pieniężnej darowizny (darowizn) jako element składowy dochodu albo straty darczyńcy (spółki tworzącej PGK)?
2. Czy w przypadku dokonania darowizny (w szczególności przekazywanych łącznie bądź z osobna: towarów, udziałów lub innych praw, przedsiębiorstwa albo ZCP) pomiędzy spółkami tworzącymi PGK, PGK jako podatnik PDOP przy ustalaniu swojego dochodu albo straty zgodnie z art. 7a ust. 1 ustawy o PDOP będzie uprawniona do uwzględnienia w swoim dochodzie (stracie) kosztu uzyskania przychodu odpowiadającego wartości darowizny (darowizn) wskazanej w umowie darowizny - jako elementu składowego dochodu albo straty darczyńcy (spółki tworzącej PGK)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 1

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w przypadku przekazania darowizny pieniężnej w ramach PGK, tj. przez spółkę tworzącą PGK na rzecz innej spółki należącej do PGK w okresie funkcjonowania PGK, darczyńca (spółka tworząca PGK) będzie uprawniony do uwzględnienia przy wyliczeniu swojego dochodu podatkowego (straty) kosztu uzyskania przychodu w wysokości równej wartości pieniężnej przekazanej darowizny (darowizn), który to z kolei dochód (albo strata) powinien być uwzględniony przez PGK jako podatnika PDOP przy ustalaniu dochodu (straty) PGK zgodnie z art. 7a ust. 1 ustawy o PDOP.

Uzasadnienie stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 1

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o PDOP, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem dokonywanych między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową, a także wpłat na rzecz Polskiej Organizacji , z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz, 1536), z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

W świetle powyższego przepisu, na zasadzie wyjątku od ogólnej zasady, darowizny dokonywane pomiędzy spółkami należącymi do podatkowej grupy kapitałowej mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, (takie stanowisko potwierdzone jest także w doktrynie podatkowej, przykładowo w Komentarzu do ustawy o PDOP pod red. S. Babiarz, L. Blystak, B. Dauter, A. Gomułowicz, R. Pęk, K. Winiarski (wyd. Unimex 2011 s. 612): ,Zasadą jest, że darowizny i ofiary nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Wyjątkiem od tej zasady są (...) darowizny dokonywane między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową?.

Nie ulega zatem wątpliwości, iż w przedmiotowej sytuacji darowizny dokonane w okresie funkcjonowania PGK pomiędzy spółkami tworzącymi PGK będą stanowiły koszty uzyskania przychodów.

Mając na uwadze powyższe oraz przepisy art. 7a ust. 1 oraz art. 7 ust. 1 ustawy o PDOP, darczyńca spółka będąca członkiem PGK, będzie uprawniona do uwzględnienia przy wyliczeniu swojego dochodu podatkowego albo straty kosztów uzyskania przychodu z tytułu darowizn pieniężnych przekazanych na rzecz innych spółek należących do PGK. Zdaniem Wnioskodawcy, przy określeniu wysokości kosztu uzyskania przychodu należy zastosować wartość pieniężną przekazanej darowizny. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż w przypadku darowizn pieniężnych, wartość darowizny ustala się w oparciu o przekazaną obdarowanemu kwotę.

Następnie, tak wyliczony dochód (strata) darczyńcy (spółki tworzącej PGK), tj. obejmujący koszty uzyskania przychodu z tytułu dokonanej darowizny pieniężnej (darowizn) w wysokości odpowiadającej wartości pieniężnej przekazanej darowizny, powinien zostać uwzględniony przy wyliczeniu dochodu (straty) PGK zgodnie z art. 7a ust. 1 ustawy o PDOP.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone m.in.:

• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 17 grudnia 2009 r. (sygn. IPPB5/423-588/09-5/MB), zgodnie z którą: ?Spółka (jako spółka reprezentująca Podatkową Grupę Kapitałową) powinna potraktować darowiznę pieniężną, która zostanie wypłacona przez Spółkę Zależną (Spółki Zależne) na rzecz Spółki (w okresie istnienia Podatkowej Grupy Kapitałowej posiadającej status podatnika CIT) jako koszt uzyskania przychodów Spółki Zależnej (Spółek Zależnych), który - jako element składowy dochodu albo straty Spółki Zależnej (Spółek Zależnych) będącej jedną ze spółek tworzących Podatkową Grupę Kapitałową powinien zostać uwzględniony w rozliczeniu CIT Podatkowej Grupy Kapitałowej.?;
  

• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 19 lutego 2014 r. (sygn. IPPB5/423-922/13-5/RS), zgodnie z którą: ?w przypadku przekazania Darowizn pieniężnych pomiędzy spółkami wchodzącymi w skład PGK w okresie funkcjonowania PGK, PGK będzie uprawniona do uwzględnienia przy obliczeniu swojego dochodu (straty) - zgodnie z art. 7a ust. 1 UPDOP - dochodu (straty) Spółki przekazującej darowiznę, na który będą się składać koszty uzyskania przychodów z tytułu darowizn przekazanych na rzecz Spółki otrzymującej Darowiznę pieniężną w wysokości odpowiadającej wartości pieniężnej tych darowizn.?;
  

• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie w dniu 13 czerwca 2012 r. na rzecz podatkowej grupy kapitałowej PGK PG (sygn. IPPB5/423-272/12-4/AM);
  

• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w dniu 17 marca 2014 r. na rzecz podatkowej grupy kapitałowej Gi (sygn. IPTPB3/423-508/13-2/GG).
  
  
  

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku przekazania darowizn pieniężnych pomiędzy spółkami tworzącymi PGK w okresie funkcjonowania PGK, PGK będzie uprawniona do uwzględnienia przy obliczeniu swojego dochodu (straty) zgodnie z art. 7a ust. 1 ustawy o PDOP - dochodu (straty) spółki tworzącej PGK, na który będą się składać koszty uzyskania przychodów z tytułu darowizn przekazanych przez tę spółkę na rzecz innych członków PGK. Koszty uzyskania przychodu z tytułu przekazanej darowizny pieniężnej należy ustalić w wysokości odpowiadającej wartości pieniężnej tych darowizn.

Stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 2

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w sytuacji dokonania darowizny (w szczególności przekazywanych łącznie bądź z osobna: towarów, udziałów lub innych praw, przedsiębiorstwa albo ZCP) przez spółkę należącą do PGK, na rzecz innej spółki tworzącej PGK, darczyńca będzie uprawniony do uwzględnienia przy wyliczeniu swojego dochodu (straty) kosztu uzyskania przychodu w wysokości odpowiadającej wartości darowizny wskazanej w umowie darowizny, który to z kolei dochód (albo strata) spółki tworzącej PGK powinien być uwzględniony przez PGK jako podatnika PDOP przy ustalaniu dochodu (straty) PGK zgodnie z art. 7a ust. 1 ustawy o PDOP.

Uzasadnienie stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 2

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o PDOP, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem dokonywanych między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową, a także wpłat na rzecz Polskiej Organizacji , z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536), z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Powyższy przepis wprowadza ogólną zasadę, iż darowizny nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, z wyjątkiem sytuacji opisanych powyżej. Innymi słowy, na zasadzie wyjątku, podatnicy mogą rozpoznać darowizny jako koszty uzyskania przychodu w następujących sytuacjach:

• darowizny dokonane między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową, oraz
  

• wpłaty na rzecz Polskiej Organizacji.
  
  
  

Ponadto, podatnicy mogą rozpoznać koszty wytworzenia lub cenę nabycia produktów spożywczych przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w sytuacjach wskazanych w cyt. powyżej przepisie.

W analizowanym stanie faktycznym darowizny zostaną dokonane pomiędzy spółkami tworzącymi PGK w okresie funkcjonowania PGK i posiadania przez PGK statusu podatnika PDOP. W świetle powyższych przepisów ustawy o PDOP, w przedmiotowej sytuacji darowizny będą stanowiły koszty uzyskania przychodu darczyńcy (spółki tworzącej PGK). Zgodnie z przepisem art. 7a ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o PDOP dochód (strata) darczyńcy obejmujący koszty z tytułu darowizny będzie elementem dochodu (straty) PGK.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle brzmienia przepisu art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o PDOP kosztem uzyskania przychodu będzie wartość dokonanej darowizny. Z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, iż koszty uzyskania przychodu ustala się:

• w wysokości wartości darowizny, jeżeli są to darowizny dokonane między spółkami należącymi do PGK,
  

• w wysokości wpłat dokonanych na rzecz Polskiej Organizacji,
  
  
  

w wysokości odpowiadającej kosztom wytworzenia lub ceny nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art, 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536), z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Jednocześnie, należy zauważyć, iż przepisy ustawy o PDOP wprowadzają możliwość odliczenia od dochodu darowizn zgodnie z przepisem art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP, tj. darowizn przekazanych na cele określone w art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, organizacjom, o którym mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy lub równoważnym organizacjom, określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego, obowiązujących w innych niż RP państwie członkowskim UE lub innym państwie należącym do EOG, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1 ustawy o PDOP.

Zgodnie z przepisem art. 18 ust. 1k ustawy o PDOP odliczenia darowizn, o którym mowa w art. 18 ust. 1 pkt 1, nie stosuje się w przypadku, gdy podatnik zaliczył wartość przekazanej darowizny do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 14.

W świetle literalnego brzmienia przepisów art. 16 ust. 1 pkt 14 oraz art. 18 ust. 1k ustawy o PDOP kosztem uzyskania przychodów jest wartość darowizn przekazywanych między spółkami należącymi do PGK, a nie w szczególności koszty ich wytworzenia lub nabycia. Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, iż dopiero w dalszej części art. 16 ust.

1 pkt 14 ustawy o PDOP ustawodawca wprost odnosi się do kosztów wytworzenia lub ceny nabycia (produktów spożywczych), jednakże fragment ten ma zastosowanie jedynie w odniesieniu do produktów spożywczych przekazywanych na rzecz organizacji pożytku publicznego. Mając na uwadze zasadę racjonalnego ustawodawcy oraz literalną wykładnię przepisów należy uznać, iż gdyby celem ustawodawcy było umożliwienie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie / wytworzenie przedmiotu darowizny niezależnie od przedmiotu darowizny, odpowiednie regulacje zostałyby wprost umieszczone w treści ustawy o PDOP, tak jak ma to miejsce w przypadku produktów spożywczych. Wobec braku odpowiedniego zapisu w ustawie o PDOP, zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, iż celem ustawodawcy było zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie/wytworzenie przedmiotu darowizny jedynie w odniesieniu do produktów spożywczych, natomiast w pozostałych przypadkach, tj, w przypadku darowizn pomiędzy spółkami tworzącymi PGK oraz w przypadku wpłat na rzecz Polskiej Organizacji kosztem jest wartość darowizny/wpłaty na rzecz Polskiej Organizacji.

Zdaniem Wnioskodawcy wartość darowizny należy określić na dzień dokonania darowizny. W tym bowiem dniu (tj. zawarcia umowy darowizny zgodnie z odrębnymi przepisami) są przeniesione prawa własności do danego składnika majątku / praw majątkowych, przedsiębiorstwa albo ZCP.

Ponadto, biorąc pod uwagę wykładnię systemową, w szczególności przepisy art. 18 ustawy o PDOP, które nawiązują do art. 16 ust. 1 pkt 14 (por. cyt. wyżej art. 18 ust. 1k ustawy o PDOP), należy mieć na względzie zasady wyrażone w art. 18 ust. 1b. Zgodnie z tym przepisem, jeżeli przedmiotem darowizny są towary opodatkowane podatkiem od towarów i usług, za kwotę darowizny uważa się wartość towaru wraz z podatkiem od towarów i usług, w części przekraczającej kwotę podatku naliczonego, którą podatnik ma prawo odliczyć zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej darowizny. Przy określaniu wartości tych darowizn stosuje się odpowiednio art. 14.

W przedstawionym stanie faktycznym darowizna zostanie dokonana pomiędzy spółkami tworzącymi PGK na podstawie umowy darowizny, w której darczyńca określi wartość darowizny w oparciu o wycenę dokonaną przez niezależnego rzeczoznawcę (wartość darowizny wskazanej w umowie darowizny będzie więc odpowiadała wartości rynkowej).

Zgodnie z literalnym brzmieniem przepisu art. 16 ust. 1 pkt 14 w zw. z art. 7a ust. 1 ustawy o PDOP wartość darowizny będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu uwzględniany przy obliczaniu dochodu (straty) darczyńcy (spółki tworzącej PGK). Z kolei, dochód (strata) darczyńcy, tj. spółki tworzącej PGK będzie elementem składowym dochodu (straty) PGK obliczanego zgodnie z art. 7a ust. 1 ustawy o PDOP.

Powyższe zostało potwierdzone m.in.:

• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 17 marca 2014 r. (sygn. IPTPB3/423-508/13-2/GG), zgodnie z którą: ?co prawda przekazywanych darowizn zasadniczo nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, lecz jeden z wyjątków od tej reguły dotyczy darowizn dokonywanych pomiędzy podmiotami tworzącymi podatkową grupę kapitałową. W konsekwencji, wartość przekazanej darowizny powinna zwiększyć koszty uzyskania przychodów spółki dokonującej darowizny, tym samym wpływając na wysokość jej dochodu bądź straty podatkowej. Z kolei, dochód lub strata podatkowa spółki dokonującej darowizny, zgodnie z art. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, będzie stanowić składowy element dochodu lub straty PGK. A zatem, zdaniem Wnioskodawcy, koszt uzyskania przychodów, jaki zostanie rozpoznany przez spółkę dokonującą darowizny znajdzie odzwierciedlenie w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych PGK?;
  

• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 13 czerwca 2012 r. na rzecz podatkowej grupy kapitałowej PGK PG (sygn. IPPB5/423-272/12-4/AM);
  

• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w dniu 17 marca 2014 r. na rzecz podatkowej grupy kapitałowej Gi (sygn. IPTPB3/423-508/13-2/GG).
  
  
  

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku dokonania darowizn pomiędzy spółkami tworzącymi PGK w okresie funkcjonowania PGK, PGK będzie uprawniona do uwzględnienia przy obliczeniu swojego dochodu (straty) zgodnie z art. 7a ust. 1 ustawy o PDOP - dochodu (straty) spółki tworzącej PGK, na który będą się składać koszty uzyskania przychodów z tytułu darowizn przekazanych na rzecz innych członków PGK w wysokości odpowiadającej wartości tych darowizn wskazanej w umowie darowizny i ustalonej w oparciu o wycenę niezależnego rzeczoznawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie:

• ustalenia kosztu uzyskania przychodu w związku z dokonywaniem darowizn pieniężnych pomiędzy spółkami tworzącymi Podatkową Grupę Kapitałową za prawidłowe;
  

• ustalenia kosztu uzyskania przychodu w związku z dokonywaniem darowizn (innych niż darowizny pieniężne, w szczególności przekazywanych łącznie bądź z osobna: towarów, udziałów lub innych praw, przedsiębiorstwa albo ZCP) pomiędzy spółkami tworzącymi Podatkową Grupę Kapitałową za nieprawidłowe.
  
  
  

Ad. 1

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 we wniosku z dnia 10 listopada 2014 r.

Ad. 2

W polskim prawie podatkowym przepisy traktują podatkową grupę kapitałową jako podmiot podatku dochodowego od osób prawnych. Pomimo, że podatkowa grupa kapitałowa nie posiada osobowości prawnej, to zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nadany jej został status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych. Utworzenie podatkowej grupy kapitałowej jest możliwe, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie ustawowe warunki formalne.

Zgodnie z art. 1a ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm., dalej: ?updop?), podatkowa grupa kapitałowa jest podatnikiem, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

1. podatkową grupę kapitałową mogą tworzyć wyłącznie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki akcyjne, mające siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli:
   1. przeciętny kapitał zakładowy, określony w sposób, o którym mowa w art. 16 ust. 7, przypadający na każdą z tych spółek, jest nie niższy niż 1 000 000 zł,
      
   2. jedna ze spółek, zwana dalej ?spółką dominującą?, posiada bezpośredni 95% udział w kapitale zakładowym lub w tej części kapitału zakładowego pozostałych spółek, zwanych dalej ?spółkami zależnymi?, która na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji nie została nieodpłatnie lub na zasadach preferencyjnych nabyta przez pracowników, rolników lub rybaków albo która nie stanowi rezerwy mienia Skarbu Państwa na cele reprywatyzacji,
      
   3. spółki zależne nie posiadają udziałów w kapitale zakładowym innych spółek tworzących tę grupę,
      
   4. w spółkach tych nie występują zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochód budżetu państwa;
2. spółka dominująca i spółki zależne zawarły, w formie aktu notarialnego, umowę o utworzeniu, na okres co najmniej 3 lat podatkowych, podatkowej grupy kapitałowej i umowa ta, zwana dalej ?umową?, została zarejestrowana przez naczelnika urzędu skarbowego;
   
3. po utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej spółki tworzące tę grupę spełniają warunki wymienione w pkt 1 lit. a-c, a ponadto:
   1. nie korzystają ze zwolnień od podatku dochodowego na podstawie odrębnych ustaw,
      
   2. nie pozostają w związkach powodujących zaistnienie okoliczności, o których mowa w art. 11, z podatnikami podatku dochodowego niewchodzącymi w skład podatkowej grupy kapitałowej;
4. podatkowa grupa kapitałowa osiągnie za każdy rok podatkowy udział dochodów w przychodach, określony zgodnie z art. 7a ust. 1, w wysokości co najmniej 3%.
   
   

Stosownie do art. 1a ust. 3 pkt 4 ww. ustawy, umowa musi zawierać co najmniej wskazanie spółki reprezentującej podatkową grupę kapitałową w zakresie obowiązków wynikających z ustawy oraz z przepisów Ordynacji podatkowej.

Na podstawie art. 7a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w podatkowych grupach kapitałowych przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym, obliczanym zgodnie z art. 19, jest osiągnięty w roku podatkowym dochód stanowiący nadwyżkę sumy dochodów wszystkich spółek tworzących grupę nad sumą ich strat. Jeżeli za rok podatkowy suma strat przekracza sumę dochodów spółek, różnica stanowi stratę podatkowej grupy kapitałowej. Dochody i straty spółek oblicza się zgodnie z art. 7 ust. 1-3.

W myśl postanowień art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych jest ? z zastrzeżeniem wypadków, o których mowa w art. 21 i 22 - dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich został on osiągnięty. Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. W sytuacji, gdy koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 ustawy).

Treść art. 1a ust. 7 ww. ustawy wskazuje z kolei, iż podatek dochodowy oraz zaliczki na ten podatek są obliczane, pobierane i wpłacane przez spółkę, o której mowa w ust. 3 pkt 4. Spółce tej nie przysługuje wynagrodzenie z tytułu terminowego wpłacania podatku dochodowego od osób prawnych należnego od podatkowej grupy kapitałowej.

Należy zauważyć, iż członkowie podatkowej grupy kapitałowej, tak jak inne spółki kapitałowe podlegają przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i rozliczają się na tych samych zasadach, z niektórymi wyjątkami, ściśle określonymi w ustawie (np. art. 7a ust. 1, art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że spółki wchodzące w skład PGK zakładają, że w okresie funkcjonowania PGK i posiadania przez PGK statusu podatnika PDOP, będą dokonywać darowizn pomiędzy sobą, tj. spółka należąca do PGK przekaże darowiznę innej spółce tworzącej PGK. W szczególności, przedmiotem darowizn mogą być: przekazywane łącznie bądź z osobna środki pieniężne, udziały (akcje), towary, środki trwałe (dalej: ŚT) bądź wartości niematerialno-prawne (dalej: WNiP), przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa (dalej: ZCP). Własność środków pieniężnych, towarów, ŚT lub WNiP, udziałów (akcji) lub innych praw, przedsiębiorstwa albo ZCP będzie przekazana w formie darowizny, tj. w szczególności:

• podstawą dokonania czynności będzie umowa darowizny zawarta w sposób oraz w formie wynikającej z odpowiednich przepisów prawa, oraz
  

• w związku z przeniesieniem własności towarów, ŚT, WNiP, środków pieniężnych, udziałów lub innych praw, przedsiębiorstwa albo ZCP obdarowany nie dokona ani nie będzie zobowiązany do dokonania na rzecz darczyńcy żadnego świadczenia ekwiwalentnego / zwrotnego ani w chwili otrzymania darowizny, ani w przyszłości.
  
  
  

Wartość darowizny (innej niż darowizna pieniężna) wskazana w umowie darowizny będzie ustalona w oparciu o wycenę dokonaną przez niezależnego rzeczoznawcę na dzień dokonania darowizny.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. 
  
  
  

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ww. ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo?skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
  

• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.
  
  
  

Istotnym jest, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża podatnika.

Dodatkowo zauważyć należy, że w celu wykazania związku pomiędzy kosztem, a przychodem podatnik musi dysponować wymaganymi przez prawo dowodami. W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów. W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Wyrażenie ?w celu osiągnięcia przychodu? zawarte we wskazanym przepisie art. 15 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie ?w celu? należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot ?celowości?. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem dokonywanych między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową, a także wpłat na rzecz Polskiej Organizacji, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, z późn. zm.), z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Zasadą jest więc, iż nie można uznać za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju. Jednym z wyjątków są darowizny i ofiary dokonywane między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową.

W przedstawionym we wniosku opisie zdarzenia przyszłego darowizny (inne niż darowizny pieniężne, w szczególności przekazywane łącznie bądź z osobna: towary, udziały lub inne prawa, przedsiębiorstwa albo ZCP) zostaną dokonane pomiędzy spółkami tworzącymi PGK w okresie funkcjonowania PGK i posiadania przez PGK statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych. W świetle powyższych przepisów ustawy, w przedstawionych okolicznościach darowizny te będą stanowiły koszty uzyskania przychodu darczyńcy (spółki tworzącej PGK). Zgodnie z przepisem art. 7a ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dochód (strata) darczyńcy obejmujący koszty z tytułu darowizny będzie elementem dochodu (straty) Podatkowej Grupy Kapitałowej.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że ustawodawca w powołanym art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wskazał wprost w jakiej wysokości/wartości koszt powinien ustalić darczyńca, jednakże nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż ten koszt należy odnosić do wartości rynkowej przedmiotu darowizny. Skoro bowiem ustawodawca nie wskazał w tej mierze szczególnych zasada ustalania tych kosztów, to koszty, o których mowa w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy wywieść z normy ogólnej wynikającej z art. 15 ust. 1 ustawy - jako do kosztu poniesionego w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tj. do tzw. ?kosztu podatkowego?.

Innymi słowy ogólną zasadą jest, że jeżeli ustawodawca nie wprowadził szczególnego wyjątku, jaki np. jest w przepisie art. 15 ust. 1k pkt 1 ustawy - podatnicy zaliczać mogą koszty rzeczywiście przez nich poniesione, nie podlegają zaś takiemu zaliczeniu koszty oparte na bieżącej rynkowej wycenie zbywanych składników majątku, a także raz już uwzględnione w systemie rozliczenia podatku, np. poprzez odpisy amortyzacyjne.

Mając na uwadze racjonalność ustawodawcy - gdyby jego zamiarem było aby, koszty wynikające z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustalać na poziomie rynkowym to wskazałby to wprost w tym przepisie. Odniesienie do wartości rynkowej znajdujemy w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, np. w przepisach art. 12 ust. 1 pkt 9 czy art. 16g ust. 1 pkt 3. Ponadto normodawca mógłby także dla omawianej ?wartości? przewidzieć zastosowanie przepisów art. 14 ust. 1-3 cytowanej ustawy.

Należy zauważyć, że co prawda Podatkowa Grupa Kapitałowa daje jej uczestnikom możliwość swobodnego kształtowania cen, ale swoboda ta nie może dawać prawa do ujmowania w kosztach podatkowych przedmiotu darowizny w wartości wyższej niż wydatki jakie zostały poniesione na jej nabycie/wytworzenie czy też do wielokrotnego ujmowania w kosztach tego samego wydatku. Zasada neutralności transakcji PGK i potrącalności kosztów w podatku dochodowym od osób prawnych nie pozwala na tak swobodne kształtowanie podstawy opodatkowania na jakie wskazuje argumentacja Spółki.

Podsumowując, tutejszy Organ nie może zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy w zakresie wskazanego sposobu ustalania kosztów uzyskania przychodów w przypadku dokonywania darowizn pomiędzy spółkami wchodzącymi w skład Podatkowej Grupy Kapitałowej. Gdyby bowiem przyjąć zaprezentowane stanowisko, mogłoby to skutkować możliwością ujmowania w kosztach uzyskania przychodów danej ?wartości? więcej niż jeden raz, tj. wielokrotnie. Wykładnia systemowa oraz konstrukcja podatku dochodowego od osób prawnych uprawnia do stwierdzenia, że ta sama wartość nie może być dwukrotnie opodatkowana na imię tej samej osoby, a ten sam wydatek nie może być uwzględniony więcej niż jeden raz jako koszt uzyskania przychodu. Zasada ta, co prawda nie jest w sposób wyraźny wyrażona w żadnym z przepisów ustawy, niemniej jednak zestawienie istniejących przepisów dotyczących sposobu konstruowania podstawy opodatkowania uzasadnia przyjęcie takiego założenia.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca powinien ustalić koszt uzyskania przychodu powstały w wyniku operacji darowizn (innych niż darowizny pieniężne, w szczególności przekazywanych łącznie bądź z osobna: towarów, udziałów lub innych praw, przedsiębiorstwa albo ZCP) dokonywanych pomiędzy spółkami tworzącymi Podatkową Grupę Kapitałową w wysokości kosztów rzeczywiście poniesionych na nabycie/wytworzenie przekazywanych łącznie bądź z osobna: towarów, udziałów lub innych praw, przedsiębiorstwa albo ZCP i tylko tych kosztów, które nie były uprzednio zaliczone do kosztów podatkowych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 podnoszące, że w sytuacji dokonywania darowizn (innych niż darowizny pieniężne, w szczególności przekazywanych łącznie bądź z osobna: towarów, udziałów lub innych praw, przedsiębiorstwa albo ZCP) pomiędzy spółkami tworzącymi Podatkową Grupę Kapitałową, koszt uzyskania przychodu stanowić będzie wartość darowizny wskazanej w umowie, odpowiadająca wartości rynkowej tejże darowizny, należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych należy wskazać, że funkcjonowanie w obrocie prawnym interpretacji indywidualnych, w których odmiennie oceniono podobne lub zbliżone stany faktyczne lub zdarzenia przyszłe jest niewątpliwie niepożądane z punktu widzenia zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów, wyrażonej w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej. Niemniej jednak, w praktyce sytuacje takie mogą mieć miejsce, choćby z uwagi na przewidzianą przez ustawodawcę możliwość zmiany interpretacji indywidualnej w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Jak wynika z powołanego unormowania, przesłanką dla rozważenia zmiany interpretacji indywidualnej (tj. w istocie zmiany stanowiska w zakresie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego) jest w szczególności ugruntowanie się linii orzeczniczej sądów, w której prezentowany jest odrębny niż zawarty w tym rozstrzygnięciu pogląd dotyczący interpretacji określonego przepisu lub przepisów prawa podatkowego. Wskazana okoliczność powinna być jednocześnie brana pod uwagę przy wydawaniu nowych interpretacji indywidualnych w takich samych sprawach, co miało miejsce w przedmiotowej sprawie.

Co więcej, cel instytucji interpretacji indywidualnej, jakim jest zapewnienie jednolitego stosowania prawa podatkowego, nie może być realizowany z pominięciem zasady praworządności (art. 7 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. ? Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.; art. 120 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej). Podstawowym zadaniem tutejszego Organu jest wydawanie interpretacji prawidłowych, tj. w prawidłowy sposób odczytujących normy prawne zawarte w poszczególnych przepisach prawa podatkowego, a nie utrwalających raz wyrażony pogląd w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.