za datę przychodu należnego należy uznać datę przeniesienia własności lokalu wraz z częścią (...)

za datę przychodu należnego należy uznać datę przeniesienia własności lokalu wraz z częścią nieruchomości wspólnej, wynikającą z aktu notarialnego, na podstawie którego dokonywana będzie sprzedaż danego lokalu.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10.06.2009 r. (data wpływu 22.06.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży lokali mieszkalnych- jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.06.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży lokali mieszkalnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. budowa osiedli mieszkalnych. W chwili obecnej Spółka zamierza zrealizować projekt, na który składa się budowa oraz późniejsza sprzedaż lokali mieszkalnych. W związku ze zbliżającą się realizacją pierwszego etapu budowy projektu, Spółka będzie przygotowywała się do wydawania nabywcom poszczególnych lokali mieszkalnych, stanowiących odrębne nieruchomości z odpowiednim udziałem w prawie własności gruntu (dalej każdy z przedmiotów transakcji jako: nieruchomość) oraz udziałów w prawie własności garaży podziemnych stanowiących odrębne nieruchomości w postaci lokali niemieszkalnych wraz z prawem do wyłącznego korzystania z przypisanego miejsca garażowego oraz komórki lokatorskiej. Wydanie nieruchomości wraz z miejscem garażowym i komórką lokatorską poszczególnym nabywcom nastąpi w dniu podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego. Przed wydaniem nieruchomości oraz miejsca garażowego i komórki lokatorskiej, nabywcy dokonają na rzecz Spółki wpłat w równowartości 100% ustalonego wynagrodzenia, w postaci zaliczek na poczet ceny sprzedaży nieruchomości oraz udziału w nieruchomości stanowiącej garaż podziemny. Otrzymane zaliczki Spółka udokumentuje każdorazowo fakturami, zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług. Podpisanie ostatecznych umów sprzedaży w postaci aktów notarialnych nastąpi po wydaniu nieruchomości, miejsca garażowego oraz komórki lokatorskiej, jednakże w innym miesiącu (lub roku podatkowym) niż miesiąc jej wydania (lub rok wydania), na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy za moment powstania przychodu podatkowego dla celów podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: PDOP) należy uznać dzień wydania nieruchomości nabywcom, którym to dniem jest dzień podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, w opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym należy uznać, iż zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o PDOP, momentem powstania przychodu podatkowego jest dzień wydania nieruchomości (dzień podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego). Zgodnie z treścią art. 12 ust. 3 ustawy o PDOP, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Natomiast stosownie do art. 12 ust. 3a w/w ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności. Jednocześnie, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o PDOP, do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych.

Biorąc pod uwagę fakt, iż przytoczony powyżej przepis (art. 12 ust. 3a ustawy o PODP) uzależnia powstanie przychodu należnego od kilku warunków, tj.: uregulowania należności, wystawienia faktury, zbycia prawa majątkowego lub wydania rzeczy, należy po kolei rozważyć, który ze wskazanych momentów będzie decydujący dla rozpoznania przychodu w rozpatrywanym przypadku.

Stosownie do art. 12 ust. 3a ustawy o PDOP, przychód powstaje m.in. w momencie uregulowania należności, natomiast zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 w/w ustawy - do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat (w tym również zaliczek) lub zarachowanych należności na poczet transakcji, które będą zrealizowane w przyszłych okresach sprawozdawczych. Spółka stoi na stanowisku, iż zaliczka otrzymana na poczet przyszłych dostaw nie może być uznana za należność, bowiem w momencie otrzymania nie stanowi ona jeszcze kwoty należnej (tj. wymagalnej w sensie prawnym). Co więcej, otrzymana zaliczka stanowi z formalnego punktu widzenia zobowiązanie Spółki wobec potencjalnego nabywcy, który taką zaliczkę wpłacił. Otrzymana kwota ?przekształca się? z zaliczki w należność (która w tym samym momencie zostaje zaspokojona), dopiero z chwilą wykonania świadczenia przez Spółkę, z momentem podpisania aktu notarialnego i przeniesienia prawa własności nieruchomości. Stwierdzić zatem należy, iż otrzymanie przed podpisaniem ostatecznej umowy sprzedaży 100% wartości wynagrodzenia w postaci zaliczek na poczet ceny nabycia nieruchomości, nie będzie generowało przychodu podatkowego po stronie Spółki. Kwoty zaliczek nie mających definitywnego charakteru ? ze względu na: każdorazową możliwość wystąpienia konieczności ich zwrotu przed terminem wydania nieruchomości, na poczet których zostały wpłacone nie mogą zatem stanowić przychodu w rozumieniu ustawy o PDOP. Stosownie do w/w przepisów, przychód może powstać także z momentem wystawienia faktury. Spółka stoi jednakże na stanowisku, iż wystawienie faktury, o którym mowa w art. 12 ust. 3a ustawy o PDOP, nie odnosi się do faktur zaliczkowych.

Do takiego stwierdzenia prowadzi łączna analiza art. 12 ust. 3a oraz art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o PDOP. Przy ich łącznej interpretacji, należy zastosować ogólnie przyjęte zasady wykładni prawa podatkowego, w tym odpowiednie normy kolizyjne, służące do usuwania sprzeczności norm w systemie prawnym.

W konsekwencji, kierując się zasadą lex specialis derogat legi generali (norma szczególna uchyla normę generalna), należałoby uznać, iż art. 12 ust. 4 pkt 1 jako przepis szczególny w stosunku do art. 12 ust. 3a - będzie miał pierwszeństwo zastosowania. W przeciwnym bowiem przypadku, wystawienie faktury zaliczkowej (dokumentującej otrzymaną od nabywcy zaliczkę) byłoby objęte dwiema sprzecznymi w skutkach normami prawnymi. Zgodnie bowiem z normą generalną wystawienie każdej (również zaliczkowej) faktury prowadziłoby do powstania przychodu, podczas gdy zgodnie z normą szczególną? przychód nie może być rozpoznany aż do momentu, gdy przekształci się z zaliczki w kwotę należną. Należy mieć przy tym na uwadze, iż sam fakt wystawienia faktur zaliczkowych nie zmienia w żaden sposób charakteru otrzymywanych wpłat - nadal stanowią one zaliczki na poczet przyszłej dostawy. Reasumując, jak długo otrzymane kwoty stanowią zaliczki w rozumieniu art. 12 ust. 4 pkt 1, tak długo nie stanowią one przychodu podatkowego, przy czym bez znaczenia jest, czy zostały one udokumentowane fakturami zaliczkowymi, czy też nie.

Powyższe potwierdza przykładowo Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w pisemnej interpretacji prawa podatkowego wydanej w dniu 20 czerwca 2007 r., sygn. akt. ŁUS-Il-2-423/1 73/07/JB, twierdząc, iż ?otrzymanie przez Spółkę zaliczki i wystawienie faktury na otrzymaną zaliczkę nie oznacza powstania przychodu w świetle art. 12 ust. 3w/w ustawy, dla którego datę powstania określa przepis art. 12 ust. 3a w/w ustawy.?

Art. 12 ust. 3a ustawy o PDOP, wiąże ponadto moment powstania obowiązku podatkowego z momentem zbycia praw majątkowych. Przedmiotowych nieruchomości nie można jednakże uznać za prawa majątkowe. Z prawem majątkowym Spółka miałaby do czynienia, gdyby dokonywała przykładowo zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu. W przedmiotowym zdarzeniu przyszłym, Spółka dokona natomiast zbycia segmentów, domów, lokali mieszkalnych - wraz z odpowiednim udziałem w prawie własności gruntu. W szczególności, należy zaznaczyć, że ponieważ grunt jest rzeczą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93; dalej: KC), to sprzedaż udziału wprawie własności gruntu również nie może zostać uznana za zbycie prawa majątkowego.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż w celu określenia prawidłowego momentu powstania przychodu w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym, decydujące znaczenie, stosownie do art. 12 ust. 3a ustawy o PDOP, będzie miał moment wydania rzeczy.

Ustawa o PDOP nie definiuje pojęcia ?rzecz?. W związku z tym, należy odnieść się do przepisów prawa cywilnego, tj. art. 45 KC, w rozumieniu którego rzeczami są tylko przedmioty materialne. Spółka nie ma wątpliwości, iż nieruchomość jest przedmiotem materialnym, a w konsekwencji także rzeczą. Stanowisko to potwierdza m.in. autor komentarza do art. 45 KC stwierdzając, iż: ?kategoria rzeczy jest wewnętrznie zróżnicowana. Dokonuje się wielu podziałów opartych na zróżnicowanych kryteriach (...) Z uwagi na skutki prawne w sferze prawa cywilnego za najistotniejsze należy uznać podziały na rzeczy ruchome i nieruchomości? Podobny pogląd wyraża Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 21 listopada 2008 r. (nr III SA/Wa 1734/08) stwierdzając, iż ?nieruchomości są rzeczami oznaczonymi co do tożsamości?.

Ustawa o PDOP nie zawiera także definicji nieruchomości, zatem definiując w/w pojęcie również należy odnieść się do przepisów prawa cywilnego, tj. art. 46 § 1 KC. Z przepisu tego wynika, iż nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Wobec powyższego należy stwierdzić, iż KC wyróżnia trzy rodzaje nieruchomości: gruntowe, budynkowe i lokalowe. Z istoty rozwiązań zawartych w cytowanych przepisach KC wywieść zatem należy, iż nieruchomość - bez względu na to czy jest to nieruchomość gruntowa, budowlana czy lokalowa - bez wątpienia jest rzeczą. W konsekwencji, jako że Spółka dokonuje wydania wszystkich trzech rodzajów nieruchomości, wydaje ona tym samym rzeczy w rozumieniu przepisów KC.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o PDOP w żaden sposób nie wiążą momentu powstania przychodu z momentem przeniesienia własności rzeczy. Moment wydania rzeczy, o którym mowa w art. 12 ust. 3a, może być bowiem różny od momentu przeniesienia własności rzeczy. Fakt, że są to dwa różne pojęcia (które nie mogą być dla celów podatkowych utożsamiane), znajduje także potwierdzenie w przepisach prawa cywilnego. Zgodnie z art. 535 KC przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz. Jak wskazuje natomiast komentarz do KC: ?Posłużenie się przez ustawodawcę w komentowanym przepisie pojęciem wydania rzeczy (...) rozszerza zakres sposobów uzyskania przez kupującego bezpośredniego władztwa nad rzeczą (...), wszędzie tam gdzie kupujący dokonał faktycznych czynności odbioru rzeczy (...) nastąpiło wykonanie omawianego obowiązku przez sprzedawcę.? Zatem skoro ustawodawca:

  • posługuje się w art. 12 ust. 3a ustawy o PDOP pojęciem wydania rzeczy (nie definiując go), a nie momentem sprzedaży z prawnego punktu widzenia (przeniesieniem prawa własności rzeczy) oraz;
  • nie doprecyzowuje przy tym, iż w przypadku zbycia nieruchomości momentem wydania w rozumieniu art. 12 ust. 3a ustawy o PDOP jest dzień przeniesienia prawa własności

to należy stwierdzić, iż formułując w/w artykuł ustawy o PDOP, racjonalny ustawodawca miał na celu powiązanie momentu powstania przychodu ze zbycia nieruchomości z momentem fizycznego wydania nieruchomości, a nie z momentem przeniesienia prawa własności nieruchomości. Ponadto Spółka zauważa, iż zgodnie z zasadami wykładni prawa, jako pierwsza powinna zostać wzięta pod uwagę wykładnia językowa i tylko wówczas jeśli zastosowanie tej wykładni nie dałoby jednoznacznego rozstrzygnięcia, należy odnieść się do dalszych zasad wykładni. Stosownie zaś do reguł wykładni językowej, interpretowanym zwrotom należy przypisywać takie znaczenie, jakie mają one w znaczeniu potocznym, najbardziej oczywistym i dosłownym. Najbardziej oczywiste jest zaś to znaczenie, które pojawia się w słowniku języka polskiego. Idąc tym tokiem, należy stwierdzić, iż słowo ?wydać? oznacza ?dać, przydzielić komuś coś?. W konsekwencji, ?wydanie? nie może oznaczać przeniesienia prawa własności, bowiem zgodnie z regułami wykładni językowej, dwóm różnym pojęciom nie należy przypisywać tego samego znaczenia (zakaz wykładni synonimicznej).

Uznanie, że powstanie przychodu podatkowego należy wiązać dopiero z przeniesieniem prawa własności, skutkowałoby możliwością dowolnego odraczania w czasie momentu rozpoznania przychodu dla celów podatkowych, co z pewnością nie było ani celem racjonalnego ustawodawcy.

W praktyce, bardzo częstym zjawiskiem jest bowiem zawieranie umów sprzedaży nieruchomości (aktów notarialnych) ze znacznym opóźnieniem w stosunku do samego momentu wydania nieruchomości. Ponadto należy zauważyć, iż gdyby ustawodawca chciał uzależnić moment rozpoznania przychodu od innych zdarzeń niż wydanie (np. przeniesienia własności), wówczas zawarłby to jednoznacznie w przepisach ustawy o PDOP, tak jak zrobił to w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54 poz. 535) o podatku od towarów i usług. Zgodnie z w/w ustawą o VAT, obowiązek podatkowy z tytułu dostawy towarów powstaje zasadniczo z chwilą wydania, w wyniku którego dochodzi jednocześnie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (art. 7 ust. 1 w związku z art. 19 ust. 1 w/w ustawy).

W konsekwencji Spółka stoi na stanowisku, iż mimo że dla skuteczności umowy przenoszącej własność nieruchomości musi być zachowana forma aktu notarialnego, to z uwagi na brak odniesienia w przepisach ustawy o PDOP do przeniesienia własności jako momentu powstania przychodu, podpisanie aktu notarialnego nie ma znaczenia dla momentu powstania przychodu podatkowego.

Reasumując, należy dojść do wniosku, iż jedynym momentem, który Spółka może uznać za moment powstania obowiązku podatkowego w opisanym zdarzeniu przyszłym, jest moment faktycznego wydania rzeczy na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego. Inna interpretacja przepisów ustawy o PDOP jest zatem niedopuszczalna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne w tym również różnice kursowe.

Należy zaznaczyć, iż przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, bezzwrotnym, definitywnym, których rzeczywiste otrzymanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

Na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W myśl art. 12 ust. 3a powołanej ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust.3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

  • wystawienia faktury albo
  • uregulowania należności.

Celem realizacji projektu deweloperskiego jest wybudowanie lokali mieszkalnych (budynków mieszkalnych) i odpłatne przeniesienie ich własności (sprzedaż) na rzecz klientów. W tym celu klienci Spółki ? już na etapie budowy ? podpisują umowy, z których wynika obowiązek dokonywania przedpłat (zaliczek) na poczet ceny lokalu mieszkalnego (budynku mieszkalnego).

Stosownie zaś do postanowień art. 12 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych. Oznacza to, że nie każde otrzymane pieniądze są przychodami, jeżeli nie są one zapłatą za wykonane świadczenie, a jedynie stanowią przedpłatę lub zaliczkę na poczet przyszłej sprzedaży.

W przypadku Spółki, która wybudowała budynek mieszkalny i jej celem jest przeniesienie własności wybudowanych lokali na nabywców oznacza to, że do momentu dokonania prawnie skutecznej sprzedaży wszelkie wpłaty pobrane od klientów powinny być traktowane jako zaliczki na poczet przyszłego świadczenia.

Na podstawie wymienionego art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy określaniu daty powstania przychodów należnych decydujące znaczenie ma wydanie rzeczy, zbycie prawa majątkowego lub wykonanie usługi albo częściowe wykonanie usługi. Te okoliczności w pierwszej kolejności decydują o dacie powstania przychodów należnych. Jeżeli jednak zdarzenia te wystąpią po dniu wystawienia faktury, czy po dniu dokonania zapłaty należności, wówczas w dacie tych wcześniejszych okoliczności powstanie przychód należny.

Zgodnie z normami prawa cywilnego wpłata zaliczek nie przenosi własności nieruchomości (nawet jeśli wynika ona z tytułu zawarcia umowy przedwstępnej sprzedaży nieruchomości zawartej w formie aktu notarialnego).

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zaś art. 158 tej ustawy, określa wyraźnie formę czynności prawnej koniecznej do dokonania takiego przeniesienia. Wymóg dochowania formy notarialnej jest warunkiem koniecznym ważności takiej umowy. Z umowy przenoszącej własność nieruchomości lub lokalu sporządzonej w formie aktu notarialnego, wynika zatem niebudząca wątpliwości data czynności prawnej.

W świetle powołanych regulacji, datą powstania przychodu w odniesieniu do zbycia prawa majątkowego jest dzień, w którym zbyto prawo majątkowe na podstawie podpisanej przez strony umowy przenoszącej prawo własności nieruchomości, zawartej w formie aktu notarialnego. Wówczas przychodem ze sprzedaży nieruchomości jest wielkość wyrażona w cenie określonej w umowie kupna - sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego.

W związku z powyższym zaliczki, które Wnioskodawca otrzymał przed dokonaniem zbycia prawa majątkowego przed zawarciem umowy kupna - sprzedaży w formie aktu notarialnego nie są przychodami.

Obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych powstaje w momencie przeniesienia własności tych praw majątkowych, tj. w dniu podpisania aktu notarialnego. Skoro więc sprzedaż lokali i odpłatne przeniesienie ich własności następuje z mocy Kodeksu cywilnego w momencie zawarcia aktu notarialnego, do tego momentu wpłacone przez klientów zaliczki nie podlegają opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto dla celów podatku dochodowego nie ma znaczenia okoliczność, że zaliczki te są z uwagi na wymogi podatku od towarów i usług (VAT), dokumentowane fakturami zaliczkowymi. W świetle jednoznacznych postanowień Kodeksu cywilnego, które uzależniają skuteczność sprzedaży nieruchomości mieszkaniowej od dochowania formy notarialnej, czynności dokumentacyjne jak protokół zdawczo-odbiorczy lub wystawienie faktury zaliczkowej VAT nie powodują skutku w postaci przeniesienia własności mieszkania. Rezultat ten osiągnięty zostaje dopiero w momencie podpisania umowy notarialnej, co uzasadnia na gruncie podatkowym obowiązek rozpoznania przychodu z przeniesienia własności lokalu przez dewelopera w tym właśnie momencie. Fakt przekazania przyszłemu nabywcy lokalu mieszkalnego na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości, a tym samym powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych.

Podsumowując, w oparciu o przytoczone przepisy prawa za datę przychodu należnego należy uznać datę przeniesienia własności lokalu wraz z częścią nieruchomości wspólnej, wynikającą z aktu notarialnego, na podstawie którego dokonywana będzie sprzedaż danego lokalu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.


Referencje

IPPB5/423-47/10-2/DG, interpretacja indywidualna

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika