Czy do ewidencji w walucie polskiej: przychodów podlegających opodatkowaniu i kosztów uzyskania przychodów (...)

Czy do ewidencji w walucie polskiej: przychodów podlegających opodatkowaniu i kosztów uzyskania przychodów prowadzonej dla potrzeb rozliczenia działalności Zakładu Wnioskodawcy w Polsce, zgodnie z Ustawą CIT, należy zaliczać odpowiednio: do przychodów podlegających opodatkowaniu wyłącznie marże z tytuł Transakcji Finansowych oraz inne przychody niezwiązane z Transakcjami Finansowymi, a do kosztów uzyskania przychodów - koszty ogólne, takie jak np. koszty dotyczące utrzymania systemów informatycznych, koszty nabycia usług i licencji i czy w konsekwencji, dla potrzeb ustalenia podstawy opodatkowania w odniesieniu do Transakcji Finansowych zawartych z klientami, zgodnie z Ustawą CIT, Zakład powinien spełniać wymogi ewidencyjne w walucie polskiej określone w ustawie o rachunkowości wyłącznie w zakresie otrzymanych marż?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 07.04.2010 r. (data wpływu 13.04.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

Porady prawne
  1. zaliczenia do przychodów Zakładu spółki fińskiej marż z tytułu Transakcji Finansowych oraz innych przychodów niezwiązanych z Transakcjami Finansowymi - jest prawidłowe,
  2. zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów ogólnych działalności Zakładu spółki fińskiej, t. j.: kosztów dotyczących utrzymania systemów informatycznych, kosztów nabycia usług i licencji - jest prawidłowe,
  3. określenia wymogów ewidencyjnych w walucie polskiej dla ustalenia podstawy opodatkowania w odniesieniu do Transakcji Finansowych wyłącznie w zakresie otrzymanych marż - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.04.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

  1. zaliczenia do przychodów Zakładu spółki fińskiej marż z tytułu Transakcji Finansowych oraz innych przychodów niezwiązanych z Transakcjami Finansowymi,
  2. zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów ogólnych działalności Zakładu spółki fińskiej, t. j.: kosztów dotyczących utrzymania systemów informatycznych, kosztów nabycia usług i licencji,
  3. określenia wymogów ewidencyjnych w walucie polskiej dla ustalenia podstawy opodatkowania w odniesieniu do Transakcji Finansowych wyłącznie w zakresie otrzymanych marż.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

N. z siedzibą w Finlandii (dalej: ?Wnioskodawca? lub ?N.?) prowadzi działalność finansową w wielu krajach europejskich. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest świadczenie usług w zakresie produktów na rynku kapitałowym. Poza granicami kraju siedziby, Wnioskodawca prowadzi działalność poprzez oddziały lub zakłady w rozumieniu umów międzynarodowych o unikaniu podwójnego opodatkowania. Obecnie w Polsce usługi w zakresie produktów na rynku kapitałowym są świadczone przez B. S.A. (dalej: ?B.?), którego głównym udziałowcem jest S.

W związku z dynamicznym rozwojem działalności Wnioskodawca, celem ograniczenia ryzyka operacyjnego i wzmocnienia swojego potencjału biznesowego, planuje włączenie działalności B. w zakresie produktów na rynku kapitałowym do swojej globalnej struktury i zamierza świadczyć przedmiotowe usługi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w formie zakładu w rozumieniu Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Finlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 26 października 1977 r. (dalej: ?Umowa Polsko - Fińska?). Analogiczna działalność w zakresie produktów na rynkach kapitałowych została wprowadzona w krajach Skandynawskich w roku 2004. W związku z powyższym, pracownicy departamentu Rynków Kapitałowych B. pozostający w stosunku pracy z B. będą posiadali pełnomocnictwo do zawierania z klientami umów w imieniu Wnioskodawcy na terytorium Polski. W związku z planowanym rozszerzeniem działalności Wnioskodawca nie planuje otworzenia siedziby, ani biura na terenie Polski, niemniej w świetle definicji zawartej w Umowie Polsko-Finskiej w związku z wykonywanymi w Polsce czynnościami powstanie zakład zagranicznego przedsiębiorcy, tj. w tym przypadku zakład Wnioskodawcy (dalej: Zakład?), który stosownie do postanowień ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ?ustawa CIT?) w stosunku do dochodów uzyskiwanych na terytorium Polski, podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Wnioskodawca będzie prowadził działalność transgraniczną stosownie do postanowień art. 48ł ustawy - Prawo bankowe (dalej: ?prawo bankowe?). W związku z powyższym przedmiotowy Zakład będzie uzyskiwał przychody z tytułu marż na transakcjach zawieranych z klientami dotyczących różnic kursowych na rynku walutowym lub stopach procentowych na instrumentach pochodnych (dalej: ?Transakcje Finansowe?).

Przedmiotowe Transakcje Finansowe nie będą wpływały na sprawozdanie finansowe B., lecz zostaną odzwierciedlone w sprawozdaniu finansowym Wnioskodawcy, gdyż to Wnioskodawca będzie faktyczną stroną transakcji z klientem. Jednocześnie wyłącznie wartość marży uzyskanej od Transakcji Finansowej będzie ujmowana w księgach Zakładu jako przychód.

Transakcje Finansowe będą technicznie ewidencjonowane w księgach rachunkowych Zakładu. Przykładowo, w ramach transakcji Zakład będzie zobowiązany do dokonania płatności walutowej np. w PLN i uprawniony do otrzymania należności walutowej np. w EUR. Jednocześnie Zakład będzie posiadał zawartą transakcję odwrotną (back-to-back), w ramach której Zakład będzie zobowiązany do dokonania płatności walutowej, w takiej samej wysokości w EUR i otrzymania należności walutowej w PLN w takiej samej wysokości. Innymi słowy wszystkie transakcje zawarte w imieniu i na rzecz N. w ramach Zakładu będą automatycznie zabezpieczone transakcjami odwrotnymi zawartymi z Wnioskodawcą.

W związku z powyższym, poprzez zawieranie przez Zakład transakcji odwrotnych (back-to-back), w praktyce domykających kontrakty na Transakcjach Finansowych, nie wystąpi faktyczne przysporzenie lub obciążenie po stronie Zakładu, gdyż wielkość należności oraz zobowiązań z tytułu kontraktów na instrumentach pochodnych będzie taka sama. Przychodem Zakładu zaewidencjonowanym w księgach Zakładu będzie zawsze wyłącznie marża od Transakcji Finansowej zawartej z klientem.

W przypadku Transakcji Finansowych Zakład nie będzie ponosił ryzyka rynkowego związanego z tymi transakcjami, ryzyko to będzie ponosił Wnioskodawca.

Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości. Biorąc powyższe pod uwagę, stosownie do postanowień ustawy o rachunkowości, Zakład będzie zobowiązany po prowadzenia ksiąg rachunkowych w języku polskim oraz w walucie polskiej w zakresie marż od Transakcji Finansowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do ewidencji w walucie polskiej: przychodów podlegających opodatkowaniu i kosztów uzyskania przychodów prowadzonej dla potrzeb rozliczenia działalności Zakładu Wnioskodawcy w Polsce, zgodnie z Ustawą CIT, należy zaliczać odpowiednio: do przychodów podlegających opodatkowaniu wyłącznie marże z tytuł Transakcji Finansowych oraz inne przychody niezwiązane z Transakcjami Finansowymi, a do kosztów uzyskania przychodów - koszty ogólne, takie jak np. koszty dotyczące utrzymania systemów informatycznych, koszty nabycia usług i licencji i czy w konsekwencji, dla potrzeb ustalenia podstawy opodatkowania w odniesieniu do Transakcji Finansowych zawartych z klientami, zgodnie z Ustawą CIT, Zakład powinien spełniać wymogi ewidencyjne w walucie polskiej określone w ustawie o rachunkowości wyłącznie w zakresie otrzymanych marż...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stosownie do art. 48ł Prawa bankowego instytucja kredytowa, którą niewątpliwie jest bank, może rozpocząć działalność transgraniczną na terytorium Polski po otrzymaniu przez Komisję Nadzoru Finansowego zawiadomienia od właściwych władz nadzorczych państwa macierzystego, które określa rodzaje czynności, jakie instytucja zamierza wykonywać.

W przypadku spełnienia warunków wymienionych w prawie bankowym i rozpoczęciu działalności transgraniczne przez Wnioskodawcę w Polsce, należy określić formę wykonywania takiej działalności w Polsce. Wnioskodawca w ramach planowanej działalności transgranicznej na terytorium Polski będzie współpracował z pracownikami departamentu Rynków Kapitałowych B., którzy będą posiadali pełnomocnictwo do zawierania z klientami umów dotyczących Transakcji Finansowych w imieniu Wnioskodawcy na terytorium Polski.

W celu prowadzenia działalności na terenie Polski Wnioskodawca nie zamierza otwierać biura, ani tworzyć siedziby na terenie Polski.

Zgodnie z postanowieniami art. 1 ust. 2 ustawy CIT przepisy ustawy mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, a więc także do zakładu.

Natomiast, stosownie do art. 4a ust. 11 ustawy CIT, przez zagraniczny zakład należy rozumieć osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje, chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

W związku z powyższym, w celu zdefiniowania formy działalności na terenie Polski należy odwołać się również do Umowy Polsko-Fińskiej o unikaniu podwójnego opodatkowania. Stosownie do art. 5 § 4 Umowy Polsko-Fińskiej określenie ?zakład? oznacza osobę, z wyjątkiem niezależnego przedstawiciela rozumieniu ustępu 5, działającą w Umawiającym się Państwie dla przedsiębiorstwa Drugiego Umawiającego się Państwa, jeżeli ta osoba ma pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu przedsiębiorstwa i pełnomocnictwo to w tym państwie zwykle wykonuje, chyba że jej działalność ogranicza się tylko do zakupu dla przedsiębiorstwa dóbr lub towarów.

W ocenie Wnioskodawcy, biorąc powyższe pod uwagę, będzie on wykonywał działalność w Polsce w formie Zakładu.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy CIT, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy (...).

Odrębne przepisy, o których mowa w ww. artykule to m.in. przepisy ustawy o rachunkowości. Jak stanowi art. 9 ustawy o rachunkowości księgi rachunkowe prowadzi się w języku polskim i w walucie polskiej.

Stosownie do postanowień art. 3 ust. 1 pkt 30 ustawy o rachunkowości przez przychody i zyski - rozumie się przez to uprawdopodobnione powstanie w okresie sprawozdawczym korzyści ekonomicznych, o wiarygodnie określonej wartości, w formie zwiększenia wartości aktywów, albo zmniejszenia wartości zobowiązań, które doprowadzą do wzrostu kapitału własnego lub zmniejszenia jego niedoboru w inny sposób niż wniesienie środków przez udziałowców lub właścicieli.

Definicja przychodów zawarta w ustawie o rachunkowości jest definicją bardzo szeroką, a jednocześnie nieuwzględniającą specyfiki działalności w Polsce poprzez zakład. Ustawa o rachunkowości nie zawiera także innych uregulowań odnoszących się od działalności w Polsce poprzez zakład, postanowień takich nie zawierają również krajowe standardy rachunkowości. Uregulowania odnoszące się do przychodów jednostki zależnej działającej jako agent zawierają Międzynarodowe Standardy Rachunkowości.

Ze względu na brak szczegółowych uregulowań odnoszących się do przychodów jednostek zależnych w ustawie o rachunkowości oraz w polskich standardach rachunkowości, zgodnie z art. 10 ust. 3 ustawy o rachunkowości, w sprawach nieuregulowanych przepisami ustawy jednostki mogą stosować krajowe standardy rachunkowości, a w przypadku braku odpowiedniego standardu krajowego jednostki mogą stosować międzynarodowe standardy rachunkowości.

W związku z powyższym do określenia przychodów oraz kosztów polskiego Zakładu będą mogły znaleźć zastosowanie międzynarodowe standardy rachunkowości.

Zgodnie z MSR nr 18 § 8 wraz załącznikiem, w przypadku agentów/przedstawicieli kwoty uzyskane w imieniu spółki macierzystej i przekazane do spółki macierzystej nie stanowią przychodów agentów/przedstawicieli, za przychody agenta/przedstawiciela należy uznać marże prowizje oraz inne opłaty na rzecz zakładu płatne przez spółkę macierzystą lub inne strony.

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Wnioskodawcy do przychodów podlegających opodatkowaniu Zakładu Wnioskodawcy działającego w Polsce, stosownie do postanowień ustawy CIT odwołującej się w tym względzie do innych uregulowań, tj. ustawy o rachunkowości, która zawiera odesłanie do Międzynarodowych Standardów Rachunkowości, należy zaliczyć wyłącznie marże z tytuł Transakcji Finansowych oraz inne przychody niewynikające z Transakcji Finansowych, a do kosztów uzyskania przychodów koszty ogólne takie, jak np. koszty dotyczące utrzymania systemów informatycznych, koszty nabycia usług i licencji.

Transakcje Finansowe, jak również zabezpieczające je transakcje odwrotne (back-to-back), będą ewidencjonowane w księgach rachunkowych Zakładu. Niemniej jednak ze względu na automatyczne zawieranie transakcji odwrotnych (back-to-back), zawsze domykających przedmiotowe Transakcje Finansowe, nie wystąpi ani ekonomiczna korzyść, ani obciążenie po stronie Zakładu, gdyż kwoty transakcji nie będą stanowiły faktycznego i ostatecznego przysporzenia lub obciążenia dla Zakładu, a więc nie będą stanowiły przychodu lub kosztu dla Zakładu.

W konsekwencji, dla potrzeb ustalenia podstawy opodatkowania w odniesieniu do Transakcji Finansowych zawartych z klientami, zgodnie z Ustawą CIT, Zakład powinien spełniać wymogi ewidencyjne w walucie polskiej określone w ustawie o rachunkowości wyłączenie w zakresie otrzymanych marż.

W związku z powyższym, za przychody podatkowe dla celów podatku dochodowego od osób prawnych Zakładu Wnioskodawcy należy uznać tylko przychody z tytułu prowizji otrzymywanych z tytułu Transakcji Finansowych zawartych z klientami oraz inne przychody niewynikające z Transakcji Finansowych, natomiast kosztami uzyskania przychodów będą koszty poniesione w celu uzyskania ww. przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, zgodnie z postanowieniami ustawy CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie na uwagę zasługuje okoliczność, iż pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych przychodów i kosztów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.).

Dokonując interpretacji indywidualnej organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika