zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na budowę lub przebudowę infrastruktury drogowej

27.4.2011

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 31.01.2011 r. (data wpływu 07.02.2011 r.) oraz piśmie z dnia 07.04.2011 r. (data nadania 07.04.2011 r., data wpływu 11.04.2011 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB5/423-117/11-2/AM z dnia 25.03.2011 r. (data nadania 28.03.2011 r., doręczenia 31.03.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

możliwości zaliczenia wydatków ponoszonych na budowę lub przebudowę infrastruktury drogowej - jest prawidłowe,

kwalifikacji wydatków poniesionych na budowę lub przebudowę infrastruktury drogowej do kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami - jest prawidłowe,

momentu poniesienia kosztów uzyskania przychodów ? jest prawidłowe,

braku wpływu ujęcia wydatków na budowę lub przebudowę infrastruktury drogowej jako nakładów inwestycyjnych dla celów księgowych na moment rozpoznania kosztów podatkowych ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07.02.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia wydatków ponoszonych na budowę lub przebudowę infrastruktury drogowej, kwalifikacji wydatków poniesionych na budowę lub przebudowę infrastruktury drogowej do kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami, momentu poniesienia kosztów uzyskania przychodów, braku wpływu ujęcia wydatków na budowę lub przebudowę infrastruktury drogowej jako nakładów inwestycyjnych dla celów księgowych na moment rozpoznania kosztów podatkowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu wielkopowierzchniowego. W celu prowadzenia podstawowej działalności Spółka prowadzi inwestycje w zakresie budowy centrów handlowych.

W związku z realizacją powyższych inwestycji Spółka ponosi wydatki na budowę lub przebudowę układów komunikacyjnych, położonych na gruntach sąsiadujących z centrami handlowymi i stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. Przeprowadzenie powyższych inwestycji towarzyszących jest konieczne w celu zapewnienia właściwego dojazdu do centrum handlowego i warunkuje użytkowanie tego obiektu.

Podstawą prawną prowadzenia powyższych inwestycji przez Spółkę jest art. 16 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 ze zm.), zgodnie z którym budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia.

Szczegółowe warunki budowy lub przebudowy infrastruktury drogowej określa umowa między zarządcą drogi (organem administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego) a Spółką. Po zakończeniu budowy infrastruktury drogowej Spółka informuje zarządcę drogi o jej oddaniu do użytkowania i przekazuje jej zarząd nad powstałymi budowlami (drogami publicznymi).

Dla celów księgowych koszty budowy infrastruktury drogowej związanej z budową centrum handlowego są ujmowane przez Spółkę w pozycji środków trwałych w budowie. Po zakończeniu budowy wydatki te stanowią wartość początkową środków trwałych podlegających amortyzacji wyłącznie dla celów księgowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Spółka jest uprawniona do zaliczenia opisanych powyższych poniesionych na budowę lub przebudowę infrastruktury drogowej do kosztów uzyskania przychodów...
Czy powyższe wydatki na budowę lub przebudowę infrastruktury drogowej powinny stanowić koszty uzyskania przychodu inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami...
Czy Spółka jest uprawniona do zaliczenia powyższych wydatków na budowę lub przebudowę infrastruktury drogowej do kosztów uzyskania przychodów w momencie formalnego przekazania poniesionych nakładów Skarbowi Państwa lub jednostkom samorządu terytorialnego (poprzez podpisanie stosownego protokołu zdawczo-odbiorczego lub - jeżeli nie jest to możliwe lub wymagane - zawiadomienie tych podmiotów o zakończeniu budowy i jej jednostronnym przekazaniu)...
Czy fakt ujęcia powyższych wydatków dla celów rachunkowych jako nakładów inwestycyjnych wywiera wpływ na ich podatkową kwalifikację i determinuje moment ich rozpoznania jako kosztów podatkowych...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W ocenie Spółki wydatki poniesione na budowę lub przebudowę infrastruktury drogowej, do których ponoszenia Spółka jest prawnie zobowiązana w związku z budową centrów handlowych, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Jak wynika z powyższego przepisu, podstawowe warunki uznania wydatków podatnika za koszty uzyskania przychodów są następujące:

poniesienie kosztu przez podatnika,

celem poniesienia kosztu powinno być uzyskanie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu,

koszt nie został wymieniony pośród kategorii wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodu (art. 16 ust.
1 ustawy o CIT).

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądów administracyjnych oraz organów podatkowych możliwość ujęcia danego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu uzależniona jest od istnienia związku pomiędzy ponoszonym wydatkiem a prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca wskazuje, że ponoszone przez Spółkę wydatki na budowę lub przebudowę dróg dojazdowych do centrum handlowego, będących drogami publicznymi w rozumieniu art. 1 ustawy o drogach publicznych, mają na celu zapewnienie inwestycjom Spółki odpowiedniego dostępu do istniejącej sieci drogowej - a wiec umożliwienie (lub usprawnienie) połączeń komunikacyjnych z tą inwestycją. Z oczywistych względów dostęp ten jest niezbędny, aby prowadzone przez Spółkę centrum handlowe mogło należycie funkcjonować, przyjmować klientów i dostawców oraz generować przychody dla Spółki. W tym celu konieczne jest nie tylko zbudowanie dróg wewnętrznych (na gruncie Spółki) ale również partycypacja w kosztach budowy lub przebudowy dróg publicznych (na gruntach sąsiadujących niestanowiących własności Spółki).

Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia. Powyższe oznacza, że na Spółce spoczywa prawny obowiązek poniesienia analizowanych kosztów w związku z prowadzeniem inwestycji niedrogowej - budową centrum handlowego. Na możliwości ponoszenia tego typu kosztów (lub partycypacji w nich) przez osoby prywatne wskazuje również art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2005 r. o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego (Dz. U. z 2005 r. Nr 267, poz. 2251 ze zm.), zgodnie z którym budowa, przebudowa, remont, utrzymanie i ochrona dróg publicznych mogą być realizowane przy udziale środków rzeczowych i pieniężnych świadczonych przez osoby fizyczne i osoby prawne, krajowe i zagraniczne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, w tym w ramach partnerstwa publiczno-prawnego.

Mając na uwadze cel ponoszenia przez Spółkę analizowanych wydatków Wnioskodawca stwierdza, że powinny one stanowić koszty uzyskania przychodów, ponieważ wykazują niewątpliwy związek z ogólnym funkcjonowaniem Spółki i osiąganiem przez nią przychodów z prowadzenia centrum handlowego. Koszty te nie zostały ponadto wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Spółka wskazuje, że powyższe stanowisko znajduje odzwierciedlenie w licznych interpretacjach organów podatkowych, które potwierdzają, że ponoszone przez podatnika wydatki na budowę lub modernizację infrastruktury drogowej niezbędne do zapewnienia odpowiedniej funkcjonalności prowadzonej inwestycji, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów - tak m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacjach z dnia 19 sierpnia 2010 r., (sygn. IPPB5/423-318/10-4/AM oraz IPPB5/423-318/10-9/AM) i 30 kwietnia 2009 r. (sygn. IPPB5/423-155/09-2/AM), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 2 lutego 2009 r. (sygn. IBPBI/2/423-1035/08/PP), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 27 marca 2009 r. (sygn. ILPB3/423-47/09-2/ŁM).

Ad. 2

W ocenie Spółki koszty budowy lub przebudowy infrastruktury drogowej stanowią koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 2007 r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Z treści powyższego przepisu wywodzi się podział na koszty bezpośrednio związane z przychodami (dalej: ?.koszty bezpośrednie?) oraz pośrednio związane z przychodami (dalej: ?koszty pośrednie?). W praktyce za koszty bezpośrednie uznaje się te wydatki, których związek z przychodem wyraża się w możliwości zidentyfikowania ich wpływu na osiągnięcie konkretnego przychodu. Natomiast do kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami zaliczane są wszelkie inne koszty dotyczące funkcjonowania jednostki. Podział na koszty bezpośrednie i pośrednie ma istotne znaczenie praktyczne, ponieważ ustawa przewiduje odmienne zasady ich potrącalności (rozliczania dla celów podatkowych). Zgodnie z art. 15 ust. 4 koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. Natomiast koszty pośrednie, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, co do zasady są potrącalne w dacie ich poniesienia.

Jak wskazano wyżej, koszty budowy infrastruktury drogowej przekazywanej na rzecz Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego są celowe i uzasadnione oraz pozostają w ścisłym związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Jednocześnie koszty te nie są związane z jednym konkretnym źródłem przychodów Spółki i dlatego należy uznać je za koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami. Na taką kwalifikację analizowanych kosztów wskazują również organy podatkowe - m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacjach z dnia 19 sierpnia 2010 r. (sygn. IPPB5/423-318/10-8/AM oraz IPPB5/423-318/10-12/AM) i 17 stycznia 2008 r. (sygn. IP-PB3-423-429/07-2/JG), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 27 marca 2009 r. (sygn. ILPB3/423-47/09-2/ŁM) oraz sądy administracyjne - m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 11 lutego 2009 r. (sygn. III SA/Wa 1665/08). Należy podkreślić również, że koszty te nie powinny być traktowane jako wydatki na wytworzenie lub ulepszenie środków trwałych. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Spółka nie jest właścicielem ani współwłaścicielem gruntów, na których prowadzona jest budowa lub przebudowa infrastruktury drogowej. Spółka na żadnym etapie inwestycji nie staje się właścicielem tej infrastruktury, ponieważ zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego własność części składowych nieruchomości przysługuje jej właścicielowi. Ponadto, zgodnie z art. 2a ustawy o drogach publicznych, drogi krajowe stanowią własność Skarbu Państwa, natomiast drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT amortyzacji podlegają środki trwałe (m.in. budowle) stanowiące własność lub współwłasność podatnika. Drogi dojazdowe położone na gruntach niebędących własnością Spółki, na które Spółka ponosi analizowane wydatki, nie stanowią własności ani współwłasności Spółki.

Infrastruktura drogowa nie zostanie również oddana Spółce do używania na podstawie umowy cywilnoprawnej. W związku z tym nie znajduje zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) i c) ustawy o CIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie, wytworzenie we własnym zakresie, a także ulepszenie środków trwałych. Analizowane wydatki nie powinny również dla celów podatkowych powiększać wartości początkowej samego centrum handlowego. Drogi dojazdowe, na które Spółka ponosi przedmiotowe wydatki, stanowią bowiem odrębne obiekty będące własnością Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego, a zatem nie mogą być uznane za części składowe budowanego centrum handlowego.

Przedmiotowe wydatki nie mogą stanowić również inwestycji Spółki w obcym środku trwałym, o której mowa w art. 16a ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Ustawa o CIT nie zawiera definicji ?inwestycji w obcych środkach trwałych?, natomiast zgodnie z ugruntowaną linią orzecznictwa oraz praktyką, za taką inwestycję uważa się nakłady na ulepszenie środka trwałego, który używany jest na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w piśmie Ministerstwa Finansów z dnia 14 lipca 2006 r. (sygn. DD6-8213-43/WK/06/249), interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie a dnia 19 sierpnia 2010 r. (sygn. IPPB5/423-318/10-5/AM oraz IPPB5/423-318/10-10/AM), z dnia 12 listopada 2009 r. (sygn. IPPB5/423-476/09-4/AS), z dnia 17 stycznia 2008 r. (sygn. IP-PB3-423-429/07-2/JG), interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 listopada 2009 r. (sygn. IBPBI/423- 345/09/AP), interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 marca 2008 r. (sygn. ILPB3/423-298/07-2/MC), interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 22 sierpnia 2008 r. (sygn. ITPB3/423-403/08/MH) oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 października 2006 r. (sygn. II FSK 1218/05).

Podsumowując, w ocenie Spółki wydatki poniesione w związku z budową lub przebudową dróg publicznych powinny stanowić koszty uzyskania przychodów, inne niż związane bezpośrednio z jej przychodami.

Ad. 3

W ocenie Spółki wydatki poniesione na budowę lub przebudowę infrastruktury drogowej, powinny stanowić koszt uzyskania przychodów w momencie formalnego przekazania tych inwestycji Skarbowi Państwa lub odpowiednim jednostkom samorządu terytorialnego.

Kwestię potrącalności kosztów uzyskania przychodów w czasie regulują przepisy art. 15 ust. 4-6 ustawy o CIT. Generalnie, zgodnie z art. 15 ust. 4d koszty pośrednie są potrącalne w dacie ich poniesienia (rozumianego jako data ujęcia kosztu w księgach zgodnie z art. 15 ust. 4e). Niemniej jednak, w ocenie Spółki momentem właściwym do rozpoznania analizowanych wydatków jako kosztów podatkowych nie powinien być moment ujęcia powyższych wydatków w księgach rachunkowych, ale moment przekazania infrastruktury Skarbowi Państwa lub jednostkom samorządu terytorialnego. Powyższa konkluzja wynika z faktu, że dopiero w momencie formalnego przekazania powyższych nakładów możliwe jest stwierdzenie, że koszty te mają charakter definitywny oraz że powinny być uznane za koszty pośrednie.

Należy wskazać, że do czasu przekazania analizowanej infrastruktury drogowej mogą wystąpić różne okoliczności wpływające bezpośrednio na sposób rozliczenia poniesionych przez Spółkę wydatków dla celów podatkowych. Spółka może, między innymi, wycofać się z prowadzonej inwestycji lub dokonać zbycia nakładów inwestycyjnych na rzecz osób trzecich.

W pierwszym przypadku, poniesione wydatki stanowiłyby koszty zaniechanych inwestycji, które zgodnie z art. 15 ust. 4f ustawy o CIT są potrącane w dacie zbycia inwestycji lub ich likwidacji. Natomiast w przypadku, gdyby Spółka przed przekazaniem nakładów na infrastrukturę na rzecz Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego dokonała ich zbycia, to poniesione wydatki stanowiłyby koszty bezpośrednio związane z przychodami, które powinny być rozpoznane w momencie uzyskania przychodu, a nie w momencie ich poniesienia.

W świetle powyższych argumentów należy zdaniem Spółki uznać, że właściwym momentem ujęcia jako kosztów podatkowych wydatków na budowę lub przebudowę infrastruktury drogowej jest moment przekazania tej infrastruktury Skarbowi Państwa lub jednostce samorządu terytorialnego. Wynika to z faktu, że dopiero w tym momencie koszty te stają się definitywne i możliwe jest ich jednoznaczne i prawidłowe rozliczenia dla celów podatkowych. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych - m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 sierpnia 2010 r. (sygn. IPPB5/423-318/10-7/AM oraz IPPB5/423-318/10-12/AM) oraz interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 listopada 2009 r. (sygn. IBPBI/2/423-1345/09/AP).

Należy przy tym podkreślić, że określenie ?przekazanie?, zwyczajowo używane w kontekście nakładów ponoszonych przez podatników prowadzących inwestycje niedrogowe na drogi publiczne, nie oznacza przeniesienia własności w sensie cywilnoprawnym, a jedynie zakończenie procesu budowlanego i przekazanie zarządu nad stworzoną (lub przebudowana) infrastrukturą.

Przekazanie infrastruktury drogowej na rzecz Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego następuje zgodnie z postanowieniami stosownej umowy lub porozumienia, po oddaniu tej inwestycji do użytkowania zgodnie z przepisami ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.). W tym celu Spółka zawiadamia właściwy organ nadzoru budowlanego o zakończeniu budowy, a jeżeli to konieczne uzyskuje również decyzję o pozwoleniu na użytkowanie. Następnie Spółka przekazuje zarząd nad infrastrukturą drogową na rzecz terytorialnego właściwego organu administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego poprzez podpisanie stosownego protokołu zdawczo- odbiorczego lub jeżeli nie jest to możliwe lub wymagane - zawiadomienie tego podmiotu o zakończeniu budowy i jej jednostronnym przekazaniu. Jak wskazano wyżej Skarbowi Państwa lub jednostkom samorządu terytorialnego przysługuje własność infrastruktury drogowej - zarówno z uwagi na fakt, że stanowi ona część składową gruntów państwowych lub komunalnych, ale również ze względu na regulację art. 2a ustawy o drogach publicznych. Jednocześnie, zgodnie z art. 19 tej ustawy, organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi. Funkcję tę, w odniesieniu do poszczególnych kategorii dróg publicznych pełnią odpowiednio: Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, zarząd województwa, zarząd powiatu lub wójt (burmistrz, prezydent miasta). W celu objęcia przez Skarb Państwa lub właściwą jednostkę samorządu terytorialnego zarządu nad wybudowaną przez Spółkę drogą publiczna, jest ona zobowiązana poinformować ten podmiot o zakończeniu budowy i oddaniu obiektu do użytkowania.

Ad. 4

W ocenie Spółki fakt ujęcia analizowanych wydatków jako nakładów inwestycyjnych dla celów księgowych nie determinuje momentu ich rozpoznania jako kosztów podatkowych. Dla celów księgowych koszty budowy infrastruktury drogowej (w związku z budową centrum handlowego) są ujmowane przez Spółkę jako środki trwałe w budowie. Po zakończeniu budowy wydatki te stanowią wartość początkową środków trwałych podlegających amortyzacji wyłącznie dla celów księgowych.

Należy zauważyć, że definicja środków trwałych zawarta art. 16a ustawy o CIT jest autonomiczna w stosunku do definicji zawartej w przepisach ustawy o rachunkowości. Zgodnie z ugruntowaną linia orzeczniczą sądów administracyjnych, autonomia prawa podatkowego oznacza, że ustawodawca tworząc przepisy podatkowe ma zapewnioną samodzielność w tworzeniu instytucji oraz pojęć na potrzeby tego prawa tak m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 czerwca 2008 r. (sygn. II FSK 626/07). Przepisy prawa podatkowego stanowią autonomiczną całość, w stosunku do której inne regulacje prawne mogą być traktowane jako przepisy szczególne tylko wówczas, gdy przepisy podatkowe tak stanowią - tak m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 18 kwietnia 2008 r. (sygn. III SA/Wa 2170/07). Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że ustawa o CIT w sposób niezależny od inny aktów prawnych reguluje kwestię zakresu przedmiotowego definicji środków trwałych.

Literalna wykładnia przepisów ustawy o CIT oraz ustawy o rachunkowości wskazuje na odmienny zakres przedmiotowy pojęcia środka trwałego na gruncie obu ustaw, jak i odmienne przestanki pozwalające zakwalifikować dane aktywo jako środek trwały. Przede wszystkim definicja środka trwałego w świetle prawa rachunkowego nie zawiera wymogu, aby składniki majątkowe zaliczane do środków trwałych stanowiły własność lub współwłasność podatnika.

Jak wskazano wyżej, koszty budowy lub przebudowy infrastruktury drogowej powinny być traktowane dla celów podatkowych jako koszty pośrednie. W szczególności przedmiotowe koszty nie powinny być ujmowane dla celów podatkowych jako prowadzące do wytworzenia nowego środka trwałego, w tym inwestycji w obcym środku trwałym.

Dla celów rachunkowych koszty budowy lub przebudowy infrastruktury drogowej będą ujmowane jako składnik wartości środków trwałych wytworzonych w procesie inwestycyjnym, natomiast dla celów podatkowych powyższe koszty powinny być ujęte w sposób odmienny ? w momencie przekazania infrastruktury na rzecz Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. W ocenie Spółki fakt ujęcia dla celów księgowych analizowanych wydatków jako kosztów inwestycyjnych nie wywiera wpływu na ich podatkową kwalifikację. Pogląd ten znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych m.in. interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 sierpnia 2010 r. (sygn. IPPB5/423-318/10-6/AM oraz IPPB5/423-318/10-11/AM) oraz z dnia 2 listopada 2009 r. (sygn. IPPB5/423-476/09/AS).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie:

możliwości zaliczenia wydatków ponoszonych na budowę lub przebudowę infrastruktury drogowej za prawidłowe,

kwalifikacji wydatków poniesionych na budowę lub przebudowę infrastruktury drogowej do kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami za prawidłowe,

momentu poniesienia kosztów uzyskania przychodów za prawidłowe,

braku wpływu ujęcia wydatków na budowę lub przebudowę infrastruktury drogowej jako nakładów inwestycyjnych dla celów księgowych na moment rozpoznania kosztów podatkowych za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.