Czy Spółka będzie mogła zastosować odpowiednie postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (...)

Czy Spółka będzie mogła zastosować odpowiednie postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w stosunku do odsetek wypłacanych na rzecz Kontrahenta jako podmiotu uprawnionego, w przypadku przedstawienia przez niego odpowiedniego certyfikatu rezydencji?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15.05.2012 r. (data wpływu 18.05.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie mogła zastosować odpowiednie postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w stosunku do odsetek wypłacanych na rzecz Kontrahenta jako podmiotu uprawnionego, w przypadku przedstawienia przez niego odpowiedniego certyfikatu rezydencji - jest prawidłowe.


Porady prawne

UZASADNIENIE


W dniu 18.05.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie mogła zastosować odpowiednie postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w stosunku do odsetek wypłacanych na rzecz Kontrahenta jako podmiotu uprawnionego, w przypadku przedstawienia przez niego odpowiedniego certyfikatu rezydencji.


W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.


Spółka. (dalej: Spółka) zawarła umowę pożyczki (dalej: Umowa) ze szwajcarskim podmiotem (należącym do tej samej co Spółka grupy kapitałowej, który prowadzi szeroko rozumianą działalność finansową we własnym imieniu i na własny rachunek; dalej: Kontrahent). Zgodnie z postanowieniami Umowy, w zależności od bieżącej sytuacji każda ze stron Umowy może występować w roli pożyczkodawcy albo pożyczkobiorcy. Wysokość odsetek od pożyczki strony ustalają z uwzględnieniem warunków rynkowych.

Zawarcie Umowy ma na celu optymalizację wykorzystania wolnego kapitału w ramach grupy (przykładowo poprzez zaspokojenie zapotrzebowania finansowego Spółki bądź Kontrahenta). Kontrahent posiada siedzibę w Szwajcarii, podlega w tym kraju opodatkowaniu od całości dochodów i nie prowadzi jakiejkolwiek działalności poprzez zakład położony poza terytorium Szwajcarii.

W praktyce zdarza się, że Spółka zgłasza na podstawie Umowy zapotrzebowanie na środki finansowe, także w momencie, gdy Kontrahent nie jest w stanie udzielić Spółce pożyczki w żądanej przez nią kwocie. W takich przypadkach Kontrahent pozyskuje brakujące środki z kredytu udzielonego przez Bank (Bank nie jest powiązany kapitałowo lub / i osobowo z podmiotami z grupy kapitałowej) lub pożyczki udzielonej przez inne podmioty z grupy kapitałowej, do której należy Spółka i Kontrahent (dalej: Pożyczkodawcy). Kredyt udzielony przez Bank oraz pożyczki udzielane przez Pożyczkodawców są zaciągane przez Kontrahenta w jego imieniu i na jego rzecz.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Czy Spółka będzie mogła zastosować odpowiednie postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w stosunku do odsetek wypłacanych na rzecz Kontrahenta jako podmiotu uprawnionego, w przypadku przedstawienia przez niego odpowiedniego certyfikatu rezydencji?

Zdaniem Wnioskodawcy, Kontrahent jest osobą uprawnioną w rozumieniu art. 11 ust. 2 Konwencji miedzy Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (dalej: UPO) do otrzymania odsetek od pożyczki udzielonej Spółce w ramach Umowy, również w przypadku gdy środki udostępnione Spółce w ramach pożyczki pochodzą ze środków uzyskanych z Banku lub od Pożyczkodawców. Konsekwentnie, w przypadku przedstawienia przez Kontrahenta odpowiedniego certyfikatu rezydencji Spółka będzie mogła zastosować w stosunku do wypłacanych na jego rzecz odsetek postanowienia UPO.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT (podatnicy podlegający ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu) z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), ustala się w wysokości 20% przychodów.


Przepisy art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 21 ust. 2 ustawy o CIT).


Stosownie natomiast do art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 i ust. 2 UPO, odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże takie odsetki mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeśli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10% kwoty brutto tych odsetek (a stosowanie do postanowień protokołu do UPO od 1 lipca 2013 podatek nie będzie mógł przekroczyć 5% kwoty brutto tych odsetek).

Natomiast, stosownie do postanowień art. 11 ust. 3 UPO określenie ?odsetki? oznacza dochody z wszelkiego rodzaju roszczeń wynikających z długów, zarówno zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych prawem zastawu hipotecznego lub prawem udziału w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek publicznych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami mającymi związek z takimi skryptami dłużnymi, obligacjami lub pożyczkami. Opłaty karne z tytułu opóźnionej zapłaty nie będą uważane w rozumieniu niniejszego artykułu za odsetki.

Jednocześnie art. 11 ust. 4 UPO postanowień ustępu 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli właściciel odsetek, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Państwie, w którym powstają odsetki, działalność zarobkową przy pomocy zakładu położonego w tym Państwie bądź wykonuje wolny zawód w oparciu o stałą placówkę, która jest w nim położona, i jeżeli wierzytelność, z tytułu której są płacone odsetki, rzeczywiście należy do takiego zakładu lub takiej stałej placówki.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Kontrahent nie posiada zakładu położonego poza terytorium Szwajcarii. Konsekwentnie, ponieważ odsetki wypłacane na rzecz Kontrahent nie będą związane z prowadzonym przezeń zakładem na terytorium Polski ustęp 4 art. 11 UPO nie znajdzie zastosowania.

Należy przy tym zwrócić uwagę, że zastosowanie postanowień art. 11 ust. 1 i 2 jest uzależnione od tego czy odbiorca odsetek jest osobą uprawnioną. UPO nie zawiera definicji osoby uprawnionej, z tego względu w celu ustalenia definicji tego pojęcia należy sięgnąć do Modelowej Konwencji, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak również Komentarza do niej. Zarówno Modelowa Konwencja, jak i Komentarz, pomimo, iż nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, niemniej stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Z Komentarza do Konwencji Modelowej OECD wynika, iż postanowienia umów (konwencji) o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie dotyczącym odsetek mają zastosowanie jedynie w przypadku, gdy to podmiot uzyskujący odsetki posiada status rzeczywistego odbiorcy (?beneficial owner?), czyli jest podmiotem, którego prawo do dysponowania otrzymaną płatnością nie ma wyłącznie formalnego charakteru.

Co do zasady, w sytuacji, gdy płatność dokonywana jest na rzecz pośrednika będącego rezydentem określonego państwa, który następnie przekazuje tę płatność ostatecznemu odbiorcy, państwo w którym powstaje dana płatność nie jest zobowiązane do zastosowania wobec tego pośrednika postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Sam fakt bycia rezydentem określonego państwa i otrzymania płatności nie jest bowiem wystarczającym warunkiem do skorzystania z postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania w sytuacji, gdy prawo do dysponowania dochodem ma ograniczony charakter. Oznacza to, iż postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania mają zastosowanie w odniesieniu do podmiotów będących faktycznymi odbiorcami odsetek.


Zdaniem Spółki w stanie faktycznym, Kontrahent jest osobą uprawnioną (faktycznym beneficjentem) odsetek wypłacanych na jego rzecz. W szczególności, zdaniem Spółki, o statusie Kontrahenta jako faktycznego odbiorcy odsetek decydują następujące okoliczności:

  1. przedmiotem działalności Kontrahenta jest działalności finansowa, w tym tytułem udzielania pożyczek, w efekcie w przypadku udzielenia przez ten podmiot pożyczki w swoim imieniu, osiągane z tego tytułu wynagrodzenie (odsetki) są należne właśnie Kontrahentowi.
  2. Kontrahent, zarówno w stosunku do Spółki jak i w stosunku do Banku/Pożyczkodawców działa we własnym imieniu i na własną rzecz. Konieczność pozyskania finansowania z Banku lub od Pożyczkodawców nie wynika z faktu, że Kontrahent działa w charakterze pośrednika kojarzącego ze sobą podmioty gospodarcze, tylko jest zmuszony pozyskać zewnętrzne finansowanie w związku z obowiązkiem wywiązania się z Umowy. Taka sytuacja występuje tylko i wyłącznie w przypadku, gdy w danym okresie Kontrahent nie posiada własnych środków wystarczających do zaspokojenia zapotrzebowania finansowego Spółki.
  3. W obrocie gospodarczym zdarzają się sytuacje, gdy w związku ze zwiększonym zapotrzebowaniem ze strony klientów dostawca nie jest w stanie samodzielnie realizować zamówień, zazwyczaj w takich sytuacjach dostawca korzysta on z pomocy innych podmiotów oferujących identyczne dobra, przy czym przy dostawie działa w swoim imieniu jako beneficjent płatności. Analogicznie w przedstawionej sytuacji, Kontrahent odpowiadając na zapotrzebowanie Spółki zapewnia prawidłowe wykonanie Umowy, wykorzystując do tego ?dobra? (środki pieniężne) pozyskane od Banku/Pożyczkodawców. Tym niemniej Kontrahent działa wobec Spółki we własnym imieniu, a zapłacone na jego rzecz wynagrodzenie (w formie odsetek) jest jemu należne (jest jego beneficjentem).
  4. Wynagrodzenie pobierane przez Kontrahenta z tytułu udzielania Spółce pożyczek (także pożyczek ze środków pozyskanych uprzednio od Banku/Pożyczkodawców) stanowi jednocześnie wynagrodzenie z tytułu ponoszonego przez Kontrahenta ryzyka niewypłacalności Spółki lub ryzyka powstania jakichkolwiek trudności (np. opóźnień) mogących wystąpić przy spłacie tych kwot. Ryzyko w tym zakresie obciąża Kontrahenta, co czyni go faktycznym odbiorcą odsetek w rozumieniu UPO.

W konsekwencji Kontrahent, jako podmiot, któremu odsetki należą się jako przychód z działalności, jest jednocześnie podmiotem do nich uprawnionym w rozumieniu UPO.


Mając na uwadze powyższe, zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 2 w związku z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, w przypadku, gdy Kontrahent udokumentuje miejsca siedziby dla celów podatkowych na terytorium Szwajcarii odpowiednim certyfikatem rezydencji, Spółka w stosunku do wypłacanych na rzecz Kontrahent odsetek będzie miała prawo zastosować odpowiednie postanowienia UPO.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.


Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know - how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.


Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 21 ust. 2 ww. ustawy).


Na podstawie art. 22b ww. ustawy, zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20-22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Kwestia opodatkowania odsetek wypłacanych między polskimi i szwajcarskimi podmiotami, została uregulowana w art. 11 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Bernie dnia 2 września 1991 r. (Dz. U. z 1993 r., Nr 22, poz. 92; dalej jako: Konwencja, Konwencja polsko - szwajcarska).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 Konwencji, odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże odsetki takie mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli odbiorca odsetek jest ich właścicielem, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10% kwoty brutto tych odsetek. Właściwe władze Umawiających się Państw ustalą w drodze wzajemnego porozumienia sposób stosowania tego ograniczenia (art. 11 ust. 2 Konwencji).

W art. 11 ust. 3 ww. Konwencji wyjaśniono, iż użyte w tym artykule określenie ?odsetki? oznacza dochody z wszelkiego rodzaju roszczeń wynikających z długów, zarówno zabezpieczonych, jak i nie zabezpieczonych prawem zastawu hipotecznego lub prawem udziału w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek publicznych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami mającymi związek z takimi skryptami dłużnymi, obligacjami lub pożyczkami. Opłaty karne z tytułu opóźnionej zapłaty nie będą uważane w rozumieniu niniejszego artykułu za odsetki.

Stosownie do ust. 4 ww. artykułu, postanowień ust. 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli właściciel odsetek, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Państwie, w którym powstają odsetki, działalność zarobkową przy pomocy zakładu położonego w tym Państwie bądź wykonuje wolny zawód w oparciu o stałą placówkę, która jest w nim położona, i jeżeli wierzytelność, z tytułu której są płacone odsetki, rzeczywiście należy do takiego zakładu lub takiej stałej placówki. W takim przypadku, w zależności od konkretnej sytuacji, stosuje się odpowiednio postanowienia art. 7 lub art. 14.

Podkreślić jednak należy, iż stosownie do art. 11 ust. 6 ww. Konwencji, jeżeli między płatnikiem a właścicielem odsetek lub między nimi obydwoma a osobą trzecią istnieją szczególne stosunki i dlatego kwota odsetek mająca związek z roszczeniem wynikającym z długu, z tytułu którego są wypłacane, przekracza kwotę, którą dłużnik i właściciel odsetek uzgodniliby bez tych stosunków, to postanowienia tego artykułu stosuje się tylko do tej ostatniej wymienionej kwoty. W tym przypadku nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu według prawa każdego Umawiającego się Państwa i z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej konwencji.


W tym miejscu wskazać należy, iż z dniem 17 października 2011 r. wszedł w życie Protokół, sporządzony w Warszawie dnia 20 kwietnia 2010 r., między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską o zmianie ww. Konwencji (Dz. U. z 2011 r., Nr 255, poz. 1533). Oprócz klauzuli umożliwiającej wymianę informacji podatkowych nowelizacja zawiera zmianę w zakresie opodatkowania odsetek oraz należności. W Protokole tym uzgodniono następujące ustalenia odnośnie odsetek (Artykuł IV Protokołu):

  1. Artykuł 11, ustęp 2 Konwencji (Odsetki) otrzymuje następujące brzmienie:
    2. Jednakże, takie odsetki mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto tych odsetek.
  2. Do Artykułu 11 Konwencji (Odsetki) dodaje się następujący ustęp 2a:
    2a. Bez względu na postanowienia ustępu 2, odsetki wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie jeżeli osoba uprawniona do odsetek jest spółką (nie będącą spółką osobową) powiązaną ze spółką wypłacającą odsetki.
  3. Artykuł 11, ustęp 5 Konwencji (Odsetki) otrzymuje następujące brzmienie:
    5. Uważa się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba je wypłacająca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Państwie. Jeżeli jednak osoba wypłacająca odsetki, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z działalnością której powstało zobowiązanie, z tytułu którego są wypłacane odsetki i zapłata tych odsetek jest pokrywana przez ten zakład lub stałą placówkę, to uważa się, że odsetki takie powstają w tym Państwie, w którym położony jest zakład lub stała placówka.?


Przy czym przepisy te (Artykuł IV ustęp 1 i 2) zaczną obowiązywać od 1 lipca 2013 roku ? artykuł XII Protokołu.


Dokonując interpretacji ww. przepisów, należy zwrócić również uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Z Komentarza do Konwencji Modelowej OECD wynika tymczasem, iż postanowienia umów (konwencji) o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie dotyczącym odsetek mają zastosowanie jedynie w przypadku, gdy to podmiot uzyskujący odsetki posiada status rzeczywistego odbiorcy (?beneficial owner?), czyli jest podmiotem, którego prawo do dysponowania otrzymaną płatnością nie ma wyłącznie formalnego charakteru. Co do zasady, w sytuacji, gdy płatność dokonywana jest na rzecz pośrednika będącego rezydentem określonego państwa, który następnie przekazuje tę płatność ostatecznemu odbiorcy, państwo w którym powstaje dana płatność nie jest zobowiązane do zastosowania wobec tego pośrednika postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Sam bowiem fakt bycia rezydentem określonego państwa i otrzymania płatności nie jest wystarczającym warunkiem do skorzystania z postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania w sytuacji, gdy prawo do dysponowania dochodem ma ograniczony charakter. Oznacza to, iż postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania mają zastosowanie do podmiotów będących faktycznymi odbiorcami odsetek.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zawarł umowę pożyczki ze szwajcarskim podmiotem (należącym do tej samej co Spółka grupy kapitałowej, który prowadzi szeroko rozumianą działalność finansową we własnym imieniu i na własny rachunek). Zgodnie z postanowieniami Umowy, w zależności od bieżącej sytuacji każda ze stron Umowy może występować w roli pożyczkodawcy albo pożyczkobiorcy. Wysokość odsetek od pożyczki strony ustalają z uwzględnieniem warunków rynkowych. Zawarcie Umowy ma na celu optymalizację wykorzystania wolnego kapitału w ramach grupy (przykładowo poprzez zaspokojenie zapotrzebowania finansowego Spółki bądź Kontrahenta). Kontrahent posiada siedzibę w Szwajcarii, podlega w tym kraju opodatkowaniu od całości dochodów i nie prowadzi jakiejkolwiek działalności poprzez zakład położony poza terytorium Szwajcarii. W praktyce zdarza się, że Spółka zgłasza na podstawie Umowy zapotrzebowanie na środki finansowe, także w momencie, gdy Kontrahent nie jest w stanie udzielić Spółce pożyczki w żądanej przez nią kwocie. W takich przypadkach Kontrahent pozyskuje brakujące środki z kredytu udzielonego przez Bank (Bank nie jest powiązany kapitałowo lub / i osobowo z podmiotami z grupy kapitałowej) lub pożyczki udzielonej przez inne podmioty z grupy kapitałowej, do której należy Spółka i Kontrahent.

Mając na uwadze powyższe oraz ustosunkowując się w szczególności do zaprezentowanych przez Wnioskodawcę argumentów, należy potwierdzić, iż Kontrahent jest osobą uprawnioną (faktycznym beneficjentem) odsetek wypłacanych na jego rzecz.

W szczególności jak wskazuje Wnioskodawca w uzasadnieniu własnego stanowiska w sprawie, Kontrahent odpowiadając na zapotrzebowanie Spółki zapewnia prawidłowe wykonanie Umowy, wykorzystując do tego ?dobra? (środki pieniężne) pozyskane od Banku/Pożyczkodawców. Tym niemniej Kontrahent działa wobec Spółki we własnym imieniu, a zapłacone na jego rzecz wynagrodzenie (w formie odsetek) jest jemu należne (jest jego beneficjentem).


Ponadto jak wynika z opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, kredyt udzielony przez Bank oraz pożyczki udzielane przez Pożyczkodawców są zaciągane przez Kontrahenta w jego imieniu i na jego rzecz.


Tym samym stanowisko Spółki, iż będzie ona mogła zastosować odpowiednie postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w stosunku do odsetek wypłacanych na rzecz Kontrahenta jako podmiotu uprawnionego, w przypadku przedstawienia przez niego odpowiedniego certyfikatu rezydencji ? należało uznać za prawidłowe.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Należy jednocześnie dodać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749). Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanego we wniosku ? nie prowadzi postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby pełną ocenę zawartej umowy.


W postępowaniu o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego Organ podatkowy nie dokonuje żadnych ustaleń faktycznych. Podany we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) stanowi bowiem jedyną podstawę faktyczną wydanej interpretacji i tym samym, wraz z zadanym pytaniem, wyznacza granice, w jakich interpretacja będzie mogła wywołać określone w ustawie skutki prawne. W całości opierając rozstrzygnięcie o przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) Organ podatkowy przedstawia swój pogląd w zakresie wykładni analizowanych przepisów nie rozstrzygając przy tym o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika