1. Czy zakupiony apartament będzie środkiem trwałym Spółki i w związku z tym odpisy amortyzacyjne (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 04.07.2008 r. (data wpływu 15.09.2008 r.) oraz piśmie z dnia 17.11.2008 r. (data nadania 20.11.2008 r., data wpływu 24.11.2008 r.) uzupełniającymi braki formalne na wezwanie Nr IPPP2/443-1383/08-2/IK z dnia 4 listopada 2008 r. (data nadania 05.11.2008 r., data doręczenia 07.11.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie amortyzacji środka trwałego, opodatkowania zakupu ośrodka wypoczynkowego oraz kosztów uzyskania przychodu związanych z jego prowadzeniem przez Spółkę ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15.09.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie amortyzacji środka trwałego, opodatkowania zakupu ośrodka wypoczynkowego oraz kosztów uzyskania przychodu związanych z jego prowadzeniem przez Spółkę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest zakładem pracy chronionej. W związku z tym, iż na Zakładowym Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych zgromadzone zostały znaczne środki Spółka dokonała zakupu ośrodka wypoczynkowego (apartament stanowiący odrębną nieruchomość). Ośrodek zostanie częściowo sfinansowany środkami obrotowymi Spółki, ponieważ środki Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, wykorzystane w ramach pomocy de minimis przekroczą limit 200 tys. euro. W chwili obecnej apartament nie został jeszcze przekazany Spółce.

Następnie do ośrodka będą kierowani niepełnosprawni pracownicy.

Pismem z dnia 04.11.2008 r. Nr IPPP2/443-1383/08-2/IK Wnioskodawca został wezwany do uzupełnienia tego wniosku poprzez wskazanie:

1. którego zdarzenia przyszłego (podatku) dotyczy uiszczona kwota oraz o uzupełnienie wniosku o kserokopię dowodu wpłaty,
2. przesłanie pełnomocnictwa lub innego dokumentu, z którego wynika prawo do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego przez Pana R. Z.,
3. uzupełnienie opisu stanu faktycznego poprzez podanie, z czego wynika obowiązek (podstawa prawna) nieodpłatnego udostępniania apartamentów niepełnosprawnym pracownikom i ich rodzinom.
   
   

Wnioskodawca został pouczony, iż w przypadku braku odpowiedzi na wezwanie i nie uiszczenia dodatkowej opłaty w wyznaczonym terminie wniosek będzie podlegać rozpatrzeniu w zakresie jednego zdarzenia przyszłego (podatku) wg kolejności w nim przedstawionej, natomiast w pozostałej części, stosownie do przepisu art. 14g § 2 Ordynacji podatkowej, zostanie pozostawiony bez rozpatrzenia. Organ podatkowy wskazał także, że w sytuacji nieuzupełnienia dokumentu potwierdzającego upoważnienie dla Pana R. Z. oraz nieuzupełnienia opisu stanu faktycznego, przedmiotowy wniosek zostanie w całości pozostawiony bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 07.11.2008 r.

Wnioskodawca uzupełnił braki formalne wniosku w terminie pismem z dnia 17.11.2008 r. (data wpływu 24.11.2008 r.) - dokonał dodatkowej opłaty oraz załączył wypis z KRS potwierdzający, iż Pan R. Z. jest prokurentem samoistnym Spółki.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że Spółka prowadzi zakład pracy chronionej stosownie do zapisów ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych ( t. j. Dz. U. z 20008 r. Nr 14, poz. 92 ze zm.). W związku z powyższym gromadzi środki na zakładowym funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych i obowiązana jest do wydatkowania tych środków m. in. na rehabilitację osób niepełnosprawnych. Szczegółowy zakres wykorzystania środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2007 r. Nr 245, poz. 1810). Podstawą prawną do wysyłania pracowników na wypoczynek w ośrodku są powyżej wskazane przepisy, w szczególności § 2 ww. rozporządzenia.

Wnioskodawca uściślił, iż rodziny niepełnosprawnych pracowników będą korzystały z ośrodka jako osoby towarzyszące. W większości przypadków będą one musiały pokryć koszty pobytu, ponieważ co do zasady ich pobyt nie może zostać sfinansowany środkami zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy zakupiony apartament będzie środkiem trwałym Spółki i w związku z tym odpisy amortyzacyjne mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu...
2. Czy w Spółce powstaje przychód z tytułu sfinansowania zakupu apartamentu ze środków Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych...
3. Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu apartamentu...
4. Czy nieodpłatne korzystanie z apartamentów przez niepełnosprawnych pracowników i ich rodziny jest usługą podlegającą opodatkowaniu VAT...
5. Czy wydatki ponoszone na utrzymanie apartamentu, np. czynsz, podatek od nieruchomości, sprzątanie itp. będą stanowiły koszty uzyskania przychodu i czy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy ich nabyciu
   
   

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie Nr 1, 2 i na pytanie Nr 5 w części dotyczącej wątpliwości w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek odnośnie pytania Nr 4 i pytania Nr 5 w części dotyczącej podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony w odrębnej interpretacji.

Zdaniem Wnioskodawcy:

1.

Apartament będzie środkiem trwałym, a dokonane od niego odpisy amortyzacyjne będą stanowiły koszt uzyskania przychodu. W myśl art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przejęcia do użytkowania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
   
   

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
  
  

Powyższy przepis stanowi, iż nieruchomości wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą przez okres co najmniej roku stanowią środki trwałe.

Zakup ośrodka jest związany z prowadzoną przez Spółkę działalnością. Wnioskodawca jest zakładem pracy chronionej. W zamiarze ośrodek został zakupiony i wykorzystywany będzie w celu wypoczynku i rehabilitacji niepełnosprawnych pracowników, do czego zobowiązują Spółkę przepisy (art. 33 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1997 r. Nr 123, poz. 776 ze zm.). Tym samym istnieje związek między działalnością gospodarczą (zarobkową), a posiadaniem ośrodka wypoczynkowego służącego rehabilitacji niepełnosprawnych pracowników. Przy czym należy zauważyć, iż art. 16 a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wymaga, aby środki trwałe były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Przepis ten wskazuje jedynie, iż mają być z nią związane.

Zasady rozliczania kosztów uzyskania przychodu od odpisów amortyzacyjnych określa art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W myśl tego przepisu kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i pranych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem zakwalifikowanie zakupu nieruchomości jako środka trwałego daje automatyczne prawo do zaliczenia odpisów amortyzacyjnych w koszty uzyskania przychodu, chyba że sprzeciwia się temu art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przy czym do odpisów amortyzacyjnych nie znajduje zastosowania art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ dotyczy on tylko wydatków, a nie odpisów amortyzacyjnych.

Natomiast zasady rozliczenia odpisów amortyzacyjnych w koszty unormowane zostały w art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Konkludując, prawidłowo ustalony odpis amortyzacyjny jest kosztem, o ile nie został wyłączony z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W omawianej sytuacji, zdaniem Wnioskodawcy nie znajduje zastosowania uregulowanie zabraniające zaliczenia się do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od tej części środka trwałego, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie , odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym w jakiejkolwiek formie (art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych miałby zastosowanie, gdyby środki na zakup ośrodka pochodziły w całości lub w części z dotacji, czy subwencji.

Powyższe potwierdza Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 15.05.2008 r. Nr ILPB3/423-130/08-4/ŁM.

W przypadku Wnioskodawcy środki na zakup apartamentu nie pochodzą z żadnych subwencji, ani dotacji, są to środki gromadzone z podatków, np. podatku dochodowego pracowników itp. Natomiast środki zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych nie zostały zasilone żadnymi dotacjami.

Pośrednio zasadność odpisów amortyzacyjnych wynika z art. 33 ust. 7a ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, który stanowi o zwrocie środków z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych w przypadku utraty statusu zakładu pracy chronionej. Przepis ten nakazuje zwrot do Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych wydatkowanych na nabycie nieruchomości stanowiących m. in. zakładową bazę rehabilitacyjną, wypoczynkową i socjalną w części, która nie została pokryta odpisami amortyzacyjnymi. Zatem wskazuje, iż nieruchomość służącą rehabilitacji pracowników należy amortyzować w koszty uzyskania przychodu.

2.

Wnioskodawca nie uzyskuje przychodu z tytułu sfinansowania zakupu apartamentu ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych.

Art. 33 ust. 4 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31 grudnia 1998 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1999 r. nr 3, poz. 22) stanowią, iż środki zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych mogą być przeznaczane m. in. na finansowanie kosztów tworzenia bazy wypoczynkowej.

Zakład pracy chronionej tworzy zakładowy fundusz rehabilitacji na potrzeby związane z zatrudnianymi osobami niepełnosprawnymi. Wydatek z funduszu nie stanowi przysporzenia bezpośrednio dla Spółki. Zakład pracy chronionej realizuje obciążoną zwiększonymi kosztami rehabilitację osób niepełnosprawnych, a baza wypoczynkowa jest jednym ze środków rehabilitacji.

W myśl art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodem jest również wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń.

W omawianej sytuacji Spółka nie otrzymuje nieodpłatnego świadczenia. Sfinansowanie zakupu ośrodka wypoczynkowego jest dokonywane w ramach korzystania ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Zakup ośrodka nie ma przełożenia na ekonomiczną sytuację Spółki, nie może tym samym stanowić o powstaniu przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Powyższe stanowisko potwierdzają również wyjaśnienia urzędów skarbowych prezentowane na internetowej stronie Ministerstwa Finansów, np.: postanowienie Drugiego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty Nr l/415-10-362/07/ZDB, Urzędu Skarbowego w Mielcu Nr US.V-423/4/06.

5.

Wydatki ponoszone na utrzymanie apartamentu, np. czynsz, podatek od nieruchomości, sprzątanie itp. będą stanowiły koszty uzyskania przychodu niezależnie od tego, czy zostaną sfinansowane ze środków Spółki, czy też ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Wydatki na utrzymywanie obiektów sfinansowanych z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Zatem istotne jest, czy omawiane wydatki przyczyniają się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Zdaniem Wnioskodawcy wydatki na utrzymanie ośrodka mają wpływ na osiągane przychody. Pracownicy, którzy podlegają rehabilitacji wypracowują dla Spółki przychód, bez ich pracy przychody byłyby znacznie mniejsze lub nie byłoby ich wcale. W sytuacji, gdy Spółka jest obowiązana prowadzić ich rehabilitację, to wydatki te są dokonywane również w celu podniesienia wydajności pracy i stanu zdrowia pracowników. Przekłada się to na lepszą pracę, mniejszą absencję i w konsekwencji na wyższe przychody.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy wskazać, iż w uzasadnieniu podane zostały błędne podstawy prawne ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1997 r. Nr 123, poz. 776 ze zm.) oraz rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31 grudnia 1998 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1999 r. nr 3, poz. 22). Obowiązujące aktualnie akty prawne w tej materii to: ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 14, poz. 92) oraz rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2007 r. Nr 245, poz. 1810).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.