Sposób ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wydatków związanych z procesem inwestycyjnym budowy (...)

Sposób ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wydatków związanych z procesem inwestycyjnym budowy Magazynów.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 31.03.2011 r. (data wpływu 04.04.2011 r.) - uzupełnionym faksem w dniu 27.06.2011 r., pocztą w dniu 28.06.2011 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wydatków związanych z procesem inwestycyjnym budowy Magazynów ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 04.04.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wydatków związanych z procesem inwestycyjnym budowy Magazynów.


W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.


Spółka - Wnioskodawca jest w trakcie procesu inwestycyjnego budowy Magazynów (M.). Budowa kawernowego magazynu to proces bardzo złożony, a jego koszty zawsze bezpośrednio zależą od warunków geologiczno-górniczych złoża soli, w których wytwarzany jest magazyn.

W rozumieniu ustawy prawo geologiczne i górnicze - Magazyn jest zakładem górniczym - zarówno budowa jak i eksploatacja magazynu podlega przepisom ustawy prawo geologiczne i górnicze.

Spółka podpisała umowy z zewnętrznym wykonawcą (posiadającym odpowiednie kwalifikacje i uprawnienia w zakresie prowadzenia ruchu zakładu górniczego) na usługi projektowania, budowy i eksploatacji zakładu ługowniczego oraz budowy komór (kawern) magazynowych.

Odnosząc się do podstawowych kosztów budowy magazynów zlokalizowanych w złożach soli, można wyróżnić dwie podstawowe kategorie kosztów:

  1. koszty związane z częścią podziemną magazynu,
  2. koszty związane z częścią napowierzchniową magazynu (instalacje i obiekty przeznaczone do budowy oraz instalacje i obiekty służące do eksploatacji części podziemnej).

Budowa części podziemnej obejmuje prace wiertnicze (wykonanie odwiertów eksploatacyjnych) oraz roboty górnicze (budowę komór magazynowych poprzez wyługowanie w soli kamiennej kawern o odpowiednim kształcie i wielkości).

W pierwszym etapie prac (zgodnie z Planem Inwestycyjnym) planowane jest wykonanie pięciu kawern magazynowych metodą ługowania wodą (w chwili obecnej rozpoczęło się już ługowanie dwóch pierwszych kawern).

Zakończenie pierwszego etapu planowane jest na rok 2016. Plan Inwestycyjny przewiduje, że magazyn ma składać się z 10 kawern. Łączny czas trwania inwestycji szacuje się na około 10 lat (do roku 2021). Poszczególne komory będą oddawane do eksploatacji sukcesywnie i będą stanowiły odrębne środki trwałe.

Zgodnie z planem pierwsze dwie komory magazynowe mają zostać oddane do eksploatacji w roku 2013. Niemniej jednak, Spółka, w chwili obecnej, nie może jednoznacznie wskazać, ile kawern (5, 10 czy więcej) docelowo zostanie wyługowanych (tj. w efekcie z ilu kawern składać się będzie M. ).

Proces budowy kawern składa się z 3 zasadniczych etapów. Na wstępie wykonywane są otwory wiertnicze. Następnie prowadzone jest ługowanie - tworzenie kawern w utworach solnych dzięki zastosowaniu metody rozpuszczania soli w wodzie tłoczonej pod ciśnieniem do odwiertów ? tzw. proces kontrolowanego rozpuszczania soli. Produktem powyższego procesu jest solanka, która na bieżąco jest wypompowywana do Zatoki. Na końcu solanka wytłaczana jest z komory w wyniku pierwszego napełniania gazem.

Ługowanie jest przeprowadzane przy pomocy specjalnej instalacji składającej się z wielu obiektów - zwanej łącznie zakładem ługowniczym.

Celem zakładu ługowniczego jest pompowanie wody, pozyskanej z oczyszczalni ścieków komunalnych, do otworów, a następnie odbiór solanki. Bez zakładu ługowniczego nie powstałaby żadna komora magazynowa (tzw. kawerna). Dlatego w celu budowy pierwszej kawerny konieczne było wytworzenie zakładu ługowniczego. Zakład ługowniczy musi być zdatny do użytku w już w momencie budowy pierwszej komory.

Zależnie od dalszych decyzji inwestycyjnych zakład ługowniczy będzie mógł być wykorzystywany do budowy kolejnych kawern (w przypadku dalszej rozbudowy Magazynu) lub po zakończeniu procesu budowy Magazynu, część obiektów wchodzących w skład zakładu ługowniczego zostanie zlikwidowana, a część obiektów będzie wykorzystana przez Spółkę, do eksploatacji wybudowanego magazynu.

Zakład ługowniczy składa się m.in. z następujących obiektów:

  1. INSTALACJA ŁUGOWNICZA (Kategoria Pierwsza ŚT)
    • ujęcie wody technologicznej z kanału OŚ D. z rurociągiem tłocznym DN315 i zbiornikiem V=2000 m3,
    • pompownia wody ługowniczej łącznie z rurociągiem ssącym DN315 PE/PN10, tłocznym DN150/PN160, węzłami zmiany kierunku ługowania oraz zbiornikiem wody technologicznej V=2000 m3,
    • pompownia solanki łącznie z rurociągiem ssącym DN355/PN10, zbiornikiem solanki,
    • systemy AKP, telemetrii i teletransmisji,
    • instalacja azotu technologicznego,
    • stacja transformatorowa, sieć rozdzielcza elektroenergetyczna;
  2. RUROCIĄG ZRZUTU SOLANKI CZĘŚĆ LĄDOWA I MORSKA ZAKOŃCZONA DYFUZOREM I STAWĄ NAWIGACYJNĄ (Kategoria Druga ŚT)
    • rurociąg odprowadzającego solankę do Zatoki Puckiej,
    • instalacja dyfuzorów,
    • urządzenia i instalacje stawy nawigacyjnej;
  3. BIEKTY POMOCNICZE (Kategoria Trzecia ŚT)
    A - dedykowane wyłącznie dla obsługi instalacji ługowniczej
    • budynek - kontener - funkcja dyspozytornia i AKPiA;
    B - przewidziane zarówno dla obsługi instalacji ługowniczej jak i magazynu gazu
    • budynek socjalno-bytowy,
    • budynek administracyjno biurowy,
    • budynek warsztatowo-magazynowy,
    • parking, drogi wewnętrzne, plac manewrowy,
    • ogrodzenie terenu z dwoma bramami i furtami.
    • obiekty małej architektury.


Zgodnie z otrzymanym Pozwoleniem wodno-prawnym ilość oraz stężenie odprowadzanej solanki jest limitowana. Spółka wdrożyła procedury wstrzymania procesu ługowania kawern i zrzutu solanki w przypadku przekroczenia norm wzrostu zasolenia.

Zasadnicze znaczenie w procesie ługowania komór ma budowa geologiczna złoża: skład mineralny, litologia oraz sposób wykształcenia i ułożenia warstw.

Od powyższych warunków uzależniony jest kształt i wielkość komór magazynowych, jak również czas w jakim zostaną one wyługowane.

Zgodnie z przyjętą technologią jednocześnie może być ługowanych od dwóch do czterech kawern. Zastosowana technologia oraz wypełnienie wymagań środowiskowych zapewniają informację o ilości wypłukanej solanki z każdej z ługowanych kawern.

Umowy zawarte z wykonawcą na budowę zakładu ługowniczego i komór magazynowych obejmują oprócz kosztów budowy zakładu ługowniczego m.in. koszty związane z jego funkcjonowaniem, takie jak:

  • zakup wody technologicznej (medium),
  • energię elektryczną,
  • wynagrodzenia pracowników zakładu ługowniczego,
  • części eksploatacyjne,
  • usługi związane z remontami;
  • decyzje administracyjne.


Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka zdecydowała, że:

  • do czasu oddania do użytkowania pierwszej kawerny, obiekty wchodzące w skład zakładu ługowniczego, tj.:
    • I INSTALACJA ŁUGOWNICZA,
    • II RUROCiĄG ZRZUTU SOLANKI CZĘŚĆ LĄDOWA I MORSKA ZAKOŃCZONA DYFUZOREM I STAWĄ NAWIGACYJNĄ,
    • III OBIEKTY POMOCNICZE - grupa A - dedykowane wyłącznie dla obsługi instalacji ługowniczej - budynek - kontener - funkcja dyspozytornia i AKPIA
  • będą stanowić środki trwałe w budowie, zostaną przyjęte na stan środków trwałych (wprowadzone do ewidencji środków trwałych) w momencie oddania do użytkowania pierwszej kawerny (komory) niezależnie od daty otrzymania administracyjnej decyzji o pozwoleniu na ich użytkowanie;
  • po przyjęciu obiektów wchodzących w skład zakładu ługowniczego do użytkowania (czego potwierdzeniem będzie wprowadzenie ich do ewidencji środków trwałych), ustalone zostaną dla tych konkretnych środków trwałych:
    • dla potrzeb bilansowych - okresy ekonomicznej użyteczności - OEU (w oderwaniu od OEU pierwszej kawerny),
    • dla potrzeb podatkowych - stawki amortyzacyjne w oparciu o Wykaz stawek amortyzacyjnych stanowiący załącznik Nr I do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;
  • po zakończeniu budowy pierwszej komory magazynowej wartość amortyzacji wchodzących w skład zakładu ługowniczego środków trwałych obciążać będzie zarówno podatkowo jak i rachunkowo koszt okresu.


  • OBIEKTY POMOCNICZE (Kategoria Trzecia ŚT) - grupa B - przewidziane zarówno dla obsługi instalacji ługowniczej jak i realizacji innych celów, a w przyszłości obsługi magazynu gazu - wprowadzane będą do ewidencji środków trwałych po spełnieniu przez nie warunków pozwalających uznać je za środki trwałe, niezależnie do terminu oddania do użytkowania pierwszej wyługowanej komory.


W związku z powyższym zadano następujące pytania.


  1. Czy obiekty wchodzące w skład zakładu ługowniczego należy ująć w ewidencji środków trwałych jako odrębne środki trwałe?
  2. Czy właściwym jest wprowadzenie do ewidencji środków trwałych obiektów wchodzących w skład zakładu ługowniczego (Kategoria Pierwsza, Druga, Trzecia - grupa A ŚT) oraz obciążanie amortyzacją podatkową kosztów okresu od miesiąca następnego po wprowadzeniu do ewidencji ww. ŚT od chwili oddania do użytkowania pierwszej kawerny?
  3. Czy kosztami eksploatacji (części zamiennych, energii itp. stanowiącymi wydatki związane z funkcjonowaniem zakładu ługowniczego skalkulowanymi w wynagrodzeniu wykonawcy) obciążać należy koszty okresu, czy też należy o nie zwiększać wartość początkową poszczególnych kawern w toku trwania inwestycji?
  4. Czy wartość amortyzacji obiektów pomocniczych - przeznaczonych zarówno dla obsługi instalacji ługowniczej jak i innych celów (np. biurowych, socjalnych itd.) a w przyszłości do wykorzystania podczas eksploatacji magazynu, powinna obciążać koszty okresu od daty przyjęcia ich do używania, niezależnie od daty zakończenia budowy pierwszej komory magazynowej?

Stanowisko Spółki:


Ad. 1) Czy obiekty wchodzące w skład zakładu ługowniczego należy ująć w ewidencji środków trwałych jako odrębne środki trwałe?

W myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm.; dalej: ustawa o PDOP), kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Z kolei na mocy art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają m.in. stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  • budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  • maszyny, urządzenia i środki transportu,
  • inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.


Zgodnie z wyżej powoływanym przepisem, Spółka może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od obiektów/urządzeń zaliczonych do środków trwałych, gdy spełnione są następujące warunki:

  • obiekt/urządzenie stanowi własność lub współwłasność podatnika, jest nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
  • obiekt/urządzenie jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania, przewidywany okres ekonomicznej użyteczności obiektu/urządzenia wynosi co najmniej rok, obiekt/urządzenie jest przeznaczony do używania na potrzeby Spółki.


Amortyzacji środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (art. 16i ustawy o PDOP) stanowiącym załącznik Nr 1 do ustawy. Wykaz stawek amortyzacyjnych odwołuje się do symbolu Klasyfikacji Środków Trwałych. W związku z powyższym przyporządkowanie danego środka trwałego do właściwej grupy KŚT dokonuje się na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 ze zm.).

Co do zasady w Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. W skład poszczególnych obiektów, co do zasady, wchodzi również wyposażenie normalne, dodatkowe oraz specjalne, przy czym podkreśla się wymóg stałego związania tego wyposażenia z danym obiektem. Dodatkowo należy zwracać uwagę na ?uwagi szczegółowe? do poszczególnych grup środków trwałych.

Reasumując, decydujące dla klasyfikacji środka trwałego do odpowiedniej grupy KŚT ma przeznaczenie, konstrukcja oraz wyposażenie obiektu. Przy czym o zaklasyfikowaniu danego obiektu lub zespołu obiektów jako samodzielnego środka trwałego decyduje to - czy stanowią one konstrukcyjną i funkcjonalną całość, przy czym obiekty złożone konstrukcyjnie i powiązane ze sobą w ciąg technologiczny w zespoły maszyn lub maszyn i urządzeń itp. wraz z wyposażeniem, należy traktować jako jeden obiekt inwentarzowy.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, obiekty wchodzące w skład zakładu ługowniczego spełniają warunki wskazane w art. 16a ustawy o PDOP pozwalające uznać je za środki trwałe.


Ad. 2) Czy właściwym jest wprowadzenie do ewidencji środków trwałych obiektów wchodzących w skład zakładu ługowniczego (Kategoria Pierwsza, Druga, Trzecia - grupa A ŚT) oraz obciążanie amortyzacją podatkową kosztów okresu od miesiąca następnego po wprowadzeniu do ewidencji ww. ŚT od chwili oddania do użytkowania pierwszej kawerny?

Bez wybudowania zakładu ługowniczego nie powstałaby żadna komora magazynowa. W związku z powyższym obiekty wchodzące w skład zakładu ługowniczego służące tylko i wyłącznie ługowaniu kawern są niezbędne w szczególności dla wybudowania pierwszej komory magazynowej.

W przypadku wytworzenia środka trwałego we własnym zakresie za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się koszt ich wytworzenia.

Zgodnie z art. 16g ust. 4 tej ustawy za koszt wytworzenia, uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, koszty wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do wartości początkowej wytworzonego środka trwałego zalicza się ogół kosztów poniesionych w związku z jego wytworzeniem od momentu rozpoczęcia inwestycji aż do momentu przekazania środka do używania.

Budowa zakładu ługowniczego jest etapem pośrednim niezbędnym dla realizacji właściwego celu, tj. budowy kawerny, która będzie służyła działalności gospodarczej Wnioskodawcy, tj. magazynowaniu.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone koszty wytworzenia obiektów wchodzących w skład zakładu ługowniczego służących tylko i wyłącznie ługowaniu kawern powinny być uwzględnione w wartości początkowej pierwszej kawerny. Jednakże mając na uwadze konieczność przyporządkowania danego środka trwałego do właściwej grupy KŚT, po oddaniu pierwszej kawerny do użytkowania, niezbędne będzie przyjęcie do używania rozpoznanych odrębnie środków trwałych i w następstwie powyższego począwszy od miesiąca następnego po wprowadzeniu ich do ewidencji obciążanie amortyzacją podatkową bieżących kosztów okresu.

Właściwym momentem dla przyjęcia ww. środków trwałych będzie przyjęcie kawerny do używania, gdyż dopiero od tego momentu magazyn (w postaci jednej kawerny) będzie mógł być wykorzystywany przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.


Ad. 3) Czy kosztami eksploatacji (części zamiennych, energii itp. stanowiącymi wydatki związane z funkcjonowaniem zakładu ługowniczego skalkulowanymi w wynagrodzeniu wykonawcy) obciążać należy koszty okresu, czy też należy o nie zwiększać wartość początkową poszczególnych kawern w toku trwania inwestycji?

Wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w razie odpłatnego nabycia stanowi cena ich nabycia, za którą uważa się, zgodnie z art. 16g ust. 3 i 5 (z uwzględnieniem ust. 2-14) ustawy o PDOP:

  1. kwotę należną zbywcy,
  2. powiększoną o koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania,
  3. pomniejszone o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług,
  4. skorygowaną o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania.

Z kolei, w myśl art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOF, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Za koszt wytworzenia, zgodnie z art. 16g ust. 4 tej ustawy, uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, koszty wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do wartości początkowej wytworzonego środka trwałego zalicza się ogół kosztów poniesionych w związku z jego wytworzeniem od momentu rozpoczęcia inwestycji aż do momentu przekazania środka do używania.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone koszty eksploatacji zakładu ługowniczego (wydatki na zakup energii, wody technologicznej, wynagrodzenie pracowników zakładu, remonty i inne) pozostają w bezpośrednim związku z prowadzoną budową podziemnego magazynu gazu i stanowią koszt wytworzenia środków trwałych (poszczególnych kawern będących w przyszłości odrębnymi środkami trwałymi).

Ad 4) Czy wartość amortyzacji obiektów pomocniczych - przeznaczonych zarówno dla obsługi instalacji ługowniczej jak i innych celów (np. biurowych, socjalnych itd.) a w przyszłości do wykorzystania podczas eksploatacji magazynu gazu, powinna obciążać koszty okresu od daty przyjęcia ich do używania, niezależnie od daty zakończenia budowy pierwszej komory magazynowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, obiekty pomocnicze (Kategoria Trzecia ŚT - grupa 6) - przeznaczone zarówno dla obsługi instalacji ługowniczej jak i innych celów (np. biurowych, socjalnych itd.) a w przyszłości planowane do wykorzystania podczas eksploatacji magazynu, spełniające kryteria określone w art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powinny zostać wprowadzone do ewidencji ŚT w miesiącu przyjęcia ich do używania niezależnie od daty zakończenia budowy pierwszej komory magazynowej. Zgodnie bowiem z art. 16d ust. 2 ustawy o PDOP, składniki majątku, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania.

Pomimo, że magazyn nie będzie jeszcze funkcjonował, to obiekty pomocnicze będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Wprowadzenie obiektów pomocniczych do ewidencji ŚT w miesiącu przekazania ich do używania pozwoli również na właściwe dla tych obiektów (w szczególności dla ŚT stanowiących budowle) rozpoznanie momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości.

Konsekwencją wprowadzenia obiektów do ewidencji środków trwałych jest prawo do ich amortyzacji.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 ustawy o PDOP, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, zgodnie z którym amortyzacja obiektów pomocniczych wykorzystywanych zarówno w działalności zakładu górniczego (magazynu) i zakładu ługowniczego, takich jak:

  • budynek socjalno-bytowy,
  • budynek administracyjno biurowy,
  • budynek warsztatowo-magazynowy,
  • parking, drogi wewnętrzne, plac manewrowy,
  • ogrodzenie terenu z dwoma bramami i furtami.
  • obiekty małej architektury

stanowi bieżący koszt okresu, podobnie jak amortyzacja innych środków trwałych, które zostaną nabyte lub wytworzone, ponieważ podstawową funkcją, dla której powstały powyższe obiekty jest obsługa zakładu górniczego jako całości, a nie jedynie budowanych kawern.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.


Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Spółki.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika