różnice kursowe a kurs średni NBP sygn: IPPB5/423-1129/11-2/IŚ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15.11.2011 r. (data wpływu 23.11.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości przyjęcia z dniem 01.01.2012 r., w związku z nowelizacją ustawy, kursu średniego NBP dla ustalania różnic kursowych według metody podatkowej ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.11.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości przyjęcia z dniem 01.01.2012 r., w związku z nowelizacją ustawy, kursu średniego NBP dla ustalania różnic kursowych według metody podatkowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka ? Wnioskodawca posiada rachunek walutowy w banku, na który wpływają ewidencjonowane w EUR należności handlowe i inne wpłaty. Środki walutowe z rachunku są wykorzystywane m.in. na spłatę zobowiązań handlowych wyrażonych w EUR. Do wyceny rozchodów walut z rachunku Spółka przyjęła metodę FIFO. Jednocześnie stosowana jest tzw. podatkowa metoda ustalania różnic kursowych określona w art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dla celów podatkowych Spółka wycenia wpływ walut na rachunek dewizowy wg kursu kupna banku z dnia realizacji transakcji. Wypływ waluty z rachunku wyceniany jest wg kursu sprzedaży banku z dnia transakcji. Różnice kursowe zrealizowane od własnych środków pieniężnych są ustalane przy zastosowaniu metody pierwsze przyszło pierwsze wyszło (FIFO). Poprawność powyżej zaprezentowanej metody została potwierdzona interpretacją indywidualną, wydaną Spółce przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 27.11.2008 r. (sygn. IPPB5/423-3/08-2/IŚ).

W związku z opublikowaniem w Dzienniku Ustaw z dnia 29 sierpnia 2011 r. ustawy z dnia 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 178, poz. 1059) począwszy od 1 stycznia 2012 r. w życie wejdzie nowelizacja art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ustęp ten otrzyma brzmienie:,,Przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień?.

W tym kontekście powstaje wątpliwość czy w świetle znowelizowanego przepisu, który wejdzie w życie 1 stycznia 2012 r. należy dokonać zmiany metody wyceny ruchów na rachunkach dewizowych dla celów podatkowych

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie ze znowelizowanym brzmieniem art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (data wejścia w życie 1 stycznia 2012 r.) dla wyceny wejść na rachunek dewizowy w przypadku otrzymania zapłaty w EUR należy stosować kurs średni NBP z dnia poprzedzającego transakcję...

Stanowisko Spółki:

Spółka stoi na stanowisku, że zgodnie ze znowelizowanym brzmieniem art. 15a ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) dla wyceny wejść na rachunek dewizowy w przypadku otrzymania zapłaty w EUR należy stosować kurs średni NBP z dnia poprzedzającego transakcję.

Wniosek taki wypływa z faktu, że po zmianie, przepis art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będzie zbieżny z brzmieniem art. 30 ust. 2 ustawy o rachunkowości, zgodnie z którym na dzień przeprowadzenia operacje w walutach obcych ujmuje się odpowiednio:

• po kursie faktycznie zastosowanym, wynikającym z charakteru operacji - w przypadku sprzedaży lub kupna walut oraz zapłaty należności i zobowiązań,
• średnim NBP z dnia poprzedzającego ten dzień - jeżeli charakter operacji wskazuje, iż nie jest zasadne zastosowanie innego kursu.
  
  

Na gruncie obowiązujących od 1 stycznia 2007 r. przepisów podatkowych, organy podatkowe uznawały, że mimo, iż otrzymanie lub dokonanie zapłaty na rachunku dewizowym nie wiąże się z przewalutowaniem na złote, to właściwym jest stosowanie dla wyceny takich transakcji kursów bankowych (odpowiednio kursu kupna banku dla przychodów i kursu sprzedaży dla rozchodów z rachunku).

Stanowisko takie było potwierdzane w licznych indywidualnych interpretacjach wydanych przez organy skarbowe, m. in.:

• IPPB5/423-83/11-4/IŚ wydana 11.03.2011 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie,
• ITPB3/423-664/10/AM wydana 21.02.2011 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy,
• IBPBI/2/423-1590/10/PP wydana 10.02.2011 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach,
• IPPB5/423-689/10-4/IŚ wydana 04.01.2011 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie,
  
  

Organy skarbowe uznawały, że dla operacji na rachunkach bankowych należy stosować kursy bankowe, które stanowią w tym przypadku kursy faktycznie zastosowane, bowiem faktycznie zastosowany kurs waluty obcej nie jest tylko kursem pieniężnej wymiany, to znaczy nie wiąże się go wyłącznie z sytuacjami związanymi z zakupem lub sprzedażą walut.

Wobec takiej interpretacji przepisów podatkowych w zakresie kursu faktycznie zastosowanego doszło do sytuacji rozbieżności pomiędzy przepisami podatkowymi i rachunkowymi. Stosownie bowiem do brzmienia art. 30 ust. 2 ustawy o rachunkowości, właściwym przelicznikiem do wyceny w księgach rachunkowych następujących w ciągu roku obrotowego wpływów walut obcych na bankowy rachunek walutowy jest średni kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień wpływu waluty. Skoro bowiem waluta nie jest przeznaczona w tym momencie do sprzedaży w banku, lecz służy potrzebom jednostki, to nie ma podstawy do zastosowania kursu bankowego.

Podsumowując, w ciągu ostatnich trzech lat (tj. od momentu wejścia w życie nowelizacji ustawy o rachunkowości w dniu 1 stycznia 2009 r.) zgodnie z przepisami rachunkowymi dla wpływów i wypływów walut na rachunkach należało stosować kursy średnie NBP, natomiast dla celów podatkowych stosować kursy bankowe.

Nowelizacja art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma na celu usunięcie niespójności między rozwiązaniami podatkowymi i księgowymi w zakresie kursów walut stosowanych dla wyceny operacji na rachunkach dewizowych. Intencja ta wynika przede wszystkim z uzasadnienia do projektu ustawy z dnia 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Znowelizowany art. 15a ust. 4 wskazuje, że gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Z sytuacją taką mamy do czynienia, w przypadku przychodów i rozchodów środków mających miejsce na rachunkach walutowych, jeśli do rzeczywistego zakupu lub sprzedaży dewiz nie dochodzi. Stąd należy wysnuć wniosek, że analogicznie do przepisów rachunkowych, kursy bankowe należy stosować w sytuacjach zakupu lub sprzedaży walut, a w sytuacji otrzymania należności lub zapłaty zobowiązania w walucie stosować kurs średni NBP z dnia poprzedzającego operację. Jednocześnie, do rozchodów walut z rachunku bankowego Spółka będzie dalej stosowała metodę FIFO, tj. wycena nastąpi po kursie, po jakim waluty te wyceniono w momencie ich wpływu na rachunek walutowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.