Według jakiego kursu należy przeliczać na złote polskie poniesione koszty oraz uzyskane przychody (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Banku przedstawione we wniosku z dnia 12.11.2008 r. (data wpływu 26.11.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad przeliczania na złote przychodów i kosztów poniesionych w walutach obcych przy stosowaniu metody ustalania różnic kursowych wg przepisów o rachunkowości ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26.11.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad przeliczania na złote przychodów i kosztów poniesionych w walutach obcych przy stosowaniu metody ustalania różnic kursowych wg przepisów o rachunkowości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka ? Wnioskodawca prowadzi działalność ubezpieczeniową na podstawie ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151 ze zm.). W ramach prowadzonej działalności Spółka dokonuje operacji gospodarczych w walutach obcych.

Na podstawie art. 9b ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej: updop), Spółka dokonała zawiadomienia w formie pisemnej naczelnika właściwego urzędu skarbowego o wyborze metody ustalania różnic kursowych w sposób określony w art. 9b ust. 1 pkt 2 updop, tj. na podstawie przepisów o rachunkowości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Według jakiego kursu należy przeliczać na złote polskie poniesione koszty oraz uzyskane przychody w walutach obcych w myśl przepisów updop, w przypadku wyboru ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółki uważa, iż poniesione koszty oraz uzyskane przychody w walutach obcych dla celów podatku dochodowego od osób prawnych podlegają przeliczeniu na złote polskie zgodnie z przepisami art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.).

W świetle ww. przepisu, wyrażone w walutach obcych operacje gospodarcze ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień ich przeprowadzenia odpowiednio po kursie:

1. kupna lub sprzedaży walut stosowanym przez bank, z którego usług korzysta jednostka w przypadku operacji sprzedaży lub kupna walut oraz operacji zapłaty należności lub zobowiązań,
2. średnim ustalonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski na ten dzień, chyba że w zgłoszeniu celnym lub innym wiążącym jednostkę dokumencie ustalony został inny kurs - w przypadku pozostałych operacji.

W związku z powyższym, Spółka wnioskuje ? że powinna przeliczać, zarówno dla potrzeb bilansowych oraz podatkowych różnice kursowe wyłącznie w oparciu o przepisy o rachunkowości. Tym samym oznacza to brak obowiązku zastosowania postanowień zawartych w art. 15 ust. 1 in fine oraz art. 12 ust. 2 updop - z uwagi na fakt, iż przepisy te są uwzględniane wyłącznie przy wyborze tzw. podatkowej metody ustalania różnic kursowych.

Zdaniem Spółki, powyższe wynika z wykładni celowościowej art. 9b ust.1 pkt 2 oraz art. 12 ust. 2 i art. 15 ust. 1 updop.

Spółka uzasadnia, iż intencją ustawodawcy przy wprowadzeniu z dniem 1 stycznia 2007 r. nowelizacji przepisów o różnicach kursowych - było umożliwienie podatnikom zachowania zgodności przepisów bilansowych i podatkowych w tym zakresie.

Pogląd ten potwierdza uzasadnienie do rządowego projektu nowelizacji updop z 2008 r.:

?(?)wprowadzono możliwość ustalania przez podatników różnic kursowych zgodnie z przyjętymi przez nich rozwiązaniami, stosowanymi wg przepisów prawa bilansowego. Podatnicy, których sprawozdania finansowe będą w okresie stosowania metody ustalania różnic w oparciu o przepisy o rachunkowości, badane przez uprawnione podmioty, będą mogli według swego wyboru rozliczyć różnice kursowe na zasadach, jakie stosują zgodnie z przepisami o rachunkowości, bądź też na zasadach określonych w ustawie?.

Z powyższego jednoznacznie wynika ? podaje Spółka - iż intencją projektodawców było zapewnienie podatnikom możliwości stosowania w zakresie różnic kursowych wprost przepisów o rachunkowości. Jedynymi wymogami było spełnienie przesłanek formalnych wskazanych w art. 9b ust. 3 i nast. updop. Zasady ustalania różnic kursowych są natomiast kompleksowo uregulowane w art. 30 ustawy o rachunkowości. Oznacza to, że regulacje art. 12 ust. 2 i art. 15 ust. 1 in fne updop nie mają charakteru komplementarnego do ww. przepisów o rachunkowości, co determinuje brakiem ich zastosowania w przypadku wyboru przez podatnika tzw. rachunkowej metody ustalania różnic kursowych.

Na podparcie swojego stanowiska Spółka podnosi, iż podobne stanowisko w przedmiotowej tematyce prezentują dotychczasowe interpretacje organów podatkowych oraz doktryna prawa podatkowego, np.:

• w decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 stycznia 2008 r., znak: 1401/PP-II/14210-7/07/EP uznano, ?(?)że w świetle powyższych rozważań, należy również stwierdzić, iż unormowanie zawarte w art. 9b ustawy o p.d.o.p. jest unormowaniem samodzielnie wprowadzającym pewne kategorie kosztowe czy przychodowe, niezależnie od kategorii wymienionych w art. 12 czy 15 ustawy o p.
  d,o.p. Ustawodawca unormował kwestię możliwości zaliczania do przychodów bądź kosztów uzyskania przychodów różnic kursowych obliczanych według metody rachunkowej, odrębnie. Zatem zgodzić się należy z podatnikiem, iż metodologia obliczania tych różnic kursowych nie jest modyfikowana przez regulacje wynikające z art. 12 czy 15 ustawy o p.d.o.p. Bank zatem przyjmując do rozliczenia podatkowego różnice kursowe wyliczone zgodnie z przepisami o rachunkowości nie dokonuje ich weryfikacji pod kątem brzmienia przepisów art. 12 czy art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?;

• w postanowieniu Naczelnika Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach z dnia 27 kwietnia 2007 r., znak: RO/423-9/07) organ podatkowy stwierdził, iż ?(?) wybór metody podatkowej oznacza, że do ustalania różnic kursowych zastosowanie znajdą przepisy zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 9b, art. 12, art. 15 oraz art. 15a), natomiast w przypadku wyboru metody bilansowej do przeliczania różnic kursowych stosuje się przepisy ustawy z dnia 29.09.1994 r. o rachunkowości (?). Tak więc w przypadku wyboru metody ustalania różnic kursowych według przepisów ustawy o rachunkowości, w myśl art. 30 ust. 2 ww. ustawy wyrażone w walutach obcych operacje gospodarcze Spółka powinna przeliczać, zarówno dla potrzeb bilansowych jak i podatkowych, na dzień ich przeprowadzenia odpowiednio po kursie:

1. kupna lub sprzedaży walut stosowanych przez bank, z którego usług korzysta jednostka - w przypadku operacji sprzedaży lub kupna walut oraz operacji zapłaty należności lub zobowiązań,
2. średnim ustalonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski na ten dzień, chyba że w zgłoszeniu celnym lub innym wiążącym jednostkę dokumencie ustalony został inny kurs - w przypadku pozostałych operacji (?)?.

Jednocześnie w doktrynie podkreśla się, iż wprowadzono bowiem zasadę, że podatnik może wyceniać różnice kursowe na dwa zasadnicze sposoby. Po pierwsze podatnicy, którzy prowadzą księgi rachunkowe mogą dla celów podatkowych wyceniać różnice kursowe w taki sposób, w jaki czynią to dla potrzeb ustawy o rachunkowości. Konieczne jest wówczas spełnienie szeregu wymogów związanych głównie z zawiadomieniem organu podatkowego o przyjętej metodzie? (R. Kubacki, Koszty uzyskania przychodów w podatkach dochodowych, Wrocław 2008 r.).

Podsumowując Spółka stwierdza, iż wyżej zaprezentowane stanowisko jest w pełni uzasadnione i słuszne oraz wnosi o potwierdzenie tego stanowiska

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej: updop), który został dodany ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217, poz. 1589), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie art. 15a, albo na podstawie przepisów o rachunkowości pod warunkiem, że w okresie, o którym mowa w art. 9b ust. 3 updop, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.

Należy zauważyć, że konsekwencją wprowadzonych od 1 stycznia 2007 r. zmian w sposobie rozpoznawania różnic kursowych (w tym art. 9b updop) jest ich wyodrębnienie w przychodach i kosztach podatkowych. Oznacza to konieczność odróżnienia kwestii przeliczenia na złote osiągniętego przychodu/poniesionego kosztu w walucie obcej od kwestii liczenia różnic kursowych.

Stosownie do art. 12 ust. 2 updop przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy. Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Na podstawie art. 15 ust. 1 updop (zdanie 2) koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W ocenie tutejszego organu podatkowego regulacje prawne wynikające z art. 12 ust. 2 oraz art. 15 ust 1 updop mają zastosowanie do wszystkich podatników bez względu na stosowaną przez nich metodę ustalania różnic kursowych. Przepis art. 9b updop znajduje zastosowanie jedynie dla sposobu ustalania różnic kursowych i nie wyłącza stosowania art. 12 ust. 2 oraz art. 15 ust 1 updop, regulujących kwestie przeliczenia przychodu/kosztu podatkowego wyrażonego w walucie obcej na złote.

Mając zatem na uwadze autonomiczność tych kategorii podatkowych - nie można w drodze analogii stosować zasad dotyczących sposobu ustalania różnic kursowych do zasad przeliczania przychodów i kosztów podatkowych, zwłaszcza z uwagi na fakt, iż ustawodawca w art. 12 ust. 2 i art. 15 ust. 1 updop ustanowił odrębne zasady dokonywania takich przeliczeń.

W świetle powyższego stanowisko Spółki wyrażone we wniosku, że przy wyborze tzw. rachunkowej metody ustalania różnic kursowych poniesione koszty oraz uzyskane przychody w walutach obcych dla celów podatku dochodowego od osób prawnych podlegają przeliczeniu na złote polskie zgodnie z przepisami art. 30 ust. 2 cyt. ustawy o rachunkowości należy uznać za nieprawidłowe.

Końcowo, odnosząc się do przywołanej we wniosku interpretacji indywidualnej podkreślić należy, iż interpretacja ta nie jest wiążąca w niniejszej sprawie.

Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w każdej z nich zawarte jest wiążące.

W związku z tym organy podatkowe mimo, iż w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami, nie tylko innych organów podatkowych jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także i z tego zwykłego powodu, iż takie indywidualne rozstrzygnięcia nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Poza tym tutejszy organ zauważa, iż mylne jest przekonanie Spółki co do tego jakoby przywołana interpretacja potwierdzała w sposób jednoznaczny prawidłowość prezentowanego przez Spółkę stanowiska co do obowiązujących zasad przeliczania przychodów i kosztów podatkowych z tytułu różnic kursowych.

Reasumując, wybór tzw. rachunkowej metody ustalania różnic kursowych dla celów podatku dochodowego od osób prawnych nie upoważnia Spółki do odstąpienia od zasad przeliczania przychodów i kosztów uzyskania przychodów, wskazanych odpowiednio w art. 12 ust. 2 i art. 15 ust. 1 (zdanie 2) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.