metoda ustalenia limitu odliczenia podatku zapłaconego u źródła w sytuacji kumulacji dochodów

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 06.04.2011 r. (data wpływu 11.04.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie metody ustalenia limitu odliczenia podatku zapłaconego u źródła w sytuacji kumulacji dochodów ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11.04.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie metody ustalenia limitu odliczenia podatku zapłaconego u źródła w sytuacji kumulacji dochodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której osiąga dochody w Polsce oraz z zagranicy. Z tytułu kontraktów z zagranicznymi kontrahentami Spółka otrzymuje należności licencyjne, od których kontrahenci wypłacający te należności z zagranicy potrącają podatek u źródła.

W odniesieniu do otrzymywanych należności licencyjnych nie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 3 Ustawy, natomiast umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z państwami, z których wypłacane są należności licencyjne przewidują metodę kredytu podatkowego zwykłego, tj. metodę zbieżną z metodą określoną w art. 20 ust. 1 Ustawy.

Obliczając podatek dochodowy do zapłaty w Polsce Spółka łączy przychody osiągane w kraju wraz z przychodami z tytułu należności licencyjnych osiąganymi za granicą i pomniejsza je o koszty uzyskania przychodu związane z przychodami osiągniętymi w kraju i za granicą, w efekcie osiągając kwotę dochodu osiągniętego w kraju i za granicą w roku podatkowym (dochód światowy). Do tak obliczonej kwoty dochodu światowego Spółka stosuje stawkę podatku dochodowego od osób prawnych w wysokości 19%, uzyskując kwotę podatku od wszystkich dochodów.

W związku z faktem, iż kontrahenci zagraniczni pobierają podatek u źródła (zgodnie ze stawką wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską a państwem, z którego pochodzą należności licencyjne) Spółka jest uprawniona do odliczenia podatku zapłaconego za granicą, jednakże w ramach limitu, o którym mowa w art. 20 ust. 1 zdanie trzecie Ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle obowiązujących przepisów w celu ustalenia maksymalnej kwoty podatku u źródła zapłaconego za granicą do odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) do zapłaty w Polsce, powinna zostać obliczona poprzez ustalenie proporcji kwot należności licencyjnych brutto do dochodu światowego, a następnie zastosowanie (pomnożenie) tak ustalonej proporcji do kwoty podatku obliczonego od dochodu światowego Spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Począwszy od dnia 1 stycznia 2007 r. przepis art. 20 ust. 1 Ustawy otrzymał następujące brzmienie: ?Jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z państwami, z których pochodzą należności licencyjne przewidują metodę zbieżną z metodą unikania podwójnego opodatkowania, przewidzianą w art. 20 ust. 1 Ustawy, tj. metodą kredytu podatkowego zwykłego.

Istotą metody kredytu podatkowego zwykłego jest traktowanie w identyczny sposób przychodu uzyskanego w państwie siedziby z przychodem osiągniętym w państwie źródła, w przeciwieństwie do metody wyłączenia, która przewiduje odmienne traktowanie tych dwóch kategorii przychodów.

Dla potrzeb metody kredytu podatkowego zwykłego (i) w państwie rezydencji łączy się dochody (przychody) uzyskane w tym państwie z dochodami (przychodami) uzyskanymi za granicą, (ii) pomniejsza się je o koszty uzyskania przychodu, (iii) i od tak uzyskanej kwoty dochodu oblicza kwotę należnego podatku. Następnie, w celu eliminacji podwójnego opodatkowania, państwo rezydencji zezwala na odliczenie od podatku należnego od dochodu światowego (to jest uzyskanego zarówno w państwie rezydencji jak i za granicą) podatku zapłaconego w państwie źródła, przy czym wysokość odliczenia jest ograniczona do wysokości podatku należnego w państwie rezydencji przypadającego proporcjonalnie na dochód (przychód) uzyskany za granicą.

W ocenie Spółki w celu ustalenia limitu odliczenia podatku zapłaconego u źródła należy obliczyć, jaki procent w dochodzie światowym stanowi kwota otrzymana z tytułu należności licencyjnych. Spółka zamierza zatem podzielić kwotę otrzymaną z należności licencyjnych przez kwotę całkowitego dochodu światowego.

W drugim kroku nastąpi przyporządkowanie tak ustalonej proporcji do podatku obliczonego od dochodu światowego Spółki, tj. Spółka przemnoży proporcję dochodu przez podatek od dochodów osiągniętych w kraju i za granicą.

Powyższe obliczenia można zobrazować wg następującego wzoru:

A - dochód światowy Spółki osiągnięty w roku podatkowym

B - kwota należności licencyjnych brutto przysługująca Spółce

C - proporcja (B/A)

D - podatek wg stawki 19% od dochodu światowego

E - maksymalna kwota odliczenia podatku u źródła (CxD)

Jeżeli tak otrzymany limit odliczenia (E) będzie większy lub równy kwocie faktycznie pobranego podatku u źródła, to Spółka odliczy od podatku obliczonego wg stawki 19% od dochodu światowego (D) kwotę faktycznie pobranego podatku u źródła.

W sytuacji natomiast, gdy kwota limitu odliczenia będzie mniejsza, niż faktycznie pobrany podatek, Spółka dokona odliczenia jedynie części tego podatku równej maksymalnej kwocie odliczenia (E).

Powyższe znajduje również wyraźne potwierdzenie w pismach organów skarbowych, w których poruszana jest kwestia ogólnych zasad stosowania metody kredytu podatkowego. Między innymi w piśmie z dnia 5 października 2010 r. (sygn. IPPB5/423-411/10-4/DG) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie odnosząc się do umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Grecją i Polską uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy twierdzącego, że może odliczyć od zobowiązania z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych kwotę podatku zapłaconego w Grecji do wysokości kwoty podatku obliczonego od kwoty łącznego dochodu przypadającej proporcjonalnie na dochód osiągnięty w Grecji. W tym celu Spółka powinna kolejno:

1 Obliczyć podatek należny od sumy wszystkich dochodów krajowych i zagranicznych stanowiących podstawę opodatkowania

2 Ustalić proporcję dochodów osiągniętych w Grecji do sumy wszystkich dochodów stanowiących podstawę opodatkowania

3 Pomnożyć obliczony podatek należny przez ustalony współczynnik proporcji i porównać uzyskaną w ten sposób wartość (czyli kwotę podatku przypadającą proporcjonalnie na dochód Spółki osiągnięty w Grecji) z kwotą podatku faktycznie zapłaconego w Grecji (pobranego przez Bank)

4 Niższą z porównywanych kwot Spółka powinna odliczyć od kwoty zobowiązania z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych.

Podobne zdanie wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 3 września 2010 r., znak ILPB4/423-45/10-2/ŁM. Z przedmiotowej interpretacji, w szczególności zaś z wyliczeń przedstawionych przez podatnika wynika, iż sposób obliczenia maksymalnej kwoty odliczenia podatku u źródła od podatku do zapłaty w Polsce jest zbieżny ze sposobem przedstawionym przez Spółkę w niniejszym wniosku.

W przedstawionej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, iż podstawą do wyliczenia proporcji pozwalającej w konsekwencji na ustalenie maksymalnej wysokości podatku do odliczenia jest zawsze całkowity dochód (przychód) osiągnięty przez podatnika w latach podatkowych, za które podatnik osiągnął przychody (dochody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Reasumując powyższe, w opisanym stanie faktycznym, zdaniem Spółki, maksymalną kwotę odliczenia podatku zapłaconego za granicą należy ustalać poprzez ustalenie proporcji kwot należnych z tytułu należności licencyjnych do całkowitego (światowego) dochodu Spółki, a następnie zastosowanie (przemnożenie) tak ustalonej proporcji do podatku obliczonego wg stawki 19% od łącznych dochodów Spółki.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji, zwanych dalej ?podatnikami?.

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Natomiast na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Co istotne, na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług.

Z uwagi na powyższe wskazać należy, że opisane we wniosku należności licencyjne rozpoznawane powinny być w niniejszej sprawie w wartości ?netto? ? bez uwzględnienia podatku od towarów i usług.

Zasadniczą w niniejszej sprawie kwestią jest, że stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, dochody te łączy się z dochodami osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Wskazać przy tym należy, iż przepis art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, o tym że wolne od podatku są dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników określonych w art. 3 ust. 1, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi.

Powołany przepis art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustanawia następujące przesłanki materialne dokonania przedmiotowego odliczenia:

• podmiot podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce,
• podatnik ten osiąga dochody (przychody) zarówno na terytorium Polski, jak i za granicą,
• dochody (przychody) osiągane na terytorium państw obcych podlegają opodatkowaniu w tych państwach,
• dochody te nie są wolne od podatku na mocy postanowień umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, czyli nie ma zastosowania art. 17 ust.

  1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

• podatek od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium państw obcych został faktycznie zapłacony w tych państwach.
  
  

Na podstawie art. 20 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych łączna kwota odliczeń, o których mowa w ust. 1 i 2, nie może przekroczyć tej części podatku, która została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany z tego źródła dochodu.

Ponadto zgodnie z art. 20 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określając wielkość odliczenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, oraz zwolnienia, o którym mowa w ust. 3, kwotę podatku zapłaconego w obcym państwie oraz osiągniętego dochodu (przychodu) przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zapłaty tego podatku lub dzień osiągnięcia dochodu (przychodu).

Co istotne, w myśl art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Artykuł 20 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych reguluje zasady rozliczenia dochodów uzyskiwanych przez polskich rezydentów za granicą. Zgodnie z regułą opisaną w art. 3 ust. 1 u.p.d.o.p., podatnicy mający siedzibę lub zarząd na terytorium RP podlegają obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Zatem dochody uzyskane za granicą będą opodatkowane w Polsce, chyba że umowa międzynarodowa o unikaniu podwójnego opodatkowania stanowi inaczej.

W powyższym przepisie ustawodawca wprowadził metodę zaliczenia bezpośredniego zapłaconego za granicą podatku - jako metodę pozwalającą unikać podwójnego opodatkowania dochodów.

Podatnicy posiadający siedzibę lub zarząd w Polsce muszą uwzględnić w rocznym rozliczeniu podatku dochodowego w Polsce również dochody uzyskane za granicą.

Umowy międzynarodowe przewidują również drugą metodę unikania podwójnego opodatkowania - tzw. metodę stopy procentowej. W takiej sytuacji podatnik musi dysponować dowodami o źródle pochodzenia tych dochodów, wskazującymi jednoznacznie, którą umowę międzynarodową należy stosować. Jeśli dochody uzyskane za granicą nie korzystają ze zwolnienia, podatnik powinien połączyć te dochody (przychody) w rozliczeniu za rok podatkowy z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium RP. Oznacza to, że w trakcie roku nie ustala się wspólnie zaliczek na podatek. Połączenie dochodów ma miejsce dopiero w rozliczeniu rocznym. Przepisy wyraźnie informują o łączeniu dochodów uzyskiwanych w Polsce i za granicą. Nie ma możliwości łączenia i odliczenia strat uzyskanych za granicą od dochodów uzyskanych w Polsce.

W przypadku podatku dochodowego od osób prawnych, metoda ta prowadzi do pełnego wyłączenia opodatkowania dochodów uzyskanych za granicą. Wynika to z liniowego charakteru podatku dochodowego od osób prawnych. Zatem, gdy w umowie międzynarodowej znajdzie się zapis o stosowaniu tylko tej metody, to w przypadku dochodów uzyskanych w tym państwie, polski podatnik nie będzie uwzględniał tych dochodów przy obliczaniu podatku w Polsce.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przywołane powyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawca jako podatnik, na którym ciąży nieograniczony obowiązek podatkowy, obowiązany jest w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) osiągnięte poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, połączyć z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Następnie od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to jest limitowane w ten sposób, że kwota odliczenia nie może przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Zatem odliczenie podatku dochodowego zapłaconego w obcym państwie może nastąpić przy łącznym wystąpieniu następujących przesłanek:

• podatek zapłacony w obcym państwie odlicza się w rozliczeniu za rok podatkowy, w którym dochody (przychody) osiągnięte poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegające w obcym państwie opodatkowaniu łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
• podatek zapłacony w obcym państwie odlicza się od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów za rok podatkowy,
• odliczenie następuje w kwocie równej podatkowi zapłaconemu w obcym państwie, z tym że kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.
  
  

Podsumowując, w oparciu o opisany we wniosku stan faktyczny i przywołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że maksymalna kwota podatku u źródła zapłaconego za granicą do odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) do zapłaty w Polsce, powinna zostać obliczona poprzez ustalenie proporcji kwot należności licencyjnych netto (a nie brutto) do łącznego dochodu osiągniętego w kraju i za granicą w danym roku podatkowym (określonego przez Wnioskodawcę ?dochodem światowym?), a następnie zastosowanie (pomnożenie) tak ustalonej proporcji do kwoty podatku obliczonego od dochodu łącznego Spółki.

Powyższe odliczenie jest przy tym limitowane w ten sposób, że kwota odliczenia nie może przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

W świetle obowiązujących przepisów w celu ustalenia maksymalnej kwoty podatku u źródła zapłaconego za granicą do odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) do zapłaty w Polsce powinna zostać zatem obliczona poprzez ustalenie proporcji kwot należności licencyjnych ?netto? - bez uwzględnienia podatku od towarów i usług, do łącznego dochodu osiągniętego w kraju i za granicą w danym roku podatkowym (określonego przez Wnioskodawcę ?dochodem światowym?), a następnie zastosowanie (pomnożenie) tak ustalonej proporcji do kwoty podatku obliczonego od dochodu łącznego (?światowego?) Spółki.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie metody ustalenia limitu odliczenia podatku zapłaconego u źródła w sytuacji kumulacji dochodów należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy wskazać że przywołane na poparcie prezentowanego poglądu w sprawie przez Wnioskodawcę:

• interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia .5.10.2010 r. Nr IPPB5/423-41/10-4/DG w zakresie: 1) możliwości obniżenia należności z tytułu podatku dochodowego o kwotę podatku pobranego w Grecji od wypłaconych Spółce rat leasingowych i odsetek, 2) uwzględnienia całości podatku zapłaconego w Grecji w rozliczeniu rocznym,
• interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 03.09.2010 r. Nr ILPB4/423-45/10-2/ŁM w zakresie możliwości złożenia korekty zaznania podatkowego po złożeniu zaznania rocznego za dany rok podatkowy przez kontrahenta zagranicznego
  
  

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 roku - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

W toku wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie. Z uwagi na powyższe przywołane interpretacje indywidualne nie są mogą być wiążące dla tut. Organu podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.