opodatkowanie środków pochodzących z budżetu państwa, zaliczenie wydatków bezpośrednio sfinansowanych (...)

opodatkowanie środków pochodzących z budżetu państwa, zaliczenie wydatków bezpośrednio sfinansowanych ze środków pochodzących z budżetu państwa do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Instytutu, przedstawione we wniosku z dnia 08.04.2010 r. (data wpływu 12.04.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

  • opodatkowania środków pochodzących z budżetu państwa - jest prawidłowe,
  • zaliczenia do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów wydatków bezpośrednio sfinansowanych ze środków pochodzących z budżetu państwa - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.04.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania środków pochodzących z budżetu państwa oraz zaliczenia do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów wydatków bezpośrednio sfinansowanych ze środków pochodzących z budżetu państwa.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Instytut jest jednostką badawczo-rozwojową działającą na podstawie ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 2001 r. nr 33 poz. 388 z późn. zm.) oraz na podstawie statutu zatwierdzonego przez Ministra Zdrowia.

Zgodnie z art. 2 ust. 3 wymienionej ustawy Instytut prowadzi badania naukowe prace rozwojowe w dziedzinie nauk medycznych i uczestniczy w systemie ochrony zdrowia. Jest zarejestrowany w KRS oraz w księdze rejestrowej Ministra Zdrowia. W związku z tym posiada kliniki i poradnie, w których leczy pacjentów m.in. chorych na hemofilię i inne skazy krwotoczne z regionu Mazowsza, a także najcięższe przypadki z całej Polski. Chorzy na hemofilię leczeni są także w innych ośrodkach służby zdrowia w Polsce.

Na leczenie tych pacjentów (hospitalizacje i porady) Instytut otrzymuje środki z Narodowego Funduszu Zdrowia na podstawie zawieranych umów. Natomiast leki (koncentraty czynników krzepnięcia) na leczenie chorych na hemofilię i pokrewne skazy krwotoczne niezwykle kosztochłonne są finansowane przez Ministra Zdrowia w ramach programu zdrowotnego pn. ?Narodowy Program Leczenia Hemofilii na lata 2005- 2011? (treść Programu Wnioskodawca załączył do wniosku ORD-IN).

Realizatorami Programu jest Instytut oraz 16 Regionalnych Centrów.

Realizatorzy są wyłaniani w drodze konkursu ofert ogłaszanego przez Ministra Zdrowia, Instytut przystępuje do tego konkursu, określając plan zapotrzebowania na koncentraty czynników krzepnięcia, niezbędne do leczenia chorych będących pod opieką Instytutu, hospitalizowanych, przyjmowanych ambulatoryjnie, w tym również do leczenia domowego.

Krajowy nadzór nad realizacją Programu prowadzi Narodowe Centrum, które reprezentuje w tej sprawie Ministra Zdrowia.

W celu realizacji Programu Ministerstwo Zdrowia zabezpiecza środki finansowe w ustawach budżetowych na każdy rok.

Po rozstrzygnięciu konkursu Narodowe Centrum przygotowuje rozdzielniki na dostawy koncentratów czynników krzepnięcia. Przetarg na zakup koncentratów czynników krzepnięcia odbywa się centralnie dla wszystkich realizatorów Programu tj. Instytutu i 16 Regionalnych Centrów i jest przeprowadzany przez Zakład Zamówień Publicznych przy Ministrze Zdrowia.

Narodowe Centrum zawiera również w imieniu Ministra Zdrowia umowy na realizację Programu, oddzielnie z Wnioskodawcą i oddzielnie z poszczególnymi Regionalnymi Centrami (treść umowy z Instytutem na lata 2010- 2011 w załączeniu).

W umowach tych są zapisy gwarantujące, że Narodowe Centrum przekaże środki budżetowe na zakup koncentratów czynników krzepnięcia dla Instytutu i dla poszczególnych Regionalnych Centrów.

Następnie Instytut i poszczególne Regionalne Centra zawierają umowy na dostawy koncentratów czynników krzepnięcia z dostawcami koncentratów wskazanymi przez Zakład Zamówień Publicznych przy Ministrze Zdrowia w ilościach dla nich przeznaczonych.

Za dostarczone koncentraty czynników krzepnięcia na podstawie wymienionych wyżej umów dostawcy wystawiają faktury ? dla Instytutu za koncentraty czynników krzepnięcia zakupione przez Instytut, a dla Regionalnych Centrów za koncentraty zakupione przez Regionalne Centra.

Największe ilości koncentratów czynników krzepnięcia ze względu na rolę ośrodka referencyjnego dla dorosłych otrzymuje Instytut. Zadaniem takiego ośrodka jest leczenie najciężej chorych pacjentów i rozwiązywanie najtrudniejszych przypadków klinicznych.

Instytut i poszczególne Regionalne Centra otrzymują środki budżetowe po przekazaniu do Narodowego Centrum kopii faktur za zakupione koncentraty. Wnioskodawca zakupione koncentraty czynników krzepnięcia przyjmuje do własnej apteki, a następnie przekazuje pacjentom hospitalizowanym i przyjmowanym ambulatoryjnie w Instytucie, w tym również do leczenia domowego. Czynniki te są przeznaczone dla chorych na hemofilię i pokrewne skazy krwotoczne z całej Polski, leczonych w Instytucie. Regionalne Centra zakupione koncentraty czynników krzepnięcia przekazują (dystrybuują) szpitalom i poradniom w swoich regionach.

W Instytucie, w poszczególnych latach podatkowych, zużycie koncentratów czynników krzepnięcia, ewidencjonowane w ciężar kosztów nie pokrywa się ze środkami, które Instytut otrzymuje w danym roku z Narodowego Centrum na zakup koncentratów czynników krzepnięcia.

Uwzględniając wartość nie zużytych koncentratów czynników krzepnięcia na dzień 31.12.2004 r. która wynosiła 10.765.550,60 zł.:

2005 r. środki otrzymane 16.503.744,96 zł. zużycie (koszty) 17.117.280,41 zł.

2006 r. środki otrzymane 43.723.368,56 zł. zużycie (koszty) 34.317.128,82 zł.

2007 r. środki otrzymane 38.717.699,93 zł. zużycie (koszty) 49.945.245,04 zł.

2008 r. środki otrzymane 53.594.232,17 zł. zużycie (koszty) 47.336.355,37 zł.

2009 r. środki otrzymane 65.426.394,14 zł. zużycie (koszty) 58.840.178,82 zł.

Nie zużyte w poszczególnych latach koncentraty czynników krzepnięcia traktuje się jako zapasy leków w aptece i wydaje się je sukcesywnie w roku następnym.

Instytut za okresy kwartalne, miesięczne i roczne składa sprawozdania do Narodowego Centrum z ilości otrzymanych (zakupionych) i zużytych koncentratów czynników krzepnięcia oraz miesięczne sprawozdania z ich zużycia przez każdego pacjenta.

Do Narodowego Centrum wysyłane są także co tydzień informacje o stanie zapasów poszczególnych koncentratów czynników krzepnięcia.

Wnioskodawca wskazuje, że nie zawsze można przewidzieć odpowiednie ilości koncentratów czynników krzepnięcia niezbędne dla Instytutu.

W związku z tym, Narodowe Centrum dokonuje przesunięć koncentratów, które w danej chwili są konieczne dla ratowania zdrowia lub życia ciężko chorych pacjentów. Przesunięć tych Narodowe Centrum dokonuje także biorąc pod uwagę terminy ważności koncentratów i możliwość ich zużycia w danym regionie.

W ostatnim okresie (IV kw. 2009 r. i I kw. 2010 r.) na leczenie swoich pacjentów Instytut otrzymał dodatkowo, w ramach przesunięcia na polecenie Narodowego Centrum, koncentraty czynników krzepnięcia z Regionalnych Centrów.

Koncentraty tych czynników Instytut przyjął do własnej apteki i wydaje je sukcesywnie pacjentom hospitalizowanym i przyjmowanym ambulatoryjnie w Instytucie, w tym również do leczenia domowego.

Z otrzymanych z Regionalnych Centrów w ramach przesunięcia i zużytych koncentratów czynników krzepnięcia, Instytut zobowiązany jest także składać sprawozdania do Narodowego Centrum.

Ze względu na to, że Instytut kupuje wszystkie rodzaje koncentratów czynników krzepnięcia, a jednocześnie konsultuje najcięższe przypadki pacjentów leczonych w innych ośrodkach, może się także zdarzyć, że w celu ratowania zdrowia lub życia pacjenta zajdzie konieczność przesunięcia koncentratów, na polecenie Narodowego Centrum, z Instytutu do innego Regionalnego Centrum.

Instytut, sporządzając deklarację CIT-8 na podstawie ustawy z dnia 15 lutego 1 992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. nr 54 poz. 654 z póżn. zm.):

  1. w każdym roku podatkowym zalicza do przychodów podatkowych środki otrzymane z Narodowego Centrum na zakup koncentratów czynników krzepnięcia w danym roku, a wartość zużytych koncentratów czynników krzepnięcia dla chorych leczonych w Instytucie, uznaje jako koszty uzyskania przychodów. Jeżeli w danym roku podatkowym przychody podatkowe są wyższe od kosztów podatkowych, dochód przeznacza na cele statutowe związane z ochroną zdrowia zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4. A jeżeli w danym roku koszty podatkowe są wyższe od przychodów podatkowych, o stratę tę pomniejsza przeznaczenie na cele statutowe jak wyżej.
  2. wartość koncentratu czynnika krzepnięcia, który Instytut otrzymał z Regionalnego Centrum w ostatnim kwartale 2009 r. na leczenie swoich pacjentów, zaliczył do przychodów podatkowych 2009 roku, jako nieodpłatnie przyjęty lek od innej jednostki, a jego zużycie zalicza się, jak wyżej do kosztów podatkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w świetle ustawy z dnia 15 lutego 1 992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. nr 54 poz. 654 z późn. zm.):

1. Instytut środki otrzymane na zakup koncentratów czynników krzepnięcia powinien zaliczać do przychodów podatkowych w roku ich otrzymania a wartość zużytych koncentratów czynników krzepnięcia dla chorych leczonych w Instytucie uznawać jako koszty uzyskania przychodów. I wówczas jeżeli w danym roku podatkowym przychody podatkowe są wyższe od kosztów podatkowych, dochód przeznaczać na cele statutowe związane z ochroną zdrowia zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4. A jeżeli w danym roku koszty podatkowe są wyższe od przychodów podatkowych, o stratę tę pomniejszać przeznaczenie na cele statutowe jak wyżej.

Czy też:

2. Instytut może zaliczyć do przychodów podatkowych środki na zakup koncentratów czynników krzepnięcia otrzymane z Narodowego Centrum w danym roku podatkowym, a następnie uznać je jako dochody wolne w świetle art. 17 ust 1 pkt 47, a wartość koncentratów czynników krzepnięcia zużytych przez pacjentów leczonych w Instytucie, zaewidencjonowaną w kosztach uznać jako koszty nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt. 58.

W tym przypadku nie wystąpi ani dochód ani strata podatkowa.

3. Natomiast, w przypadku gdy Instytut otrzyma koncentraty czynników krzepnięcia od Regionalnego Centrum na leczenie swoich pacjentów, powinien wartość tych leków zaliczyć do przychodów podatkowych, jako nieodpłatne przyjęcie leków od innej jednostki, a zużycie przez pacjentów w trakcie leczenia do kosztów uzyskania przychodów.

Czy też:

4.

W przypadku gdy Instytut otrzyma koncentraty czynników krzepnięcia z Regionalnego Centrum w celu leczenia swoich pacjentów, powinien wartość tych koncentratów zaliczyć do przychodów podatkowych, tak jak w pkt 2, a następnie w świetle art. 17 ust. 1 pkt. 47 uznać jako dochody wolne, a zużycie tych koncentratów krzepnięcia uznać jako koszty nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 58.
5. Natomiast w przypadku, gdyby zaszła konieczność przekazania koncentratów czynników krzepnięcia przez Instytut do Regionalnego Centrum, w celu leczenia pacjentów w innych ośrodkach (szpitalach i poradniach), wartość koncentratów czynników krzepnięcia przekazanych do Regionalnego Centrum, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 14 wymienionej ustawy, Instytut powinien traktować jako nieodpłatne przekazanie do obcych jednostek i uznawać jako koszty nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów i w związku z tym kwoty tej nie będzie mógł przeznaczyć na cele statutowe związane z ochroną zdrowia zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4. Kwota nieodpłatnego przekazania będzie stanowiła wówczas podstawę do naliczenia i zapłacenia podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy też:

6. Wartość koncentratów czynników krzepnięcia, które mogą być przekazane w wyjątkowych przypadkach przez Instytut do Regionalnego Centrum, w celu leczenia chorych w innych ośrodkach (szpitalach i poradniach) Instytut będzie mógł uznać jako koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 58 przy założeniu, że do przychodów podatkowych Instytut zaliczy środki na zakup koncentratów czynników krzepnięcia, otrzymane w danym roku podatkowym, a następnie uzna je, jako dochody wolne w świetle art. 17 ust. 1 pkt 47.

W tym przypadku nie wystąpi dochód do opodatkowania i w związku z tym podatek dochodowy od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, Instytut powinien stosować rozwiązania wymienione w punkcie F.55 wniosku, podpunkty 2, 4 i 6 ponieważ środki otrzymane z Narodowego Centrum na zakup koncentratów czynników krzepnięcia, wprawdzie nie nazwane są w umowie dotacją, ale są to środki pochodzące z budżetu państwa i są zabezpieczane w ustawie budżetowej na realizację wymienionego na wstępie programu i powinny być traktowane, w opinii Wnioskodawcy, w chwili ich otrzymania jako przychody podatkowe, a następnie jako dochody wolne (dotacje) zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt. 47.

Natomiast gdy Instytut otrzyma, w ramach przesunięcia, koncentraty czynników krzepnięcia z innego Regionalnego Centrum, to chociaż nie są to środki finansowe tylko bezpośrednio otrzymane leki, ale ze względu na to, że zostały sfinansowane z tego samego źródła tj. środków budżetowych przeznaczonych na Program Leczenia Hemofilii, powinien także zaliczyć ich wartość do przychodów podatkowych a następnie, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 47 uznać jako dochody wolne, a zużycie tych koncentratów czynników krzepnięcia potraktować jako koszty nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 58.

Natomiast, zdaniem Wnioskodawcy, wartość koncentratów czynników krzepnięcia, niezależnie od tego czy są one zużyte dla pacjentów leczonych w Instytucie, czy będą przekazane dla pacjentów leczonych w innych ośrodkach (szpitalach i poradniach) w ramach przesunięcia, powinna być traktowana jako koszty nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt. 58, ponieważ czynniki te dotyczą tego samego narodowego programu zdrowotnego.

Krańcowo Wnioskodawca wskazał, że Instytut uzyskał taką interpretację telefonicznie w Krajowej Informacji Podatkowej Ministerstwa Finansów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie:

  • opodatkowania środków pochodzących z budżetu państwa za prawidłowe,
  • zaliczenia do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów wydatków bezpośrednio sfinansowanych ze środków pochodzących z budżetu państwa za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) przychodami z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

W świetle powyższego, otrzymana dotacja, co do zasady, stanowi przychód dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Natomiast art. 17 ust. 1 pkt 47 ww. ustawy stanowi, iż wolne od podatku są dotacje otrzymane z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca Na leczenie tych pacjentów (hospitalizacje i porady) Instytut otrzymuje środki z Narodowego Funduszu Zdrowia na podstawie zawieranych umów. Natomiast leki (koncentraty czynników krzepnięcia) na leczenie chorych na hemofilię i pokrewne skazy krwotoczne niezwykle kosztochłonne są finansowane przez Ministra Zdrowia w ramach programu zdrowotnego pn. ?Narodowy Program Leczenia Hemofilii na lata 2005- 2011? (treść Programu Wnioskodawca załączył do wniosku ORD-IN).

Realizatorami Programu jest Instytut oraz 16 Regionalnych Centrów. Krajowy nadzór nad realizacją Programu prowadzi Narodowe Centrum, które reprezentuje w tej sprawie Ministra Zdrowia.

W celu realizacji Programu Ministerstwo Zdrowia zabezpiecza środki finansowe w ustawach budżetowych na każdy rok. Instytut i poszczególne Regionalne Centra otrzymują środki budżetowe po przekazaniu do Narodowego Centrum kopii faktur za zakupione koncentraty.

Udzielanie dotacji z budżetu państwa uregulowane zostało przepisami ustawy o finansach publicznych z dnia 27 sierpnia 2009 r. (Dz. U. z 2009 r. Nr 157, poz. 1240).

Zgodnie z art. 124 ust. 1 tej ustawy wydatki budżetu państwa dzielą się na następujące grupy wydatków:

  1. dotacje i subwencje,
  2. świadczenia na rzecz osób fizycznych,
  3. wydatki bieżące jednostek budżetowych,
  4. wydatki majątkowe,
  5. wydatki na obsługę długu Skarbu Państwa,
  6. wydatki na realizację programów finansowanych z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 2, w tym wydatki budżetu środków europejskich,
  7. środki własne Unii Europejskiej.

W myśl art. 126 dotacje są to podlegające szczególnym zasadom rozliczania środki z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz z państwowych funduszy celowych przeznaczone na podstawie niniejszej ustawy, odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych.

W myśl ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o publicznej służbie krwi (Dz. U. z 1997 r. Nr 106 poz. 681 ze zm.) Instytut jest jednostką badawczo-rozwojową (?), nadzorowaną przez ministra właściwego do spraw zdrowia i dofinansowywany w formie dotacji z budżetu państwa, z części będącej w dyspozycji ministra właściwego do spraw zdrowia, w zakresie zadań określonych w ustawie.

Zgodnie z klasyfikacją budżetową działowi zdrowie przypisana jest część 46. W części 46 klasyfikacji budżetowej zapisane są w ustawie budżetowej przychody i wydatki związane z działem zdrowie, których dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia. Środki na realizację Programu oraz realizację zadań Instytutu i Regionalnych Centrów Ministerstwo Zdrowia zabezpiecza w ustawach budżetowych na każdy rok, w dwóch rozdziałach: publiczna służba krwi i program polityki zdrowotnej.

Środki otrzymane przez Instytut na zakup koncentratów czynników krzepnięcia w ramach Programu stanowią środki pochodzące z dotacji budżetu państwa.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż Instytut może zaliczyć do przychodów podatkowych środki na zakup koncentratów czynników krzepnięcia, otrzymane z Narodowego Centrum w danym roku podatkowym, a następnie uznać je jako dochody wolne w świetle art. 17 ust. 1 pkt 47.

Wnioskodawca zakupione koncentraty czynników krzepnięcia przyjmuje do własnej apteki, a następnie przekazuje pacjentom hospitalizowanym i przyjmowanym ambulatoryjnie w Instytucie, w tym również do leczenia domowego. Czynniki te są przeznaczone dla chorych na hemofilię i pokrewne skazy krwotoczne z całej Polski, leczonych w Instytucie.

Należy również wskazać, iż z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych koreluje przepis art. 16 ust. 1 pkt 58 przedmiotowej ustawy, który stanowi, iż nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47, 48,52 i 53, lub ze środków, o których mowa w art. 33 ust. 4 ustawy z 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, z późn. zm.).

A zatem wartość koncentratów czynników krzepnięcia zużytych przez pacjentów leczonych w Instytucie, zaewidencjonowaną w kosztach, uznać jako koszty nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca wskazuje, że nie zawsze można przewidzieć odpowiednie ilości koncentratów czynników krzepnięcia niezbędne dla Instytutu.

W związku z tym, Narodowe Centrum dokonuje przesunięć koncentratów, które w danej chwili są konieczne dla ratowania zdrowia lub życia ciężko chorych pacjentów. Przesunięć tych Narodowe Centrum dokonuje także biorąc pod uwagę terminy ważności koncentratów i możliwość ich zużycia w danym regionie.

W ostatnim okresie (IV kw. 2009 r. i I kw. 2010 r.) na leczenie swoich pacjentów Instytut otrzymał dodatkowo, w ramach przesunięcia na polecenie Narodowego Centrum, koncentraty czynników krzepnięcia z Regionalnych Centrów.

Koncentraty tych czynników Instytut przyjął do własnej apteki i wydaje je sukcesywnie pacjentom hospitalizowanym i przyjmowanym ambulatoryjnie w Instytucie, w tym również do leczenia domowego.

Z otrzymanych z Regionalnych Centrów w ramach przesunięcia i zużytych koncentratów czynników krzepnięcia, Instytut zobowiązany jest także składać sprawozdania do Narodowego Centrum.

Realizatorami Narodowego Programu Leczenia Hemofilii na lata 2005- 2011 jest Instytut oraz 16 Regionalnych Centrów. Regionalne Centra otrzymują dofinansowanie, w formie dotacji z budżetu państwa na realizację swoich zadań. W chwili przesunięcia koncentratów czynników krzepnięcia z Regionalnego Centrum do Instytutu, po stronie Wnioskodawcy powstaje przychód podatkowy, podlegający jednak zwolnieniu od opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Techniczne działania polegające na redystrybucji środków pochodzących z dotacji z budżetu państwa nie zmieniają charakteru tych środków, w dalszym ciągu korzystają one ze zwolnienia przedmiotowego.

W związku z powyższym należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, w przypadku gdy Instytut otrzyma koncentraty czynników krzepnięcia od Regionalnego Centrum na leczenie swoich pacjentów, powinien wartość tych koncentratów zaliczyć do przychodów podatkowych, a następnie w świetle art. 17 ust. 1 pkt 47 uznać jako dochody wolne, a zużycie tych koncentratów krzepnięcia uznać jako koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za prawidłowe.

Analogiczna sytuacja nastąpi w przypadku gdy zajdzie konieczność przesunięcia koncentratów, na polecenie Narodowego Centrum, z Instytutu do innego Regionalnego Centrum. Instytut kupuje wszystkie rodzaje koncentratów czynników krzepnięcia, a jednocześnie konsultuje najcięższe przypadki pacjentów leczonych winnych ośrodkach, dlatego może się zdarzyć, że w celu ratowania zdrowia lub życia pacjenta zajdzie konieczność przesunięcia koncentratów, na polecenie Narodowego Centrum, z Instytutu do innego Regionalnego Centrum.

Jak wykazano powyżej środki na zakup koncentratów czynników krzepnięcia, otrzymane przez Wnioskodawcę z Narodowego Centrum w danym roku podatkowym stanowią dochody wolne od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako dotacje otrzymane z budżetu państwa. W chwili przesunięcia koncentratów, na polecenie Narodowego Centrum, z Instytutu do innego Regionalnego Centrum nie zmienią one swojego charakteru. Nadal będą korzystały ze zwolnienia przedmiotowego jako dofinansowanie, w formie dotacji z budżetu państwa. Techniczne przesunięcia środków pochodzących z jednego źródła tj. z budżetu państwa, na realizację tego samego zadania, nie mogą wpływać na kwalifikację tych środków.

Reasumując, wartość koncentratów czynników krzepnięcia otrzymanych przez Instytut, a przekazanych w wyjątkowych przypadkach przez Instytut do Regionalnego Centrum, w celu leczenia chorych w innych ośrodkach (szpitalach i poradniach), w ramach przesunięcia, należy traktować jako wydatki bezpośrednio finansowane z dochodów pochodzących z dotacji budżetu państwa. A zatem są to koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika