Czy ujemne różnice kursowe związane z wyemitowaniem przez Spółkę Weksla oraz późniejszą jego (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt. III SA/Wa 2134/09 z dnia 9 kwietnia 2010 r. (data wpływu 14 lipca 2010 r.) stwierdza, że stanowisko przedstawione z dnia 24.04.2009 r. (data wpływu 28.04.2009 r.), uzupełnionym

• pismem z dnia 29.06.2009 r. (data nadania 30.06.2009 r., data wpływu 01.07.2009 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Nr IPPB5/423-212/09-2/IŚ z dnia 23.06.2009 r. (data nadania 23.06.2008 r., data doręczenia 25.06.2009 r.) i

• pismem z dnia 07.07.2009 r. (data nadania 08.07.2009 r., data wpływu 09.07.2009 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Nr IPPB5/423-212/09-4/IŚ z dnia 03.07.2009 r. (data nadania 03.07.2008 r., data doręczenia 06.07.2009 r.)

o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości rozpoznania podatkowych różnic kursowych z tytułu realizacji praw wekslowych ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.04.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób w zakresie możliwości rozpoznania podatkowych różnic kursowych z tytułu realizacji praw wekslowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka ? Wnioskodawca prowadzi na terenie Rzeczpospolitej działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu sieci sklepów zoologicznych znajdujących się w renomowanych galeriach handlowych.

W 2008 r., w celu pozyskania środków finansowych koniecznych ze względu na dynamiczny rozwój infrastruktury sklepowej Spółki, prowadziła ona negocjacje z cypryjską spółką z ograniczona odpowiedzialnością (wpisaną do rejestru prowadzonego przez Ministerstwo Handlu, Przemysłu i Turystyki Republiki Cypru; dalej: jako ?Wspólnik?) w sprawie zaangażowania Wspólnika w Spółkę w charakterze inwestora.

W ramach prowadzonych negocjacji Spółka oraz Wspólnik ustaliły, że realizacja planu inwestycyjnego polegać będzie na objęciu przez Wspólnika całości nowo utworzonych udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki, jak również nabyciu części udziałów od jej dotychczasowych wspólników.

W wyniku wspomnianych powyżej negocjacji, Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółki w dniu 23 grudnia 2008 r. podjęło uchwałę nr 1 o podwyższeniu kapitału zakładowego Spółki (dalej jako ?Uchwała?). Ponadto, w dniu 23 grudnia 2008 r. zawarta została umowa przedwstępna nabycia udziałów w Spółce (dalej jako ?Umowa?). Sprzedaż udziałów została sfinalizowana w dniu 6 marca 2009 r. - podpisana została wówczas umowa sprzedaży udziałów.

W wykonaniu postanowień Umowy, w dniu 23 grudnia 2008 r. Spółka wystawiła własny weksel inwestycyjny in blanco opiewający na sumę w euro (dalej jako ?Weksel ) na rzecz Wspólnika oraz zawarła z nim porozumienie określające sposób emisji, nabycia i wykupu papieru wartościowego w formie weksla in blanco (dalej jako ?Porozumienie wekslowe).

Wzór Porozumienia wekslowego wraz ze wzorem Weksla stanowiły załączniki do Umowy. Wyemitowany Weksel został wydany Wspólnikowi, w zamian za co Wspólnik - zgodnie z postanowieniami Umowy oraz Porozumienia wekslowego - dokonał przelewu sumy pieniężnej określonej w Umowie oraz Porozumieniu wekslowym na rachunek bankowy Spółki.

Zgodnie z zapisami zawartymi w Porozumieniu wekslowym oraz Umowie, w momencie wejścia w życie Uchwały wierzytelność Wspólnika o wykup weksla, tj. o zwrot środków przekazanych przez Wspólnika na rzecz Spółki w zamian za wydany przez Spółkę Weksel została potrącona z wierzytelnością Spółki względem Wspólnika o wniesienie wkładu na pokrycie obejmowanych przez Wspólnika nowo utworzonych udziałów w Spółce w ramach podwyższenia jej kapitału zakładowego. Wzór umowy potrącenia stanowił załącznik do Umowy.

W momencie dokonania potrącenia opisanego powyżej kwota na jaką opiewało potrącenie była wyższa niż kwota przekazana Spółce w dniu wydania Weksla - ze względu na zmianę (wzrost) wartości zobowiązania wekslowego Spółki w związku ze zmianą (wzrostem) wartości kursowej euro w Rzeczpospolitej.

Spółka podkreśliła, że zaangażowanie Wspólnika w Spółkę było warunkiem koniecznym dla jej dalszego dynamicznego rozwoju. Pozyskanie środków finansowych pozwoli na rozszerzenie działalności Spółki poprzez otwarcie nowych sklepów zoologicznych w nowo powstałych lub istniejących juz centrach i galeriach handlowych na terytorium Rzeczpospolitej. Ponadto, środki finansowe pozyskane od Wspólnika umożliwią realizację planów rozwojowych Spółki przewidzianych na rok 2009, tj. na otwarcie określonej liczby nowych sklepów zoologicznych, co pozwoli na zwiększenie jej konkurencyjności a co za tym idzie - również przychodów Spółki. Kwota przekazana przez Wspólnika Spółce w związku z wydaniem Weksla została wykorzystana przez Spółkę na jej bieżącą działalność oraz na realizację wskazanych powyżej celów inwestycyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy ujemne różnice kursowe związane z wyemitowaniem przez Spółkę Weksla oraz późniejszą jego spłatą, dokonaną w formie potrącenia umownego stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów...

W opinii Spółki, ujemne różnice kursowe wynikające z wyemitowania przez Spółkę Weksla oraz z późniejszą jego spłatą w formie potrącenia umownego, stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

Uzasadniając swoje stanowisko Spółka wstępnie wskazała, że weksel w obrocie gospodarczym może pełnić funkcję obiegową, płatniczą, gwarancyjną i kredytową.

Podstawą prawną emisji weksli są przepisy ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe (Dz. U. z 1936 r. Nr 37, poz. 282 ze zm.).

Weksel jest dokumentem stanowiącym bezwarunkowe zobowiązanie do zapłaty określonej osobie, w określonym terminie i miejscu przez wystawcę weksla lub osobę przez niego wskazaną określonej na wekslu sumy pieniężnej. Emisja weksla własnego jest zdarzeniem powodującym powstanie określonych praw i obowiązków, a mianowicie po stronie nabywcy powstaje powinność wpłaty kwoty nabycia, natomiast dla wystawcy bezwarunkowy obowiązek zapłaty (po okazaniu) określonej w nim kwoty pieniężnej, czyli zobowiązanie do wykupu weksla po jego okazaniu.

Zobowiązanie wekslowe odrywa się od sytuacji faktycznej, która była podstawą do wystawienia i wręczenia weksla, nabierając charakteru samodzielnego i abstrakcyjnego. W szczególności ma to miejsce w sytuacji, gdy weksel nie spełnia roli zabezpieczającej, lecz jest samodzielnym stosunkiem zobowiązaniowym.

Następnie Spółka podkreśliła fakt, że Weksel wystawiony przez Spółkę pełni samodzielną funkcję inwestycyjną (kredytową), wskazując, iż instytucja weksla inwestycyjnego jest znana polskiemu piśmiennictwu, a definiuje się ją następująco: ?weksel inwestycyjny (commercial papers) to krótkoterminowy papier wierzycielski emitowany przez przedsiębiorstwo. Emisja takich papierów spełnia funkcję kredytową, czyli umożliwia przedsiębiorstwom dostęp do środków finansowych osób trzecich? (Jan Mojak: ?Prawo papierów wartościowych - zarys wykładu?, Wydawnictwo LexisNexis, Warszawa 2006, s. 103).

Weksel inwestycyjny jest konstrukcją wywodzącą się z prawa anglosaskiego, która coraz powszechniej stosowana jest w Polsce, ze względu na dogodną możliwość uzyskania środków finansowych przez wystawcę. Ponadto, zwróciła również uwagę, że wystawienie przez nią Weksla stanowi wypełnienie zobowiązań przyjętych przez Wspólnika oraz Spółkę w Umowie. Wystawienie przez Spółkę Weksla stanowiło samodzielną czynność prawną, której podstawą ekonomiczną były negocjacje prowadzone przez Spółkę oraz Wspólnika, zakończone podjęciem przez Spółkę Uchwały oraz zawarciem pomiędzy Wspólnikiem i Spółką Umowy.

Jak motywowała Spółka, uwagi wymaga fakt, że podstawą prawną wystawienia Weksla przez Spółkę, była konieczność pozyskania środków niezbędnych do realizacji jej bieżącej działalności. Biorąc powyższe pod uwagę stwierdziła, iż stosunek zobowiązaniowy łączący Spółkę i Wspólnika posiadał charakter stricte kredytowy.

Przedstawiła następnie, że instytucja weksla inwestycyjnego nie została w żaden sposób uregulowana w przepisach podatkowych. Niemniej jednak, ze względu na jego kredytowy charakter, zdaniem Spółki, istnieje możliwość odpowiedniego stosowania przepisów o pożyczce ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U Nr 54 poz. 654 ze zm., dalej jako ?Ustawa o CIT?). Tezę tę potwierdza pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 15 lipca 2008 r. (Sygn. IBPB3/423-263/08/MO), w którym stwierdzono, iż w przypadku weksla o charakterze kredytowym ?(?) wobec braku konkretnych uregulowań w przepisach podatkowych, należy stosować zasady opodatkowania, jakie w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54 poz. 654 z późn. zm.) stosuje się przy udzielaniu i spłacaniu pożyczek (?)?.

Ponadto, zdaniem Spółki, o możliwości analogicznego stosowania przepisów Ustawy o CIT w przypadku weksla inwestycyjnego świadczą postanowienia Ustawy o CIT odnoszące się do tzw. cienkiej kapitalizacji?.

Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 7b Ustawy o CIT przez pożyczkę rozumie się każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy, jak również przez pożyczkę rozumie się także emisję papierów wartościowych o charakterze dłużnym, depozyt nieprawidłowy lub lokatę.

Na rynku polskim papiery wartościowe o charakterze dłużnym funkcjonują w oparciu o kilka aktów prawnych (m. in. Prawo wekslowe z 1936 r., Ustawa o obligacjach z 1995 r., Prawo bankowe z 1997 r.). Samo wyróżnienie kategorii papierów wartościowych o charakterze dłużnym nie ma charakteru prawnego i jest pojęciem czysto ekonomicznym. Dlatego też w związku z różnorodnością podstaw prawnych papiery te posiadają różnorodne nazewnictwo, jednak funkcja ich jest taka sama. Wszystkie mają służyć pozyskaniu kapitału przez emitenta i odpowiednim ulokowaniu nadwyżek finansowych. Innymi słowy, emisja dłużnych papierów wartościowych jest jedną z metod pozyskiwania zewnętrznych źródeł finansowania działalności przedsiębiorstwa. Jak już wspomniano, mogą mieć one różne podstawy prawne, a w związku z tym funkcjonować pod różnymi nazwami: weksle inwestycyjne, obligacje, bony komercyjne, bony handlowe, itd.

Dodatkowo Spółka podała, że w licznych interpretacjach organów podatkowych wskazuje się, że również w stosunku do innych niż weksle instrumentów o charakterze kredytowym znajdą odpowiednie zastosowanie przepisy ustaw podatkowych, mimo braku bezpośredniego wymienienia tych instrumentów w przepisach ustaw podatkowych. Powyższe stanowisko potwierdzają pisma organów podatkowych, które wskazują wprost, że obligacja stanowi szczególną formę umowy pożyczki, tak na przykład pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 23 stycznia 2007 r. (Sygn. ll-2/4210-31/06/07/Int.); pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 23 stycznia 2004 r. (Sygn. BI/005-0480/03); pismo Łódzkiego Urzędu Skarbowego z dnia 12 lipca 2004 r. (Sygn. II-2/423/191/JB/86/04); pismo Urzędu Skarbowego w Cieszynie z dnia 15 kwietnia 2005 r. (Sygn. PDII/423-6/05).

Różnice kursowe uregulowane zostały w art. 15a Ustawy o CIT. W związku z powyższym, zdaniem Spółki, do sytuacji faktycznej przedstawionej we wniosku należy stosować odpowiednio art. 15a ust. 3 pkt 5 Ustawy o CIT, zgodnie z którym ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni. W przedmiotowej sytuacji mamy bowiem do czynienia z ujemną różnicą kursową, ponieważ zmiana (wzrost) kursu waluty, w której wystawiono Weksel spowodowała zmianę (wzrost) zobowiązania wekslowego Spółki w momencie jego realizacji.

Według Spółki, biorąc pod uwagę całokształt wspomnianego powyżej art. 15a, wprowadzonego nowelizacją Ustawy o CIT z dniem 1 stycznia 2007 r., należy zauważyć, że z punktu widzenia wpływu różnic kursowych na koszty uzyskania przychodów podatników, bez znaczenia jest charakter transakcji, z którą związane jest powstanie tych różnic. Warto również zwrócić uwagę na postanowienia art. 15a ust. 7 Ustawy o CIT, zgodnie z którym ?(...) za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 - dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności (?), które w przedmiotowym przypadku miało miejsce. Innymi słowy, należy stwierdzić, iż ustawodawca począwszy od 1 stycznia 2007 r. uznał za uzasadnione powstanie różnic kursowych również w sytuacji, gdy nie dochodzi do faktycznego transferu pieniędzy (pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego w Poznaniu z dnia 4 maja 2007 r., Sygn. ZD/406-5/2/07).

Na potwierdzenie prawidłowości zajętego przez Spółkę stanowiska, Spółka przywołała również pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 listopada 2008 r. (Sygn. IPPB3/423-1197/08-4/ER). W interpretacji tej organ podatkowy pozytywnie rozpatrzył kwestię wnoszącego w zakresie stosowania dla obligacji przepisów Ustawy o CIT, w zakresie różnic kursowych, pomimo faktu, że obligacje podobnie jak weksle nie są wymienione wprost w art. 15a Ustawy o CIT.

Reasumując Spółka stwierdziła we wniosku, że mając na uwadze całokształt przytoczonych powyżej argumentów, w szczególności kredytowy charakter zobowiązania wynikającego z wyemitowanego Weksla, w przedmiotowej kwestii należy stosować odpowiednio przepisy Ustawy o CIT o udzielaniu i spłacaniu pożyczek. Ponadto, jej zdaniem, analiza przywołanych powyżej przepisów prowadzi bezpośrednio do wniosku, iż w przypadku potrącenia wzajemnych zobowiązań oraz należności w walucie obcej powstanie w Spółce ujemna różnica kursowa między wartością zobowiązania z dnia wystawienia Weksla oraz wartością tego zobowiązania z dnia jego potrącenia.

Wskazała przy tym, iż powyższe stanowisko potwierdzają m.in. interpretacje organów podatkowych: postanowienie Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego z dnia 27 września 2007 r., sygn. RO/423-44/07, postanowienie Lubelskiego Urzędu Skarbowego z dnia 7 marca 2007 r., sygn. PD 423-85/06 oraz postanowienie Małopolskiego Urzędu z dnia 22 maja 2007 r., sygn. P02/423-45107/42523.

Wydając interpretację indywidualną w dniu 27 lipca 2009 r. Nr IPPB5/423-212/09-6/IŚ uznano powyższe stanowisko za nieprawidłowe i stwierdzono, że potrącenie dokonane przez Spółkę nie spełnia kryteriów potrącenia, które na gruncie podatkowym skutkowałoby powstaniem różnic kursowych. W ocenie organu, przedmiotem potrącenia skutkującego powstaniem podatkowych różnic kursowych winny być wzajemne wierzytelności wyrażone w walucie obcej. W stanie dotyczącym sprawy de facto przedmiotem potrącenia jest z jednej strony należna od wspólnika kwota na podwyższenie kapitału zakładowego, która wyrażana jest w polskich złotych, z drugiej strony przedmiotem tym jest wyrażone w euro zobowiązanie Spółki z tytułu wykupu weksla. Obie wzajemne wierzytelności podlegające potrąceniu nie mogły być zatem wyrażone w walucie obcej, a to jest podstawowy warunek dla uznania takiego potrącenia, gdy mówimy o podatkowych różnicach kursowych. Organ nie zaprzeczył jednocześnie, że po stosownych przeliczeniach (przekonwertowaniu, przewalutowaniu) PLN na euro i odwrotnie istnieje możliwość potrącenia tych wzajemnych wierzytelności i powstaną statystyczne różnice kursowe dla celów bilansowych, jednak - w ocenie organu - takie różnice przy stosowaniu podatkowej metody ich ustalania w oparciu o art. 15a updop w rachunku podatkowym nie mogą być uwzględnione.

Organ nadmienił przy tym, że w doktrynie prawa podatkowego, i nie tylko, wystarczająco mocno ugruntowany jest pogląd, że konwersja, przewalutowanie, gdzie zmianie ulega jedynie waluta - są neutralne podatkowo jeśli chodzi o powstanie różnic kursowych.

W podsumowaniu stwierdzono, że przy potrąceniu zobowiązania wekslowego względem cypryjskiego wspólnika z wierzytelnością na poczet objęcia przez tego wspólnika udziałów w ramach podwyższenia kapitału zakładowego, nie istnieją podstawy prawne do uwzględnienia przez Spółkę w rachunku podatkowym powstałych przy tym różnic kursowych i w tym stanie rzeczy uznano stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

W dniu 30.10.2009 r. Spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na ww. interpretację i wniosła o uchylenie tej interpretacji.

Zaskarżonej interpretacji zarzuciła naruszenie art. 15a ust. 3 pkt 5 oraz art. 15a ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.):

• przez błędną wykładnię, tj. przez przyjęcie, że z różnicami kursowymi w sensie podatkowym mamy do czynienia wyłącznie w przypadku, gdy dane zdarzenie gospodarcze wyrażone zostało w walucie obcej i jednocześnie realizacja tego zdarzenia gospodarczego nastąpiła w walucie obcej, a także

• poprzez przyjęcie, iż obligatoryjnym warunkiem wystąpienia różnic kursowych w sensie podatkowym w przypadku potrącenia jest tożsamość walutowa (waluty obce) wzajemnie potrącanych wierzytelności.
  
  

Wyrokiem z dnia 9 kwietnia 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 2134/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

WSA orzekł, że skarga zasługuje na uwzględnienie.

Wskazał, że podstawową przyczyną, dla której organ nie uznał możliwości powstania w stanie faktycznym przedstawionym przez Spółkę ujemnych różnic kursowych było przyjęcie, że cała operacja musi zostać zrealizowana w walucie obcej, przy czym w ocenie organu obie wierzytelności winny być wyrażone w walucie obcej. Zdaniem Sądu, nie jest możliwe wywiedzenie takiego wniosku z treści obecnie obowiązującego art. 15a ust.7 u.p.d.o.p.

Sąd podzielił stanowisko wyrażone przez Skarżącą a następnie przez Ministra Finansów, zgodnie z którym weksel pełnić może funkcję kredytową.

Wg Sądu, istota różnic kursowych i ich powstawania powoduje konieczność odniesienia się do wartości danej transakcji. W przypadku zaciągnięcia kredytu lub pożyczki pod uwagę brana jest wartość w dniu otrzymania i wartość z dnia spłaty przeliczona według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni (art. 15 ust. 3 pkt 5 u.p.d.o.p.). Z uwagi na możliwość dokonania zapłaty poprzez potrącenie (czyli bez faktycznego przekazywania środków finansowych), pod uwagę będzie brana wartość kredytu/pożyczki obliczona według faktycznie zastosowanego kursu waluty z dnia otrzymania oraz wartość z dnia spłaty obliczona według faktycznie zastosowanego kursu waluty z dnia dokonania potrącenia.

Ponieważ pojęcie 'faktycznie zastosowanego kursu walutowego' nie zostało zdefiniowane w treści ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, oznacza to konieczność odwołania się w pierwszej kolejności do wykładni językowej. W świetle wykładni językowej 'faktycznie zastosowany kurs walutowy' to nie tylko kurs wymiany walutowej, dlatego nie należy wiązać go tylko z sytuacjami związanymi z nabyciem i zbyciem (wymianą) walut. Kurs faktycznie zastosowany to kurs, po jakim dokonuje się wyceny w danym dniu transakcji walutowej (przeliczenia waluty obcej). Kurs faktycznie zastosowany nie jest więc jednoznaczny z kursem faktycznie zrealizowanym. Faktycznie zastosowany kurs waluty to np. kurs kupna lub sprzedaży banku, z którego usług korzysta podatnik, kurs kantorowy w przypadku nabycia lub sprzedaży walut w kantorze, który należy zastosować w celu dokonania wyceny danej transakcji na określony dzień, aby stwierdzić, czy nie występują stany faktyczne, o których mowa w art. 15a ust. 2 i 3 u.p.d.o.p. Jest to zatem kurs, po jakim dokonuje się faktycznej wyceny waluty w danym dniu, w którym została dokonana dana operacja gospodarcza.

Zdaniem Sadu, użycie przez ustawodawcę określenia 'faktycznie zastosowany kurs waluty' w transakcjach rozliczanych w drodze potrącenia umownego powoduje, że nie jest konieczne dokonanie przez stronę transakcji zakupu dewiz w celu ich przekazania kontrahentowi, możliwe jest natomiast ustalenie przez strony transakcji przy zastosowaniu jakiego kursu waluty dokonywane jest potrącenie wzajemnych roszczeń. Ten schemat działania będzie miał zastosowanie zarówno w sytuacji, w której dochodzi do potrącenia dwóch wierzytelności z których każda wyrażona jest w innej walucie obcej, jak i w sytuacjach w których potrąceniu ulegają dwie wierzytelności, z których jedna wyrażona jest w złotych polskich a druga w walucie obcej.

W konsekwencji Sąd stwierdził, że z uwagi na wprowadzenie przez ustawodawcę zmiany w zakresie uregulowana różnic kursowych, a w szczególności odwołanie się w art. 15a u.p.d.o.p. do pojęcia 'faktycznie zastosowanego kursu waluty' oraz dopuszczenie możliwości dokonywania wzajemnych rozliczeń w drodze potrącenia - nie można podzielić poglądu, że jedynie wyrażenie obu potrącanych wierzytelności w walucie obcej powoduje powstanie różnic kursowych w rozumieniu art. 15a u.p.d.o.p.

Dlatego Sąd uznał, że organ w zaskarżonej interpretacji dokonał nieprawidłowej wykładni art. 15a ust. 3 pkt 5 oraz 15a ust. 7 u.p.d.o.p. przyjmując, że dla powstania różnic kursowych przy potrąceniu wymagane jest wyrażenie obu wierzytelności w walucie obcej, co miało wpływ na wynik sprawy.

Z tych względów, na podstawie art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej: ppsa), ww. interpretacja została uchylona.

Stosownie do treści art. 153 ppsa ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.