CIT - w zakresie momentu potrącenia kosztów uzyskania przychodów

21.6.2011

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 16.03.2011r. (data wpływu 30.03.2011r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie momentu potrącenia kosztów uzyskania przychodów ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2011r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określania kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi, m.in. działalność deweloperską, na którą składa się szereg działalności z zakresu PKD takich jak np.: realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków, Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek, Pozostałe formy udzielania kredytów itd. W celu zwiększenia możliwości finansowania spółka wyemitowała obligacje. Podstawowym celem emisji było sfinansowanie inwestycji budowlanych w Polsce oraz w Danii. Inwestycja w Danii prowadzona jest za pośrednictwem duńskiej spółki córki. Środki z emisji obligacji spółka przeznaczyła w części na podwyższenie kapitału podstawowego spółki córki ? w ten sposób zapewniając środki finansowe na prowadzone przedsięwzięcie deweloperskie oraz w pozostałej części przeznaczyła na sfinansowanie budowy osiedla mieszkaniowego, które Spółka zrealizuje we własnym zakresie. W związku z emisją obligacji Spółka poniosła koszty prowizji dla biura maklerskiego, a w przyszłości będzie również ponosiła koszty odsetek aż do czasu wykupu obligacji. Okres wykupu obligacji wynosi 1 rok, natomiast zakończenie realizacji inwestycji realizowanych ze środków pochodzących z obligacji wynosi co najmniej półtora roku.

Z nadesłanego w dniu 09.06.2011r. uzupełnienia do wniosku wynika, iż Wnioskodawca przeznaczy znaczącą część środków pozyskanych z emisji obligacji na podwyższenie kapitału zakładowego duńskiej spółki córki pozostałe środki finansują wydatki na pokrycia kosztów realizacji prowadzonych budów (zapłaty za poszczególne faktury) oraz działalność bieżącą Wnioskodawcy (bieżące wydatki na utrzymanie biura, pracowników itp.).

Odnośnie wydatków na spółkę duńską - Wnioskodawca jest jedynym udziałowcem tej spółki i jako taki podjął decyzję o dodatkowej emisji udziałów w celu podwyższenia kapitału spółki córki. Zmiana ta została zarejestrowana w duńskim rejestrze. Kwota powyższa została w całości opłacona ze środków pochodzących z emisji obligacji. Dokumentowanie wydatków przeznaczonych na finansowanie budowy będzie następowało w drodze wyciągu bankowego potwierdzającego fakt zapłaty za faktury ujęte jako koszty wytworzenia budynku.

Pozostałe środki finansują bieżące wydatki, w związku z powyższym spółka zamierza koszty zapłaconych prowizji i odsetek rozliczać proporcjonalnie. Ustalenie proporcji będzie następowało w oparciu o strukturę wydatków na poszczególne cele.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy zapłacone prowizje i odsetki (które zostaną zapłacone w przyszłości) w części przypadającej na tę część środków z emisji obligacji, którą Spółka przeznaczyła na podwyższenie kapitału duńskiej spółki córki należy zaliczyć do kosztów podatkowych w momencie ich zapłaty ? uznając, że wydatki te nie stanowią wydatków na objęcie udziałów, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 8 u.pdop. ? czy raczej wydatki te stanowią ?wydatki na objęcie udziałów? o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 8 updop., które nie stanowią kosztów podatkowych w dniu ich zapłaty, lecz dopiero w momencie zbycia objętych udziałów...
Czy zapłacone prowizje i odsetki (które zostaną zapłacone w przyszłości) w części przypadającej na tę część środków z emisji obligacji, którą Spółka przeznaczyła na sfinansowanie budowy osiedla mieszkaniowego (produkcja w toku) należy zaliczyć do kosztów podatkowych w momencie ich zapłaty, czy raczej ? jako koszt wytworzenia zapasów ? wydatki te należy zaliczyć do kosztów podatkowych w dniu uzyskania przez Spółkę przychodów podatkowych z tytułu sprzedaży wybudowanych lokali wraz z gruntem...

Stanowisko do Pytania nr 1

Zdaniem Spółki, wszelkie koszty, które wiązać się będą z emisją obligacji w części przypadającej na część środków z emisji obligacji przeznaczonej na podwyższenie kapitału w duńskiej spółce córce, a w szczególności odpowiednia część kwoty odsetek z tytułu wykupu obligacji oraz odpowiednia część różnego rodzaju prowizji, będą w całości stanowiły koszty uzyskania przez Spółkę przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.pdop., które ? na podstawie art. 15 ust. 1 pkt 11 u.pdop. ? należy ujmować w podstawie opodatkowania podatkiem dochodowym, co do zasady w momencie ich zapłaty. W przypadku wskazanej wyżej odpowiedniej części pozostałych kosztów, w szczególności różnego rodzaju prowizji ? których tytułu poniesienia nie stanowi możność korzystania z cudzego kapitału uzyskanego przez Spółkę na skutek zakupu obligacji przez obligatariuszy ? zaś koszty te Spółka ponosi w związku z organizacją procesu emisji obligacji, to ? na podstawie art. 15 ust. 4d w zw. z ust. 4e u.pdop. ? należy koszty te ujmować w podstawie opodatkowania podatkiem dochodowym, w dniu ich zaksięgowania przez Spółkę na kosztowym koncie wynikowym.

W ocenie Spółki, art. 16 ust. 1 pkt 8 u.pdop. stanowi wyjątek od ogólnej reguły wyrażonej w art. 15 ust. 1 u.pdop. Tym samym, nie można stosować względem niego interpretacji rozszerzającej. Ponieważ w art. 16 ust. 1 pkt 8 u.pdop. jest mowa o wydatkach na nabycie I objęcie udziałów w spółce, to rozumieć przez to należy ? i to ściśle ? takie wydatki, bez których poniesienia nabycie / objęcie udziałów byłoby niemożliwe (conditio sine qua non), np.

zapłata ceny za nabywano udziały, wkład na podwyższenie kapitału zakładowego, czy też opłaty notarialne. Dlatego wykluczyć trzeba z zakresu hipotezy przedmiotowego artykułu takie wydatki, które nie służą bezpośrednio nabyciu I objęciu udziałów, a co najwyżej umożliwiają uzyskać źródło finansowania takiego nabycia, zwłaszcza że w przypadku odsetek ponoszone są one już po samym fakcie zakupu. Do takiego właśnie rodzaju wydatków należy zaliczyć prowizję oraz odsetki związane z emisją obligacji.

W konsekwencji, zapłacone prowizje i odsetki (które zostaną zapłacone w przyszłości) w części przypadającej na tę część środków z emisji obligacji, którą Spółka przeznaczyła na podwyższenie kapitału duńskiej spółki córki nie stanowią ?wydatków na objęcie udziałów?, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 8 u.pdop.

Stanowisko do Pytania nr 2

Zdaniem Spółki, zarówno prowizje jak i odsetki w części przypadającej na tę część środków z emisji obligacji, którą Spółka przeznaczyła na sfinansowanie budowy osiedla mieszkaniowego (poszczególnych lokali mieszkalnych), które ponoszone są w trakcie realizacji inwestycji, stanowią bezpośredni koszt wytworzenia produktu (por. art. 28 ust. 3 u.rach.) i jako takie powinny być zaliczone do podatkowych kosztów dopiero w momencie uzyskania przychodu podatkowego z tytułu sprzedaży każdego poszczególnego lokalu mieszkalnego (produktu), aktem notarialnym przenoszącym własność. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 u.pdop. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.pdop.. Natomiast w świetle art. 16 ust. 1 pkt 11 u.pdop. warunkiem koniecznym uznania za podatkowy koszt uzyskania przychodów jest zapłata odsetek naliczonych z tytułu wykupu obligacji przez obligatariuszy. Ponadto zgodnie z funkcjonującą zasadą współmierności kosztów i przychodów wyrażoną w art. 15 ust. 4 u.pdop. koszty bezpośrednio związane z przychodami należy rozpoznać w roku, w którym wystąpią odpowiadające im przychody.

Zdaniem Spółki, wskazana wyżej odpowiednia część zapłaconych prowizji oraz odsetek od obligacji stanowi koszt, który bezpośrednio można powiązać z danym projektem inwestycyjnym ? w tym przypadku z nabyciem konkretnych gruntów oraz usług budowlanych, mającym na celu wytworzenie produktów przeznaczonych do sprzedaży przez Spółkę w postaci wybudowanych lokali mieszkalnych. Nie mogą więc takie wydatki być zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia (jak to stanowi art. 15 ust. 4d w zw. z ust. 4e u.pdop.), ani w momencie ich zapłaty (jak to stanowi art. 16 ust. 1 pkt 11 updop, albowiem istnieje możliwość przyporządkowania odpowiedniej ich część do konkretnego przychodu, który Spółka uzyska w przyszłości. Ponieważ koszty takie powinny zostać zaliczone do kosztów produkcji do dnia zakończenia budowy, dlatego też ? na podstawie art. 15 ust. 4 u.pdop. ? należy ująć je w podstawie opodatkowania podatkiem dochodowym w roku, w którym nastąpi sprzedaż każdego poszczególnego lokalu mieszkalnego oraz gruntu w ramach projektu, proporcjonalnie do uzyskanego przychodu z tych tytułów.

Środki z emisji obligacji zgromadzone są na wyodrębnionym do tego celu rachunku bankowym, z którego Spółka realizuje zapłaty za daną inwestycję. Ponieważ updop nie definiuje wyrażenia ?koszty bezpośrednie? pomocna jest encyklopedyczna definicja pojęcia i tak np. Wikipedia definiuje koszty bezpośrednie jako ?ściśle związane z wytworzeniem konkretnego wyrobu. Koszty te możemy bezpośrednio rozliczyć na produkcję poszczególnych wyrobów. Ich pomiar i przypisanie na konkretne produkty bez żadnych dodatkowych kalkulacji jest możliwe i opłacalne. Najczęściej wyróżniamy tu koszty: płac bezpośrednich wraz z narzutami, materiałów bezpośrednich, aczkolwiek pozycje rodzajowe tych kosztów, mogą być różne w zależności od rodzaju prowadzonej działalności?. Jednocześnie jako koszty pośrednie definiuje się ?koszty ogólne funkcjonowania jednostki związane z realizacją danego projektu, np. koszty administracji i zarządzania, wynajęcia lub amortyzacji budynków i aparatury, usług telekomunikacyjnych i pocztowych, wody, elektryczności, ogrzewania, ubezpieczenia, wyposażenia biurowego, zatrudnienia personelu administracyjnego itp. Do kosztów pośrednich zalicza się każde uzasadnione zużycie zasobów w przedsiębiorstwie. Koszty pośrednie produkcji nie mogą być bezpośrednio odnoszone do produkowanych wyrobów, tzn. nie można przyporządkować ich poszczególnym wyrobom gotowym jedynie na podstawie dowodów źródłowych. Rozliczenie to występuje na podstawie odpowiednich kalkulacji. Koszty pośrednie nie dotyczą jednego konkretnego wyrobu, lecz jednocześnie wszystkich produkowanych przez daną jednostkę, w związku z tym ich podział między poszczególne wyroby wymaga zastosowania klucza rozliczeniowego (np. płace bezpośrednie, materiały bezpośrednie, techniczny koszt wytworzenia).?

W przypadku produkcji deweloperskiej koszty prowizji i odsetek są w oczywisty sposób związane z produkcją łatwo je przyporządkować do poszczególnego produktu w ramach prowadzonej przez Spółkę inwestycji. Zdaniem Spółki w żadnym wypadku nie może być mowy o braku możliwości przypisania kosztu z uwagi na fakt, iż dokładnie wiadomo które wydatki z danych środków zostały opłacone, a w związku z tym której inwestycji one służą.

Powyższe stanowisko potwierdził pośrednio Urząd Skarbowy w postanowieniu z dnia 24 kwietnia 2007r, sygn. 1471/DPRI/423/12/07/MK dotyczącym nabycia gruntów przez firmę deweloperską twierdząc, że Wszelkie koszty związane z budową lokali mieszkaniowych i handlowo - usługowych w momencie ich sprzedaży będą stanowić więc koszty uzyskania przychodów, ponieważ związane są niewątpliwie z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą i mają wpływ na wielkość osiąganego przychodu (...).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 394, dalej ustawa podatkowa) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Sformułowana definicja ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a powstaniem przychodu. Kosztem uzyskania przychodów będą zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i takie, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia.

Odpowiedź na pytanie nr 1

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że środki z emisji obligacji, spółka przeznaczyła m.in. na dodatkową emisję udziałów w celu podwyższenia kapitału spółki córki, w której Wnioskodawca jest jedynym udziałowcem.

Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy podatkowej, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów m.in. wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo akcji oraz innych papierów wartościowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów, akcji oraz innych papierów wartościowych. Należy podkreślić, iż powyższy przepis odnosi się wyłącznie do wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo akcji oraz innych papierów wartościowych, czyli pozostający w bezpośrednim związku z nabyciem, tj. obejmujący wydatki, bez których poniesienia skuteczne nabycie udziałów lub akcji nie byłoby możliwe.

Do wydatków na nabycie lub objęcie udziałów albo akcji zalicza się w szczególności: zapłaconą cenę, opłaty notarialne, prowizje biura maklerskiego, opłatę skarbową itp.

Natomiast prowizja i odsetki w części przypadającej na tę część środków z emisji obligacji, którą spółka przeznaczyła na objęcie udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym, nie są wydatkiem, który warunkuje samo objęcie lub nabycie udziałów. Wydatek ten nie pozostaje w bezpośrednim związku z objęciem lub nabyciem udziałów.

Wobec powyższego, powyższe prowizje i odsetki nie stanowią wydatków na objęcie lub nabycie udziałów w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy, które będą kosztami uzyskania przychodów dopiero w momencie odpłatnego zbycia objętych udziałów. Wydatki związane ze spłatą przedmiotowych odsetek stanowią inną kategorię, zatem powinny być ujęte w kosztach uzyskania przychodów w momencie ich zapłaty. Powyższe koszty na podstawie 15 ust. 4d w zw. z art. 15 ust 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, potrącalne są w dacie ich poniesienia.

Odpowiedź na pytanie nr 2

Dla celów podatku dochodowego od osób prawnych istotne jest właściwe określenie momentu potrącalności kosztów. Zasady podatkowego rozpoznawania momentu potrącalności wydatków stanowiących w myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów regulują przepisy art. 15 ust. 4 i 4a ? 4h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodów regulują przepisy art. 15 ust. 4-4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które w tym względzie zawierają trzy odrębne reguły, tj.:

zasada dotycząca kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami ? zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

W myśl art. 15 ust. 4b:

jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, to koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania - są potrącane w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody;
jeżeli podatnicy nie są obowiązani do sporządzenia sprawozdania finansowego, to koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego w terminie do dnia złożenia zeznania nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania ? także są potrącane w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Art. 15 ust. 4c określa natomiast, że jeżeli koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, zostały poniesione po dniu, o którym mowa w art. 15 ust. 4b, to wówczas takie koszty należy uwzględnić przy obliczeniu dochodu za rok podatkowy następujący po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie;

zasada dotycząca kosztów uzyskania przychodów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami ? art. 15 ust. 4d ustawy stanowi, że są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą;
i nie mająca w niniejszej sprawie zastosowania zasada dotycząca poniesionych kosztów prac rozwojowych - art. 15 ust. 4a - są kosztem w roku podatkowym, w którym prace zostały zakończone, o ile nie mogą być uznane za wartości niematerialne i prawne w rozumieniu art. 16b ust. 2 pkt 3.

W świetle wyżej wskazanych zasad data potrącalności kosztów zależy od charakteru powiązania tych kosztów z przychodem podatkowym.

Jednocześnie w art. 15 ust.

4e ustawodawca wyjaśnił, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust.4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W ustawie podatkowej nie zdefiniowano pojęcia 'koszty bezpośrednio związane z przychodami' oraz 'koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami'. Ogólne znaczenie tych pojęć można ustalić posługując się ich językowym znaczeniem. I tak, przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu, kosztami zaś innymi niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są wszelkie inne koszty, w tym koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem. W stosunku do tego rodzaju kosztów doszukiwanie się ich bezpośredniości w relacji z przychodami nie wchodzi w rachubę. Takie bowiem koszty, chociaż niewątpliwie związane z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami.

Z uwagi na specyfikę prowadzonej działalności inwestycyjnej, spółka realizując rozłożoną w czasie inwestycję osiąga przychody ze sprzedaży mieszkań, w związku z którymi ponosi szereg wydatków. Datą powstania przychodu w odniesieniu do zbycia prawa majątkowego jest dzień, w którym zbyto prawo majątkowe na podstawie podpisanej przez strony umowy przenoszącej prawo własności lokalu, zawartej w formie aktu notarialnego. Wówczas przychodem ze sprzedaży nieruchomości jest wielkość wyrażona w cenie określonej w umowie kupna ? sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego. Koszty powyższe, które zostały zaliczone do bezpośrednio związanych z przychodem, należy potrącić w roku podatkowym, w którym osiągnięty zostanie odpowiadający im przychód. Zatem koszty te powinny być ujmowane w kosztach uzyskania przychodów proporcjonalnie do sprzedawanych lokali mieszkalnych.

Zgodnie z ogólną zasadą dotyczącą potrącalności kosztów bezpośrednio związanych z przychodami, wyrażoną w art. 15 ust. 4 ustawy koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. W przypadku wydatków na spłatę pożyczek czy kredytów, należy przywołać również przepis art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, na podstawie którego nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wydatki na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 11 tej ustawy nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Zatem, spłata kredytu (pożyczki) zaciągniętego na prowadzoną działalność gospodarczą nie stanowi dla podatnika kosztu uzyskania przychodu; kosztem są skapitalizowane oraz naliczone i zapłacone odsetki.

Zatem, prowizje i odsetki w części przypadającej na tę część środków z emisji obligacji, które spółka przeznaczyła na sfinansowanie budowy osiedla mieszkaniowego (poszczególnych lokali mieszkalnych), ponoszone w trakcie realizacji inwestycji, stanowią koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami i powinny być uznane za koszty podatkowe z chwilą uzyskania odpowiadającego im przychodu, tj. ze sprzedaży lokali, nie wcześniej jednak niż z chwilą zapłaty odsetek od pożyczek/kredytów.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zaliczania kosztów emisji obligacji, takich jak: koszty prowizji i zapłaconych odsetek jako związane z finansowaniem konkretnej inwestycji (projektu mieszkaniowego) zaliczane do kosztów bezpośrednio związanych z przychodem rozliczanych w momencie sprzedaży lokali wraz z gruntem, uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego ? stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.